این سخنان شعله پاکروان مادر زنده یاد ریحانه جباری است که ده سال پس از اعدام وی نوشته شده و ما دوباره در یازدهمین سالگرد اعدام‌ این زن جسور دوباره آن را پخش می کنیم. یاد ریحانه جباری همیشه عزیز و گرامی است:

ده سال تمام گذشت از خون به دل شدنم۔پس چرا قلبم ارام نمیگیرد؟ده سال است که خاک سرد ،بدن ریحان را پوشانده۔پس چرا داغش سرد نمیشود؟هزار تجربه و تغییر در زندگیم پیدا شد،اما سیاه تر از ان روز تلخ ندیده ام۔ وقتی برای اولین بار مادری دادخواه را دیدم که بعد از چندین دهه که از اعدام فرزندانش گذشته بود،همچنان از خاکستر وجودش دود برمیخاست،به خودم گفتم شاید این درد هرگز تمام نشود۔اری درست فهمیده بودم۔دردی که روح و جسم را مبتلامیکند۔مثل باد در بدنت میچرخد.یکروز دستت درد میگیرد یکروز پایت.یکروز قلبت تیر میکشد یک روز چشمت۔یک روز خسته ای بدون اینکه کاری کرده باشی،یک روز از دنیا بدت میاید۔یکروز نفست تنگ میشود۔دکتر میگویدهمه این دردها از مغزت میاید۔و تو میدانی که خاطره ها و تصاویر یکی پس از دیگری میایند و میروند۔یکبار تولدش را بیاد میاوری،یکبار راه رفتنش را۔یکبار از شیر گرفتنش جلوی چشمت میاید و یکبار حرف زدنش۔اه از رشد و بلند قامت شدن و درس و مدرسه اش۔از مونس جان شدنش۔
همین خاطره ها تو را دیوانه میکند۔شیدا و مجنون میکند۔ به دنبال لیلای خفته در گور میگردی بی انکه لحظه ای از یاد ببری چه کس یا کسانی او را کشتند۔ همه تنت گر میگیرد از خشم و نفرت۔ دلت میخواهد زمین و زمان را از هم بدری۔ اما،۔۔ اما چه کنم که او چندین بار گفته و در وصیتنامه اش نوشته "تلاش کن تا فراموش کنی روزهای تلخ را"۔ چه کنم که حتی بعد از ده سال، هنوز تلخی و رنج و اندوه هست۔هنوز وقتی کلمه نحس اعدام را میخوانم یا میشنوم رعشه میگیرم۔چه کنم که علیرغم تلاشهایم برای براوردن خواسته ریحانه ام مبنی بر بخشش شکنجه گر و ناقاضی و قاتلش،هنوز از انها نفرت دارم و نبخشیده ام۔ چه کنم که هنوز هر از گاهی نفرینهایی بر زبانم جاری میشود که گوشهای خودم از شنیدنشان داغ میشود۔ و خواب دستها و انگشتهای قطع شده خونالود میبینم و وحشت میکنم۔
من از کودکی کینه توز نبودم وخیلی زود ادمها را میبخشیدم۔اما چرا ده سال است میگویم نه میبخشم،نه فراموش میکنم؟چرا هر کس اعدام میشود بخشی از جان من دوباره اتش میگیرد؟در این ده سال انقدر مادرقاب بدست دیده ام که دیگر روا نمیدانم،فقط از ریحانه ام بگویم۔انگار همه اعدامیها بچه منند وبند ناف همه شان به قلب من منتهی میشوند۔فرق ندارد اسمش رضا باشد یا محسن۔صالح باشد یا سعید۔زینب باشد یا ندا۔همه شان مادری دارند که مثل خودم یک شب دراز و تاریک را پشت دیوارهای زندان صبح کرده اند و رد کبودی بر گردن محبوب خود دیده اند۔
ده سال از پروانگی ریحان گذشت و من هنوز عاشقش هستم۔بند بند وجودم اکنده از عطر اوست۔اشک امانم نمیدهد۔ده سال گذشت۔

✍️شعله پاکراوان مادر دادخواه ریحانه جباری

#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_اعدام 
#دادخواهی_ادامه_دارد

https://t.me/no_to_execution_in_iran/8317

#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#پویا_قبادی
#وحید_بنی_عامریان

آبان ۱۴۰۴

قتل حکومتی امید سرلک

روز یکشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۴ امید سرلک جوان ۲۷ ساکن الیگودرز توسط نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی به قتل رسید؛ قتلی وحشیانه تنها به خاطر آتش زدن تصویر خامنه‌ای، کسی که عامل فقر، فلاکت و بدبختی میلیون‌ها نفر و آمر قتل هزاران نفر همچون امید است.

مراسم خاکسپاری امید سرلک روز دوشنبه  ۱۲ آبان ۱۴۰۴در فضایی کاملا ملتهب و اعتراضی و با شعارهای ضدحکومتی برگزار شده و شبکه‌های اجتماعی هم از خشم و دادخواهی از چنین قتل حکومتی می‌جوشد.

به این جنایت به هر شکل که می توانید اعتراض کنید.

گرامی باد یاد امید سرلک

#دادخواهی
#امید_سرلک

بازداشت به جرم دادخواهی

سحر بهشتی - یازدهم آبان هزار و چهارصد، ساعت ده‌ونیم شب؛مأموران «ناامنیتی» با یورش به خانه‌ام، شب آرام ما را به طوفان تبدیل کردند. آن شب، مادر داغدارم، مامان گوهر، مهمان خانه‌ام بود و در استراحت. اما مأموران بی‌رحمانه هجوم آوردند، ما را خانوادگی بازداشت کردند.
حتی برای پسر سه‌ساله‌ام، بهامین، حکم گرفته بودند!
جرمش؟
«اقدام علیه امنیت ملی»
خنده‌دار اما دردناک‌تر از آنچه بتوان وصف کرد.

حکومتی که دم از عدالت می‌زند،
بی‌هیچ شرمی ناعادلانه به خانواده‌ای یورش آورد که سال‌ها درد کشیده و مظلوم واقع شده است.

از پسربزرگم بنیامین بازجویی می‌کردند و من میان فریادهای مأموران، میان نگاه نگران فرزندانم
و تفتیش بی‌رحمانه خانه‌ام،
نگاهم افتاد به مامان گوهر؛
ایستاده، استوار و تمام قد دفاع می‌کرد:
«مگر دخترم اختلاس کرده؟
مگر کامیون مواد مخدر جابه‌جا کرده؟ که این‌طور به خانه‌اش ریختید؟» مادرم، همان زنی که هنوز پیراهن مشکی‌اش از تن به‌در نیاورده، و آتش داغ فرزندش ریشه‌ وجودش را سوزانده مثل همیشه سپر بلا شد. با صدایی که از دل سوخته‌اش می‌آمد فریاد زد:
«من مادر ستارم!
من حرف می‌زنم! پسر من را کشتید، حالا نوبت سحر من است؟»

آن شب فقط یک صحنه از چهارده سال ظلمی بود که بر ما روا داشتند؛ در حکومتی که خود را «حامی مظلومان جهان» معرفی می‌کند، اما ظلم را از خانه‌های خودش آغاز کرده است. "سحر بهشتی"
#ستار_بهشتی #سید_محمد_حسینی #گوهر_عشقی #بازداشت #دادخواهی #خواهرانه #آبان #داغدار #آزادی #ایران💚🤍❤️

برگرفته از صفحه سحر بهشتی

https://t.me/no_to_execution_in_iran/8322

 برنامه ی نه به اعدام،
تاریخ ۱۲ آبان ۱۴۰۴ _ ۳ نوامبر ۲۰۲۵
موضوع برنامه: اعدام درایران جنایت علیه بشریت و دیدار با مقامات وزرات امور خارجه سوئد
 شرکت کننده:هرمز رها و ضرغام اسدی
 تهیه و اجرا: شمیلا منفرد
 مسئول فنی: جمیل فرزان 
برنامه‌ای از کمیته بین المللی علیه اعدام
تهیه شده در تلویزیون کانال جدید

⭕️ تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته نودوسوم در پنجاه‌وچهار زندان مختلف

هفته نودوسوم کارزار را در حالی‌ آغاز می‌کنیم که ماشین اعدام حکومت فاشیزم دینی بی‌ترمز و پرشتاب در حال حرکت است؛
پس از اعتصاب یک هفته‌ای زندانیان واحد ۲ زندان قزلحصار، اعدام‌ها به ویژه در زندان‌های دیگر کشور همچنان پرشتاب جریان دارد. به طوری که  تنها در ۱۲ روز اول آبان‌ماه دست‌کم ۷۶ زندانی را اعدام کرده‌اند.

متقابلا فریاد نه به اعدام از نقاط مختلف کشور به گوش می‌رسد؛ هفته گذشته بازنشستگان در کرمانشاه نیز در اعتراضات خود شعار نه به اعدام سردادند. آنها فریاد می‌زدند «اجرای حکم اعدام خیانت است به قرآن»، «ایران بدون اعدام»، «احکام گشت و اعدام، نابود باید گردد!» 

هفته گذشته گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در امور ایران، خانم مای ساتو و رئیس هیات بین‌المللی حقیقت‌یاب خانم سارا حسین، در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل به نقض گسترده حق زندگی در ایران و اعدام‌های مخفیانه، که تنها ۸ درصد آن توسط منابع رسمی منتشر می‌شود، اشاره کردند.

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در پنجاه‌وچهار زندان مختلف همچنان پرتوان در مقابله با اعدام‌ها ایستاده و از تمامی زندانیان به ویژه محکومان به اعدام می‌خواهد که در برابر این حکم ظالمانه سکوت نکنند، هم‌چنین از خانواده‌ها و مردم ایران می‌خواهد اجازه ندهند این کشتار در خاموشی ادامه یابد؛ و با انتشار اسامی محکومان به اعدام و با فریاد نه به اعدام به هر شکل ممکن در کوچه و خیابان‌های شهرها، با این جنایت حکومتی مقابله کنند.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سه‌شنبه ۱۳ آبان ۱۴۰۴ در هفته نودوسوم در پنجاه و چهار زندان زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین، زندان قزلحصار (واحدهای ۲ و ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان لنگرود قم، زندان خرم آباد، زندان بروجرد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بندهای زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز (بندهای زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان دهدشت، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان یزد، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان سبزوار، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بندهای مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه ، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج، زندان کامیاران و زندان ایلام.

هفته نودوسوم
سه‌شنبه ۱۳ آبان ۱۴۰۴
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام


#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#اعدام_قتل_عمد_حکومتی

نود و سومین هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام». در این سه‌شنبه، زندانیان در ۵۴ زندان سراسر ایران در اعتراض به موج گسترده‌ی اعدام‌ها، با خواسته‌ی حذف مجازات اعدام، دست به اعتصاب غذای جمعی زده‌اند. 

طبق گزارش سازمان حقوق بشر ایران، در هفته‌ی گذشته ۵۵ نفر از جمله دو زن در ایران اعدام شده‌اند. از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون، آمار اعدام‌ها به ۱۲۵۰ نفر رسیده است.

‏ ‌ #سازمان_حقوق_بشر_ایران⁩
‏‌ #کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران⁩
‏‌ #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام⁩
‏‌ #نه_به_اعدام⁩

علیه فراموشی

چهارده سال پیش در چنین روزی ستار بهشتی، کارگر و وبلاگ نویس، در زندان به قتل رسید.او چند روز قبل به‌ دلیل نوشتن چند مطلب اعتراضی در وبلاگ شخصی‌اش بازداشت و در بازجویی شدیدا تحت ضرب و شتم قرار گرفته بود.

پس از گذشت چهارده سال، مادر و خواهر ستار هنوز دادخواه فرزندشان هستند. یاد ستار بهشتی همیشه زنده و گرامی است❤️

#ستار_بهشتی
#گوهر_عشقی
#دادخواهی
#نه_به_اعدام

حسن صالحی در حمایت از کارزار سه شنبه های نه به اعدام

#نه_به_اعدام
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

واشنگتن
در حمایت از کارزار سه شنبه های نه به اعدام و به یاد امید سرلک که بدست جمهوری اسلامی به قتل رسید.

#نه_به_اعدام
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#امید_سرلک
#دادخواهی

دیپلماسی گروگانگیری و آزادی دو شهروند فرانسوی از اوین

حسن صالحی

دو شهروند فرانسوی، سیسیل کولر و ژاک پاریس، که به مدت سه سال تمام از سوی جمهوری اسلامی با اتهامات واهی به گروگان گرفته شده بودند، از زندان اوین آزاد شده‌اند. هرچند گفته می‌شود آزادی این دو نفر مشروط است، اما به احتمال زیاد آنان به‌زودی راهی فرانسه خواهند شد.

آزادی این دو شهروند فرانسوی در حالی صورت می‌گیرد که جمهوری اسلامی تنها مدتی پیش آن‌ها را به حبس‌های طولانی‌مدت به اتهام «جاسوسی برای سرویس‌های اطلاعاتی فرانسه و اسرائیل» محکوم کرده بود.

این آزادی پس از آن رخ می‌دهد که مهدیه اسفندیاری، یکی از عوامل و حامیان جمهوری اسلامی که در فرانسه بازداشت شده بود، به‌صورت مشروط آزاد شد.

سال‌هاست که جمهوری اسلامی، دیپلماسی موسوم به «گروگان‌گیری» را به یکی از ارکان سیاست خارجی خود تبدیل کرده است. در چارچوب این سیاست، ده‌ها شهروند اتحادیه اروپا و افراد دو تابعیتی به دلایل واهی بازداشت و در زندان‌های جمهوری اسلامی در شرایطی تحقیرآمیز، بدون دسترسی به دادرسی عادلانه و برخلاف تمامی موازین حقوق بین‌الملل نگهداری می‌شوند.

یکی از این افراد، احمدرضا جلالی، شهروند ایرانی-سوئدی است که نزدیک به ده سال است با حکم اعدام در اسارت جمهوری اسلامی به‌سر می‌برد. پرونده او نمونه‌ای روشن از استفاده ابزاری حکومت اسلامی از انسان‌ها به‌عنوان اهرم فشار سیاسی است.

هدف جمهوری اسلامی از پیگیری سیاست گروگان‌گیری، کسب امتیازات سیاسی و مالی از دولت‌های اروپایی و اعمال فشار برای پیشبرد منافع ارتجاعی خود در عرصه بین‌المللی است.
 
متاسفانه این سیاست باج گیری جمهوری اسلامی با باجی دهی دولتهای اروپایی مواجه شده است. به همین دلیل، رژیم اسلامی توانسته به سیاست گروگان‌گیری خود ادامه دهد. این رویکرد دولت‌های اروپایی تاکنون منجر به آزادی حمید نوری، از عوامل کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، از زندان سوئد، و همچنین آزادی اسدالله اسدی، دیپلمات تروریست جمهوری اسلامی، از زندان بلژیک و بازگشت هر دوی آنان به ایران شده است.

ما از آزادی تمامی شهروندان اروپایی و دوتابعیتی از زندان‌های جمهوری اسلامی خوشحالیم، اما با صراحت اعلام می‌داریم که نباید در برابر سیاست گروگان‌گیری جمهوری اسلامی تسلیم شد و به این رژیم باج داد. هر نوع باج دادن به جمهوری اسلامی، این پیام را به حکومت اسلامی می دهد که این رژیم می‌تواند با گروگان‌گیری همچنان منافع ارتجاعی خود را دنبال کند.

https://journalfarsi.com/2025/11/05/29791/