✅ دانشجویان دانشگاه تهران، سایر دانشجویان را به شرکت در راهپیمایی اعتراضی خود دعوت کرده و شعار «فکر نکنید یه‌روزه، قرار ما هر روزه» سر دادند

شعار دانشجویان معترض در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران: دانشجو داد بزن، حقت رو فریاد بزن
دانشجو بیدار است از استبدادی بیزار است
ما تماشگر نمی‌خواهیم به ما ملحق شوید
#کشته_ندادیم_که_سازش_کنیم_رژیم_قاتل_رو_ستایش_کنیم
#کوی_دانشگاه
امیرمحمد_خالقی
#زن_زندگی_آزادی_مرد_میهن_آبادی

دانشجویان دانشگاه تهران خواهان حمایت دانشجویان سراسر کشور و کل جامعه از اعتراضات خود شدند

دوشنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۳

✊ دانشجو دانشجو، صدای ملت‌ات باش
✊فکر نکنید امروز، قرار ما هر روزه

فراخوان دانشجویان به اعتراض: هر روز ساعت ۱۳ در همه دانشگاه‌ها

#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی

دومین تجمع فعالان مدنی در مقابل زندان اوین برای اعتراض به اعدام

به آتش کشیدن طناب دار در مقابل زندان اوین

سه شنبه ۳۰بهمن ماه جمعی از فعالان مدنی از جمله صدیقه وسمقی، عالیه مطلب زاده، کامبیز نوروز زاده، هستی امیری، شقایق مرادی، علی نانوایی، مجید مسافر، نرگس محمدی ، الهام صالحی و.... در مقابل در زندان اوین تجمع کردند.

آنها خواهان حمایت مردم از اعتصاب غذای زندانیان در کارزار سه شنبه های نه به اعدام شدند و شعار تا لغو حکم اعدام ایستاده ایم تا پایان را سر دادند.

#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی_مرد_میهن_آبادی
#اعتراضات_سراسری #دهدشت

🔺«زن، زندگی، آزادی» شاهدی بر پختگی مطالبات سیاسی و قدرت جمعی مردم ایران است که جلودار آن زنان بوده‌اند؛ جنبشی که در جهان شنیده و الگویی برای مبارزه و برابری‌خواهی شد.

🔺ترس حکومت از چنین شجاعت و شور به زندگی را می‌توان در افزایش سرکوب خیابانی، تشدید قوانین ضدزن، فشار بر زندانیان سیاسی زن و تلاش برای کنترل بیشتر بدن و پوشش زنان مشاهده کرد.

🔺جمهوری اسلامی برای خاموش کردن این جنبش، علاوه بر سرکوب فیزیکی، جنگی روانی و تبلیغاتی برای تخریب زنان مبارز به راه انداخته است. حمله به بند زنان زندان اوین که همواره یکی از کانون‌ها و نمادهای مقاومت بوده، نمونه‌ای بارز از شیوه نظام‌مند سرکوب حاکمیت است. زنان زندانی، علیرغم سال‌های طولانی در بند و اعمال فشارهای امنیتی، همچنان پژواک صدای مردم ایران‌اند و به همین دلیل حکومت با اعمال محدودیت‌های مضاعف، پرونده‌سازی، احکام سنگین، تبعید و حتی تهاجم مستقیم تلاش دارد این صداها را خاموش کند.

🔺آنچه شاخصه سرکوب کنونی است، تلاش برای پایمال کردن مطالباتی است که اساس «زن، زندگی، آزادی» و عامل اتحاد مردم بوده است.

🔺در ماه‌های اخیر، حکومت بارها از برخی زندانیان سابق یا دربند برای اجرای دسیسه‌های تحریف واقعیت و تخریب زنان مبارز سوءاستفاده کرده است. این نمایش‌ها و روایت‌های دروغین که تلاش دارند زندگی و حریم شخصی فعالان سیاسی را وسیله‌ای برای سرکوب و تخریب آنها کنند، ادامه همان سیاست‌های کهنه جمهوری اسلامی در کنترل آزادی‌های شهروندان و ایجاد بی‌اعتمادی میان آنها است. این شیوه سرکوبی است که حال، به پشتوانه سال‌ها مبارزه و هزینه سیاسی، بر همگان روشن است.

🔺هر شهروندی حق دارد باور، زبان، عقیده، جنسیت و پوشش خود را، با حفظ احترام به دیگری، انتخاب کند و این آگاهی و مطالبه جمعی، دستاوردِ از بین‌نرفتنیِ جنبش‌های آزادی‌خواهانه مردم ایران و «زن، زندگی، آزادی» است.

🔺ما در چشمان سرکوب نگاه کردیم و رقصیدیم، و مادران ما در عزای فرزندانشان، زندگی آنها را با تمام مردم ایران جشن گرفتند.

🔺ما قدرتِ سیاسیِ بی‌گناهیِ خون سیاوش را در خودمان بازیافتیم و وعده حقیقت، دل‌هایمان را در تاریکی این روزها روشن نگه می‌دارد. نه، ما را هراسی نیست، چراکه صدای نیکاها را شنیده‌ایم.

🔺آنچه جای نگرانی دارد، همکاریِ برخی زندانیان سیاسی با حاکمیت، که همیشه ابزاری برای تفرقه و سلطه بوده، نیست؛ بلکه همراهی برخی رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی با این استراتژی سرکوب است.

🔺ما در عین حفظ اتحاد، به خطرات بسیار جدی چنین امری واقفیم و لازم می‌دانیم، در کنار خواهران و رفیقانِ در بندمان، هشدار دهیم که تخریب دیگری به‌واسطه دخالت در حریم شخصی و حمله به بدن زن مبارز، بازتولید ایدئولوژی جمهوری اسلامی در پوششی جدید است. ما بر روی تاریخ و تجربه‌ای از مبارزه سیاسی ایستاده‌ایم که به ما آموخته است انحراف از مسیر آزادی، چه پیامدهایی دارد.

🔺مقاومت زنان، چه در داخل زندان، چه در فضای عمومی، همچنان ادامه دارد و ما در برابر دسیسه‌ها و سیاست‌های امنیتی رژیم و جریان‌های تشنه قدرت، خواهیم ایستاد.

🔺ما از همه وجدان‌های آگاه و نیروهای سیاسی می‌خواهیم که هوشیار باشند و به‌جای افتادن در دام جنگ روانی و تفرقه‌پراکنی، بسترهای حق‌خواهی، گوناگونی و برابری را تقویت کنند. ما باید با آگاهی، استقامت و اراده‌ای روشن، در کنار زنانی بایستیم که جان خود را برای آزادی گذاشته‌اند.

زن، زندگی، آزادی

✍️ اسامی امضاکنندگان:
یاسمن آریانی
بهار کاظمی
بهار سلیمانی
زهرا صادقی
رضوانه محمدی
نازی اسکویی
دینا قالیباف
ناهید تقوی
عالیه مطلب‌زاده
ناهید فتحعلیان
منیره عربشاهی
صبا شعردوست
نازنین زاغری
فرزانه ناظرانپور
شهلا رحمتی
شقایق مرادی
مریم طالبی
پروانه قاسمیان
فرزانه راجی
سحر احمدی
سارا صدیقی
فریده حمیدی
شکوفه سلیمانیان
ارس امیری
آتنا دائمی

#زن_زندگی_آزادی

https://t.me/khabargar

.چون #ایران بعد از #انقلاب_زن_زندگی_آزادی #مرد_میهن_ابادی یه ایران دیگه است .‌‌...تمومش میکنیم ....

خاطره‌ای از شب تولدم در بند نسوان زندان اوین: سال گذشته در چنین روزی، شب تولدم را در کنار زنانی سرشار از عشق، عاطفه و مهربانی در بند نسوان گذراندم. صبح، در هواخوری، اولین هدیه تولدم را از آتنا فرقدانی عزیز دریافت کردم؛ دختری که همیشه از او به‌عنوان فرشته‌ای یاد می‌کردم. در سرمای بهمن‌ماه، در کنار هم، کیک کوچکی را که با ماکارونی به‌جای شمع تزئین شده بود، تقسیم کردیم. آتنا یک دستبند چرمی زیبا با نقش زنجیر به من هدیه داد، تمثیلی از زنجیرهای دستانمان...

برای ناهار، مهمان صدیقه مرادی و دیگر زندانیان سازمان مجاهدین بودیم. صدیقه، زنی که سال‌ها در بند نسوان زندانی بود، همچون مادری مهربان برای هم‌بندی‌هایش. چگونه می‌توان چنین لحظات ناب انسانی را فراموش کرد؟ لحظاتی که از هرگونه منفعت و ریا به دور و سرشار از محبت واقعی بود.

عصر همان روز، مریم اکبری منفرد، که به‌رغم گذشت هفت سال از محکومیت پانزده‌ساله‌اش، همچنان با امید و ایمان ایستاده، با امکانات محدود زندان کیکی برایم پخت. طعم آن کیک، طعمی آمیخته با عشق و باور بود. مریم، با لبخندی همیشگی، تنها هفته‌ای یک‌بار دختران نوجوانش را می‌بیند؛ دخترانی که تصورشان از مادر، تنها یک ملاقات کابینی بیست‌دقیقه‌ای است.

بهاره هدایت و نسیم باقری، هدایای خود را در تخت من گذاشته بودند. بهاره، فعال جنبش سبز، که سال‌ها در زندان گذرانده، همواره مشغول مطالعه و ترجمه است و در چهره‌اش غمی پنهان موج می‌زند. فریبا کمال‌آبادی، یکی دیگر از چهره‌های شاخص بهاییت، کیفی قلاب‌بافی‌شده به من هدیه داد. او که به جرم باورهای دینی‌اش به بیست سال حبس محکوم شده، در زندان کلاس‌های فلسفه و تاریخ برگزار می‌کرد و دانسته‌هایش را با دیگران به اشتراک می‌گذاشت.

ریحانه حاج‌ابراهیم، که حکم اعدامش به پانزده سال زندان کاهش یافت، با عشق، عروسکی بافته و به من هدیه داد. ریحانه و همسرش، که او نیز در زندان است، تنها آرزویشان داشتن یک زندگی مشترک در خارج از دیوارهای زندان است.

آتنا دائمی شال سبزی که بافته بود و صدیقه، دستکش و هدبندی از کار دست خود را به من هدیه دادند. مرجان داوری، که تازه به بند نسوان منتقل شده بود و بعدتر به قرچک تبعید شد، کلاهی صورتی بافت و به من داد. بعدها شنیدم که قاضی مقیسه، که به‌دست آبدارچی قهرمان کشته شد، حکم اعدام او را صادر کرده بود.

زهرا زهتابچی، یکی دیگر از هم‌بندی‌هایم، قاب عکسی زیبا با نقش کبوتر به من هدیه داد. او از اعضای سازمان مجاهدین بود و محکوم به دوازده سال حبس.

در این بند، هر زنی به دلیل عقیده و آرمان‌هایش به اقدام علیه امنیت ملی محکوم شده است. بااین‌حال، آنچه در بند نسوان می‌توان یافت، نه ناامیدی و شکست، بلکه عشق، مقاومت و ایستادگی است. در میان همه این زنان، نرگس محمدی را نباید فراموش کرد؛ زنی که درد دوری از فرزندانش را در پس لبخندی شیرین پنهان کرده است.

این‌ها تنها گوشه‌ای از واقعیت زندان‌های جمهوری اسلامی است؛ جایی که این آزادی خواه ، علی‌رغم تمام سختی‌ها، همچنان با امید و عشق به یکدیگر، و همچنان بر باور شان ایستاده‌اند و درمقابل ضحاک لحظه ای سرخم نکرده اند ..‌
#زن_زندگی_آزادی
شعر من تقدیم به این شیرزنان:به تو می اندیشم به تو ای بانوی مهر و عاطفه ...گفته بودی دستهایت را در باغچه خواهی کاشت سبز خواهد شد ...دریغا که دستهایمان را ....قلبهایمان را در باغچه کاشتیم و سبز نشد ...دریغا که سالیان دراز به امید رویش جوانه ها چشم انتظار بهار نشستیم .. بهار رویش وعطر اقاقیا ...به آوای اندوهگین کلاغان سیاه در پس دیوار می نشینم و در انتظار صبحی دیگر ...انتظار ،انتظارو انتظار یک شنبه ای دیگر.....چه امید عبثی!!!مگر میشودعشق را به زنجیر کشید ؟؟!!به تو می اندیشم ...به درد نگاه پر اشتیاق تو ،برای دیدن کودکت ....به تویی که مادریت را ،این حس ناب پر شکوه را در 20 دقیقه روز ملاقات خلاصه میکنی ....
مادران آفتاب ،مادران گل و سبزه و زایش ...خزان نگاهتان دلم را میلرزاند ...
بانوان سرفراز سرزمین من اینجا ....با قامتی فرشته وار ،نم نم باران را به ترنم و ترانه رهایی تبدیل می کنند ،با صدایی فرو خفته از بغض های سالیان ....سکوتم رامکن باور ، در این دیار اهورایی شعرها و شورها ...می گویند آرام سخن بگوی ،ما به آرام سخن گفتن در زندان خو گرفته ایم ،به پنهان کردن دست نوشته هامان...

زنان و مردان ستمدیده دادخواه ایران،
خواهران و برادران: امروز در استقبال روز هشتم مارس -۱۷ - اسفند روز جهانی زنان کارگر هستیم! رژیم اشغالگر و دست نشانده اسلامی چیزی برای ادامه زندگی برایمان باقی نگذاشته است. هر فکری که داریم برای نجات از این شرایط وحشتناک و رنج آور،
هر تاکتیکی را که می خواهیم بین همه ناراضیان و مخالفان حکومت اسلامی در کشور جا بیفتد، ناچاریم همفکری کنیم و توجه همه نهادها و احزاب و سازمان ها و شوراها را به آن جلب کنیم.
و هدف استراتژیک مثلا تحقق برکناری رژیم اشغالگر را با تکیه بر خواسته های مشترک منشور ۱۲ گانه سندیکاها و دیگر نهادهای کارگری و مدنی را بعنوان استراتژی مطرح کنیم و تاکتیک های اعتصابات و اعتراضات سراسری را با شیوه های مقاومت های شهروندی و حق دفاع متقابل در مقابل رژیم به طور روزانه بیان کنیم!
همین اهداف را هزاران بار از دهان های افراد مختلف و سازمانها، گروه ها، احزاب، شوراها، سندیکاها، انجمن های متفاوت بیان کنیم، تا در ذهن همگان شکل بگیرد. تاکتیک و ضربه نهایی هم تسخیر منطقه ‌پاستور و رادیو تلویزیون و مراکز مختلف پیدا و نهان رژیم در تهران و همه شهرستانها را پیشنهاد کنیم. تا همه افکار به سوی یک مرکز اجرایی و یک اقدام مشترک هدایت شود.
حتمن با گرانی ها و ستمکاری های بیشتر که رژیم با گران تر کردن قیمت دلار بر مردم ما باز هم تحمیل میکند،
مردم ما برای زنده ماندن خود مجبورند به قیام و ایستادگی، که به ادامه انقلاب

#زن_زندگی_آزادی_کارنان_ارزانی بپیوندند!

میدانی که همکنون بخشی از بازنشستگان، کارگران، پرستاران آموزگاران، فرهنگیان، کارمندان، دانشجویان و دیگر مزدبگیران بدون دستمزد، بدون بیمه های تامین های اجتماعی و نهاد های مستقل صنفی جدا از حکومت و کم حقوق و زندگی زیر خط فقر و عصبانی در آن میدان حاضر هستند!
بقیه مردم بخصوص دانشجویان و زنان و دختران و جوانان در سراسر ایران، ناچارند به آن بپیوندند، اگر که نجات زندگی خود و خانواده و ته مانده کشور و محیط زیست شان را می خواهند!
این پیشنهاد را به میان مردم ببریم!
( هرکسی در هر جایی اعتراض مردمی را دید، به آن بپیوندد! از کنار آن نگذریم! مردم دردمند بیایید به هم بپیوندیم!)
وقتی به هم بپیوندیم نیروی چندین میلیونی هستیم که هیچ ستمگری جرات روبرو شدن با آن را نخواهد داشت.
پیروزی از آن مردم نترس، آگاه، کنشگر متحد و انقلاب ساز است!
#اتحادمبارزه_پیروزی
#منصوراسانلوکارگرسندیکالیست

هشتم مارس ۲۰۲۵
روز جهانی زنان کارگر

https://x.com/iranenazila/status/1898726839813644467?s=52
پیام منطقی و روشنگر توماج صالحی پیرامون شرایط زندان و افشای سایبری های حکومت و ناآگاهان دنباله روی سایبری های اسلامیست.
#خبرگرارگان_ستمدیدگان_دادخواه
https://t.me/khabargar

🔴 سردار پاشایی، قهرمان سابق کشتی فرنگی و فعال سیاسی، از بازداشت خواهرش، #لیلا_پاشایی خبر داد و نوشت : نیروهای اطلاعات سنندج دیروز با یورش به منزل خواهرم #لیلا_پاشایی او را برای چندمین بار بازداشت کردند. لیلا به اقدام علیه امنیت ملی متهم شده است، چون در #روز_جهانی_زن از مخالفت با حجاب‌اجباری، کودک‌همسری و حکم اعدام علیه زنان زندانی سخن گفته است و به همراه دیگر زنان به آن اعتراض کرده است.

زنان این سرزمین هر روز در مقابل قوانینی که کرامت انسانی‌شان را بشکند می‌ایستند و ساکت نمی‌شوند. تهدید، زندان و شکنجه نیز آنان را مرعوب نمی‌کند و مردم از آرمان‌هایشان دست نمی‌کشند. من در کنار خواهرم و تک تک زنان شجاع و مبارز می‌ایستم و از مبارزه‌شان برای برابری و آزادی تا آخرین نفس حمایت میکنم.

#انقلاب_ایران
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی #روز_جهانی_زن #سنندج

#سقز
برگزاری مراسم نوروز در دامنه کوه جاقل علیرغم تهدید سرکوبگران رژیم

جمعه ۲۴ اسفند ۱۴۰۳

#زن_زندگی_آزادی
#همه_باهم_هستیم
#مهسا_امینی

آیدی پیامگیر تلگرام
https://t.me/kanaljadidtv_tamas

واتساپ، تلگرام و سیگنال: 0046722807052

کانال تلگرام:
https://t.me/kanaljadid1

بعضی زخم‌ها هیچ‌وقت خوب نمی‌شن، فقط عمیق‌تر می‌شن توصیه های جاویدنام کودک ده ساله #کیان_پیرفلک دانشمند کوچک ایران برای چهارشنبه سوری #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #مهسا_امینی #اعتصابات_سراسری …

رویا حشمتی : ‏”امروز صبح از اجرای احکام تماس گرفتن برای اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاقم. با وکیلم تماس گرفتم و با هم رفتیم دادسرای ناحیه ۷.
‏از گیت ورودی که رد شدیم حجابم رو برداشتم. وارد سالن شدیم. صدای فریاد و ضجه‌ی زنی از راه‌پله می‌اومد که داشتن می‌بردنش پایین. شاید داشتن می‌بردنش برای اجرای حکم…
‏وکیلم گفت رویا جان دوباره بهش فکر کن. اثراتی که شلاق میذاره تا مدتها می‌مونه باهات.
‏رفتیم شعبه‌ی ۱ اجرای احکام. کارمند شعبه گفت روسریت رو سرت کن که دردسر نشه. آروم و محترمانه بهش گفتم اومدم بابت همین شلاقم رو بزنید، سر نمی‌کنم.
‏تماس گرفتن و مامور اجرای حکم اومد بالا. گفت حجابت رو سرت کن و دنبالم بیا. گفتم سر نمی‌کنم. گفت نمی‌کنی؟! جوری شلاقت رو بزنم که بفهمی کجایی. برات یه پرونده‌ی جدید هم باز می‌کنم هفتاد و چهارتای دیگه‌م مهمونمون باشی. باز سر نکردم.
‏رفتیم پایین چند تا پسر رو بابت شرب خمر آورده بودن. مرد با تحکم تکرار کرد مگه نمیگم‌ سر کن؟ نکردم.
‏دو تا زن چادری اومدن و روسری رو کشیدن رو سرم. باز درش آوردم و این کار چند بار تکرار شد. بهم از پشت دستبند زدن و روسری رو کشیدن رو سرم.
‏از همون پله‌هایی که زن رو برده بودن رفتیم طبقه‌ی زیر همکف. یه اتاقک بود ته پارکینگ. قاضی و مامور اجرای حکم و زن چادری کنارم وایساده بودن. زن خیلی واضح متاثر بود. چند باری آه کشید و گفت میدونم. می‌دونم.
‏قاضی معمم به روم خندید. یاد مرد خنزر پنزری بوف کور افتادم. روم رو ازش برگردوندم.
‏در آهنی رو باز کردن. دیوارای اتاق سیمانی بود. یه تخت ته اتاقک بود که دستبند و پابند آهنی به دو طرفش جوش خورده بود. یه وسیله‌ی آهنی شبیه پایه‌ی بوم نقاشی بزرگ با جای دستبند و پابند آهنیِ زنگ زده وسط اتاق، و یه صندلی و میز کوچیک، که روی میز پر از شلاق بود هم پشت در بود. یه اتاق شکنجه‌ی قرون‌وسطاییِ تمام‌عیار.
‏قاضی پرسید خانم حالت خوبه؟ مشکلی نداری؟ انگار که وجود نداره. جوابش رو ندادم. گفت خانم با شمام! باز جواب ندادم.
‏مرد مامور اجرای حکم گفت پالتوت رو در بیار و رو تخت دراز بکش. پالتو و روسریم رو از پایه‌ی بوم شکنجه آویزون کردم. گفت روسریت رو سر کن! گفتم نمی‌کنم. قرآنت رو بذار زیر بغلت و بزن. و روی تخت دراز کشیدم.
‏زن اومد و گفت خواهش می‌کنم لجبازی نکن. شال رو آورد و کشید رو سرم.
‏مرد از بین دسته‌ی شلاق‌هایی که پشت در بود یه شلاق چرم مشکی رو برداشت، دو دور پیچوند دور دستش و اومد سمت تخت.
‏قاضی گفت خیلی محکم نزن. مرد شروع کرد به زدن. شونه‌هام. کتفم. پشتم. باسنم. رونم. ساق پام. باز از نو. تعداد ضربه‌ها رو نشمردم.
‏زیر لب می‌خوندم به نام زن، به نام زندگی، دریده شد لباس بردگی، شب سیاه ما سحر شود، تمام تازیانه‌ها تبر شود…
‏تموم شد. اومدیم بیرون. نذاشتم فکر کنن حتی دردم اومده. حقیرتر از این حرفان. رفتیم بالا پیش قاضی اجرای حکم. مامور زن پشت سرم می‌اومد و مراقب بود روسری از سرم نیفته. دم درِ شعبه روسریم رو انداختم. زن گفت خواهش میکنم سرت کن. سرم نکردم و باز کشید رو سرم.
‏توی اتاق قاضی، قاضی گفت ما خودمون خوشحال نیستیم از این قضیه، ولی حکمه و باید اجرا بشه. جوابش رو ندادم.
‏گفت اگر می‌خواید طور دیگه‌ای زندگی کنید می‌تونید خارج از کشور باشید. گفتم این کشور برای همه‌ست‌.
‏گفت بله ولی باید قانون رو رعایت کرد. گفتم قانون کار خودش رو بکنه، ما به مقاومتمون ادامه میدیم.
‏از اتاق اومدیم بیرون و روسریم رو درآوردم.
‏مرسی آقای طاطایی عزیز. اگر همراهی شما نبود تحمل این روزها خیلی سخت بود. و عذر می‌خوام که موکل سر به راهی نبودم. مطمئنم آدمی به بزرگواری شما درک میکنه. بابت همه چی ازتون ممنونم.“

‏⁧ #رویا_حشمتی⁩
‏⁧ #زن_زندگی_آزادی⁩

همایش شورای ملی تصمیم به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن
#زن_زندگی_آزادی

https://youtube.com/watch?v=fZdx_ZgQ1S8&feature=shared

پیام شکوفه آذرماسوله زندانی سیاسی سابق وفعال حقوق بشر به مناسبت #نوروز:

بزرگترین انتقام از #دیکتاتوری #خامنه‌ای_ضحاک شادی وامید و #اتحاد و #همبستگی ایست
در این ایام خانواده های جاویدنامان #انقلاب_زن_زندگی_آزادی را فراموش نکنید و به توصیه #مجیدرضا_رهنورد شاد باشید وبه جای قرآن سفره های هفت سین تون را با شاهنامه فردوسی وحافظ و اسطوره های ایرانی مزین کنید
پیشاپیش #چهارشنبه_سوری و نوروز تون به شادی
#ایران هرگز نمی میرد
#ایران_را_پس_میگیریم
#پاینده_ایران
#زن_زندگی_آزادی
#ابول_کورکور
#مهسا_امینی
#نیکا_شاکرمی
#کیان_پیرفلک
#ایذه_قهرمان
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#نه_به_حجاب_اجباری
#فقر_فساد_گرونی_میریم_تا_سرنگونی
https://www.instagram.com/reel/DHWEUMmuAwE/?igsh=eGwxampoNWVva2Vw

برگزاری مراسم چهارشنبه سوری زندانیان سیاسی و عقیدتی سابق با شعارهای علیه رژیم اسلامی در واحد ۴ #قتلگاه_زندان_قزلحصار ۲۸ اسفند۲۵۸۳(۱۴۰۳)
شعارهای کوبنده
شعارهای سرخ فام
نه گفتن است به اعدام
پیام چهارشنبه سوری
مرگ بر دیکتاتوری
مرگ بر خامنه ای،لعنت بر خمینی
خامنه ای ضحاک میکشیمت زیر خاک
#زرتشت_احمدی_راغب #رضا_محمد_حسینی #آرشام_رضایی #رضا_سلمان_زاده #منوچهر_بختیاری #ناهید_شیر_پیشه #شکیلا_منفرد #محبوبه_رضایی #نه_به_اعدام
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهوری_اسلامی #زن_زندگی_آزادی #مهدی_مسکین_نواز #برزان_محمدی #محمد_ابولحسنی #جانباختگان_راه_آزادی #نوروز #چهارشنبه_سوری #سشنبه_های_نه_به_اعدام

🔴 جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و خانواده‌های دادخواه، در ویدیویی مشترک با در دست داشتن تصاویر عزیزانشان و برخی از جانباختگان راه آزادی، بر اتحاد خود و ادامه راه و مبارزه تاکید کردند‌.

جمهوری اسلامی همه کار می‌کند که خانواده‌های دادخواه، زندانیان سیاسی و مخالفان خود را از هم دور نگه دارد. آنها برای بقای خود لازم است مردم را دسته دسته مقابل هم قرار دهند. آخوند عوامل پیدا و پنهان زیادی دارد که بذر کدورت و تفرقه و دشمنی در دلهای ما بکارند. حالا این پیام خانواده‌های دادخواه به مردم ایران است. این خانواده‌ها شاید در اندیشه و خط مشی سیاسی با هم اختلاف داشته باشند، اما برای دادخواهی و مبارزه با جمهوری اسلامی کنار هم هستند.
چرا که آنها خوب می‌دانند که قاتلان عزیزانشان موقع شلیک، از قربانیان گرایش سیاسی‌‌شان را نپرسیدند.

خبر خوب اینکه مادر آرشام رضایی که در اعتراض به انتقال فرزندش به سلول انفرادی، تهدید به خودکشی مقابل زندان اوین کرده بود، با تلاش و پیام این خانواده‌ها فعلا از تصمیم خود صرف نظر کرده است.
در کنار هم و با هم قوی‌تریم.

#زن_زندگی_آزادی

🔴 هستی خزایی، خواهر #عرفان_خزایی : «ما همچنان استوار ایستاده‌ایم برای آنچه که عزیزانمان برایش جنگیدند.» هستی خزایی روز یکشنبه سوم فروردین تصاویری از دیدار #خانواده‌های_دادخواه با خانواده خود را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد.


🔸عرفان خزایی، معترض جوان اهل کنگاور در استان کرمانشاه بود. او روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان اعتراض‌های « #زن_زندگی_آزادی» در شهر شهریار به ضرب گلوله نیروهای حکومتی کشته شد.