اعترافات رفیق‌دوست به سازماندهی ترورها – حسن صالحی

محسن رفیق‌دوست، نخستین وزیر سپاه پاسداران و رئیس پیشین بنیاد مستضعفان، در گفت‌وگویی با برنامه “تاریخ شفاهی دیده‌بان ایران” به نقش مستقیم و هدایت‌کننده خود در ترور برخی از مخالفان جمهوری اسلامی، از جمله فریدون فرخزاد، شاپور بختیار، شهریار شفیق و غلامعلی اویسی، اعتراف کرده است.

رفیق‌دوست در این گفت‌وگو، با گستاخی و افتخار، به دخالت جمهوری اسلامی در این ترورها اشاره می‌کند و مدعی است که رژیم برای اجرای این عملیات، از طریق یک واسطه مصری، نیروهای جدایی‌طلب باسک در اسپانیا را به کار گرفته است. او همچنین به نقش محسن رضایی، فرمانده پیشین سپاه پاسداران و عضو کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام، در این ترورها اشاره دارد.

پیش‌تر، در چندین دادگاه اروپایی، پرونده‌هایی درباره نقش مقامات بلندپایه جمهوری اسلامی در ترور مخالفان در خارج از کشور بررسی شده بود، اما اینکه یکی از چهره‌های کلیدی رژیم، صریحاً و در برابر دوربین، به سازماندهی این جنایات اذعان کند، اتفاقی کم‌سابقه است.

اینکه جمهوری اسلامی در چنین موقعیتی دست به افشای اسرار خود بزند، ناشی از تشدید اختلافات داخلی درون حکومت است. اکنون که اعتراضات مردمی رژیم را تحت‌فشار قرار داده، جناح‌های حاکم علیه یکدیگر دست به افشاگری می‌زنند و از یکدیگر انتقام می‌گیرند. نباید فراموش کرد که رفیق‌دوست، پس از ماجرای اختلاس ۱۲۳ میلیاردتومانی بانک صادرات در سال ۱۳۷۴ که به دستگیری برادرش انجامید، از نظر سیاسی در موقعیت متزلزلی قرار گرفت. این احتمال وجود دارد که او اکنون فرصت را برای تسویه‌حساب‌های شخصی مناسب دیده باشد.

صرف‌نظر از انگیزه‌های پشت پرده، این افشاگری‌ها می‌تواند مسیر دادخواهی در مجامع بین‌المللی را هموارتر کند. اعترافات اخیر رفیق‌دوست، سندی مهم از جنایات جمهوری اسلامی علیه بشریت است که قابلیت پیگیری در دادگاه بین‌المللی لاهه را دارد. این سخنان همچنین بار دیگر ضرورت قرارگرفتن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی را برجسته می‌کند.

با افشاگری‌های اخیر محسن رفیق‌دوست، ضروری است که تمامی نیروها و سازمان‌های مترقی به طور متحد، شکایت‌نامه‌ای مستند علیه دخالت مستقیم جمهوری اسلامی در قتل مخالفان خود در خارج از کشور تنظیم کرده و آن را به مراجع قضایی بین‌المللی ارسال کنند. چنین اقدامی نه‌تنها می‌تواند راه را برای محاکمه آمران و عاملان این ترورها هموار کند، بلکه پیام روشنی خواهد بود که هیچ جنایتکاری، هرچند در رأس قدرت، از عدالت گریزی نخواهد داشت.

#زن_زندگی_آزادی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#محاکمه_سران_رژیم

https://journalfarsi.com/2025/03/09/24848/

در باره چگونگی برخورد جامعه جهانی نسبت به اعترافات محسن رفیق دوست در باره نقش مستقیم جمهوری اسلامی در سازماندهی ترور مخالفان خود در خارج کشور. حسن صالحی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام

#محاکمه_سران_رژیم
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام

در خواست ۳۴ نهاد و شبکه از مخالفین جمهوری اسلامی در خارج کشور  برای اقدام جهانی علیه تروریسم دولتی جمهوری اسلامی

در واکنش به اعترافات اخیر محسن رفیق دوست


اعترافات اخیر محسن رفیق‌دوست، نخستین وزیر سپاه پاسداران و رئیس سابق بنیاد مستضعفان، بار دیگر نقش مستقیم جمهوری اسلامی ایران را در ترورهای فرا مرزی و حذف فیزیکی مخالفان خود آشکار کرد. وی در مصاحبه‌ای به‌صراحت اعلام کرد که فرمانده تیم‌هایی بوده که مسئول اجرای ترورهای هدفمند چهره‌های سرشناس مخالف جمهوری اسلامی، از جمله شاپور بختیار، غلامعلی اویسی، شهریار شفیق و فریدون فرخزاد بوده‌اند.

همچنین، رفیق‌دوست در این مصاحبه از نقش یکی دیگر از فرماندهان سابق سپاه پاسداران و عضو کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام  یعنی محسن رضایی در این ترورها پرده برداشت. این در حالی است که لیست مخالفینی که به دست جمهوری اسلامی در خارج از کشور ترور شده‌اند، طولانی است و نام‌هایی همچون صادق شرفکندی، کاظم رجوی، عبدالرحمان قاسملو، صدیق کمانگر، عبدالرحمان برومند، غلام کشاورز و همایون اردلان را در بر می‌گیرد. بسیاری از این پرونده‌ها در دادگاه‌های اروپایی مطرح شده و برخی از آنها به محکومیت عاملان این ترورها منجر شده است.

اعتراف به قتل مخالفین جمهوری اسلامی که از زبان یکی از آمران و عاملان این جنایات بیان می شود مصداق مسلم سرکوب فرا ملی است که با هدف  سرکوب و ساکت کردن مخالفان و ایجاد ترس صورت گرفته است. این‌ قتل ها با اجیر کردن گروه‌های مزدور خارجی—چه اسلامی و چه غیراسلامی—و همچنین استفاده از تبهکاران حرفه‌ای عملی شده است.

بیش از چهل و پنج سال است که جمهوری اسلامی به‌طور سازمان‌یافته اقدام به ترور، ناپدیدسازی اجباری و سرکوب مخالفان خود در خارج از کشور می‌کند. این اقدامات نه‌تنها نقض آشکار قوانین بین‌المللی است، بلکه تهدیدی جدی علیه امنیت جهانی محسوب می‌شود.


ما، امضاکنندگان این بیانیه، از جامعه جهانی می‌خواهیم که اقدامات قاطعانه و فوری را برای پاسخگویی به این جنایات انجام دهند، از جمله:

۱- آغاز تحقیقات مستقل و بین‌المللی درباره ترورهای دولتی جمهوری اسلامی و محاکمه عاملان آن در مراجع حقوقی بین‌المللی، از جمله تشکیل پرونده قضایی در دادگاه لاهه و اعلام جرم علیه تمامی افراد دخیل در این جنایات.


۲- تجدیدنظر اساسی در روابط دیپلماتیک و سیاسی دولت‌های غربی با جمهوری اسلامی، به‌گونه‌ای که این مناسبات، به‌عنوان نشانه‌ای از اعتراض به اقدامات ضدبشری این رژیم، به‌شدت کاهش یابد.

۳-  قرار گرفتن سپاه پاسداران در فهرست سازمان تروریستی باید عملا متحقق شود


۴- اخراج دیپلمات‌های مرتبط با شبکه‌های اطلاعاتی و عملیاتی جمهوری اسلامی، که برای اجرای ترورهای برون‌مرزی استفاده می‌شوند.


۵-  تقویت مکانیسم‌های حفاظتی برای فعالان سیاسی و مخالفان ایرانی در تبعید، که همواره در معرض خطر ترور، آدم‌ربایی و آزار و اذیت قرار دارند.

جامعه جهانی نباید در برابر این اعترافات هولناک بی‌تفاوت بماند. رژیم جمهوری اسلامی باید به دلیل کارنامه سیاه خود در ترورهای هدفمند، پاسخگو شود.

محکومیت‌های پیشین جمهوری اسلامی از سوی جامعه جهانی، متأسفانه نتوانسته‌اند به‌اندازه‌ای مؤثر باشند که به‌طور جدی جلوی خشونت و تروریسم دولتی این رژیم را بگیرند. اکنون زمان آن رسیده است که با رویکردی تازه و قاطع، مبتنی بر دفاع از حقوق اساسی مردم ایران در برخورداری از آزادی و دموکراسی، فشار بین‌المللی بر جمهوری اسلامی را برای توقف این جنایات دولتی به شکل چشمگیری افزایش داد.

امضاکنندگان:
نیکا، شبکه ایرانیان خواهان آزادی و دموکراسی
کمیته بین‌المللی علیه اعدام
کارزار جهانی نه به اعدام در ایران
انجمن زن زندگی آزادی گراتز
شبکه ایرانیان نروژ
شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی
همه برای ایران، ژنو
ایران آزاد، زوریخ
بنیاد مهسا، دانمارک
سازمان سراسری حق زن، سوئد
ایران پروتست، (مالمو، لوند، هلسینگبوری)
گروه زن،زندگی،آزادی، گوتنبرگ سوئد
سازمان زن زندگی آزادی دوسلدورف
جنبش زنان ایران، امریکا
MCSDI، امریکا
آزادانه، پاریس
اوته ایران، آلمان
فری هیومن، کلن
انجمن زن زندگی آزادی، آلمان
انجمن مانا، میلان، ایتالیا
کانون سیمرغ کبک، کانادا
البرز، پاریس
نه به تابو نه به خشونت علیه زنان
زنان کردستان علیه تبعیض
۲۵ شهریور، ونکوور
گروه اتحاد برای  ایران - استرالیا
انجمن فنیکس، پاریس
زن زندگی آزادی، گوتینگن
سولیداریتی ایرانیان، ونکوور
حلقه اتحاد جوانان،  مونترال
ایرانیان جمهوری خواه استرالیا(یار)

#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#دادخواهی

سوئد- #گوتنبرک
شنبه های اعتراضی علیه جمهوری اسلامی با سفره هفت سین و اهدای گل به یاد جان‌باختگان راه آزادی - قسمت دوم

شنبه ۱۵ مارس ۲۰۲۵

#نه_به_اعدام
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#دادخواهی

شهادت سامان یاسین در شورای حقوق بشر سازمان ملل

#سامان_یاسین ، خواننده رپ و زندانی سابق محکوم به اعدام، روز سه‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۳ در نشست جانبی شورای حقوق بشر سازمان ملل برای نخستین بار در عرصه عمومی شهادت داد. او در پنلی مشترک با مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، و سار حسین، رئیس هیئت حقیقت‌یاب سازمان ملل، از شکنجه‌های جسمی و روانی‌ای که در دوران زندان متحمل شد، پرده برداشت.
سامان یاسین در این شهادت به تأثیرات ویرانگر محکومیتش بر زندگی شخصی خود اشاره کرد، از جمله اینکه همسرش به دلیل فشارهای ناشی از حکم اعدام، جنین خود را از دست داد و در نهایت از او جدا شد. او این تجربه را تنها نمونه‌ای از پیامدهای احکام اعدام بر زندگی شهروندان دانست.

#نه_به_اعدام
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

شکست جمهوری اسلامی در شورای حقوق بشر – حسن صالحی

در پنجاه و هشتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، جمهوری اسلامی شکست سنگینی را متحمل شد. باوجود اعزام هیئتی رسمی و چندین سازمان غیردولتی وابسته، تلاش این رژیم برای انحراف افکار عمومی و توجیه نقض حقوق بشر ناکام ماند.

در یکی از جلسات این نشست، گزارش ۲۵۲ صفحه‌ای هیئت حقیقت‌یاب سازمان ملل و گزارش مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر، تصویری جامع از نقض سیستماتیک حقوق انسانی در ایران ارائه کردند. این گزارش‌ها به افزایش اعدام‌ها به‌عنوان ابزار سرکوب، سرکوب زنان مخالف حجاب اجباری، سرکوب معترضان و خانواده‌های آنان، و فشار بر اقلیت‌های قومی و مذهبی، به‌ویژه کردها، بلوچ‌ها و جامعه LGBTQ+ اشاره داشتند.

در این گزارش‌ها تأکید شد که جنایات علیه بشریت در ایران ادامه دارد و خطر نقض فاحش حقوق بشر همچنان جدی است. “سامان صیدی”، معروف به “سامان یاسین”، رپر کرمانشاهی که در جریان خیزش “زن، زندگی، آزادی” بازداشت و به اتهام “محاربه” به اعدام محکوم شده بود، از شکنجه‌هایی که در دوران بازداشت متحمل شده بود، پرده برداشت. سخنان او تأثر همگان را برانگیخت. او به اعدام مصنوعی برای گرفتن اعترافات اجباری اشاره کرد و گفت که بازجویان خودکار را در بینی‌اش فروکرده‌اند تا او را وادار به اعتراف علیه خود کنند.

همچنین، علیرضا آخوندی، نماینده پارلمان سوئد، در یکی از جلسات با اشاره به مستندات تحقیقات شورای حقوق بشر سازمان ملل، اظهار داشت: ” جمهوری اسلامی مردم خود را زندانی، شکنجه و اعدام می‌کند. زنان تحت ضرب و شتم، تجاوز و سرکوب قرار می‌گیرند. نظامی که با سرکوب مردم خود بر سر کار می‌ماند، مشروعیت ندارد”.

شماری از نمایندگان نهادها و سازمان‌های مدافع حقوق بشر ایران نیز در این جلسات حضور داشتند و جلسه‌ای ویژه برای شنیدن نظرات آن‌ها درباره گزارش‌های مطرح‌شده برگزار شد.

نمایندگان جمهوری اسلامی نتوانستند با توجیهات و ادعاهای بی‌اساس خود، جنایات متعدد رژیم علیه مردم ایران را پنهان کنند. دادخواهی مردم ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل بازتاب گسترده‌ای یافت. مردم ایران خواهان پایان سیاست‌های مماشات با جمهوری اسلامی و به رسمیت نشناختن این رژیم هستند. جمهوری اسلامی نه‌تنها نماینده مردم ایران نیست، بلکه نماینده سرکوب آنان است. هرچه انزوای بین‌المللی این رژیم بیشتر شود، مردم ایران در شرایط مساعدتری، باتکیه‌بر نیروی انقلاب خود، آن را سرنگون خواهند کرد.

#دادخواهی
#محاکمه_سران_رژیم
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#نه_به_اعدام

https://journalfarsi.com/2025/03/19/25083/

سخن نوروزی- حسن صالحی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام

#زن_زندگی_آزادی
#دادخواهی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

به اعدام حمید حسین‌نژاد وسیعا اعتراض کنیم!

ماشین آدمکشی جمهوری اسلامی جان انسان شریف و بی گناه دیگری را گرفت. خبرگزاری فارس تأیید کرده که حمید حسین‌نژاد، زندانی سیاسی، در زندان ارومیه اعدام شده است. این در حالی‌ست که پیش‌تر، در پی تجمع اعتراضی خانواده او و گروه‌هایی از مردم در مقابل زندان ارومیه، مقامات جمهوری اسلامی بیشرمانه مدعی شده بودند که اجرای حکم اعدام وی به طور موقت متوقف شده است؛ اما این ادعا تنها ترفندی وقیحانه برای فروکش کردن اعتراضات بود. با این‌ وجود، تجمعات اعتراضی تا شامگاه دوشنبه، اول اردیبهشت، ادامه یافت، تا سرانجام رژیم رسماً اعلام کرد که حمید حسین‌نژاد را اعدام کرده است.

ما این اقدام جنایتکارانه و غیرانسانی را با تمام قوا محکوم می‌کنیم و با خانواده، دوستان و تمامی کسانی که در روزهای گذشته برای نجات جان او تلاش کردند، عمیقاً ابراز همدردی داریم.

حمید حسین‌نژاد، کارگری زحمت‌کش و کولبری شریف بود که تنها به دلیل اتهام همکاری با یک حزب اپوزیسیون، بازداشت، شکنجه و در نهایت اعدام شد. او را در دوران حبس تحت فشار و شکنجه قرار دادند تا علیه خود اعتراف کند.

اما این اعدام‌ها نمی‌توانند جمهوری اسلامی را از خشم مردم و موج اعتراضات فزاینده نجات دهند. ما بر ادامه مبارزه برای لغو احکام اعدام، و برای پایان دادن به این مجازات ضد انسانی تاکید داریم. پاسخ به اعدام، اعتراض است؛ اعتراضی گسترده‌تر، متحدتر و مصمم‌تر.

#نه_به_اعدام
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

https://t.me/no_to_execution_in_iran/6079

💥دلنوشته ایی از متین منانی

#متین_منانی، جوانی که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ با شلیک عامدانه نیروهای سرکوبگر، بینایی هر دو چشمش را از دست داد، از دست و پنجه نرم
کردن با استرس پس از حادثه نوشت:
«اوایل آن روز هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که زندگی‌ام از آن پس دگرگون خواهد شد. شور و شوق جوانی‌ام را به خیابان آورده بودم تا صدایی باشد برای تغییر، اما گلوله‌ای بی‌رحم مرا به دنیای تاریکی فرستاد.حالا من در جهانی بدون نور زندگی می‌کنم،جایی که هر گوشه‌اش بی‌روح و بی‌صداست. آن روز، در قلب اعتراضات، وقتی صدای فریادها به آسمان می‌رسید، ناگهان همه چیز متوقف شد. در یک لحظه، دنیا برایم تاریک شد. فریادهای کسانی که به زمین می‌افتادند، و صدای قلب خودم که دیگر نمی‌خواست به تپش ادامه دهد. حالا PTSD، این رفیق ناخوانده، مرا به گذشته برمی‌گرداند و اجازه فرار از این دنیای وحشتناک را نمی‌دهد. شب‌ها، وقتی در بستر می‌خوابم، ذهنم به دنیای تاریکی فرو می‌رود که هیچ‌گاه نمی‌تواند آرام بگیرد. با اینکه زندگی‌ام را داروهای آرامبخش پر کرده، اما هنوز هم آرامش در خواب را گم کرده ام.این کابوس‌ها، این تصاویر وحشتناک، مرا درگیر کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند که لحظه‌ای آرامش پیدا کنم. هر شب، من در حال فرار از یک دشمن نامرئی هستم، دشمنی که نه جسم دارد و نه چهره‌ای، اما در اعماق ذهنم همچنان مرا تعقیب می‌کند. تعقیب‌کننده‌ای که هیچ‌گاه به من نزدیک نمی‌شود، اما دائماً در ذهنم نقش بسته است. این مبارزه با ترس، این مبارزه برای زنده ماندن، هر روز و هر شب ادامه دارد. مهم است که حول گردن این مرد امیدی بیفکنیم. بیایید به او یادآوری کنیم که در این تاریکی، هنوز هم نورهایی وجود دارد، و او تنها نیست. تنها بودن در این درد، سخت‌ترین چالش است. امیدواریم که در دل شب، دوستی در کنارش باشد که قدم‌های او را در تاریکی روشن کند و بگوید: “ما با همیم” من در دل این جنگ بی‌پایان زندگی می‌کنم، با ترس‌هایم، با کابوس‌هایم، و با آن نیرویی که مرا به حرکت در می‌آورد. شاید شب‌ها خواب راحتی نداشته باشم، اما هیچ‌گاه از جنگیدن دست نخواهم کشید. چون من هنوز اینجا هستم، هنوز زنده‌ام، و هنوز امید دارم.‎

اختلال استرس یا (PTSD) پس از سانحه،یک اختلال روحی و روانی است که با تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب‌زا ایجاد می‌شود. این اختلال می‌تواند افرادی که از حوادثی مانند جنگ نظامی، تجاوز جنسی، بلایای طبیعی یا حوادث جدی رنج می‌برند را تحت تأثیر قرار دهد.
افرادی که دچار PTSD هستند معمولا شب‌ها دچار کابوس می‌شوند ‎و یادآوری اتفاقات تلخ گذشته برایشان بسیار ناراحت‌کننده است.»

#دادخواهی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام