#استکهلم :شنبه ۱۷ ماه مه در نمایشگاه کتاب بدون سانسور، کتاب روزگار سرخ رونمایی شد، کتاب مبارزات و فعالیتهای چهل و پنج ساله #مینااحدی فعال سیاسی و سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام.
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#هامبورک:شنبه ۱۷ ماه مه تجمع در اعتراص به اعدام ها ودر حمایت از فراخوان نگذارید که مارا بکشند.
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#هامبورک: تجمع در اعتراص به اعدام ها ودر حمایت از سه شنبه های نه به اعدام در زندانهای ایران.
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شعر وموزیک از آرش احترامی از اعضای کمیته بین‌المللی عليه و اعدام در رابطه با طنابدار واعدام .
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#محاکمه_سران_رژیم
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#mahsaamini
#stopexecutionsiniran
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
در باره فراخوان مبارزین داخل کشور و همچنین دوازده شبکه مبارزاتی در خارج کشور علیه اعدام های فزاینده در ایران- حسن صالحی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
زن‌کشی در ایران: بحرانی ساختاری و نیازمند فریاد جمعی
سکوت را باید شکست
زن‌کشی در ایران تنها یک «خشونت فردی» نیست؛ نشانهٔ آشکار یک بیماری عمیق اجتماعی و سیاسی است. قتل زنان زیر عنوان «ناموس»، کشته شدن در سکوتِ خانه‌ها، یا اعدام توسط دستگاه قضایی به بهانه‌های واهی، همه و همه حلقه‌های زنجیرِ نظامی قلمداد میشوند که زنان را شهروندان درجه دو تقلیل داده است.نمیتوانم در مقام یک مرد، این سکوت را بپذیرم،زیرا این تنها جنگ زنان نیست؛ این نبرد همهٔ ماست برای انسانیت.
۱. زن‌کشی: از خانه تا حکومت**
آمار زن‌کشی در ایران هر ساله افزایش می‌یابد، اما بسیاری از این موارد هرگز ثبت نمی‌شوند. قوانین جمهوری اسلامی نه تنها از زنان در برابر خشونت حمایت نمی‌کنند، بلکه خود مشوق آن هستند:
- قتل‌های ناموسی: قاتلان با استناد به «غیرت» و «ناموس»، اغلب با مجازات‌های ناچیز روبه‌رو میشوند.
خشونت خانگی: نبود قانونی مشخص برای ممنوعیت خشونت خانگی، زنان را در دام روابط مرگبار رها کرده است.
اعدام زنان تحت شکنجه: مانند پروندهٔ ریحانه جباری که قربانی سیستم قضایی مردسالار شد.
این مسائل تصادفی نیست و نتیجه ی بلافصل سلسله ای از قوانین معیوب و ارتجاعی است که زن را مایملک مرد می‌کند.
۲. چرا مردان باید سخن بگویند؟
جنبش زنان ایران یکی از پیشرفته‌ترین و مقاوم‌ترین جنبش‌های اجتماعی در خاورمیانه است، اما مبارزه با زن‌ستیزی تنها وظیفهٔ زنان نیست. مردان نیز باید مسئولیت خود را بپذیرند:
سکوت مردان = عملا به مشروعیت بخشی به این نوع نگاه ها دامن می زند،وقتی مردان در برابر خشونت سکوت می‌کنند، به سیستم زن‌کشی مشروعیت می‌بخشند.
تغییر از درون خانواده‌ها:
پدران، برادران و همسران باید نخستین مدافعان حقوق زنان در حریم خصوصی باشند.
مردانگیِ جدید: مردانگی نباید با «سلطه» تعریف شود، بلکه با احترام، برابری و مسئولیت
۳. راه‌های مبارزه: از آگاهی تا اقدام
مستندسازی و افشاگری: هر مورد زن‌کشی باید ثبت و به جهانیان گزارش شود.
فشار بین‌المللی: تحریم قضات و نهادهای مسئول در پرونده‌های زن‌کشی.
حمایت از زنان در خطر: ایجاد شبکه‌های امن برای قربانیان خشونت.
آموزش مردان: کارزارهایی برای تغییر نگرش مردان نسبت به زنان.
۴. آینده‌ای که ممکن است
زن‌کشی تقدیر ما نیست. تغییر ممکن است، اما نیازمند اتحاد همهٔ ماست. مردان ایران باید انتخاب کنند: یا بخشی از مشکل باشند، یا بخشی از راه‌حل.
پایان سخن:
«اینجانب به عنوان یک مرد، شرم‌سار از سکوت تاریخی‌ام در برابر این جنایتم. اما امروز می‌گویم: کافی است! اینجا و اکنون، متعهد می‌شوم که در کنار زنان ایران بایستم، نه به عنوان «ناجی»، که به عنوان هم‌پیمانی کوچک در راه آزادی.»
کامبیز نوروززاده
فعال حقوق بشر
سکوت را باید شکست
زن‌کشی در ایران تنها یک «خشونت فردی» نیست؛ نشانهٔ آشکار یک بیماری عمیق اجتماعی و سیاسی است. قتل زنان زیر عنوان «ناموس»، کشته شدن در سکوتِ خانه‌ها، یا اعدام توسط دستگاه قضایی به بهانه‌های واهی، همه و همه حلقه‌های زنجیرِ نظامی قلمداد میشوند که زنان را شهروندان درجه دو تقلیل داده است.نمیتوانم در مقام یک مرد، این سکوت را بپذیرم،زیرا این تنها جنگ زنان نیست؛ این نبرد همهٔ ماست برای انسانیت.
۱. زن‌کشی: از خانه تا حکومت**
آمار زن‌کشی در ایران هر ساله افزایش می‌یابد، اما بسیاری از این موارد هرگز ثبت نمی‌شوند. قوانین جمهوری اسلامی نه تنها از زنان در برابر خشونت حمایت نمی‌کنند، بلکه خود مشوق آن هستند:
- قتل‌های ناموسی: قاتلان با استناد به «غیرت» و «ناموس»، اغلب با مجازات‌های ناچیز روبه‌رو میشوند.
خشونت خانگی: نبود قانونی مشخص برای ممنوعیت خشونت خانگی، زنان را در دام روابط مرگبار رها کرده است.
اعدام زنان تحت شکنجه: مانند پروندهٔ ریحانه جباری که قربانی سیستم قضایی مردسالار شد.
این مسائل تصادفی نیست و نتیجه ی بلافصل سلسله ای از قوانین معیوب و ارتجاعی است که زن را مایملک مرد می‌کند.
۲. چرا مردان باید سخن بگویند؟
جنبش زنان ایران یکی از پیشرفته‌ترین و مقاوم‌ترین جنبش‌های اجتماعی در خاورمیانه است، اما مبارزه با زن‌ستیزی تنها وظیفهٔ زنان نیست. مردان نیز باید مسئولیت خود را بپذیرند:
سکوت مردان = عملا به مشروعیت بخشی به این نوع نگاه ها دامن می زند،وقتی مردان در برابر خشونت سکوت می‌کنند، به سیستم زن‌کشی مشروعیت می‌بخشند.
تغییر از درون خانواده‌ها:
پدران، برادران و همسران باید نخستین مدافعان حقوق زنان در حریم خصوصی باشند.
مردانگیِ جدید: مردانگی نباید با «سلطه» تعریف شود، بلکه با احترام، برابری و مسئولیت
۳. راه‌های مبارزه: از آگاهی تا اقدام
مستندسازی و افشاگری: هر مورد زن‌کشی باید ثبت و به جهانیان گزارش شود.
فشار بین‌المللی: تحریم قضات و نهادهای مسئول در پرونده‌های زن‌کشی.
حمایت از زنان در خطر: ایجاد شبکه‌های امن برای قربانیان خشونت.
آموزش مردان: کارزارهایی برای تغییر نگرش مردان نسبت به زنان.
۴. آینده‌ای که ممکن است
زن‌کشی تقدیر ما نیست. تغییر ممکن است، اما نیازمند اتحاد همهٔ ماست. مردان ایران باید انتخاب کنند: یا بخشی از مشکل باشند، یا بخشی از راه‌حل.
پایان سخن:
«اینجانب به عنوان یک مرد، شرم‌سار از سکوت تاریخی‌ام در برابر این جنایتم. اما امروز می‌گویم: کافی است! اینجا و اکنون، متعهد می‌شوم که در کنار زنان ایران بایستم، نه به عنوان «ناجی»، که به عنوان هم‌پیمانی کوچک در راه آزادی.»
کامبیز نوروززاده
فعال حقوق بشر
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
مصاحبه با مینا احدی در باره کتاب زندگی‌نامه ایشان به اسم «روزگار سرخ» که به تازگی از جانب انتشارات باران منتشر شده است.
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#دانمارک_آخوس
۱۳ ماه مه تجمع علیه اعدامها وبرای آزادی زندانیان سیاسی، پیام دلیر بکتاش از اعضاء کمیته بین‌المللی عليه اعدام در این تجمع .
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
۱۳ ماه مه تجمع علیه اعدامها وبرای آزادی زندانیان سیاسی، پیام دلیر بکتاش از اعضاء کمیته بین‌المللی عليه اعدام در این تجمع .
#نه_به_اعدام
#کمیته_بین_المللی_علیه_اعدام
https://t.me/no_execution1
+46737896505
@ICAE_Tamas
@hormozraha
⭕️ کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته شصت‌ونهم خود، با پیوستن زندانهای مهاباد، بوکان و یاسوج به ۴۴ زندان گسترش یافت.
در شرایطی که کشور با فساد سیستماتیک و ناکارآمدی ساختار استبدادی حاکم روبروست و این وضعیت زندگی شهروندان را مختل کرده و آن‌ها را از ابتدایی‌ترین نیازها مانند آب و برق محروم ساخته است، روند صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام با اراده‌ای آشکار از سوی حاکمیت نه‌تنها متوقف نشده بلکه افزایش نیز یافته است.
این حکومت همواره از ارائه آمار دقیق درباره تعداد زندانیان و اجرای احکام اعدام خودداری می‌کند، اما بر اساس گزارش‌هایی که به کارزار رسیده است، از ابتدای اردیبهشت‌ماه تاکنون بیش از ۱۲۹ نفر – از جمله چهار زن – اعدام شده‌اند. تنها در هفته گذشته، حکم اعدام ۲۵ زندانی به اجرا درآمد که در میان آن‌ها دو کودک‌مجرم نیز دیده می‌شدند که در زندانهای ملایر و عادل‌آباد شیراز به دار آویخته شدند؛ اقدامی که بدون هیچ ابایی از افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی انجام شد و آنان را از «حق حیات» محروم ساخت.
در واکنش به این خشونت و نقض سیستماتیک «حق حیات»، شاهد افزایش اعتراضات خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام و حمایت گسترده جوانان در شهرهای مختلف از این کارزار هستیم. این حمایتها با ابتکارهای متنوع مردمی، چهره‌ای گسترده‌تر یافته‌اند.
ما، اعضای کارزار، با درود به تمامی حامیان «نه به اعدام»، از همه مردم به‌ویژه جوانان می‌خواهیم در هر کوچه و برزن، صدای اعتراض خود را علیه این مجازات ضدانسانی بلند کنند و به هر شکل ممکن از این حرکت حمایت کنند. ما از تمامی مخالفان اعدام دعوت می‌کنیم در کنار خانواده‌های دادخواه بایستند و در تجمعات اعتراضی آنان را تنها نگذارند.
در هفته گذشته، به ابتکار هم‌وطنان مبارز در داخل و خارج از کشور، همبستگی گسترده‌ای با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل گرفت. از تمامی افراد، نهادها، احزاب و سازمان‌های سیاسی، مدنی و حقوق بشری که در این حرکت مردمی مشارکت داشتند، صمیمانه قدردانی می‌کنیم.
همچنین جمعی از زندانیان در زندانهای مهاباد، بوکان و یاسوج اعلام کرده‌اند که از این هفته به کارزار پیوسته و هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا خواهند زد. با پیوستن این سه زندان به اعتصاب، تعداد زندانهای شرکت کننده در کارزار به چهل و چهار زندان افزایش یافته است.
سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۴ زندان زیر برای شصت‌ونهمین هفته متوالی اعتصاب غذا خواهند کرد:
اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (زنان و مردان)، زاهدان (زنان)، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، کهنوج، طبس، مشهد، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت (زنان و مردان)، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، سقز، بانه، مریوان، سنندج، کامیاران، مهاباد، بوکان و یاسوج.
هفته شصت و نهم
سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
در شرایطی که کشور با فساد سیستماتیک و ناکارآمدی ساختار استبدادی حاکم روبروست و این وضعیت زندگی شهروندان را مختل کرده و آن‌ها را از ابتدایی‌ترین نیازها مانند آب و برق محروم ساخته است، روند صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام با اراده‌ای آشکار از سوی حاکمیت نه‌تنها متوقف نشده بلکه افزایش نیز یافته است.
این حکومت همواره از ارائه آمار دقیق درباره تعداد زندانیان و اجرای احکام اعدام خودداری می‌کند، اما بر اساس گزارش‌هایی که به کارزار رسیده است، از ابتدای اردیبهشت‌ماه تاکنون بیش از ۱۲۹ نفر – از جمله چهار زن – اعدام شده‌اند. تنها در هفته گذشته، حکم اعدام ۲۵ زندانی به اجرا درآمد که در میان آن‌ها دو کودک‌مجرم نیز دیده می‌شدند که در زندانهای ملایر و عادل‌آباد شیراز به دار آویخته شدند؛ اقدامی که بدون هیچ ابایی از افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی انجام شد و آنان را از «حق حیات» محروم ساخت.
در واکنش به این خشونت و نقض سیستماتیک «حق حیات»، شاهد افزایش اعتراضات خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام و حمایت گسترده جوانان در شهرهای مختلف از این کارزار هستیم. این حمایتها با ابتکارهای متنوع مردمی، چهره‌ای گسترده‌تر یافته‌اند.
ما، اعضای کارزار، با درود به تمامی حامیان «نه به اعدام»، از همه مردم به‌ویژه جوانان می‌خواهیم در هر کوچه و برزن، صدای اعتراض خود را علیه این مجازات ضدانسانی بلند کنند و به هر شکل ممکن از این حرکت حمایت کنند. ما از تمامی مخالفان اعدام دعوت می‌کنیم در کنار خانواده‌های دادخواه بایستند و در تجمعات اعتراضی آنان را تنها نگذارند.
در هفته گذشته، به ابتکار هم‌وطنان مبارز در داخل و خارج از کشور، همبستگی گسترده‌ای با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل گرفت. از تمامی افراد، نهادها، احزاب و سازمان‌های سیاسی، مدنی و حقوق بشری که در این حرکت مردمی مشارکت داشتند، صمیمانه قدردانی می‌کنیم.
همچنین جمعی از زندانیان در زندانهای مهاباد، بوکان و یاسوج اعلام کرده‌اند که از این هفته به کارزار پیوسته و هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا خواهند زد. با پیوستن این سه زندان به اعتصاب، تعداد زندانهای شرکت کننده در کارزار به چهل و چهار زندان افزایش یافته است.
سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۴ زندان زیر برای شصت‌ونهمین هفته متوالی اعتصاب غذا خواهند کرد:
اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (زنان و مردان)، زاهدان (زنان)، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، کهنوج، طبس، مشهد، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت (زنان و مردان)، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، سقز، بانه، مریوان، سنندج، کامیاران، مهاباد، بوکان و یاسوج.
هفته شصت و نهم
سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
تجمع خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام با درخواست #نه_به_اعدام فرزندانشان!
سه شنبه ۳۰ مه ۲۰۲۵
#وحید_بنی_عامریان #بابک_علیپور #پویا_قبادی #اکبر_دانشورکار #سید_محمد_تقوی #ابوالحسن_منتظر
#منوچهر_فلاح #محمد_جواد_وفایی_ثانی
#پیمان_فرح_آور #شریفه_محمدی #احسان_فریدی
#نه_به_اعدام
سه شنبه ۳۰ مه ۲۰۲۵
#وحید_بنی_عامریان #بابک_علیپور #پویا_قبادی #اکبر_دانشورکار #سید_محمد_تقوی #ابوالحسن_منتظر
#منوچهر_فلاح #محمد_جواد_وفایی_ثانی
#پیمان_فرح_آور #شریفه_محمدی #احسان_فریدی
#نه_به_اعدام
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
💥 بیانیه شماره یک کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران بمناسبت روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران
در یک همبستگی قوی روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران، بیست ژوئن را هر چه باشکوهتر برگزار کنیم!
زندانی سیاسی صدای اعتراض جامعه است! زندانیان سیاسی این پرچمداران اعتراض به وضع موجود، شایسته وسیع ترین حمایتها هستند!
از بدو سر کار آمدن جمهوری اسلامی، مردم از ابتدائی و پایه ای ترین حقوق خود از جمله آزادی بیان، عقیده و مطبوعات، داشتن تشکل، انتخاب آزاد پوشش و آزادیهای دیگر اجتماعی و سیاسی محروم بوده اند. طی بیش از چهار دهه حاکمیت رژیم اسلامی هزاران نفر بدلیل مطالبات بحق خود و اعتراض به فقر و نابرابری موجود در جامعه، زندانی و اعدام شدند.
پس از پانزده سال تلاش و مبارزه برای جهانی کردن روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران، این روز به یک روز شناخته شده در اذهان عمومی تبدیل شده است. اما این کافی نیست!
باید تلاش کرد در یک همبستگی قدرتمند در سراسر جهان با برگزاری تجمعات، دادن پیام های همبستگی و جلب افکار عمومی این روز بعنوان یک روز جهانی جهت رساندن صدای زندانیان سیاسی و منزوی کردن رژیم، ثبت شود.
در یک همبستگی قوی روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران، بیست ژوئن را هر چه باشکوهتر برگزار کنیم!
زندانی سیاسی صدای اعتراض جامعه است! زندانیان سیاسی این پرچمداران اعتراض به وضع موجود، شایسته وسیع ترین حمایتها هستند!
از بدو سر کار آمدن جمهوری اسلامی، مردم از ابتدائی و پایه ای ترین حقوق خود از جمله آزادی بیان، عقیده و مطبوعات، داشتن تشکل، انتخاب آزاد پوشش و آزادیهای دیگر اجتماعی و سیاسی محروم بوده اند. طی بیش از چهار دهه حاکمیت رژیم اسلامی هزاران نفر بدلیل مطالبات بحق خود و اعتراض به فقر و نابرابری موجود در جامعه، زندانی و اعدام شدند.
پس از پانزده سال تلاش و مبارزه برای جهانی کردن روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران، این روز به یک روز شناخته شده در اذهان عمومی تبدیل شده است. اما این کافی نیست!
باید تلاش کرد در یک همبستگی قدرتمند در سراسر جهان با برگزاری تجمعات، دادن پیام های همبستگی و جلب افکار عمومی این روز بعنوان یک روز جهانی جهت رساندن صدای زندانیان سیاسی و منزوی کردن رژیم، ثبت شود.