#ملاحظات_روانشناختی

گاهی به نظر می‌رسد که چیزی را هم می‌خواهیم و هم نمی‌خواهیم، هم احساس خوبی نسبت به آن داریم و هم احساسی بد. مثلا هنگامی که قرار است در زمان مشخصی درباره‌ی امری که موفقیت در آن نفع بزرگی به ما می‌رساند محک بخوریم، لاجرم باید برای رخ دادن آن اشتیاق فراوان داشته باشیم و همزمان هم از اندیشه‌ی آن دست و دلمان به لرزه بیافتد. و در ضمن وقتی که بشنویم قرار به تعویق افتاده است هم خشنود می‌شویم و نفس راحتی می‌کشیم و هم ناراحت می‌شویم؛ چرا که خبر قدری ناراحت کننده است و با این حال آسودگی موقتی به ما می‌دهد. این دقیقا همان چیزی است که وقتی در انتظار نامه‌ای حاوی رایی نامشخص هستیم و نامه نمی‌رسد برایمان رخ می‌دهد.

حقیقت این است که در این گونه موارد دو محرک اساسی در وجود ما در کاراند؛ محرک قوی‌تر و با این حال دورتر حضور در آزمون و دریافت نتیجه‌ی دلخواه است؛ و اما محرک ضعیف‌تر که از قضا خیلی به ما نزدیک است، تمایل به آرام گرفتن و آسودگی فعلی است، و بنابراین اغلب، لذت حاصل از انتفاعی که همراه با عدم اطمینانی امیدوارانه بوده، در برابر این امکان قرار می‌گیرد که شاید حاصل کار موافقِ میل و خوشایند نباشد.

#جهان_و_تاملات_فیلسوف
#شوپنهاور

@philosophibisansoor