« چرا می‌خوای بری؟ اون بیرون دنیا افتضاحه. قتل و ترور. هیشکی تو خیابون امنیت نداره. دیگه حتی نمی‌دونی باید به کی اعتماد کنی. می‌دونی آدم بدا کیان؟»
دلم می‌خواهد بروم. نمی‌خواهم گوش کنم.
« البته که نمی‌دونی. چون دیگه نمی‌تونی آدم خوبا رو از بدا تشخیص بدی. این روزا دیگه هیشکی نمی‌تونه. هیشکی. دیگه حریم شخصی هم معنا نداره. دفعه بعدی که یه تلفن دیدی گوش کن. خوب گوش کن. شاید یه صدای تیلیک شنیدی. اگه شنیدی یعنی یه نفر داره گوش می‌ده. حتی اگه نشنیدی هم احتمالا یه نفر داره گوش می‌ده.»
به چرخ‌های دوچرخه‌ام لگدی می‌زنم.
« به هیچ کس اعتماد نکن، فرمانده. اگه یه غریبه بهت نزدیک شد شناسنامه‌شو ببین. ولی دیگه حتی به شناسنامه‌ها هم نمی‌شه اعتماد کرد. این روزا می‌تونن تقلبی هر چیزی رو بسازن. پاسپورت، گواهینامه. هر چی. اگه می‌خوای بری برو، ولی مواظب باش. مواظب باش.»
از متن کتاب

#من_پنیرم
#رابرت_کورمیه
#رویا_زنده‌بودی
#آفرینگان

@qoqnoosp