‍ ‍ مثنوی بشارت

در این بزمِ بزرگِ رزم خواهم جام برگیرم
ثنای جانفشانانِ عدالت را زسر گیرم:
شما ای دوستانِ خُفته با صد سُرب در پیکر!
شما ای عمرِ خود را برده در زندانِ وحشت سر!
شما ای همرهان سخت جان در شام استبداد!
شما ای آشنایان مهاجر، راندۀ بیداد!
زمانی نو رسد از راه ، این بایای تاریخ است
از اینرو آنچنان باشیم کان شایای تاریخ است
زمان چون ریسمانی دان که نه انجام و آغازش
سراسر با شگفتی ها قرین سیرِ پُر از رازش
بشر را زین رَسَن یک گَز کمابیش است اندر کف
مُژه بر هم زنی، سرمایه ی جان می شود مصرف
وگر در گور جای ماست، رسمِ ما روا گردد
که کار آدمی باقی است، ور جسمش فنا گردد
ولی در خوردِ این پیکار بودن کار آسان نیست
به گیتی کم کسی کز این رَهِ خونین هراسان نیست
به هر چرخش که در این قصه ی حیرت فزا یابی
نبردی سخت کوش و رنج خیز و پُر بلا یابی
اگر بر ژِنده ی هستی است چنگِ آزمندِ تو
نیاید هیچ خیر از خاطرِ راحت پسندِ تو
در این میدانِ محنت رِندِ عالمسوز می باید
کسی کو در نبردِ عشق شد پیروز می باید
نمی بودند اگر این راستانِ آرمان پرور
نمی بود اَر عِناد سختِ این گُردانِ نوآور
گر انسان در پس دیوار ترس و جهل بنشستی
ره خود سوی این اوج جهان بین کی گشودستی؟
سزا گفتند و این گفتار را اَرزَندِگی باشد
«جنون قهرمانان عینِ عقلِ زندگی باشد»
شما ای خود پسندانی که مر خود را پرستارید!
سزیدن نام انسان را نه کاری خُرد پندارید
حیاتِ خویش را آراستن رزمی است بس مشکل
نه تنها در برون، بَل گاه خصمِ توست اندر دل
برای خویش سازی، ضدٌِ خود هم رزم باید کرد
از آن آغازِ ره، عزم سفر را جَزم باید کرد
طپیدن بهر سودِ خویش، زین خود مبتذل تر نیست
تفاوت بین این هستیٌ و هستی بَهیمی چیست؟
برای مردمان بودن، طریق اینست، وین پیداست:
مرآن را آدمی دان کو بسوی آدمی شیداست
بلی بنگاه کار است این جهان برزاده ی آدم
خراجِ بخت را باید ستاند از چنگِ این عالم
بباید کوه های مانع از راه طلب کندن
زمان را نیک سنجیدن، ز چهرش پرده افکندن
زبان رنگ دانستن، به راز سنگ پی بردن
فروغ مهر پالودن، مسیر چرخ پیمودن
هزاران قصٌه ی نادیده دیدن سخت جان گشتن
به سختی پافشردن، اندک اندک پهلوان گشتن
توانا کِردگارِ این تبار آدمیزاد است
که دستاورد او در خورد صد دستش مریزاد است
از این کوشش ظفر زاید، ندارم هیچ تردیدی
به گیتی در برافروزیم آنسان پاک خورشیدی
که خورشید فلک در جنب آن خوار و زبون گردد
به پای آدمی کِبر سماوی سرنگون گردد.


زنده یاد دکتر #احسان_طبری
همراه با صدای سراینده
و تار زنده یاد استاد #محمدرضا_لطفی
از آلبوم : از میان ریگها و الماسها

@khabargar

✅ #راه_آزادی

✅ بر این خاکی که #ایران است نامش
#بانگ_انسانی دمی پیش نهیب شوم اهریمن نشد خامُش

#جمعی_از_دانشجویان_موسیقی

#زن_زندگی_آزادی

✅ متن شعر #راه_آزادی

✅ به راه زندگی، از زندگی بایست بگذشتن
بر این خاکی که #ایران است نامش
#بانگ_انسانی دمی پیش نهیب شوم اهریمن نشد خامُش
در این کشور اگر جبارها بودند مردم‌کُش
از آنها بیشتر گُردان انسان‌دوست جنبیدند
به ناخن خاره‌ی بیداد را بی‌باک سُنبیدند
به راه زندگی، از زندگی بایست بگذشتن
در شطی که آن جنبنده تاریخ است
مشو زان قطره‌ها کاندر لجن‌ها بر کران مانند
بشو امواجِ جوشانی که دائم در میان مانند

✍ #احسان_طبری



https://t.me/khabargar