کانال : قیام ملی

نقش کلیدی اعتصابات در پیروزی جنبش ملی برای بازپس‌گیری ایران

جنبش بازپس‌گیری ایران، به عنوان تلاشی برای عبور از جمهوری اسلامی و بازگشت به حکمرانی ملی، متکی بر ابزارهای مختلف مدنی و مقاومت گسترده مردمی است. در این میان، اعتصابات صنفی، اگرچه در ظاهر تنها برای تحقق خواسته‌های معیشتی و شغلی صورت می‌گیرند، اما می‌توانند نقشی کلیدی در تحول سیاسی ایفا کنند. تجربه تاریخ انقلاب‌ها، از جمله انقلاب ۱۳۵۷، نشان می‌دهد که اعتصابات منظم و گسترده، می‌توانند موتور اصلی فلج ساختن ماشین سرکوب و مشروعیت‌زدایی از رژیم‌های اقتدارگرا باشند.

اهمیت اعتصابات حتی در صورت صنفی بودن

اعتصابات حتی زمانی که صرفاً با هدف معیشتی شکل می‌گیرند، چهار پیامد مهم سیاسی دارند:
1.ایجاد همبستگی افقی بین گروه‌های اجتماعی:
معلمان، کارگران، بازنشستگان، پزشکان، رانندگان و دیگر اصناف، با اعتصاب در فضای مشترک نارضایتی قرار می‌گیرند و نوعی هم‌سرنوشتی شکل می‌گیرد.

2.تضعیف مشروعیت دولت:
وقتی بخش‌های مختلف جامعه به طور پی‌در‌پی دست به اعتصاب می‌زنند، عملاً دولت را ناتوان در پاسخگویی نشان می‌دهند و چهره‌ای بی‌کفایت و متزلزل از آن به نمایش می‌گذارند.

3.اختلال در کارکردهای حیاتی حکومت:
اعتصابات در صنایع کلیدی مانند نفت، گمرک، حمل‌ونقل، آموزش و درمان می‌توانند جریان عادی اقتصاد و خدمات اجتماعی را مختل کرده و فشار فزاینده بر حاکمیت وارد کنند

4.افزایش جسارت عمومی:
هر اعتصاب موفق، ترس عمومی از سرکوب را کاهش داده و جسارت اقشار دیگر جامعه برای ورود به میدان مقاومت را افزایش می‌دهد.

چگونه اعتصابات صنفی را به مطالبه سیاسی ارتقا دهیم؟

تحول از خواسته صنفی به خواسته ملی، نیازمند سه عامل اصلی است:
1.سازمان‌دهی پیام‌رسانی هدفمند:
فعالان مدنی و رسانه‌های ملی‌گرای خارج از کشور باید نشان دهند که مشکل ریشه‌ای اصناف، نه صرفاً مدیریت ضعیف، بلکه ساختار ناکارآمد و فاسد جمهوری اسلامی است. این پیام باید در بیانیه‌های حمایتی، کمپین‌های رسانه‌ای و پلتفرم‌های اجتماعی تکرار شود.

2.اتصال مطالبات صنفی به اصول ملی:
معلمان نباید فقط حقوق عقب‌افتاده را مطالبه کنند، بلکه باید بر حق آموزش آزاد و غیرایدئولوژیک تأکید کنند. کارگران باید از حق داشتن اتحادیه مستقل و آزادی اقتصادی دفاع کنند.

3.حضور نمادین چهره‌های ملی چون ایران شهریار رضا پهلوی:
ایران شهریار رضا پهلوی در سال‌های اخیر بارها بر اهمیت اعتصابات به عنوان بخشی از “نافرمانی مدنی هوشمند” تأکید کرده‌اند. حضور مستمر ایشان در حمایت از اعتصابات می‌تواند مسیر انتقال خواسته‌های صنفی به اهداف ملی را تسریع کند.

هماهنگی اعتصابات با اعتراضات و عناصر دیگر جنبش ملی

برای به پیروزی رساندن انقلاب ملی، اعتصابات باید در کنار عناصر دیگر جنبش قرار گیرند:
•اعتراضات خیابانی:
هم‌زمانی اعتصابات و اعتراضات خیابانی باعث فرسایش توان سرکوب حکومت می‌شود.
•تحریم اقتصادی مدنی:
مردم می‌توانند با خودداری از پرداخت قبض‌ها، مالیات‌ها، یا خرید کالاهای حکومتی به فشار افزوده بیفزایند.
•اعتصاب کارمندان دولت:
اگر کارمندان گمرک، بانک مرکزی، وزارت نفت یا حتی صدا و سیما به اعتصابات بپیوندند، نظام عملاً فلج خواهد شد.
•پشتیبانی بین‌المللی:
فعالان خارج از کشور می‌توانند با مستندسازی اعتصابات، توجه رسانه‌های جهانی را جلب کرده و چتر حمایت حقوق بشری برای اعتصاب‌کنندگان ایجاد کنند.

اعتصاب به عنوان مسیر عبور از جمهوری اسلامی

اعتصابات، اگر به درستی سازمان‌دهی و هدایت شوند، می‌توانند نقطه پیوند خواسته‌های پراکنده به اراده‌ای متحد برای عبور از جمهوری اسلامی شوند. شهریار ایران با تأکید بر وحدت نیروها، نافرمانی مدنی، و ساختارمند کردن اعتراضات، نقشی نمادین و راهبردی در این مسیر ایفا می‌کنند. آینده ایران نه فقط در خیابان، بلکه در کلاس‌های درس، کارخانه‌ها، بیمارستان‌ها و پشت فرمان کامیون‌ها رقم می‌خورد....

#کانال_قیام_ملی

https://t.me/ghyam_meli/209227