پیام ماریا کورینا ماچادو پاریسکا، کنشگر سیاسی و برنده جایزه صلح نوبل به جهان آزاد، زندانبان سیاسی، نرگس محمدی و همه زنان و مبارزین ایران

دیروز، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به‌طور خشونت‌آمیز #نرگس_محمدی، برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل، را در حالی که در مراسم یادبود #خسرو_علیکردی، وکیل حقوق بشر، حضور داشت، بازداشت کردند. او به‌دلیل ارتکاب هیچ جرمی دستگیر نشد؛ او را به‌خاطر شجاعتش، به‌خاطر نپذیرفتن تحقیر به‌عنوان سرنوشت، و به‌خاطر دفاع از کرامت برابر زنان و حقوق بنیادین هر انسان، بازداشت کردند.

نام نرگس محمدی به سپری برای شمار بی‌شماری از ایرانیانی بدل شده است که سال‌ها به سکوت وادار شده‌اند. جمهوری اسلامی همان چیزی را می‌فهمد که همهٔ دیکتاتوری‌ها می‌فهمند: صدایی بی‌باک، وقتی شنیده شد، دیگر نمی‌توان آن را نشنیده گرفت. به همین دلیل است که در دید همگان ضرب و شتم می کنند. به همین دلیل است که خشونت را برمی‌گزینند. آن‌ها می‌خواهند به یک جامعهٔ کامل بیاموزند که حتی سوگواری هم، وقتی به همبستگی بدل شود، ممنوع است.

این بازداشت، اعترافی به ترس است.

این هفته در اسلو، جهان قدرت وجدان را گرامی داشت. من به «شهروندان جهان» گفتم که مبارزهٔ ما، راهپیمایی‌ای طولانی به‌سوی آزادی است. این راهپیمایی فقط ونزوئلایی نیست؛ ایرانی است؛ جهانی است. و هر بار که زنی چون نرگس، درد را به حقیقت و حقیقت را به کنش تبدیل می‌کند، این حرکت پیش می‌رود.

حکومت ایران سال‌هاست نرگس محمدی را تحت آزار و زندان قرار داده است؛ از جمله در شرایطی سخت و با نگرانی‌های جدی دربارهٔ سلامت او. بازداشت دوبارهٔ او در چنین زمانی، آن هم در یک مراسم یادبود و در برابر دیگران، هشداری حساب‌شده است: آن‌ها می‌کوشند توجه، همبستگی و فشار اخلاقی‌ای را که از زندانیان سیاسی پاسداری می‌کند و استبداد را افشا می‌سازد، از بین ببرند.

خطاب به دولت‌های کشورهای دموکراتیک، سازمان‌های بین‌المللی، و همهٔ برندگان جایزهٔ صلح نوبل و مدافعان حقوق بشر: این لحظه، چیزی بیش از بیانیه می‌طلبد.

ما خواستار:
• آزادی فوری و بی‌قیدوشرط نرگس محمدی و همهٔ افرادی که در آن مراسم بازداشت شده‌اند.
• ارائهٔ نشانهٔ زندگی، دسترسی او به خانواده و وکلایش، و مراقبت پزشکی مستقل بدون هیچ‌گونه مداخله.
• فشار دیپلماتیک هماهنگ و اعمال پیامدهای هدفمند علیه مسئولان زندان سیاسی و خشونت علیه مبارزان مدنیِ مسالمت‌آمیز.
• پشتیبانی پایدار از جامعهٔ مدنی ایران، به‌ویژه زنان، که در برابر نظامی مبتنی بر وحشت و ترس ایستاده‌اند.

اقتدارگرایی زمانی دوام می‌آورد که اجازه داده شود در سایه‌ها عمل کند؛ وقتی جهان سرکوب را «امر داخلی» بداند و زندان سیاسی را به صدای پس‌زمینه تبدیل کند. باید به این همدستی پایان دهیم. دیکتاتوری‌ها از یکدیگر می‌آموزند؛ با هم همکاری می‌کنند؛ روش‌ها، فناوری و مصونیت از مجازات را مبادله می‌کنند. پاسخ ما باید #همبستگی باشد: اصول‌مند، سازمان‌یافته و بی‌امان.

خطاب به نرگس محمدی، به زنان ایران، به هر زندانی سیاسی و هر خانواده‌ای که پشت دیوارهای زندان چشم‌انتظار است: شما تنها نیستید. از ونزوئلا جایی که بهای استبداد و نیروی شجاعت مدنی را می‌شناسیم، در کنار شما ایستاده‌ایم.

آن‌ها می‌توانند یک انسان را بازداشت کنند؛ اما نمی‌توانند حقیقت را بازداشت کنند.
#هم_آوا برای ایران