کانال محمد امین مروتی

خودشناسی و سبک زندگی

لحظات زندگی

محمدامین مروتی

در یکی از داستان های ذن آمده است که مردی داشت از دست یک ببر فرار می کرد تا اینکه به پرتگاهی رسید و پایش لغزید و به زحمت خود را به شاخه ای آویزان کرد. ببر بالای سرش بود و دره زیر پایش. ناگهان متوجه شد درختی که به آن آویزان شده، سرشار از توت فرنگی های وحشی است. شروع کرد به خوردن توت فرنگی. این بهترین کاری بود که می توانست در آن حیص و بیص بکند.
شاید این داستان قدری فانتزی و غیر واقعی به نظر بیاید ولی از منظری متاملانه و مآل اندیشانه، تصویر دقیقی از واقعیت مرگ و زندگی ماست. فرصت ما در دنیا به اندازه ی همان فرصتی است که آن مرد داشت نه بیشتر.
فروغ فرخزاد گفته بود که : "حس می کنم که لحظه سهم من از برگ های تاریخ است..." و درست گفته بود. برای فهم معنای زندگی، باید معنای مرگ را بفهمیم و برای درک زندگی باید نسبت اندازه های کوچک آن را به ابعاد بی نهایت مرگ را بدانیم. این همه از افزایش متوسط عمر بشر می گوییم –که درست هم هست- ولی از دوراندازی واقع بینانه، در مقابل اسطوره ی زمان، هیچ نیستیم.
چنان که خیام می گفت انسان عاقل می داند هیچ فرقی با آدم های هفت هزار سال پیش- که استخوانشان هم پودر شده- نداریم جز اینکه در اینجا و اکنون در همان لحظه زودگذر حیات مان به سر می بریم:
ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر به سریم
یعنی صد سال دیگر همه مثل هم در خاک خفته ایم و با کسانی که هفت هزار سال پیش مرده اند، هیچ تفاوتی نداریم. فردای مردن مان هیچ فرقی با کسی که در عصر پارینه سنگی مرده است نخواهیم داشت.
نکته در اینجاست که عرفا می گویند اگر بتوانی در اینجا و اکنون بمانی، به نوعی بی زمانی می رسی. ذنرین ها از آن به "حال جاودان" تعبیر می کنند. بچه ها غالبا در حال جاودان به سر می برند. به همین دلیل زندگی را طولانی تر حس می کنند. هر چه مسن تر می شویم، بیشتر از این حال بی زمانی فاصله می گیریم و به شمارش معکوس سال های عمر می نشینیم که از به شکلی کیفی و حسی(نه فیزیکی) ازطول عمرمان می کاهد. از قدیم گفته اند هر چه را که بشماری، از آن کم می شود.

❤3

909 viewsAmin, 09:00