کرونا و شاید این آخرین کار زندگی‌ات باشد

محمد فاضلی - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

✅ فیلم #غیرممکن، داستان واقعی خانواده‌ای اسپانیایی است که برای تعطیلات راهی تایلند می‌شوند. سونامی، یک روز بعد از استقرارشان در هتل ساحلی زیبا، همه چیز را ویران می‌کند و تعطیلات به فاجعه بدل می‌شود.

✅ مادر و پسر بزرگ خانواده، در میان دریای آب کشنده سونامی در ساحل، زنده مانده و یکدیگر را می‌یابند. مادر به شدت زخمی شده و خونریزی دارد. این دو در حالی که می‌کوشند خود را نجات دهند، صدای کودکی را می‌شنوند که پدرش را صدا می‌کند.

✅ مادر بر یافتن و نجات کودک اصرار می‌کند و پسر اصرار دارد که خودشان را از میان فاجعه نجات دهند. مادر در نهایت چیزی شبیه به این جمله را به پسرک می‌گوید: شاید این آخرین کار زندگی‌ات باشد.

✅ فیلم جذابی است، سکانس آخر فیلم به همین جمله بازمی‌گردد. اگر دیدید، این نوشته را به یاد بیاورید.

✅ هر کاری ممکن است آخرین کار زندگی ما باشد. مرگ خبر نمی‌کند. آدم گاه از سونامی فاجعه‌بار جان سالم به در می‌برد و گاه مثل فیلم رضا میرکریمی، #یک_حبه_قند در گلویش می‌جهد و خفه‌اش می‌کند. اگر هر کاری آخرین کار زندگی تلقی شود، آن گاه معنای دیگری می‌یابد.

✅ کرونا هم عین سونامی برای شخصیت‌های فیلم #غیرممکن است. می‌شود فکر کرد شاید این آخرین کار زندگی‌ات باشد، آخرین تصمیم، آخرین فرصت اصلاح، آخرین زمان برای عذرخواهی، آخرین فرصت برای گفتن و آخرین فرصت جبران.

(اگر می‌پسندید به اشتراک بگذارید.)


#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat

⭕️ توضیح مختصری درباره فیلم
https://www.instagram.com/p/B-wjgqwJgUB/?igshid=1wxq54yg2my2b

🔴خانم قریشی لطفا بازیگری را رها کن!!!

#عزیز_قاسم‌زاده
#یک_معلم_یک_یادداشت
#اجتماعی

سحر قریشی یکی از سلبریتی های بی درد مثل بسیاری از هم مسلکانش در پشت دوربین های گفتگو،متین و مؤدب و عاشق و فدایی مردمش هست.البته مردمان انتزاعی نه ملتی که در جغرافیایی به نام ایران زندگی می کنند.از همین رو مردمان واقعی کوچه و بازار را دستاویز خنده و شادی خود قرار می دهد.سحر قریشی در تصویری که منتشر شده به کنار رفتگر زحمتکشی می رود که برای لحظاتی رفع خستگی از رنج و شکنج کار،روی سکویی نشسته و استراحت می کند. سحر قریشی به دوستانش می گوید: لباسم با این دوستم ست است.آن رفتگر زحمتکش که با عمق جان بی دردی او را حس می کند حجم آوار درد هایی که رویش ریخته وادارش می کند تا نسبت به رفتار ناپسند این بازیگر واکنش نشان دهد.او بی کمترین اعتنایی به این بازیگر خطاب به او می گوید: خانم برو برو!!!سحر قریشی با خنده ای نامبارک به کنار دوستانش می آید و با پوزخند به دوستانش می گوید: «فقط کم مونده بود اینم به من بگه برو» خانم قریشی شما همان کمید چرا فکر می کنید خیلی مهم هستید؟چرا این هویت جعلی و برکشیده از دوپینگ پروپاگاندا شما را تا این حد بی تاب تفرعن های بی امان مهار ناپذیر کرده است؟ شما و هم مسلکانتان با بی اعتنایی به رنج عظیم و فلاکت بار توده ها قراردادهای میلیاردی بستن و به دور دنیا سفر کردن و هیچ لذتی را بر خود حرام نکردن را حق مسلم خود و حریم خصوصیتان می انگارید که جای هیچ پرسش و چون و چرایی نیست.بسیار خوب!اگر این ساز و کار نادرست هنر در این جامعه که به ناحق به برکشیدن کسی چون تو منجر شده اگر حق توست،آیا دستاویز قرار دادن انسانی زحمتکش را هم حق سرشتی خود می انگارید؟شما این همه حق را در جامعه ای که فقط تکالیفش را از دولتمردان می شنود،از کجا آورده اید؟راستی شما می دانید حس شرم چیست؟تا به اکنون در هزار کیلومتری آن اتراق کرده اید؟بی تردید اگر گذرتان به حوالی شرم نقل مکان می نمود،چنین به تحقیر شریف ترین مردم سرزمین خود نمی پرداختید.خانم قریشی وقتی شما کمی خسته می شوید و سفر چند روزه اروپایی را مثل تاکسی بین شهری می روید و بعد به کشور خود بر می گردید،بهترین لباس ها را می پوشید و بهترین تفریحات را بر خود حلال می شمارید،آن انسانی که شما می خواهید با او لحظه ای از روزتان را خوش کنید،با خود می اندیشد که پول کمک به مدرسه بچه اش را از کجا تامین کند که فرزندش در مدرسه خجالت زده نشود.او غمگنانه دارد به این فکر می کند که چرا نمی تواند برای خواهش های مکرر کودک خردسالش عروسکی برایش بخرد؟!.یک روز دست خانواده اش را بگیرد و به رستوران برود.همیشه باید به بهانه ای وعده امروز را به فردا بسپرد.
خانم قریشی!
شما یک لحظه می توانی جای این انسان شریف باشی؟تو نمی دانی ولی باید به تو آموخت بزرگی و شرافت نه به شهرت است نه به هنر و نه به علم تنها به انسانیت است.همین و بس!معنی انسانیت را وقتی درک می کنی که دریابی تو روزی به دنیا آمده ای و روزی خواهی مرد. پس با همگان و همگنان برابری.هیچ فخری در این جهان برای فروختن به هم نوع خویش حق هیچ کس نیست.ما آدمیان حقیرتر از آنیم که در این جهان بزرگ خود را این قدر جدی بگیریم.
خانم قریشی!
شما می خواهی به هر چیز که می رسی خاطره بازی کنی و لحظه ای بساط عیش و تنعم خویش را فراهم آوری اما بدان «وقتی که مرگ سر برسد خاطرات ما حتی به درد کار تمسخر نمی خورد.»پس بهتر است تمسخر شریف ترین قشر جامعه را برای چند لحظه خنده های نا متعارف و عشوه های نا متجانس خویش رها کنی.لطفا بازیگری را رها کن.تو واقعا بازیگر بزرگی شده ای و دقیقا اشکال کار همین جاست.حالا برو کمی انسانیت را هم یاد بگیر مطمئن باش ضرر نمی کنی.

#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat