#دزفول
کشته شدن عظیم فرخوند، شهروند معترض به اعدام با شلیک نیروهای حکومتی


#عظیم_فرخوند ، شهروند اهل #دزفول که در واکنش به اجرای حکم اعدام یکی از بستگانش به نام کریم فرخوند، دست به اعتراض زده بود؛ با شلیک مستقیم نیروهای کلانتری ١٩ این شهر کشته شد.

#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است

سه شنبه های نه به اعدام در #هامبورک ، مخالفت با مجازات اعدام و در حمایت از سه‌شنبه های نه به اعدام در زندان‌های ایران

سه شنبه ۲۹ آوریل ۲۰۲۵
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#stopexecutionsiniran

https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha

پیام محمد صادق برق پیما از فعالین کمیته بین‌المللی علیه اعدام در ارتباط با روز جهانی کارگر
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#stopexecutionsiniran

https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha

فشار امنیتی بر کارگران بندر رجایی
حسن صالحی

فاجعهٔ هولناک بندرعباس، ابعاد چندگانه و تکان‌دهنده‌ای دارد. تعداد زیادی جان خود را ازدست‌داده‌اند و هنوز فهرست کامل اسامی آن‌ها در دست نیست. صدها نفر در این فاجعه آسیب‌دیده‌اند، و بسیاری نیز مفقود شده‌اند و از سرنوشتشان خبری نیست. خانواده‌های بازماندگان عملاً از سوی رژیم به فراموشی سپرده شده‌اند. اکنون، کارگرانی که به دلیل گزارش‌دادن از کشته‌شدن همکارانشان و بازگوکردن آنچه بر آن‌ها رفته، در معرض فشارهای امنیتی قرار گرفته‌اند. بر اساس گزارش تلویزیون ایران اینترنشنال، دو تن از این کارگران به دلیل انتشار اخبار مرتبط با این فاجعه بازداشت شده‌اند و دیگران نیز تحت‌فشار امنیتی قرار دارند.

از همان روز نخستِ انفجارهای مهیب در بندرعباس - که قدرت آن‌ها معادل ۵۰ تن تی‌ان‌تی گزارش شده - جمهوری اسلامی به‌جای رسیدگی به وضعیت کشته‌شدگان، مصدومان و خانواده‌های آنان، با تهدید و خط و نشان کشیدن، سعی در محدودکردن اطلاع‌رسانی دربارهٔ این فاجعه داشت. آن‌ها به‌خوبی می‌دانستند که با بی‌مبالاتی و بی‌کفایتی‌شان در وقوع این فاجعهٔ سهمگین دخیل بوده‌اند. می‌دانستند که مردم، دستان خونین این حکومت را پشت این "حادثه" خواهند دید و خشم و نفرتشان از رژیم شدت خواهد گرفت. از همین رو، با صدور دستورات امنیتی و اعمال تهدید و سرکوب، تلاش کردند مانع افشای حقیقت شوند.

اکنون نیز وضعیت بازماندگان فاجعهٔ بندرعباس به‌شدت نگران‌کننده است. کارکنان بندر رجایی، تنها دو روز پس از حادثه، ناچار شده‌اند در هوایی مسموم و آلوده به کار خود بازگردند تا همه چیز "عادی" جلوه کند. یکی از آن‌ها که کارمند دفتری است، می‌گوید: "ما از تمام وجودمان مایه می‌گذاریم، اما حقوقمان در پایان ماه فقط سیزده میلیون تومان است. بیمهٔ تکمیلی، پاداش یا حقِ سختی کار نداریم." او می‌افزاید: "فقط همین را بگویم؛ نان به قیمت جان." کارگران می‌گویند چند ماه است که حقوق آن‌ها پرداخت نشده و نگران‌اند چه تضمینی وجود دارد این فجایع تکرار نشوند.

اکنون وظیفهٔ همهٔ ماست که در کنار مبارزه برای دادخواهی صدها نفری که در انفجار مرگبار بندرعباس کشته یا زخمی شده‌اند، برای نجات زندگانِ این فاجعه نیز برخیزیم. کارگرانی که به دلیل اطلاع‌رسانی دربارهٔ این فاجعه بازداشت شده‌اند، باید فوراً آزاد شوند. مبارزه برای روشن‌شدن حقایق پنهان بندرعباس و دادخواهی در این زمینه، باید با تلاش برای بهبود شرایط کاری کارکنان بندر رجایی گره بخورد و از حمایت همگانی برخوردار شود.

#بندرعباس


ژورنال – سایت خبری سیاسی ژورنال
https://journalfarsi.com/2025/05/03/26042/

ما در کنار بندرعباس ایستاده ایم.

انفجار #بندرعباس سندی دیگر از جنایات جمهوری اسلامی است.

اکسیون امروز شنبه سوم مای به دعوت گروه اکو برلین

#نه_به_اعدام

#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران

انتقال هفت زندانی به سلول انفرادی زندان بیرجند جهت اجرای احکام اعدام
۶ زندانی بلوچ و اهل سنت و یک زندانی اهل زابل

امروز شنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، هفت زندانی از جمله چهار زندانی بلوچ، دو اهل سنت و یک زندانی اهل زابل که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند، جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی زندان بیرجند انتقال شده اند.

هویت چهار زندانی بلوچ:
۱-«خسرو سارانی» ،حدوداً ۵۱ ساله، اهل شهرستان هیرمند،
۲-«محمود سارانی» ،حدود ۴۱ ساله، اهل روستای سارانی از توابع شهرستان هیرمند ساکن آزاد شهر،
۳-«یوسف سُروروش» حدودا ۵۲ ساله ،
۴-«علیرضا لولازایی» حدودا ۵۲ ساله ، اهل مشهد
و دو زندانی اهل سنت؛ ۵-«موسی شکوهی» حدودا ۴۰ ساله اهل تربت جام از توابع خراسان رضوی
۶-«رمضان دلداد» حدودا ۴۷ ساله اهل تربت جام از توابع خراسان رضوی و زندانی اهل زابل
۷-مجتبی لکزایی ، ۳۴ ساله اهل زابل و ساکن زاهدان احراز شده است.

«این هفت زندانی همگی در پرونده های جداگانه با اتهام مواد مخدر امروز ساعت ۱ ظهر به سلول انفرادی منتقل شدند ،رمضان در سال ۹۸ خسرو در سال ۱۴۰۰ و محمود،علیرضا ،یوسف،موسی در سال ۱۴۰۱ و مجتبی ۱۴۰۲ در سهل آباد با اتهام مواد مخدر بازداشت و از دادگاه انقلاب نهبندان به اعدام محکوم شده اند».

لازم به ذکر است از سحرگاه ۱۹ فروردین تا ۱۰ اردیبهشت‌ماه امسال، دستکم ۳۳ زندانی بلوچ، از جمله چهار زندانی سیاسی‌ـ‌عقیدتی، در زندان‌های مختلف کشور از جمله وکیل‌آباد مشهد، شاهرود، ایرانشهر، زاهدان، بندرعباس، کرمان، یزد، قزلحصار و اصفهان اعدام شده‌اند.

🔻برای طناب دارشان دنبال گردن می گردند!

#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
https://t.me/stopexecutionnow

اعتراض بازماندگان قربانیان فاجعه بندرعباس – حسن صالحی

روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت، شماری از خانواده‌های قربانیان انفجار و آتش‌سوزی در بندر رجایی بندرعباس، در اعتراض به بی‌پاسخ ماندن وضعیت مفقودین، مقابل ورودی این بندر تجمع کردند. این خانواده‌ها با دردست‌داشتن تصاویر عزیزان ناپدیدشده خود، خواستار شفاف‌سازی و تعیین تکلیف وضعیت آنان شدند.

این تجمع، همچون دیگر اعتراضات مدنی مشابه، نیازمند حمایت گستردهٔ عمومی و رسانه‌ای است. فاجعه‌ای با این ابعاد نباید به‌سادگی به فراموشی سپرده شود. باید حقیقت این حادثه هولناک ــ که جمهوری اسلامی نقش مستقیمی در وقوع آن داشته ــ روشن شود و خواسته‌های بازماندگان با جدیت مورد رسیدگی قرار گیرد.

جمهوری اسلامی در تلاش برای کوچک‌نمایی ابعاد این فاجعه، آمار کشته‌شدگان را از ۷۰ نفر به ۵۷ نفر کاهش داده است. این در حالی است که شواهد و گزارش‌های موجود نشان می‌دهند که شرکت سینا، محل نگهداری مواد شیمیایی خطرناک، تحت مالکیت سپاه پاسداران بوده و حتی گمرک از محتوای دقیق آن بی‌اطلاع بوده است. با دستگیری چند مدیر دولتی و خصوصی، تلاش شده تا نقش سپاه در این حادثه پنهان بماند. اما این اقدامات نمایشی نمی‌تواند واقعیت را از مردم پنهان کند.

مردم می‌پرسند چگونه است که حکومت برای دستگیری یک فعال سیاسی فوراً وارد عمل می‌شود و تمام امکانات خود را به کار می‌گیرد، اما پس از گذشت یک هفته هنوز نمی‌تواند تکلیف مفقودشدگان را روشن کند. در عوض، با تهدید و صدور دستورات امنیتی تلاش می‌کند معترضان و دادخواهان را به سکوت وادار کند.

این تنها یک فاجعه نیست. ادامه‌ای است بر ده‌ها حادثهٔ تلخ دیگر؛ از معدن طبس گرفته تا پلاسکو، متروپل آبادان، و حالا بندرعباس. حکومتی که کشور را به قتلگاهی سراسری بدل کرده، نمی‌تواند از مسئولیت بگریزد.

اسکله رجایی، با وجود آن‌که رژیم کارگران و کارکنان را با زور و در شرایطی به‌شدت آلوده و مسموم به محل کار بازگردانده، هنوز ناامن است. امروز، دوشنبه ۱۵ اردیبهشت، گزارش‌هایی منتشر شد که از وقوع مجدد آتش‌سوزی در این اسکله خبر می‌دهند. ما به این رژیم دغل‌کار و سرکوبگر هیچ اعتمادی نداریم.

ما باید ضمن حمایت قاطع از مطالبات بازماندگان قربانیان این جنایت، خواستار آن باشیم که هیئتی مستقل و متشکل از نهادهای مردمی فعال در ایران، به این مسئله ورود کند. درد و رنج مردم بندرعباس، درد و رنج همه ماست. ما در دادخواهی این مردم برای اجرای عدالت، شریک و همراه هستیم.
 

https://journalfarsi.com/2025/05/05/26092/

#زن_زندگی_آزادی
#بندرعباس

سخنرانی دکتر رضوان مقدم، پژوهشگر حوزه زنان و بنیان گذار و سخنگوی کمپین توقف قتل های ناموسی در جلسه علنی کارزار جهانی نه به اعدام در ایران به تاریخ ۴ مه ۲۰۲۵ برابر با ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴.
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_اعدام

نه به اعدام؛
روز جهانی کارگر، فاجعه ی انفجار در بندر رجایی #بندر عباس

۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۵ مه ۲۰۲۵
شرکت کنندگان: شهلا دانشفر و حسن صالحی
تهیه و اجرا: نسرین نامدارپور
مسئول فنی: جمیل فرزان

برنامه‌ای از کمیته بین المللی علیه اعدام
تهیه شده در تلویزیون کانال جدید
 
 #نه_به_اعدام
#اعدام_قتل_عمد_دولتی
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام
#stopexecutionsiniran
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
تماس با کمیته ی بین المللی علیه اعدام؛
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@NoToExecutions_Tamas
@hormozraha

کانال تلگرام تلویزیون کانال جدید:
https://t.me/kanaljadid1

سخنرانی ویدا محمدی از کمپین نجات شریفه محمدی فعال کارگری محکوم به اعدام در جلسه علنی کارزار جهانی نه به اعدام در ایران به تاریخ ۴ مه ۲۰۲۵ برابر با ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴.
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_اعدام

سخنرانی محمود صالحی از فعالین و رهبران سرشناس جنبش کارگری که از شهر سقز در جلسه علنی کارزار جهانی نه به اعدام در ایران به تاریخ ۴ مه ۲۰۲۵ برابر با ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ مشارکت داشت. محمود صالحی در این جلسه از تجربیات خود در باره نحوه برگزاری روز جهانی کارگر در شهر سقز صحبت کرد.

#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_اعدام

‍ 🖌تداوم کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در هفته شصت‌وهفتم در ۴۱ زندان مختلف

حکومت اعدام و سرکوب در هفته‌ای که گذشت، ۲۹ زندانی را به دار آویخت. روز دهم اردیبهشت‌ماه، ۱۵ زندانی و روز چهاردهم اردیبهشت‌ماه، ۹ زندانی اعدام شدند. به این ترتیب از ابتدای سال تاکنون ۱۵۴ تن به دار آویخته شده‌اند.
حاکمان مستبد در اقدامی سبعانه، یک شهروند به نام عظیم فرخ‌وند را که به همراه جمعی از مردم دزفول در تجمع اعتراضی علیه اعدامِ دو زندانی شرکت کرده بود، با شلیک گلوله جنگی به قتل رساند. از نظر کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، وی اولین جان‌باخته “نه به اعدام” از ابتدای شروع این کارزار است. یادش را گرامی می‌داریم و تاکید می‌کنیم تا زمانی که این حکومت بر سر قدرت است، به هیچ قیمتی از اعدام کوتاه نمی‌آید.

کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” هشدار می‌دهد در موقعیت کنونی که حکومت ایران در بن‌بست‌های داخلی و بین‌المللی قرار گرفته، از اعدام به‌عنوان اصلی‌ترین عامل سرکوب استفاده می‌کند تا به این ترتیب مانع شکل‌گیری حرکت‌های اعتراضی و قیام مردم به ستوه‌آمده شود. بنابراین ضروری است که نهادها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی، دولت‌های خود را ملزم کنند که روابط خود با حکومت ایران را مشروط به لغو اعدام نمایند؛ زیرا حربه اعدام در دست این استبداد از هر سلاحی خطرناک‌تر است.

از طرفی ما هم‌چنان از تمام اقشار اجتماعی می‌خواهیم به هر شکل ممکن متحد و یکصدا علیه اعدام بایستند.

کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، سه‌شنبه شانزدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، در ۴۱ زندان زیر برای شصت‌وهفتمین هفته در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.

هفته شصت‌وهفتم
شانزدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام

چه کردید با مردم‌ ؟!

مهشید، دختر «بیژن‌ پورقناد» از مفقود شده‌های جنایت بندر رجایی‌ در صفحه اینستاگرامش نوشته:

«مشهور شدی بابا
اسمت تو گوگل اومده بالا
همه دنبال ردی از تو اند
پریروز رفتم پزشک قانونی ازت خبر بگیرم
نذاشتن برم تو
من باید بیشتر التمالسشون میکردم بابا، اما مستاصلم بابا، نتونستم جلوی نگهبانش زیاد گریه کنم
کاری از دستم بر نمیاد بابا
نمیدونم شاید چون بی حجاب بودم و زیاد گریه نکردم رام ندادن
تنهام بابا
نمیتونم باهاشون بجنگم میترسم حتی تکه ای از تو رو هم بهم ندن
قلب منم مثل تو تیکه تیکه ست بابا
نباید منو با این مسئولیت تنها میذاشتی
یادته هربار ازم میپرسیدی مشکلی نداری؟ مشکل دارم بابا، یه مشکل به بزرگی دنیا که فقط تو میتونی حلش کنی
قلبم درد میکنه دیگه نمیتونم تحمل کنم
توروخدا بیا از این خواب بیدارم کن
بگو همه چی دروغ بوده
نمیدونم چیکار باید بکنم بابا، قلبم پاره میشه وقتی فک میکنم که شاید از تو یه دست و یه پا هم بهمون نرسه
با تو چیکار کردن بابا

#بندرعباس


از معدن تا بندر/ محل قتل کارگر

‍ ‍ 🔴 گزارش مراسم روز جهانی کارگر (۱ می) در زندان زنان اوین 

زندان زنان اوین در سال جاری، مراسم روز جهانی کارگر را با برنامه ای شامل  سخنرانی ها ، فعالیتهای فرهنگی، و ارائه و گفت و گو  برگزار کرد. این مراسم که با هدف بزرگداشت تاریخ مبارزات کارگران در جهان و بررسی چالشهای اقتصادی-اجتماعی ایران و جهان ترتیب داده شد، در دو بخش اصلی اجرا گردید. 

بخش اول: سخنرانیها، تاریخچه نگاری و استراحت و پذیرایی
🚩 آغاز با گروه سرود
مراسم با اجرای گروه سرود  آغاز شد. گروه سرود ترانه انگلیسی «نان و گل های سرخ» (Bread and Roses) را  همخوانی و اجرا کردند.
این ترانه که در سال ۱۹۱۱ توسط جیمز اوپنهایم سروده شد، به نمادی جهانی از مبارزات کارگران برای دستمزد عادلانه (نان) و زندگی شرافتمندانه (گلهای سرخ) و صلح تبدیل شده است.

🚩  نسرین خضری، فعال کارگری که در سال ۱۳۹۸ به اتهام حضور در مراسم روز کارگر به ۵ سال حبس محکوم شده، در ادامه تاریخچه ی روز ۱ می و علت نامگذاری آن به عنوان روز جهانی کارگر را تشریح کرد. او در انتها بر اتحاد کارگران به عنوان اتحادی جهانی تا رفع هرگونه استثمار ، ستم و تبعیض تاکید کرد
ایشان تاکنون نزدیک به سه سال بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می برد.

🚩 تحلیل وضعیت اقتصادی ایران:
   دو تن از هواداران سازمان به تشریح بحرانهای اقتصادی ایران پرداختند. موضوعات مطرح شده شامل تورم افسارگسیخته، فساد سیستماتیک، وضعیت معیشتی نامناسب کارگران، بیثباتی اقتصادی، استثمار نیروی کار، و فقر گسترده بود.

🚩 تاریخچه اعتصابات کارگری توسط ناهید خداجو ارائه شد:
ناهید خداجو، فعال کارگری و زندانی سیاسی دهه ۶۰، که محکومیت خود را در زندان اوین به دلیل حضور در بزرگداشت ۱می سال ۹۸ سپری میکند، گاه شماری مفصل از اعتصابات کارگری از سال ۱۳۵۵ منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ و نیز فراز و فرودهای دهه های بعدی آن ارائه داد.
از جمله میتوان به سرکوب شوراهای کارگری در دهه شصت ، اجرای برنامه های اقتصادی سرمایه داری در ایران و تاثیر آن بر جنبش کارگری از دهه ۷۰ و ۸۰ به بعد و نیز شدت گرفتن جنبش های ‌کارگری در سال های اخیر و متعاقبا سرکوب تشکلات کارگران و جلوگیری از هرگونه تحرک کارگری با ذکر مثال های تاریخی اشاره کرد.

🏳 استراحت و بازدید از اسناد تاریخی 
    پس از پایان بخش اول، از زندانیان پذیرایی شد،  برخی از زندانیان فرصت یافتند تا نگاهی به اسنادی تاریخی مکتوب از جمله خلاصه ای از  «گاهشمار اعتصابات و اعتراضات کارگری ایران از ۱۲۸۵ تا ۱۳۹۷» بیندازند که به صورت کاغذ دیواری در دسترس قرار گرفته بود.
این اسناد ادوار مختلف اعتراضات کارگری و جزئیات رویدادهای کلیدی را دربرمیگرفت.

بخش دوم: فعالیتهای فرهنگی و بحثهای نظری 
🚩 رقص کردی نماد مقاومت و زندگی:
بخش دوم با اجرای پرشور رقص کردی توسط گروهی از زندانیان آغاز شد. این رقص که با آهنگ محلی کُردی همراه بود، حضار را به وجد آورد و با تشویق آنان همراه شد.

🚩 یکی از زندانیان با تمرکز بر شکل گیری طبقات اجتماعی در تاریخ و ترسیم چشم اندازی از آینده خاورمیانه در رفع تبعیض، ستم و استثمار سخنرانی خود را ارائه داد .
در  ادامه ارائه ای جداگانه حول پرسش کارگر کیست؟ ضرورت اعتصابات کارگری در تاریخ برای احقاق مطالبات کارگران صورت گرفت و در نهایت به طور مختصر حول مفهوم تضاد به عنوان مفهومی کلیدی نه تنها در سطح روش شناسی بلکه به عنوان مفهومی هستی شناختی سخن رفت.

🚩 در انتها، انیشا اسداللهی معلم و مترجم به مفهوم بی ثباتی ، معنا و پیامدهای بی ثباتی در کار و زندگی پرداخت. علاوه بر بی‌ثباتی همیشگی در جهان سرمایه‌داری، در الگوهای نئولیبرالی و پسانئولیبرالی این مفهوم دچار خصلت مضاعف و مفهوم کار دچار بحران شدت و نیروی کار از درون منشق و منزوی شده است.
از این رو نیازمند نگاهی نقادانه بر مفهوم کار در راستای اتحاد همه جانبه زحمتکشان هستیم.

امروز ۱۶ اردیبهشت چهارصدچهار همزمان با #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام با در دست داشتن تصاویر عزیزانشان و نوشته های #نه_به_اعدام خواستار لغو احکام اعدام این زندانیان سیاسی شدند. زندگی حق همه است.
پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام #وحید_بنی_عامریان #بابک_علیپور #پویا_قبادی #اکبر_دانشورکار و #سید_محمد_تقوی برای اننتقال اجباری به زندان قزلحصار محل اعدام ها تحت فشار هستند و تلفن و کارت بانکی آنها قطع شده .

#نه_به_اعدام
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

برنامه ی «نه به اعدام»
مروری بر اخبار
-نسرین نامدارپور
۵ می ۲۰۲۵
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴

#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام

برنامه ی «نه به اعدام»
روز جهانی کارگر در ایران
-شهلا دانشفر
-نسرین نامدارپور
۵ می ۲۰۲۵
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴

#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام

برنامه ی «نه به اعدام»
فاجعه ی انفجار در بندر رجایی بندر عباس
-حسن صالحی
-نسرین نامدارپور
۵ می ۲۰۲۵
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴

#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام

شصت‌وهفتمین  هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به  اعدام». در این سه‌شنبه  زندانیان در ۴۱ زندان کشور، در اعتراض به اعدام‌ها، دست به اعتصاب غذای گسترده زدند.

طبق امار سازمان حقوق بشر ایران
در ماه آوریل ۲۰۲۵، دست‌کم ۱۱۰ نفر از جمله سه زن، ۴ شهروند افغان، ۳۵ شهروند بلوچ، ۶ شهروند کُرد و یک شهروند عرب در زندان‌های مختلف ایران اعدام شدند. همچنین تعداد اعدام‌ها در چهار ماه نخست سال جاری میلادی در مقایسه با دوره مشابه در سال ۲۰۲۴، رشد ۷۵ درصدی داشته است.


‏‌ #اتحاد_علیه_آپارتاید_جنسیتی⁩
‏‌ #سازمان_حقوق_بشر_ایران⁩
‏‌ #کارزارجهانی_نه_به_اعدام_در_ایران⁩
‏‌ #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام⁩ 
‏‌ #نه_به_اعدام⁩
‏ ‌  ‌ #NoDeathPenalty⁩

پیمان (امین) فرح‌آور، شاعر و فعال اجتماعی اهل گیلان، به دلیل اشعار و فعالیت‌های مدنی‌اش که محتوایی عدالت‌خواهانه و اعتراضی داشته، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی احمد درویش‌گفتار، به اتهام «بغی» و «محاربه» به اعدام محکوم شده است. این حکم پس از جلسه‌ای غیرعلنی و بدون حضور وکیل منتخب در ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ صادر و در ۱۶ اردیبهشت به وی ابلاغ شده است.

فرح‌آور که پیش از این سابقه کیفری نداشته و پدر یک کودک ۱۰ ساله است، در شهریور ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اداره اطلاعات منتقل و سپس به زندان لاکان رشت انتقال یافت. منابع نزدیک به پرونده، روند دادرسی را فاقد شفافیت و ناقض اصول قانونی توصیف کرده‌اند. اتهامات اصلی او بر پایه اشعار، نوشته‌ها و مواضع اجتماعی‌اش در اعتراض به تبعیض، بی‌عدالتی و دفاع از حقوق شهروندی عنوان شده‌اند. قاضی این پرونده پیش‌تر حکم اعدام منوچهر فلاح، زندانی سیاسی دیگر، را نیز صادر کرده بود

#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام