#خدیجه_پاک_ضمیر همسر #محمد_حبیبی معلم زندانی در پیام نوروزی خود از معلمانی که به ناحق زندانی شده‌اند، می‌گوید.

او آرزو می‌کند که در سال ۹۸معلمان به خواسته‌های برحق خود از جمله

‏دستمزدی بالاتر از خط فقر
تحقق بیمه کارآمد
توقف خصوصی سازی
گسترش آموزش رایگان

دست پیدا کنند.

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

اعزام محمد حبیبی به بیمارستان پس از ۴۱۰ روز بازداشت

کمیته دفاع از محمد حبیبی نوشت: «بعد از گذشت بیش از یک سال از درخواست رسیدگی پزشکی به وضعیت جسمی معلم زندانی، محمد حبیبی، سرانجام امروز ،یکشنبه ۹ تیر ۹۸ ، وی به بیمارستان فارابی بخاطر ضعف بینایی اعزام و مورد رسیدگی پزشکی قرار گرفت.

هنگامی که محمد حبیبی اردیبهشت‌ ۹۷ با ضرب و شتم دستگیر و به صورت غیرقانونی به زندان تهران بزرگ منتقل شد خانواده آقای حبیبی درخواست رسیدگی پزشکی نسبت به وضعیت وی نمودند زندان وی را به پزشک قانونی کهریزک ارجاع داد و پزشک قانونی تصریح نمود که این معلم دربند باید مداوا گردد پس از پیگیری های فراوان بالاخره مرداد ۹۷ محمد حبیبی را با دستبند در دست و زنجیر بر پا به بیمارستان هزار تختخوابی اعزام نمودند که درمان و رسیدگی خاصی صورت نگرفت.

محمد حبیبی از سال ها پیش یک توده در ساعد دست چپ داشت که متاسفانه در مدتی که در زندان تهران بزرگ بود این توده بعد از مدت ها اندکی بزرگ شد هنگامی که در شهریور ۹۷ آقای حبیبی به زندان اوین منتقل شدند بلافاصله درخواست بررسی به بهداری زندان داده شد که آبان ۹۷ وی را به بیمارستان طالقانی اعزام نمودند و بعد از بررسی و معاینه ، پزشکان معالج بر جراحی و خارج نمودن توده تاکید نمودند اما زندان بر خلاف قوانین سازمان زندان ها از پرداخت هزینه درمان امتناع نمود . آقای حبیبی نیز در اعتراض به این روند غیرقانونی و ناعادلانه از ادامه درمان منصرف شد.

در اعزام امروز نیز متاسفانه بر خلاف آیین نامه سازمان زندان ها اعلام نمودند که هزینه درمان به عهده زندانی است و هزینه به ناچار توسط آقای حبیبی پرداخت شد.

کمیته دفاع از محمد حبیبی اعلام می کند درمان و رسیدگی به وضعیت پزشکی زندانیان وظیفه زندانبان است و نسبت به هر نوع اهمال و تضییع حقوق زندانی که منجر به آسیب جسمی زندانی گردد هشدار می دهد.
ما امیدواریم روند درمان آقای حبیبی متوقف نگردد بایستی وی با هزینه زندان جهت جراحی به بیمارستان اعزام شود و دادستانی با درخواست مرخصی جهت ادامه درمان موافقت نماید.

کمیته دفاع از محمد حبیبی
۹ تیر ۱۳۹۸»
https://ibb.co/16Vffb5

#محمد_حبیبی #معلمان #جای_معلم_زندان_نیست #زندان_اوین
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

شورای هماهنگی تشکل ‌های صنفی فرهنگیان ایران نوشت: «روز یکشنبه ۶ مرداد ۱۳۹۸، جمعی از فعالان صنفی معلمان جهت پیگیری وضعیت محمد حبیبی، معلم و فعال صنفی معلمان محبوس در زندان اوین، مقابل اداره آموزش و پرورش شهرستان شهریار دست به تجمع اعتراضی زدند.

گفته می شود در این تجمع مشخص شد که هیات رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش با درخواست مرخصی بدون حقوق محمد حبیبی مخالف کرده است.»

#محمد_حبیبی #جای_معلم_زندان_نیست #زندان_اوین
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

حسین تاج وکیل معلم زندانی محمد حبیبی است، که به جرم پیگیری خواسته‌های صنفی معلمان در زندان است.

#فرهنگیان #کانون_صنفی_معلمان #محمد_حبیبی #جای_معلم_زندان_نیست
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

یادداشت‌های اوین

محمد حبیبی/ ۳۱ شهریور ۹۸

تَهِ ذهنم، نجوایی‌است آرام از یک کلاس نیمه خالی

۱. چشمهام بسته‌اند. نشسته‌ام روی صندلی.
چشم بندم را بالا زده‌ام و دستم را گذاشته‌ام روی پیشانی. صدای پایش به گوش می‌رسد.

می‌پرسد: خوابیدی؟
جوابی نمی‌دهم. برنمی‌گردم. نباید برگردم. برگه را می‌گذارم روی میزش. چند دقیقه‌ای می‌گذرد و دوباره برگه را برمی‌گرداند. باز هم همان سوالات تکراری.
می‌گویم: «شش دفعه‌ی قبل جواب همین سوال را داده‌ام.»
می‌گوید: « برای هفتمین بار بنویس.» جوابم همان است.
او هم می‌داند، بعید است که نداند.

می‌پرسم: « دنبال چی هستی؟ » می‌گوید: « دنبال تَهِ ذهن توام.»
از اتاق که بیرون می‌رود، باز چشمانم را می‌بندم. تَهِ ذهنم را می‌کاوم. کلاسی است شلوغ. همهمه‌ای است از هزاران گفت و گو.
خودکارم را برمی‌دارم و برای هفتمین بار همان جواب را می‌نویسم.

۲. چشمهام بسته‌اند. نشسته‌ام روی صندلی. سَرَم را خم کرده‌ام و با دست، روی پایم ریتم گرفته‌ام.
منتظرم تا ماشین بیاید و همراه بقیه بروم. همان مینی بوس سفید رنگ همیشگی.

سرم را که بلند می‌کنم چهره‌ی آشنایی را می‌بینم.تَهِ سالن ایستاده‌است. تکیه داده به دیوار.
سرش پایین است و با دستهایش بازی می‌کند. خودش است، گیرم حالا کمی پیرتر شده باشد. حالا هر دو اینجاییم.

من در زندان و او در سوییتی با همه‌ی امکانات به اسم زندان.
اسمم را می‌خوانند. از جایم بلند می‌شوم و از مقابلش می‌گذرم. هر دو لباس زرد رنگ ملاقات را پوشیده‌ایم. روزگاری او وزیر وزارتخانه‌ای بود، که من معلمش بودم.
بودم؟! یعنی حالا نیستم؟!

تَهِ ذهنم را می‌کاوم. نجوایی آرام از یک کلاس نیمه‌خالی است.

۳. چشمهام بسته‌اند. نشسته‌ام روی صندلی. انتهای کتابخانه، کنار پنجره. نسیمی خنک تنم را مور مور می‌کند. چشم باز می‌کنم و کتاب را ورق می‌زنم.

عمران صلاحی نوشته است:
« گفتم بیا با هم "پاییزبازی" کنیم. پرسید: "پاییزبازی" دیگر چه جور بازی ای است؟
گفتم: تو می‌شوی درخت، من هم می‌شوم باد پاییزی.
من هِی می‌آیم برگهای تو را می‌ریزم زمین....»

دوباره چشمانم را می‌بندم و فکر می‌کنم.

این دومین مِهری است که اینجایم. پنج پاییز دیگر هنوز مانده. حالا شبها بلندتر می‌شود و ۲۲۹۶ روز باقی مانده، زودتر می‌گذرد. تَهِ ذهنم را می‌کاوم. صدایی نیست. همچون کلاسی خالی است.
https://ibb.co/YtMwKxJ

#محمد_حبیبی #جای_معلم_زندان_نیست #کانون_صنفی_معلمان
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc