بربریت قطع عضو و اعتراض انجمن جهانی پزشکان – حسن صالحی

اعتراض انجمن جهانی پزشکی، یکی از بزرگ‌ترین نهادهای حرفه‌ای پزشکان جهان، به جمهوری اسلامی به‌دلیل صدور حکم قطع انگشتان دست چند زندانی در زندان ارومیه، بازتاب گسترده‌ای یافته است. این انجمن خواهان توقف فوری اجرای این حکم شده و تأکید کرده که مشارکت پزشکان در شکنجه یا قطع عضو باید ممنوع باشد. همچنین، حمایت خود را از پزشکانی که از اجرای چنین اعمالی سر باز می‌زنند، اعلام کرده است.

این نهاد که ۱۱۵ انجمن ملی پزشکی از سراسر جهان و میلیون‌ها پزشک را نمایندگی می‌کند، در بیانیه‌ای خطاب به مقام‌های جمهوری اسلامی در تاریخ ۲۱ فروردین اعلام کرده: “قطع عضو، بی‌رحمانه، غیرانسانی و ناقض حقوق بین‌الملل است. ایران باید به تعهدات خود طبق میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که در سال ۱۹۷۵ امضا کرده، پایبند بماند.”

جمهوری اسلامی از بدو روی کار آمدنش، با تکیه بر قوانین شریعت، بی رحمانه ترین مجازات های اسلامی را علیه شهروندان اجرا کرده است. یکی از این مجازات‌های قرون‌وسطایی، قطع اعضای بدن است، مجازاتی که بسیاری تصور می‌کردند دیگر جایی در دنیای امروز ندارد. اغلب قربانیان این احکام، شهروندان فقیر و آسیب‌پذیر جامعه‌اند که برای تامین معاش، ناچار به دزدی شده‌اند.

دو شهروند در ارومیه که به اتهام سرقت، به قطع چهار انگشت محکوم شده‌اند، در نامه‌ای به نهادهای بین‌المللی خواستار کمک شده‌اند. یکی از آن‌ها، هادی رستمی، گفته که برای تأمین هزینه‌های فرزند معلولش ناچار به دزدی شده است.

اعتراض انجمن جهانی پزشکی بار دیگر این سؤال را پیش می‌کشد: چرا باید اجازه دهیم جمهوری اسلامی چنین جنایاتی را در قالب مجازات اعمال کند؟ همان‌گونه که موفق شدیم عملاً سنگسار را متوقف کنیم، می‌توانیم به قطع عضو هم برای همیشه پایان دهیم. در حالی‌که یک مشت تبهکار و دزد میلیاردر حرفه‌ای بر کشور حکومت می‌کنند، قربانیان گرسنگی و فقر را با بریدن انگشتان مجازات می‌کنند. نوشتن قانون قطع عضو و صدور  چنین احکامی نیز کار همین دزدان حرفه‌ای حاکم است. این نهایت بیرحمی و ظلم رژیمی است که بقای خود را با خشونت می‌خواهد تضمین کند.

برای توقف این جنایات، باید صدای واحدی از وجدان‌های بیدار جهان بلند شود. اکنون زمان آن است که مردم ایران همراه با بشریت متمدن در دفاع از کرامت انسانی شهروندان ایرانی، صفی متحد تشکیل دهند و خواستار پایان یافتن مجازات‌های ضدانسانی، به‌ویژه قطع عضو شود شوند.


https://journalfarsi.com/2025/04/12/25596/

روز شنبه ١٢ آوريل ٢٠٢٥ ، جمعى از همرزمان كارزار عليه اعدام در ايران ، شاخه لندن ، همچون شنبه هاى قبل در ميدان ترافالگار تجمع كرديم ، ماشين كشتار رژيم اسلام تنها بخاطر  سلطه‌جویی ، منافع خود و ايجاد رعب و و حشت در جامعه همچنان به قتل و جنايت ادامه ميدهد .
اعدام مجازاتی غير انسانى ، وحشيانه و آسان و کم خرج است ، کسی با شجاعت می‌میرد و کسی با ذلت می‌کشد . زندانى سياسى كه بايد بدون  هيچ قيد و شرط آزاد گردد ، و اما در باره مجرمين نظير قاتلين و قاچاقچيان ، كه  محصول يك جامعه بيمارند ، اعدام هرگز ارتکاب به جرم را کم نكرده ، بلكه مجرمين را جرى تر ميسازد  و اين جامعه بيمار و حاكمان آنند كه  بايد هزينه حاصل عملكردشان را بپردازند .
اعدام هرگز و براى هيچ كس .
#نه_به_اعدام
#نه_به_رژيم_اسلامى
#زن_زندگى_آزادى
كارزار عليه اعدام در ايران - لندن

💥 #رادیو_صدای_زندانیان_سیاسی

◾️گفتگو با : هرمز رها

موضوع: اعاده دادرسی رد شد «خطر اجرای حکم اعدام #پخشان_عزیزی»

مجری: ابوذر صلح جو


۱۴۰۴/۰۱/۲۳
#نه_به_اعدام #پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی
#شریفه_محمدی 

تماس:
@NoToExecutions_Tamas

درخواست از دادستان آلمان برای تحقیق در پرونده جمشید شارمهد

انجمن "زن، زندگی، آزادی" در آلمان طی نامه‌ای خطاب به ینس رومل، دادستان کل این کشور، از او خواست تا "روندی حقوقی و کیفری را علیه مسئولان جمهوری اسلامی ایران، که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم مسئول ربایش، بازداشت، شکنجه و نهایتاً مرگ" جمشید شارمهد بوده‌اند، آغاز کند.

این نامه که توسط بهروز اسدی به نمایندگی از انجمن "زن، زندگی، آزادی" در آلمان نگاشته شده، با اشاره به اقدامات "مجرمانه" و "سازمان‌یافته" جمهوری اسلامی در پرونده قتل‌های سیاسی در آلمان، از جمله پرونده قتل فریدون فرخزاد، تاکید می‌کند که «دادستانی کل فدرال توانایی، ابزار و صلاحیت لازم برای پیگیری چنین جنایاتی را دارد.»

نامه، با اشاره به "تجربه تاریخی دادگاه میکونوس"، می‌افزاید: «ما انتظار داریم که در پرونده‌ی جمشید شارمهد و سایر موارد مشابه نیز همین عزم و جدیت حقوقی نشان داده شود.»

@dw_farsi

مراسم بزرگداشت و جواب کالبد شکافی جمشید شارمهد در برلین
با شعله پاکروان
تهیه و اجرا: شمیلا منفرد تاریخ ۲۵ فروردین ماه ۱۴۰۴ _۱۴ آپریل #نه_به_اعدام
#جمشید_شارمهد

برای وریشه مرادی:

وریشه گیان،
جوانا عزیزم
چند شب پیش دوباره خوابت را دیدم، همان خوابی که قبلاً در زندان برایت تعریف کرده بودم. ما هر دو بال داشتیم و با هم در کوهستان‌های زاگرس پر می‌زدیم. تو با همان شور همیشگی‌ات از خاطراتت برایم می‌گفتی، با هم می‌خندیدیم، در کوه فریاد می‌زدیم و از پژواک صدایمان می‌خندیدیم. ما پر می‌کشیدیم، راه می‌رفتیم و می‌دویدیم. سپس گفتی که می‌خواهی مرا به جایی ببری و پر کشیدیم به سوی روژاوا. هر گوشه از آنجا را به من نشان دادی: همان موزه‌ای که همیشه از آن صحبت می‌کردی و همان مکان‌هایی که در برابر داعش ایستاده بودی.

زنان، مردان و کودکان زیادی تو را می‌شناختند و برایت کل می‌کشیدند. با زبان مادری با آن‌ها صحبت می‌کردی. تو بر بالای یک کوه بلند ایستاده بودی، موهای زیبایت به خاطر باد پریشان شده بود و تو با خنده‌ای کودکانه، دستانت را به دو طرف باز کرده بودی.

وقتی از خواب بیدار شدم، یادم به روز اولی افتاد که وارد بند زنان شدم. تو در اتاق ۲، بالای تختت، کنار پنجره نشسته بودی و لبخند می‌زدی. چند روز که گذشت، بعد از کنفرانسی که درباره محیط زیست داشتی، پیش تو آمدم و از تو تشکر کردم. کم کم بیشتر با هم حرف زدیم، نقاط مشترک زیادی پیدا کردیم. من از حال و هوای خودم در ایران و دوران جنگ کوبانی با داعش گفتم و تو از حملات داعش و دفاع از مردم تحت ظلم و تجاوز. ،درباره مشکلات زنان در جامعه و کردستان صحبت کردیم، از دوران بازجویی و دردهایی که کشیده بودیم. همینطور بود که کم کم نزدیک‌تر شدیم و رفیق شدیم.

وقتی حکم شریفه و پخشآن آمد، تو محکم و قوی ایستادی. ما همه با هم ایستادیم و در برابر تمام سرکوب‌ها زندگی کردیم. اکنون هم این راه و مبارزه ادامه دارد. رژیم از قدرت ما می‌ترسد. از این می‌ترسد که ما ایستاده و متحد بمانیم. به همین دلیل است که حکم اعدام صادر می‌کند. این را خوب می‌دانی. آن‌ها می‌خواهند مردم بترسند و منزوی شوند، می‌خواهند حق اعتراض به بی‌عدالتی و ظلم را از ما بگیرند، ولی ما نمی‌گذاریم.

ما همه کنار هم ایستاده‌ایم تا حکم اعدام لغو شود. این مبارزه ادامه خواهد داشت و ما دوباره در کنار هم می‌ایستیم، یکدیگر را در آغوش می‌گیریم، می‌خندیم و سرود آزادی را با صدای بلند می‌خوانیم.

مریم یحیوی- همبندی سابق
https://t.me/no_to_execution_in_iran/6009

🔴 با پیوستن بند زنان زندان زاهدان و زندان ازبرم لاهیجان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این کارزار در هفته شصت و چهارم به ۴۰ زندان گسترش یافت.

🔸حکومت درمانده ولایت فقیه که اکنون در باتلاق بحران‌های داخلی و بین‌الملی گرفتار شده برای جلوگیری از خیزش‌های مردمی طبق روال همیشگی اعدام‌ها را تشدید کرده؛ بطوری که تنها در روزهای ۱۹ و ۲۰ فروردین به ترتیب ۱۱ و ۱۸ زندانی را اعدام کرده‌است.

در این میان ۵ زندانی سیاسی _عقیدتی با اسامی مالک علی فدایی نسب، فرهاد شاکری، تاج‌محمد خرمالی، عبدالرحمن گرگیج و عبدالحکیم عظیم گرگیج در زندان وکیل آباد مشهد پس از ۱۰ سال زندان و شکنجه به دار آویخته شدند.

علاوه بر این صبح روز دوشنبه ۲۵ فروردین، یک زندانی بلوچ ۲۲ ساله به نام علی دهانی که در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری مردم ایران، بعد از کشتار بی‌رحمانه نزدیک به ۱۰۰ تن از مردم در جمعه خونین زاهدان و خاش، به اتهام کشتن چهار تن از مأموران حکومتی در شهرستان بمپور بدون حق دادرسی عادلانه در زندان مرکزی زاهدان اعدام شد.

همچنین یک زندانی کودک مجرم، با نام کوچک بهزاد در زندان گنبدکاووس که در زمان ارتکاب جرم زیر سن قانونی بود، به دار آویخته شد.

از روز ۱۹ فروردین تا ۲۵ فروردین تعداد زندانیان اعدام شده بلوچ، بالغ بر ۱۸ زندانی بوده است.
ابعاد گسترده نقض فاحش حقوق بشر در ایران که روزانه‌ شاهد آن هستیم هشداری جدی برای جامعه و فعالان حقوق‌بشری و نهادهای بین‌المللی است که هرگونه بی‌عملی و  نادیده‌ انگاری با این حکومت مستبد باعث گرفتن جان مردم ستمدیده و زندانیان بیشتری می‌‌شود.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که در این هفته با پیوستن جمعی از زندانیان زن در زندان زاهدان و همچنین زندان ازبرم لاهیجان به ۴۰ زندان گسترش پیدا کرده است، با آنچه‌ که در توان دارد علیه حکم غیرانسانی اعدام، ایستادگی و مقاومت می‌کند و از تمامی نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری و سیاسی  بین‌المللی می‌خواهد که صدای مردم و زندانیان در ایران باشند ؛ زیرا که دهها زندانی سیاسی، عقیدتی و هزاران زندانی با جرایم عمومی زیر حکم اعدام هستند که از حداقل حق دادرسی منصفانه محروم بوده و هستند.

کارزار‌ «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ در ۴۰ زندان زیر برای شصت و چهارمین هفته اعتصاب غذا می‌کنند:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز(بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان وکیل آباد مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان زاهدان (بند زنان) و زندان ازبرم لاهیجان

سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴
هفته شصت و چهارم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است

https://t.me/no_to_execution_in_iran/6011

تاریخ ۲۵ فروردین ماه ۱۴۰۴ _۱۴ آپریل ۲۰۲۵
موضوع :
ملاقات اعضای کمیته بین المللی علیه اعدام با وزارت امور خارجه سوئد
با هرمز رها
تهیه و اجرا: شمیلا منفرد
#نه_به_اعدام #پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی
#شریفه_محمدی

با پیوستن بند زنان زندان زاهدان و زندان ازبرم لاهیجان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این کارزار در هفته شصت و چهارم به ۴۰ زندان گسترش یافت.
جمهوری اسلامی که اکنون در باتلاق بحران‌های داخلی و بین‌الملی گرفتار شده، برای جلوگیری از خیزش‌های مردمی طبق روال همیشگی اعدام‌ها را تشدید کرده است؛ به‌طوری که تنها در روزهای ۱۹ و ۲۰ فروردین به ترتیب ۱۱ و ۱۸ زندانی را اعدام کرده‌است.

‏‌ #اتحاد_علیه_آپارتاید_جنسیتی⁩
‏‌ #سازمان_حقوق_بشر_ایران⁩  ‌ #کارزارجهانی_نه_به_اعدام_در_ایران⁩
‏‌ #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام⁩ 
‏‌ #نه_به_اعدام⁩
‏ ‌ #NoDeathPenalty⁩