✳ جولیا پطرس و هفته وحدت!
۱. روزی که مجاهدان جبهه مقاومت در جریان جنگ‌های ۳۳ روزه به رهبر خود #سیدحسن_نصرالله نامه نوشتند و تأکید کردند ما تا آخر، محکم در میدان دفاع از لبنان ایستاده‌ایم و ذره‌ای عقب نخواهیم نشست، هیچ‌کس فکر آن را هم نمی‌کرد که پاسخ سید به آن نامه، به ماندگارترین اثر هنری موسیقایی در تاریخ لبنان تبدیل شود.
آن‌روز خوانندهٔ مسیحی لبنان متن جواب سید را با شوق و ذوق نشان برادرش داد که ببین! چقدر این متن فاخر نوشته شده و چقدر ادبیاتش به شعر نزدیک است و بعد که می‌روند سراغ #غسان_مطر شاعر برجسته کشورشان، پاسخ سید به مجاهدان حزب‌الله تبدیل به ترانه‌ای می‌شود که جولیا آن را می‌خواند و تمام عواید آن را به خانواده‌های شهدای جنگ ۳۳ روزه هدیه می‌کند. آن ترانه بسرعتی باورنکردنی در لبنان و در غرب آسیا و کشورهای اسلامی و غیراسلامی، محبوب و میلیون‌ها بار شنیده می‌شود و امروزه جزو ادبیات سیاسی مقاومت و ادبیات ملی لبنان محسوب می‌شود.
۲. در این ۱۱ سالی که از جنگ ژوئیه گذشته، #جولیا_پطرس بارها و بارها و در مناسبت‌های مختلف این ترانه را اجرا کرده است. او با اینکه چندین و چند اثر دیگر دربارهٔ مقاومت و دربارهٔ جنگ غزه (الحقّ سلاحي) خوانده است اما هیچ‌کدام نتوانست به شهرت این اثر نزدیک بشود. سال پیش وقتی در ایام سالگرد پیروزی لبنان، جولیا کنسرتی با حضور دهها هزار نفر از مردم در بیروت داشت، وقتی در بین چند ترانه‌ای که خواند، ناگهان آهنگ ترانهٔ «#احبائي» نواخته شد تمام جمعیت بلند شدند و دست زدند و برخی اشک شوق ریختند. جولیا هم وقتی شور و شوق حضار را دید، اجازه داد جاهایی که مردم دوست داشتند را خودشان اجرا کنند. اما زیباترین صحنه‌ها که از هوشمندی بالای این خوانندهٔ مسیحی ناشی می‌شد، آنجا بود که وقتی ترانه به «انتم...» های متن در توصیف مجاهدان حزب‌الله می‌رسید، با دست به حضار اشاره می‌کرد که یعنی شما هم مثل آنها هستید و باید آن راه را ادامه بدهید یا آنجا که می‌گوید: «بکُم سَنُغُیّرُ الدّنیا» (با شما دنیا را دگرگون می‌کنیم).
در پای این اجرا آقای #میشل_عون (#رئیس‌جمهور سابق و فعلی) و خانواده‌اش، مسئولان عالی لبنان و دهها تن از مسیحیان و شیعیان و اهل تسنن و طرفداران حزب‌الله و دروزی‌ها و اقوام و طوایف دیگر لبنان در کنار هم نشسته‌اند و آن را با شور زایدالوصفی همخوانی می‌کنند و برای این ترانه دست می‌زنند.
۳. حالا امسال هم در سالگرد پیروزی بر اسرائیل، در همان سالن و با همان شور و شوق و بلکه بیشترِ مردم شیعه و سنی و دروزی و مسیحی و ... ترانهٔ «احبائی» خوانده شد و باز هم خوانش بخشی از آن را خود مردم به عهده گرفتند در حالی که یا اشک می‌ریختند، یا دست‌هایشان را به عنوان اتحاد در هم گره زده بودند و ... بدین‌سان، یک ترانه، شده است محور اتحاد ملی و دینی و مذهبی همه مسلمانان و مسیحیان و دلدادگان وطن. هدفی که سال‌هاست ما از ایران آن را دنبال می‌کنیم.
۴. در هفته وحدت هستیم که تلاشی است ارزنده برای نزدیکی و اتحاد هرچه بیشتر شیعه و سنی. ببینیم که یک ترانه و یک آهنگ چگونه توانسته است محور اتحاد و کنار هم نشستن و اشک ریختن و دست زدن و دست در دست هم فشردن شیعه و سنی و مسلمان و مسیحی شود. چرا ما نتوانسته‌ایم از ادبیات و هنر غنی کشورمان به این شیوه تأثیرگذار و در این راه استفاده کنیم؟
متن کامل در
@tdejakam
@fars_plus
۱. روزی که مجاهدان جبهه مقاومت در جریان جنگ‌های ۳۳ روزه به رهبر خود #سیدحسن_نصرالله نامه نوشتند و تأکید کردند ما تا آخر، محکم در میدان دفاع از لبنان ایستاده‌ایم و ذره‌ای عقب نخواهیم نشست، هیچ‌کس فکر آن را هم نمی‌کرد که پاسخ سید به آن نامه، به ماندگارترین اثر هنری موسیقایی در تاریخ لبنان تبدیل شود.
آن‌روز خوانندهٔ مسیحی لبنان متن جواب سید را با شوق و ذوق نشان برادرش داد که ببین! چقدر این متن فاخر نوشته شده و چقدر ادبیاتش به شعر نزدیک است و بعد که می‌روند سراغ #غسان_مطر شاعر برجسته کشورشان، پاسخ سید به مجاهدان حزب‌الله تبدیل به ترانه‌ای می‌شود که جولیا آن را می‌خواند و تمام عواید آن را به خانواده‌های شهدای جنگ ۳۳ روزه هدیه می‌کند. آن ترانه بسرعتی باورنکردنی در لبنان و در غرب آسیا و کشورهای اسلامی و غیراسلامی، محبوب و میلیون‌ها بار شنیده می‌شود و امروزه جزو ادبیات سیاسی مقاومت و ادبیات ملی لبنان محسوب می‌شود.
۲. در این ۱۱ سالی که از جنگ ژوئیه گذشته، #جولیا_پطرس بارها و بارها و در مناسبت‌های مختلف این ترانه را اجرا کرده است. او با اینکه چندین و چند اثر دیگر دربارهٔ مقاومت و دربارهٔ جنگ غزه (الحقّ سلاحي) خوانده است اما هیچ‌کدام نتوانست به شهرت این اثر نزدیک بشود. سال پیش وقتی در ایام سالگرد پیروزی لبنان، جولیا کنسرتی با حضور دهها هزار نفر از مردم در بیروت داشت، وقتی در بین چند ترانه‌ای که خواند، ناگهان آهنگ ترانهٔ «#احبائي» نواخته شد تمام جمعیت بلند شدند و دست زدند و برخی اشک شوق ریختند. جولیا هم وقتی شور و شوق حضار را دید، اجازه داد جاهایی که مردم دوست داشتند را خودشان اجرا کنند. اما زیباترین صحنه‌ها که از هوشمندی بالای این خوانندهٔ مسیحی ناشی می‌شد، آنجا بود که وقتی ترانه به «انتم...» های متن در توصیف مجاهدان حزب‌الله می‌رسید، با دست به حضار اشاره می‌کرد که یعنی شما هم مثل آنها هستید و باید آن راه را ادامه بدهید یا آنجا که می‌گوید: «بکُم سَنُغُیّرُ الدّنیا» (با شما دنیا را دگرگون می‌کنیم).
در پای این اجرا آقای #میشل_عون (#رئیس‌جمهور سابق و فعلی) و خانواده‌اش، مسئولان عالی لبنان و دهها تن از مسیحیان و شیعیان و اهل تسنن و طرفداران حزب‌الله و دروزی‌ها و اقوام و طوایف دیگر لبنان در کنار هم نشسته‌اند و آن را با شور زایدالوصفی همخوانی می‌کنند و برای این ترانه دست می‌زنند.
۳. حالا امسال هم در سالگرد پیروزی بر اسرائیل، در همان سالن و با همان شور و شوق و بلکه بیشترِ مردم شیعه و سنی و دروزی و مسیحی و ... ترانهٔ «احبائی» خوانده شد و باز هم خوانش بخشی از آن را خود مردم به عهده گرفتند در حالی که یا اشک می‌ریختند، یا دست‌هایشان را به عنوان اتحاد در هم گره زده بودند و ... بدین‌سان، یک ترانه، شده است محور اتحاد ملی و دینی و مذهبی همه مسلمانان و مسیحیان و دلدادگان وطن. هدفی که سال‌هاست ما از ایران آن را دنبال می‌کنیم.
۴. در هفته وحدت هستیم که تلاشی است ارزنده برای نزدیکی و اتحاد هرچه بیشتر شیعه و سنی. ببینیم که یک ترانه و یک آهنگ چگونه توانسته است محور اتحاد و کنار هم نشستن و اشک ریختن و دست زدن و دست در دست هم فشردن شیعه و سنی و مسلمان و مسیحی شود. چرا ما نتوانسته‌ایم از ادبیات و هنر غنی کشورمان به این شیوه تأثیرگذار و در این راه استفاده کنیم؟
متن کامل در
@tdejakam
@fars_plus