⚫️گزارش #اختصاصی کلمه: بررسی انتخابات آمریکا و جدال جمهوری خواهان و دموکرات ها
@kalemehtv
روز سوم نوامبر امسال انتخابات آمریکا برگزار خواهد شد؛ دونالد ترامپ و جو بادیدن هر کدام برای تصاحب قدرت با همدیگر رقابت خواهند کرد.
انتخابات ایالات متحده به دلیل نقش بین المللی این کشور به عنوان تنها ابرقدرت جهان و توانائی های نظامی، صنعتی، اقتصادی و سیاسی آن برای تمامی کشورهای جهان از اهمیت بسزائی برخوردار است.
اهمیت انتخابات آمریکا از تفاوت رویکرد دو حزب جمهوری خواه و دموکرات در قبال مسائل مختلف ناشی می شود، اين دو حزب در زمينه سياست های داخلی كم و بيش تفاوت هايی باهم دارند: دمكرات ها از لحاظ سياسی به لیبرالیسم مدرن معتقدند، طرفدار آزادی های مدنی در همه زمينه ها هستند، طرفدار افزايش خدمات دولتی عمومی بوده و معتقدند دولت بايد تا حدی در مسائل كلان اقتصادی دخالت نماید تا بتواند به برقراری عدالت اجتماعی كمك كند و معتقدند افرادی كه درآمد کلانی دارند بايد ماليات بيشتری بپردازند.
در مقابل حزب جمهوری خواه خط مشی محافظه کار داشته و راستگرا است. از مذهب و ارزش های سنتی طرفداری می کند. از سیاست بازار آزاد و محدود شدن نقش دولت و کوچک تر شدن ساختار آن طرفداری می کند و با اعمال نمودن مالیات بیشتر بر ثروتمندان مخالف است.
در زمینه سیاست خارجی، حزب جمهوری خواه، خواهان افزایش بودجه نظامی آمریکا و انجام اقداماتی برای تقویت و توسعه ارتش است. جمهوری خواهان بخصوص محافظه کاران نوین عقیده دارند آمریکا باید در سیاست خارجی خود گرایش تهاجمی اتخاذ کرده و با کشورهای تهدید کننده منافع این کشور به صورت شدید برخورد کند. آنها همچنین در عرصه بین المللی خواهان سیطره آمریکا بوده و به چین و روسیه به عنوان رقیبان اساسی می نگرند و در قبال ایران نیز گزینه استفاده از زور برای تحقق اهداف خود را ترجیح می دهند.
از سوی دیگر دموکرات ها استفاده از شیوه ی دیپلماتیک برای حل اختلافات آمریکا را نسبت به گزینه استفاده از نیروی نظامی؛ را بیشتر می پسندند و طرفدار کاهش تنش میان این کشور و کشورهای همچون چین و روسیه هستند؛ در مورد ایران نیز راه و روش ملایم تری دارند و به ندرت در مورد استفاده از گزینه نظامی علیه ایران سخن می گویند.
شاید به دلیل این تفاوت ها در سیاست گذاری دو حزب است که باعث شده تا کشورهایی همانند چین، روسیه و ایران نسبت به دخالت در روند انتخابات آمریکا تمایل نشان دهند و تلاش کنند تا نامزدی در انتخابات آمریکا پیروز شود که احتمال برآورده کردن منافع شان را بیشتر تضمین میکند.
مدتی قبل وبسایت بلومبورگ به نقل از یک مقام علی رتبه دولت دونالد ترامپ نوشت: "چین، روسیه و ایران کوشش می کنند تا بر افکار عمومی شرکت کنندگان در انتخابات آمریکا به شیوه ی منفی تأثیر بگذارند، اما هیچکدام از آنها موفق به دخالت در روند انتخابات نشده اند."
همچنین چندی پیش وبسایت فارسی زبان آمریکائی رادیو فردا به نقل از وزارت خارجه آمریکا گزارش داد، که این وزارتخانه با ارسال پیامک هایی به تعدادی از شهروندان در روسیه و ایران، به آنان در ازای دریافت اطلاعاتی مبنی بر دخالت خارجی در انتخابات آمریکا، وعده پاداش به مبلغ 10 میلیون دلار را ارائه کرده است.
ممکن است امسال کاندیداهای دو حزب به شیوه ای متفاوت با دوره های گذشته با هم رقابت کنند، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا گفته شده که این انتخابات از طریق پست صورت خواهد گرفت؛ دونالد ترامپ گفته که استفاده از این شیوه می تواند باعث آسان شدن تقلب در انتخابات شود و اکنون برخی صاحبنظران بر این عقیده هستند که احتمال دارد دونالد ترامپ در صورت شکست در چنین انتخاباتی، نتیجه را قبول نکند.
نظرسنجی های تا کنون پیشتازی جو بایدن را نشان می دهد، نشریه اکونومیست در وبسایت خود گزارش کاملی را که مراکز نظر سنجی جمع آوری میکند را به صورت مرتب به روزرسانی می کند. آخرین گزارش تحلیلی این وبسایت نشان می دهد که جو بایدن از لحاظ محبوبیت در مرتبه بسیار بالاتری از دونالد ترامپ قرار دارد.
در انتخابات آمریکا معمولا اکثر ایالات ها به یک نحو رأی داده و به جمهوری خواهان و یا دموکرات ها رأی می دهند و تنها چند ایالات هستند که عمدتا در رأی دهی متفاوت عمل می کنند و نتیجه نهائی انتخابات را به نفع یکی از کاندیداها رقم می زنند؛ که به ایالات های محل رقابت مشهورند. در سیستم انتخاباتی آمریکا بر اساس جمعیت هر ایالات رأی تعلق میگیرد؛ مجموع کل آرای ایالات 583 رأی است که کاندیدای پیروز باید 270 رأی به دست آورد.
@kalemehtv
روز سوم نوامبر امسال انتخابات آمریکا برگزار خواهد شد؛ دونالد ترامپ و جو بادیدن هر کدام برای تصاحب قدرت با همدیگر رقابت خواهند کرد.
انتخابات ایالات متحده به دلیل نقش بین المللی این کشور به عنوان تنها ابرقدرت جهان و توانائی های نظامی، صنعتی، اقتصادی و سیاسی آن برای تمامی کشورهای جهان از اهمیت بسزائی برخوردار است.
اهمیت انتخابات آمریکا از تفاوت رویکرد دو حزب جمهوری خواه و دموکرات در قبال مسائل مختلف ناشی می شود، اين دو حزب در زمينه سياست های داخلی كم و بيش تفاوت هايی باهم دارند: دمكرات ها از لحاظ سياسی به لیبرالیسم مدرن معتقدند، طرفدار آزادی های مدنی در همه زمينه ها هستند، طرفدار افزايش خدمات دولتی عمومی بوده و معتقدند دولت بايد تا حدی در مسائل كلان اقتصادی دخالت نماید تا بتواند به برقراری عدالت اجتماعی كمك كند و معتقدند افرادی كه درآمد کلانی دارند بايد ماليات بيشتری بپردازند.
در مقابل حزب جمهوری خواه خط مشی محافظه کار داشته و راستگرا است. از مذهب و ارزش های سنتی طرفداری می کند. از سیاست بازار آزاد و محدود شدن نقش دولت و کوچک تر شدن ساختار آن طرفداری می کند و با اعمال نمودن مالیات بیشتر بر ثروتمندان مخالف است.
در زمینه سیاست خارجی، حزب جمهوری خواه، خواهان افزایش بودجه نظامی آمریکا و انجام اقداماتی برای تقویت و توسعه ارتش است. جمهوری خواهان بخصوص محافظه کاران نوین عقیده دارند آمریکا باید در سیاست خارجی خود گرایش تهاجمی اتخاذ کرده و با کشورهای تهدید کننده منافع این کشور به صورت شدید برخورد کند. آنها همچنین در عرصه بین المللی خواهان سیطره آمریکا بوده و به چین و روسیه به عنوان رقیبان اساسی می نگرند و در قبال ایران نیز گزینه استفاده از زور برای تحقق اهداف خود را ترجیح می دهند.
از سوی دیگر دموکرات ها استفاده از شیوه ی دیپلماتیک برای حل اختلافات آمریکا را نسبت به گزینه استفاده از نیروی نظامی؛ را بیشتر می پسندند و طرفدار کاهش تنش میان این کشور و کشورهای همچون چین و روسیه هستند؛ در مورد ایران نیز راه و روش ملایم تری دارند و به ندرت در مورد استفاده از گزینه نظامی علیه ایران سخن می گویند.
شاید به دلیل این تفاوت ها در سیاست گذاری دو حزب است که باعث شده تا کشورهایی همانند چین، روسیه و ایران نسبت به دخالت در روند انتخابات آمریکا تمایل نشان دهند و تلاش کنند تا نامزدی در انتخابات آمریکا پیروز شود که احتمال برآورده کردن منافع شان را بیشتر تضمین میکند.
مدتی قبل وبسایت بلومبورگ به نقل از یک مقام علی رتبه دولت دونالد ترامپ نوشت: "چین، روسیه و ایران کوشش می کنند تا بر افکار عمومی شرکت کنندگان در انتخابات آمریکا به شیوه ی منفی تأثیر بگذارند، اما هیچکدام از آنها موفق به دخالت در روند انتخابات نشده اند."
همچنین چندی پیش وبسایت فارسی زبان آمریکائی رادیو فردا به نقل از وزارت خارجه آمریکا گزارش داد، که این وزارتخانه با ارسال پیامک هایی به تعدادی از شهروندان در روسیه و ایران، به آنان در ازای دریافت اطلاعاتی مبنی بر دخالت خارجی در انتخابات آمریکا، وعده پاداش به مبلغ 10 میلیون دلار را ارائه کرده است.
ممکن است امسال کاندیداهای دو حزب به شیوه ای متفاوت با دوره های گذشته با هم رقابت کنند، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا گفته شده که این انتخابات از طریق پست صورت خواهد گرفت؛ دونالد ترامپ گفته که استفاده از این شیوه می تواند باعث آسان شدن تقلب در انتخابات شود و اکنون برخی صاحبنظران بر این عقیده هستند که احتمال دارد دونالد ترامپ در صورت شکست در چنین انتخاباتی، نتیجه را قبول نکند.
نظرسنجی های تا کنون پیشتازی جو بایدن را نشان می دهد، نشریه اکونومیست در وبسایت خود گزارش کاملی را که مراکز نظر سنجی جمع آوری میکند را به صورت مرتب به روزرسانی می کند. آخرین گزارش تحلیلی این وبسایت نشان می دهد که جو بایدن از لحاظ محبوبیت در مرتبه بسیار بالاتری از دونالد ترامپ قرار دارد.
در انتخابات آمریکا معمولا اکثر ایالات ها به یک نحو رأی داده و به جمهوری خواهان و یا دموکرات ها رأی می دهند و تنها چند ایالات هستند که عمدتا در رأی دهی متفاوت عمل می کنند و نتیجه نهائی انتخابات را به نفع یکی از کاندیداها رقم می زنند؛ که به ایالات های محل رقابت مشهورند. در سیستم انتخاباتی آمریکا بر اساس جمعیت هر ایالات رأی تعلق میگیرد؛ مجموع کل آرای ایالات 583 رأی است که کاندیدای پیروز باید 270 رأی به دست آورد.
⚫️ گزارش و تحلیل #اختصاصی کلمه درباره انزوای تهران و پشت پرده قرارداد یکطرفه بلندمدت چین با رژیم ایران
قرارداد ۲۵ساله چین با رژیم ایران، که از سویِ افراد حامی رژیم به عنوان نجات اقتصادی در شرایط تحریم برای مردم ایران جلوه داده می‌شود، در واقع یک قرارداد استعماری است.
رژیم چین که به فرصت‌طلبی اقتصادی در جهان شهره است، این‌بار فرصتی در انزوای بین‌المللی رژیم ایران می بینید. چین به دنبال امضای قراردادی استعماری با رژیم ایران است، قراردادی یکطرفه که کمترین منفعت را برای مردم ایران ندارد، در واقع هدف رژیم ایران، اطمینان از بقای خود به کمک ارتش چین و همچنین، تشدید تهدید برای کشورهای منطقه، بابت حمایت از تحریم‌های ایالات متحده علیه رژیم ایران است.
پیش نویس منتشر شده‌ی قرارداد در "نیویورک تایمز" نشان می دهد که این قرارداد استراتژیک، عواقب ژئوپلیتیکی قابل توجهی برای خاورمیانه و منطقه اقیانوس هند به همراه خواهد داشت و تمام کشورهای منطقه، مستقیم یا غیرمستقیم متحمل هزینه های سیاسی/نظامی و به تبع آن، اقتصادی خواهند شد.
در این قرارداد فاش شده ۴۰۰ میلیارد دلاری، چین در ازای منابع طبیعی، خصوصاً نفت ایران، به بخش‌های استراتژیک انرژی، زیرساخت‌ها، ارتباطات از راه دور و بخش فناوری ایران وارد شده و فروش تسلیحات را به رژیم ایران شدت می‌بخشد.
اما در واقعیت، بندهای این سند نشان می‌دهد، این قرارداد به جز کمک چین به رژیم ایران در قوت بخشیدن به بخش نظامی‌اش و ارائه زیرساخت "ارتباطات از راه دور" برای شناسایی و کنترل مخالفین رژیم ایران در فضای مجازی و در مواردی تعمیرات پالایشگاهی و ناوگان حمل و نقل ایران، برای طرف ایرانی منافعی ندارد.
در این میان، چین به مدت ۲۵ سال یک منبع تضمین شده از منابع طبیعی، علی‌الخصوص نفت ایران با قیمت بسیار پایین دریافت می کند و این معضل تاریخی/استراتژیکی خود را برای ۲۵ سال حل میکند.
چین این قرارداد را به عنوان بخشی جدید از ابتکار عمل جاده ابریشم می‌خواند. اما در حقیقت، پکن در انزوای بین المللی رژیم ایران فرصتی دید که می‌تواند تهران را به امضای قراردادی کاملاً به نفع چین ترغیب کند. قراردادی که حتی در بندهایی از آن، از اجاره به شرط تملیک برخی مناطق ایران به نفع چین، سخن به میان آمده است.
یکی از مکانهای استراتژیک ذکر شده در قرارداد، بندر جاسک است که در ورودی تنگه هرمز واقع شده است، گلوگاهی که بخش بزرگی از صادرات انرژی جهان از آن عبور میکند.
از دیگر بندهای این قرارداد، آموزش نظامیان ایرانی توسط ارتش چین و همکاری بیشتر در زمینه توسعه سیستم های تسلیحاتی است.
ماهیت قرارداد نشان می دهد که پکن می تواند با این قرارداد به کشورهای رقیب ایران در منطقه که اتفاقاً چین در این کشورها سرمایه گذاری زیادی هم کرده، این پیام را بفرستد که باید بیشتر به چین بها بدهند!
به نظر می رسد پکن در آستانه ایجاد یک پیروزی ژئوپلیتیک برای خود قرار دارد، اما این قرارداد مشکلات طولانی مدتی را هم برای چین ایجاد می کند که به راحتی قابل حل نیستند.
از نظر ایالات متحده، این قرارداد، هدف چین برای نفوذ در منطقه وسیع خاورمیانه و اقیانوس هند را آشکار ساخت و این موضوع واشنگتن را ترغیب می کند تا نحوه تعامل خود با چین و کشورهای منطقه را تغییر دهد.
@kalemehtv
قرارداد ۲۵ساله چین با رژیم ایران، که از سویِ افراد حامی رژیم به عنوان نجات اقتصادی در شرایط تحریم برای مردم ایران جلوه داده می‌شود، در واقع یک قرارداد استعماری است.
رژیم چین که به فرصت‌طلبی اقتصادی در جهان شهره است، این‌بار فرصتی در انزوای بین‌المللی رژیم ایران می بینید. چین به دنبال امضای قراردادی استعماری با رژیم ایران است، قراردادی یکطرفه که کمترین منفعت را برای مردم ایران ندارد، در واقع هدف رژیم ایران، اطمینان از بقای خود به کمک ارتش چین و همچنین، تشدید تهدید برای کشورهای منطقه، بابت حمایت از تحریم‌های ایالات متحده علیه رژیم ایران است.
پیش نویس منتشر شده‌ی قرارداد در "نیویورک تایمز" نشان می دهد که این قرارداد استراتژیک، عواقب ژئوپلیتیکی قابل توجهی برای خاورمیانه و منطقه اقیانوس هند به همراه خواهد داشت و تمام کشورهای منطقه، مستقیم یا غیرمستقیم متحمل هزینه های سیاسی/نظامی و به تبع آن، اقتصادی خواهند شد.
در این قرارداد فاش شده ۴۰۰ میلیارد دلاری، چین در ازای منابع طبیعی، خصوصاً نفت ایران، به بخش‌های استراتژیک انرژی، زیرساخت‌ها، ارتباطات از راه دور و بخش فناوری ایران وارد شده و فروش تسلیحات را به رژیم ایران شدت می‌بخشد.
اما در واقعیت، بندهای این سند نشان می‌دهد، این قرارداد به جز کمک چین به رژیم ایران در قوت بخشیدن به بخش نظامی‌اش و ارائه زیرساخت "ارتباطات از راه دور" برای شناسایی و کنترل مخالفین رژیم ایران در فضای مجازی و در مواردی تعمیرات پالایشگاهی و ناوگان حمل و نقل ایران، برای طرف ایرانی منافعی ندارد.
در این میان، چین به مدت ۲۵ سال یک منبع تضمین شده از منابع طبیعی، علی‌الخصوص نفت ایران با قیمت بسیار پایین دریافت می کند و این معضل تاریخی/استراتژیکی خود را برای ۲۵ سال حل میکند.
چین این قرارداد را به عنوان بخشی جدید از ابتکار عمل جاده ابریشم می‌خواند. اما در حقیقت، پکن در انزوای بین المللی رژیم ایران فرصتی دید که می‌تواند تهران را به امضای قراردادی کاملاً به نفع چین ترغیب کند. قراردادی که حتی در بندهایی از آن، از اجاره به شرط تملیک برخی مناطق ایران به نفع چین، سخن به میان آمده است.
یکی از مکانهای استراتژیک ذکر شده در قرارداد، بندر جاسک است که در ورودی تنگه هرمز واقع شده است، گلوگاهی که بخش بزرگی از صادرات انرژی جهان از آن عبور میکند.
از دیگر بندهای این قرارداد، آموزش نظامیان ایرانی توسط ارتش چین و همکاری بیشتر در زمینه توسعه سیستم های تسلیحاتی است.
ماهیت قرارداد نشان می دهد که پکن می تواند با این قرارداد به کشورهای رقیب ایران در منطقه که اتفاقاً چین در این کشورها سرمایه گذاری زیادی هم کرده، این پیام را بفرستد که باید بیشتر به چین بها بدهند!
به نظر می رسد پکن در آستانه ایجاد یک پیروزی ژئوپلیتیک برای خود قرار دارد، اما این قرارداد مشکلات طولانی مدتی را هم برای چین ایجاد می کند که به راحتی قابل حل نیستند.
از نظر ایالات متحده، این قرارداد، هدف چین برای نفوذ در منطقه وسیع خاورمیانه و اقیانوس هند را آشکار ساخت و این موضوع واشنگتن را ترغیب می کند تا نحوه تعامل خود با چین و کشورهای منطقه را تغییر دهد.
@kalemehtv