روز سوم همه چیز به وضعیت قبل از ۲۰۹ رفتن برگشته بود. در تلاش برای خوشبینی به خودمان القا کرده بودیم که اوضاع آنقدرها هم بد نیست. شیرین درس خواندش را از سر گرفت. زندگی به هر روی خود را تحمیل می‌کرد حتی در جایی که هیچ‌چیز به نفعش نبود.
ساعت ۹:۴۵ شب ۱۸ اردیبهشت شد، ورِ ترسیده ذهنمان خوشحال بود که امروز هم گذشت. از بلند گو صدایش نکردند. افسر نگهبان آمد و از دم در بند بردش، که بیا دفتر برای یک کار اداری کوچک، اسم پدرت در کارت‌عکس اشتباه شده. رفت.
۱۸ اردیبهشت نگذشت و بی‌آنکه شیرین دوباره بر آستانه در سلول بخندد، زمان در همانجا متوقف شد.
پ.ن: در سحرگاه ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۹ فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان در زندان اوین اعدام شدند.
*نویسنده یادداشت یکی از هم‌بندی‌های سابق #شیرین_علم_هولی است
ساعت ۹:۴۵ شب ۱۸ اردیبهشت شد، ورِ ترسیده ذهنمان خوشحال بود که امروز هم گذشت. از بلند گو صدایش نکردند. افسر نگهبان آمد و از دم در بند بردش، که بیا دفتر برای یک کار اداری کوچک، اسم پدرت در کارت‌عکس اشتباه شده. رفت.
۱۸ اردیبهشت نگذشت و بی‌آنکه شیرین دوباره بر آستانه در سلول بخندد، زمان در همانجا متوقف شد.
پ.ن: در سحرگاه ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۹ فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان در زندان اوین اعدام شدند.
*نویسنده یادداشت یکی از هم‌بندی‌های سابق #شیرین_علم_هولی است
نامه هفت زن زندانی سیاسی از زندان اوین “علیه حکم اعدام”
…
مجازات «اعدام» با سلب «حق حیات» یکی از فاحش ترین موارد نقض حقوق بشر است که جراحت ناشی از آن هرگز التیام پیدا نمیکند .
دهه هاست که جامعه ایران درد اعدام عزیزانش را بر دل نشاند و این روزها دوباره شاهد اعدام تعدادی از جوانان معترض بوده ایم که تعدادی از آنها هنوز در معرض خطر اعدام قرار دارند . ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از همبندیهایمان سنگینی کرده است . فعالان محیط زیست که به باور مردم ایران از شریف‌ترین و پر تلاش ترین ایرانیان برای حفظ محیط زیست و آینده سرزمینمان ایران هستند ، از جمله آنها می‌باشند . آنها با پرونده سازی های بی اساس سپاه پاسداران بازداشت شدند و ۲ سال در سلولهای انفرادی بند امنیت تحت فشارهای روحی و روانی و جسمی قرار گرفتند ، تا به کارهای نکرده ای اعتراف کنند که بازجویان سپاه «اعدام» را برایشان تدارک ببینند. یکی از منزجرترین ابزارهای بازجویان برای اعمال فشار برای اخذ اعتراف ، نمایش صحنه «اعدام» برایشان بوده و حقیقتا تهدید به «اعدام» در تنهایی و بی کسی سلولهای انفرادی ، فاصله چندانی با «اعدام» ندارد . #سپیده_کاشانی و #نیلوفر_بیانی دو همبندی ما در کنار سایر همکارانشان در چنین شرایطی روانه دادگاه فرمایشی شده و بدون وجود هیچ نوع ادله قانونی و مستندات حقوقی «جاسوس» خوانده شده و حتی با اتهام «افساد فی الارض» مواجه شدند.
#مریم_حاج_حسینی یکی دیگر از همبندیان ما ، که از برگزیدگان و منتخبان علمی کشور است ، به مدت ۴۱۲ روز را در خانه امن وزارت دفاع در منطقه ای دور از شهر تهران (منطقه ای کوهستانی ) حبس بوده و همواره با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی الارض» مواجه بوده است .
#مهوش_شهریاری و #فریبا_کمال_آبادی ماه‌های طولانی در سلولهای انفرادی و تحت فشار های روحی و روانی و جسمی شدید، از بدو بازداشت به دلیل باورهایشان با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام افساد فی الارض و جاسوسی مواجه بوده اند به طوری که بازجویانشان در بازداشت اخیرشان به صراحت از تلاش وزارت اطلاعات برای تاب دادن ۷ جسد بهائی سخن گفته است .
فشارهای روانی و شکنجه های جسمی علیه #زینب_جلالیان برای اخذ اعتراف دروغ مبنی بر انجام عملیات مسلحانه صورت گرفت که او هرگز نپذیرفت . هر چند تلاشهای نهادهای امنیتی برای «اعدام» #شیرین_علم_هولی منجر به «اعدام» او شد .
واقعیت اینست که ما از درک عمق اضطراب و رنجی که بر جانشان نشسته ناتوانیم ، اما موظفیم علیه «اعدام» ، زیستن زیر تهدید هولناک «مرگ» در تنهایی «سلولهای انفرادی» ، فریاد بر آوریم .
ما تعدادی از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین تصمیم گرفتیم به بهانه پنجمین سالگرد بازداشت فعالان محیط زیست حمایت خود را از آنها اعلام نموده و خواهان پشتیبانی نهادهای بین المللی حقوق بشری و افکار عمومی و آزادیخواهان برای آزادی آنها شویم . در همین راستا بر حمایت از «روایت گری» جهت ثبت واقعیت های تاریخی تاکید می کنیم ، چرا که آن را تلاشی برای توقف فجایع انسانی میدانیم ، بنابراین از گامهای مهم زندانیانی چون سپیده کاشانی ، نیلوفر بیانی تا علارغم همه مخاطرات احتمالی ، به افشای ابعاد جنایت و سرکوب در تاریکخانه های امنیتی و آگاه شدن افکار عمومی بپردازند ، حمایت و قدردانی می‌کنیم. در پایان انزجار خود را از حکم اعدام و سلب «حق حیات » و هرگونه «شکنجه» روحی و روانی چون تهدید به اعدام و شکنجه های جسمی اعلام نموده و از افکار عمومی میخواهیم برای توقف حکم «اعدام» معترضین از پای ننشینند .
#هستی_امیری
#نوشین_جعفری
#رها_عسگری_زاده
#سپیده_قلیان
#نرگس_محمدی
#عالیه_مطلب_زاده
#بهاره_هدایت
…
مجازات «اعدام» با سلب «حق حیات» یکی از فاحش ترین موارد نقض حقوق بشر است که جراحت ناشی از آن هرگز التیام پیدا نمیکند .
دهه هاست که جامعه ایران درد اعدام عزیزانش را بر دل نشاند و این روزها دوباره شاهد اعدام تعدادی از جوانان معترض بوده ایم که تعدادی از آنها هنوز در معرض خطر اعدام قرار دارند . ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از همبندیهایمان سنگینی کرده است . فعالان محیط زیست که به باور مردم ایران از شریف‌ترین و پر تلاش ترین ایرانیان برای حفظ محیط زیست و آینده سرزمینمان ایران هستند ، از جمله آنها می‌باشند . آنها با پرونده سازی های بی اساس سپاه پاسداران بازداشت شدند و ۲ سال در سلولهای انفرادی بند امنیت تحت فشارهای روحی و روانی و جسمی قرار گرفتند ، تا به کارهای نکرده ای اعتراف کنند که بازجویان سپاه «اعدام» را برایشان تدارک ببینند. یکی از منزجرترین ابزارهای بازجویان برای اعمال فشار برای اخذ اعتراف ، نمایش صحنه «اعدام» برایشان بوده و حقیقتا تهدید به «اعدام» در تنهایی و بی کسی سلولهای انفرادی ، فاصله چندانی با «اعدام» ندارد . #سپیده_کاشانی و #نیلوفر_بیانی دو همبندی ما در کنار سایر همکارانشان در چنین شرایطی روانه دادگاه فرمایشی شده و بدون وجود هیچ نوع ادله قانونی و مستندات حقوقی «جاسوس» خوانده شده و حتی با اتهام «افساد فی الارض» مواجه شدند.
#مریم_حاج_حسینی یکی دیگر از همبندیان ما ، که از برگزیدگان و منتخبان علمی کشور است ، به مدت ۴۱۲ روز را در خانه امن وزارت دفاع در منطقه ای دور از شهر تهران (منطقه ای کوهستانی ) حبس بوده و همواره با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی الارض» مواجه بوده است .
#مهوش_شهریاری و #فریبا_کمال_آبادی ماه‌های طولانی در سلولهای انفرادی و تحت فشار های روحی و روانی و جسمی شدید، از بدو بازداشت به دلیل باورهایشان با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام افساد فی الارض و جاسوسی مواجه بوده اند به طوری که بازجویانشان در بازداشت اخیرشان به صراحت از تلاش وزارت اطلاعات برای تاب دادن ۷ جسد بهائی سخن گفته است .
فشارهای روانی و شکنجه های جسمی علیه #زینب_جلالیان برای اخذ اعتراف دروغ مبنی بر انجام عملیات مسلحانه صورت گرفت که او هرگز نپذیرفت . هر چند تلاشهای نهادهای امنیتی برای «اعدام» #شیرین_علم_هولی منجر به «اعدام» او شد .
واقعیت اینست که ما از درک عمق اضطراب و رنجی که بر جانشان نشسته ناتوانیم ، اما موظفیم علیه «اعدام» ، زیستن زیر تهدید هولناک «مرگ» در تنهایی «سلولهای انفرادی» ، فریاد بر آوریم .
ما تعدادی از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین تصمیم گرفتیم به بهانه پنجمین سالگرد بازداشت فعالان محیط زیست حمایت خود را از آنها اعلام نموده و خواهان پشتیبانی نهادهای بین المللی حقوق بشری و افکار عمومی و آزادیخواهان برای آزادی آنها شویم . در همین راستا بر حمایت از «روایت گری» جهت ثبت واقعیت های تاریخی تاکید می کنیم ، چرا که آن را تلاشی برای توقف فجایع انسانی میدانیم ، بنابراین از گامهای مهم زندانیانی چون سپیده کاشانی ، نیلوفر بیانی تا علارغم همه مخاطرات احتمالی ، به افشای ابعاد جنایت و سرکوب در تاریکخانه های امنیتی و آگاه شدن افکار عمومی بپردازند ، حمایت و قدردانی می‌کنیم. در پایان انزجار خود را از حکم اعدام و سلب «حق حیات » و هرگونه «شکنجه» روحی و روانی چون تهدید به اعدام و شکنجه های جسمی اعلام نموده و از افکار عمومی میخواهیم برای توقف حکم «اعدام» معترضین از پای ننشینند .
#هستی_امیری
#نوشین_جعفری
#رها_عسگری_زاده
#سپیده_قلیان
#نرگس_محمدی
#عالیه_مطلب_زاده
#بهاره_هدایت
امروز سیزدهمین سالگرد اعدام #شیرین_علم_هولی #فرزاد_کمانگر #فرهاد_وکیلی #علی_حیدریان و #مهدی_اسلامیان در زندان اوین تهران است. تمامی این افراد در دادگاه‌هایی ناعادلانه محکوم شدند. ۴ سال پیش کارگروه ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل خواستار توضیح سرنوشت و محل دفن این زندانیان سیاسی شد.
شیرین جان ۱۴ سال گذشت و هنوز عدالتی در کار نیست.بخشی از نامه #شیرین_علم_هولی که ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ اعدام شد.
«زبانم کردی است، زبانی که از طریق آن بزرگ شدم و پلِ پیوندی‌ست برای من. اجازه ندارم با آن زبان صحبت کنم، آن را بخوانم،بنویسم و یا با آن تحصیل کنم،کردبودنم را انکار نمی‌کنم.
چون انگار خودم را انکار کرده‌ام. در آن زمان که من را بازجویی می‌کردید، زبان فارسی نمی‌دانستم، اما شما با زبان خود بازجویی و محاکمه‌ام کردید و برایم حکم صادر کردید؛ در حالی که درست نمی‌فهمیدم در اطرافم چه می‌گذرد و نمی‌توانستم از خود دفاع کنم.دوران زندانم وارد سه سالگی خود شده
است، یعنی سه سال زندگی زجرآور پشت میله‌های زندان اوین، که دو سال از آن دوران را بلاتکلیف بدون وکیل و بدون وجود حکمی مبنی بر قرار بازداشت گذراندم. در این مدت روزهای تلخی را پشت سر گذاشتم و بعد از آن هم دوران بازجویی‌های بند ۲۰۹ شروع شد؛ بقیه مدت زندان را در بند عمومی گذراندم.
به درخواست‌های مکرر من برای تعیین تکلیف پاسخ نمی‌دهند. در نهایت حکم ناعادلانه اعدام برایم صادر شد.»
#زن_زندگى_آزادى #شیرین_علم_هولی
«زبانم کردی است، زبانی که از طریق آن بزرگ شدم و پلِ پیوندی‌ست برای من. اجازه ندارم با آن زبان صحبت کنم، آن را بخوانم،بنویسم و یا با آن تحصیل کنم،کردبودنم را انکار نمی‌کنم.
چون انگار خودم را انکار کرده‌ام. در آن زمان که من را بازجویی می‌کردید، زبان فارسی نمی‌دانستم، اما شما با زبان خود بازجویی و محاکمه‌ام کردید و برایم حکم صادر کردید؛ در حالی که درست نمی‌فهمیدم در اطرافم چه می‌گذرد و نمی‌توانستم از خود دفاع کنم.دوران زندانم وارد سه سالگی خود شده
است، یعنی سه سال زندگی زجرآور پشت میله‌های زندان اوین، که دو سال از آن دوران را بلاتکلیف بدون وکیل و بدون وجود حکمی مبنی بر قرار بازداشت گذراندم. در این مدت روزهای تلخی را پشت سر گذاشتم و بعد از آن هم دوران بازجویی‌های بند ۲۰۹ شروع شد؛ بقیه مدت زندان را در بند عمومی گذراندم.
به درخواست‌های مکرر من برای تعیین تکلیف پاسخ نمی‌دهند. در نهایت حکم ناعادلانه اعدام برایم صادر شد.»
#زن_زندگى_آزادى #شیرین_علم_هولی