من #رشید_رشیدی (آ رشید) هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۱. ؟ سالم بود. فرزند
آ شکرخدا، لر بختیاری از ایل زراسوند و طایفه باپیر و اهل روستای گلوگرد چغاخور در استان چهار محال و بختیاری و ساکن شوشتر در استان خوزستان بودم. مجرد، اهل ورزش زورخانه ای، مردمدار، مهمانواز، و اصولا از لوطیهای خوشنام شوشتر بودم و برای خودم نام و آوازه ای در بین مردم داشتم، اونا منو پهلوان رشید صدا میزدن.
من حدود بیست سال با رژیم جنایتکار مبارزه کرده بودم و اونا همیشه به دنبالم بودن. با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی، منم به هموطنای مبارزم تو خیابون پیوستم. از اونجایی که آدم نامداری تو شهرم بودم برای روز ۲۵ آبان ماه فراخوان دادم، این اقدام من باعث شد تا نیروهای امنیتی به تعقیب و گریز با من بپردازن. اون شب وقتی اعتراضات تموم شد و داشتم برمیگشتم خونه مزدورا منو توی یه کوچه تنها گیر آوردن و محاصره کردن، من با دست خالی باهاشون مبارزه کردم ولی اونا وحشیانه با یه خشاب کلاشینکف منو به رگبار بستن و جونمو گرفتن…..
معترضا در واکنش به قتل من همون شب جلوی خونمون تجمع کردن و با زبان محلی این شعار رو دادن: «مادر برای فرزندت گریه نکن عهد کردیم که انتقامشو بگیریم».
بعد از کشته شدنم اطرافیام متوجه شدن که تعدادی مزدور که خودشونو دوست من جا زده بودن، با دشمنای خانواده ما زراسوندیها همکاری و به من خیانت کرده بودن.
پیکر بیجون من با حضور تعداد زیادی از هموطنام در تاریخ ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۱ در زادگاهم تو قبرستان پیرآباد گلوگرد به خاک سپرده شد….مراسم ختم هم همون روز تو مسجد امام حسین برگزار شد.
مراسم یادبودی در تاریخ ۴ آذر ماه ۱۴۰۱ تو شوشتر مسجد منطقه زمین شهری بر پا شد.
مردم تو مراسم خاکسپاری و چهلم پرچم قرمز به نشانه داد خواهی در دست گرفتن.
به دلیل محبوبیتی که داشتم یه خیابون رو توی زادگاهم بنام «پهلوان رشید» نامگذاری کردن.
مراسم اولین سالگردم هم در تاریخ پنج شنبه ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۲ تو منطقه خان نشین چغاخور شهرک گلوکرد برگزار شد.
هموطن، من در مقابل ظلم و ستم حکومت جنایتکار ساکت نموندم و سالها مبارزه کردم، مزدورا منو ناجوانمردانه به قتل رسوندن ولی آخر این جاده سیاه نور سفید آزادی هست، تو هم برای رسیدن بهش تلاش کن و روزی که پیروز شدی از منم یاد کن….💔
#مهسا_امینی
آ شکرخدا، لر بختیاری از ایل زراسوند و طایفه باپیر و اهل روستای گلوگرد چغاخور در استان چهار محال و بختیاری و ساکن شوشتر در استان خوزستان بودم. مجرد، اهل ورزش زورخانه ای، مردمدار، مهمانواز، و اصولا از لوطیهای خوشنام شوشتر بودم و برای خودم نام و آوازه ای در بین مردم داشتم، اونا منو پهلوان رشید صدا میزدن.
من حدود بیست سال با رژیم جنایتکار مبارزه کرده بودم و اونا همیشه به دنبالم بودن. با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی، منم به هموطنای مبارزم تو خیابون پیوستم. از اونجایی که آدم نامداری تو شهرم بودم برای روز ۲۵ آبان ماه فراخوان دادم، این اقدام من باعث شد تا نیروهای امنیتی به تعقیب و گریز با من بپردازن. اون شب وقتی اعتراضات تموم شد و داشتم برمیگشتم خونه مزدورا منو توی یه کوچه تنها گیر آوردن و محاصره کردن، من با دست خالی باهاشون مبارزه کردم ولی اونا وحشیانه با یه خشاب کلاشینکف منو به رگبار بستن و جونمو گرفتن…..
معترضا در واکنش به قتل من همون شب جلوی خونمون تجمع کردن و با زبان محلی این شعار رو دادن: «مادر برای فرزندت گریه نکن عهد کردیم که انتقامشو بگیریم».
بعد از کشته شدنم اطرافیام متوجه شدن که تعدادی مزدور که خودشونو دوست من جا زده بودن، با دشمنای خانواده ما زراسوندیها همکاری و به من خیانت کرده بودن.
پیکر بیجون من با حضور تعداد زیادی از هموطنام در تاریخ ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۱ در زادگاهم تو قبرستان پیرآباد گلوگرد به خاک سپرده شد….مراسم ختم هم همون روز تو مسجد امام حسین برگزار شد.
مراسم یادبودی در تاریخ ۴ آذر ماه ۱۴۰۱ تو شوشتر مسجد منطقه زمین شهری بر پا شد.
مردم تو مراسم خاکسپاری و چهلم پرچم قرمز به نشانه داد خواهی در دست گرفتن.
به دلیل محبوبیتی که داشتم یه خیابون رو توی زادگاهم بنام «پهلوان رشید» نامگذاری کردن.
مراسم اولین سالگردم هم در تاریخ پنج شنبه ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۲ تو منطقه خان نشین چغاخور شهرک گلوکرد برگزار شد.
هموطن، من در مقابل ظلم و ستم حکومت جنایتکار ساکت نموندم و سالها مبارزه کردم، مزدورا منو ناجوانمردانه به قتل رسوندن ولی آخر این جاده سیاه نور سفید آزادی هست، تو هم برای رسیدن بهش تلاش کن و روزی که پیروز شدی از منم یاد کن….💔
#مهسا_امینی