آنچه واقعا جستجویش می کردم، شور و شعف ناشی از منگی و سرگیجه بود.
رها شدن، سقوط، ورطه،
بازگشت به قلب تاریکی، به هیچی، به شور و جدیت، به سوی "من" که همیشه در انتظارم بود، که نیازمندم بود و نیازمندش بودم، که مرا در آغوش کشید و به من گفت که همیشه با او بمانم...
او که جایش را به من داد و از من مراقبت کرد، که هر بار، ترکش کردم، رنج کشید.
همو که اغلب موجب رنجش شده و به ندرت راضی و خرسندش کرده ام، اویی که هرگز ندیده امش...
باز هم دارم خودم را فراموش می کنم...

📘#مالون_می_میرد

✍#ساموئل_بکت

♦️@seemorghbook