⭕ بیانیه ٦٣تشکل دانشجویی سراسر کشور پیرامون احکام سنگین قضایی صادر شده دانشجویان
بسمه تعالی
تاریخ گواهی می‌دهد که دانشجویان، چه در ایران و چه سراسر جهان، چشمان بیدار جامعه بوده و هستند. هر زخمی بر پیکرهٔ #جنبش_دانشجویی، بذری جدید رویانده است تا قدرت‌ها گمان نبرند که خواهند توانست دانشگاه را آرام و بی‌صدا کنند. به راستی یاد کدامین شهید همچون بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت‌رضوی، شهیدانِ جنبش دانشجویی، هر سال در هر دانشگاه و بر هر دیوار خون تازه‌ای بر پیکرهٔ جنبش می‌افکند؟
امروز سرنیزه‌ها بر سردر دانشگاه ایستاده‌اند. حرفشان این است: دانشجو نباید در رابطه با #بی‌عدالتی و سلب آزادی در سطح دانشگاه و جامعه، روند #پولیسازی آموزش عالی، بحران‌های شدید سیاسی-اجتماعی-زیست‌محیطی و اقتصادی و عاملان و مناسبات به‌وجودآورنده آن دم بزند، در غیر این صورت هر کدام از این موارد، توسط حراست دانشگاه یا نهادهای امنیتی-اطلاعاتی به پرونده‌های قطور تبدیل گشته و در #قوهٔ_قضاییه منجر به #احکام_سنگین_قضایی می‌شوند؛ غافل از اینکه این احکام، خود بزرگ‌ترین #تبلیغ_علیه_نظام است.
در این میان #وزارت_علوم نیز از انفعال شدید رنج می‌برد و هر روز با رفع مسئولیت از خویش، به ناتوانی خود اذعان می‌کند. روزی که تشکل‌های دانشجویی یک‌صدا از لزوم تقویت وزارت علوم می‌گفتند و مقاومت وزیر در برابر فشارهای #نیروهای_امنیتی را معیار اصلی انتخاب وزیر می‌دانستند، احزاب اصلاح‌طلب و نمایندگان بی‌اعتنای #لیست_امید، با تکیه بر «لزوم پذیرش وضع موجود(!)» و تن دادن به گزینهٔ تحمیلی بر گزینهٔ پیش‌نهادی دولت متحد شدند. امروز آنان باید پاسخ‌گوی انفعال وزارت علوم در رابطه با دستگیری دانشجویان و صدور احکام چندین سالهٔ آنان باشند. آنانی که از امید فقط نامش را به یدک می‌کشند و تنها مشغول باندبازی و زد و بندهای پشت پرده هستند، چه می‌دانند هشت سال حبس برای دانشجوی بیست و دوساله چه معنایی دارد؟
همچنین دولت "اعتدال"گرای دکتر روحانی نه تنها در این رابطه واکنشی نشان نمی‌دهد بلکه رد پای وزارت اطلاعات ایشان در این دست‌گیری‌ها و احکام دیده می‌شود؛ #اعتدالی که احکام سنگینش برای دانشجویان منتقد است و رانت و منافع اقتصادی آن برای صاحبان وضع موجود.
تشکل‌های دانشجویی که همواره دفاع از حقوق افراد جامعه علی‌الخصوص دانشجویان را از وظایف اصلی خود می‌دانند، از فضای امنیتی دانشگاهها و همچنین احکام صادر شده برای دانشجویان به شدت نگرانند و از مسئولین درخواست‌هایی به شرح ذیل دارند:
۱-#آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان بازداشتی و #مختومه‌شدن پروندهٔ آن‌ها در نهادهای خارج از دانشگاه
۲-لغو احکام قضایی صادره علیه دانشجویان
۳-امکان ادامهٔ تحصیل دانش‌جویانی که احکام قضایی دارند
۴-پی‌گیری #وزیر_علوم و اطلاع‌رسانی صریح و شفاف در این رابطه
۵-تجدید نظر وزارت علوم در عملکرد حراست دانشگاهها
۶-شفاف‌سازی #وزارت_اطلاعات درباره نقش ایشان در رابطه با بازداشت‌ها
۷-پی‌گیری وضعیت دانشجویان توسط نمایندگان مجلس از جمله کمیسیون اصل 90، کمیسیون قضایی و کمیسیون آموزش
۸-پی‌گیری وضعیت احکام دانشجویان توسط دولت و گزارش منظم از وضعیت دانشجویان
امید است هر چه سریع‌تر شاهد پی‌گیریِ وزارت علوم، نمایندگان مجلس و دولت دوازدهم تا لغو تمامی احکام باشیم.
والسلام.
#همراه_با_دانشجو
#بازداشت_دانشجویان
6⃣2⃣6⃣
🆔@senfi_uni_iran
بسمه تعالی
تاریخ گواهی می‌دهد که دانشجویان، چه در ایران و چه سراسر جهان، چشمان بیدار جامعه بوده و هستند. هر زخمی بر پیکرهٔ #جنبش_دانشجویی، بذری جدید رویانده است تا قدرت‌ها گمان نبرند که خواهند توانست دانشگاه را آرام و بی‌صدا کنند. به راستی یاد کدامین شهید همچون بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت‌رضوی، شهیدانِ جنبش دانشجویی، هر سال در هر دانشگاه و بر هر دیوار خون تازه‌ای بر پیکرهٔ جنبش می‌افکند؟
امروز سرنیزه‌ها بر سردر دانشگاه ایستاده‌اند. حرفشان این است: دانشجو نباید در رابطه با #بی‌عدالتی و سلب آزادی در سطح دانشگاه و جامعه، روند #پولیسازی آموزش عالی، بحران‌های شدید سیاسی-اجتماعی-زیست‌محیطی و اقتصادی و عاملان و مناسبات به‌وجودآورنده آن دم بزند، در غیر این صورت هر کدام از این موارد، توسط حراست دانشگاه یا نهادهای امنیتی-اطلاعاتی به پرونده‌های قطور تبدیل گشته و در #قوهٔ_قضاییه منجر به #احکام_سنگین_قضایی می‌شوند؛ غافل از اینکه این احکام، خود بزرگ‌ترین #تبلیغ_علیه_نظام است.
در این میان #وزارت_علوم نیز از انفعال شدید رنج می‌برد و هر روز با رفع مسئولیت از خویش، به ناتوانی خود اذعان می‌کند. روزی که تشکل‌های دانشجویی یک‌صدا از لزوم تقویت وزارت علوم می‌گفتند و مقاومت وزیر در برابر فشارهای #نیروهای_امنیتی را معیار اصلی انتخاب وزیر می‌دانستند، احزاب اصلاح‌طلب و نمایندگان بی‌اعتنای #لیست_امید، با تکیه بر «لزوم پذیرش وضع موجود(!)» و تن دادن به گزینهٔ تحمیلی بر گزینهٔ پیش‌نهادی دولت متحد شدند. امروز آنان باید پاسخ‌گوی انفعال وزارت علوم در رابطه با دستگیری دانشجویان و صدور احکام چندین سالهٔ آنان باشند. آنانی که از امید فقط نامش را به یدک می‌کشند و تنها مشغول باندبازی و زد و بندهای پشت پرده هستند، چه می‌دانند هشت سال حبس برای دانشجوی بیست و دوساله چه معنایی دارد؟
همچنین دولت "اعتدال"گرای دکتر روحانی نه تنها در این رابطه واکنشی نشان نمی‌دهد بلکه رد پای وزارت اطلاعات ایشان در این دست‌گیری‌ها و احکام دیده می‌شود؛ #اعتدالی که احکام سنگینش برای دانشجویان منتقد است و رانت و منافع اقتصادی آن برای صاحبان وضع موجود.
تشکل‌های دانشجویی که همواره دفاع از حقوق افراد جامعه علی‌الخصوص دانشجویان را از وظایف اصلی خود می‌دانند، از فضای امنیتی دانشگاهها و همچنین احکام صادر شده برای دانشجویان به شدت نگرانند و از مسئولین درخواست‌هایی به شرح ذیل دارند:
۱-#آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان بازداشتی و #مختومه‌شدن پروندهٔ آن‌ها در نهادهای خارج از دانشگاه
۲-لغو احکام قضایی صادره علیه دانشجویان
۳-امکان ادامهٔ تحصیل دانش‌جویانی که احکام قضایی دارند
۴-پی‌گیری #وزیر_علوم و اطلاع‌رسانی صریح و شفاف در این رابطه
۵-تجدید نظر وزارت علوم در عملکرد حراست دانشگاهها
۶-شفاف‌سازی #وزارت_اطلاعات درباره نقش ایشان در رابطه با بازداشت‌ها
۷-پی‌گیری وضعیت دانشجویان توسط نمایندگان مجلس از جمله کمیسیون اصل 90، کمیسیون قضایی و کمیسیون آموزش
۸-پی‌گیری وضعیت احکام دانشجویان توسط دولت و گزارش منظم از وضعیت دانشجویان
امید است هر چه سریع‌تر شاهد پی‌گیریِ وزارت علوم، نمایندگان مجلس و دولت دوازدهم تا لغو تمامی احکام باشیم.
والسلام.
#همراه_با_دانشجو
#بازداشت_دانشجویان
6⃣2⃣6⃣
🆔@senfi_uni_iran
شوراهای صنفی دانشجویان کشور
🔴 تجمع دانشجویان دانشگاه شیراز در اعتراض به پولی سازی آموزش، کاهش سنوات تحصیلی و آزمون معافی زبان 7⃣3⃣1⃣ 🆔 @senfi_uni_iran
#تکمیلی
⭕️روز دوشنبه مورخ ۲۳ مهرماه دانشجویان دانشگاه شیراز تجمعی در اعتراض به هزینه سنوات دانشجویی و روند پولی سازی آموزش عالی با حضور قریب به ۷۰۰ نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا برگزار کردند.
⭕️با اعتراض و فشار معترضین معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه در بین دانشجویان در ساختمان ریاست حاضر شد و دانشجویان مراتب اعتراض خود را اظهار کردند و مسئولین نیز طبق معمول قول تجدید نظر در تصمیم های اتخاذ شده و بررسی مشکلات دانشجویان را دادند.
⭕️همچنین دانشجویان معترض خواستار افزایش اختیارات شورای صنفی در بررسی مسائل آموزشی شدند.
#پولیسازی_آموزش
7⃣3⃣2⃣
🆔@senfi_uni_iran
⭕️روز دوشنبه مورخ ۲۳ مهرماه دانشجویان دانشگاه شیراز تجمعی در اعتراض به هزینه سنوات دانشجویی و روند پولی سازی آموزش عالی با حضور قریب به ۷۰۰ نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا برگزار کردند.
⭕️با اعتراض و فشار معترضین معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه در بین دانشجویان در ساختمان ریاست حاضر شد و دانشجویان مراتب اعتراض خود را اظهار کردند و مسئولین نیز طبق معمول قول تجدید نظر در تصمیم های اتخاذ شده و بررسی مشکلات دانشجویان را دادند.
⭕️همچنین دانشجویان معترض خواستار افزایش اختیارات شورای صنفی در بررسی مسائل آموزشی شدند.
#پولیسازی_آموزش
7⃣3⃣2⃣
🆔@senfi_uni_iran
🔴 سلب حق اسکان دانشجویان خوابگاهی در دانشگاه علامه طباطبایی
روز چهارشنبه مورخ ۹ اسفند معاونت آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی از مجازی شدن کلاسهای درسی از ۱۹ اسفند خبر داد. متعاقب این خبر، معاونت دانشجویی این دانشگاه در اطلاعیه‌ای واکنش‌برانگیز، از لزوم تخلیه خوابگاه‌ها تا ۱۷ اسفند و عدم امکان اسکان دانشجویان در خوابگاه‌ها تا پایان سال جاری خبر داد.
این در حالی‌ست که دانشجویان اجاره‌بهای اسکان در روزهای مذکور را در ابتدای نیمسال پرداخت کرده‌اند. همچنین، بسیاری از دانشجویان در دهه پایانی اسفند زمان دفاع از پایان‌نامه را تنظیم نموده‌اند. گروهی دیگر از دانشجویان نیز برای هفته آخر سال بلیط بازگشت به محل سکونت خود را تهیه کرده‌اند. تمامی این موارد نشان از آن دارد که دانشگاه علامه قصد دارد با پایمال نمودن حق اسکان دانشجویان خوابگاهی، آنان را در روزهای پایانی سال و در آستانه تعطیلات نوروز، آواره سازد.
از سوی دیگر دانشگاه شروع ماه رمضان را بعنوان دلیلی برای تخلیه خوابگاه و قطع خدمات رفاهی عنوان کرده است. این دلایل واهی در صورتی عنوان می‌شود که دانشگاه علامه طباطبایی در سالهای پیشین نه تنها در ایام ماه رمضان خوابگاه را تعطیل نکرده بود بلکه غذای دانشجویی را در قالب وعده‌های افطار- سحر توزیع می‌نمود.
بنظر می‌رسد در راستای سیاست حذف خدمات و کالاهای عمومی، این بار دانشگاه علامه سعی دارد از هر فرصتی برای محدودسازی امکانات رفاهی استفاده نماید. رئیس و معاونین دانشگاه علامه طباطبایی در فضای رسانه‌ای همواره بر بودجه کافی و نبود مشکلات مالی تأکید می‌کنند اما در زمانی که پای مسائل عینی به میان می‌آید، خود را زیر فشار و مضیقه مالی جلوه می‌دهند. در بهمن ماه سال جاری، دانشگاه علامه سعی بر عدم توزیع غذای دانشجویی در ایام میان دو نیمسال داشت که با اعتراضات چهار روزه در خوابگاه‌های پسرانه، تا حدودی از این تصمیم عقب‌نشینی نمود.
حال با اعلام تصمیم دانشگاه مبنی بر لزوم تخلیه خوابگاه‌ها تا ۱۷ اسفند، دانشجویان ساکن خوابگاه مجدداً اعلام نموده‌اند که به این تصمیم اعتراض خواهند کرد و در صورت اصرار دانشگاه بر تصمیم خود، با این موضوع مقابله نموده و تا زمان دلخواه در خوابگاه‌ها باقی خواهند ماند.
#مطالبات_صنفی
#پولیسازی_دانشگاه
#دانشگاه_علامه‌طباطبایی
5⃣2⃣4⃣3⃣
🆔 @senfi_uni_iran
روز چهارشنبه مورخ ۹ اسفند معاونت آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی از مجازی شدن کلاسهای درسی از ۱۹ اسفند خبر داد. متعاقب این خبر، معاونت دانشجویی این دانشگاه در اطلاعیه‌ای واکنش‌برانگیز، از لزوم تخلیه خوابگاه‌ها تا ۱۷ اسفند و عدم امکان اسکان دانشجویان در خوابگاه‌ها تا پایان سال جاری خبر داد.
این در حالی‌ست که دانشجویان اجاره‌بهای اسکان در روزهای مذکور را در ابتدای نیمسال پرداخت کرده‌اند. همچنین، بسیاری از دانشجویان در دهه پایانی اسفند زمان دفاع از پایان‌نامه را تنظیم نموده‌اند. گروهی دیگر از دانشجویان نیز برای هفته آخر سال بلیط بازگشت به محل سکونت خود را تهیه کرده‌اند. تمامی این موارد نشان از آن دارد که دانشگاه علامه قصد دارد با پایمال نمودن حق اسکان دانشجویان خوابگاهی، آنان را در روزهای پایانی سال و در آستانه تعطیلات نوروز، آواره سازد.
از سوی دیگر دانشگاه شروع ماه رمضان را بعنوان دلیلی برای تخلیه خوابگاه و قطع خدمات رفاهی عنوان کرده است. این دلایل واهی در صورتی عنوان می‌شود که دانشگاه علامه طباطبایی در سالهای پیشین نه تنها در ایام ماه رمضان خوابگاه را تعطیل نکرده بود بلکه غذای دانشجویی را در قالب وعده‌های افطار- سحر توزیع می‌نمود.
بنظر می‌رسد در راستای سیاست حذف خدمات و کالاهای عمومی، این بار دانشگاه علامه سعی دارد از هر فرصتی برای محدودسازی امکانات رفاهی استفاده نماید. رئیس و معاونین دانشگاه علامه طباطبایی در فضای رسانه‌ای همواره بر بودجه کافی و نبود مشکلات مالی تأکید می‌کنند اما در زمانی که پای مسائل عینی به میان می‌آید، خود را زیر فشار و مضیقه مالی جلوه می‌دهند. در بهمن ماه سال جاری، دانشگاه علامه سعی بر عدم توزیع غذای دانشجویی در ایام میان دو نیمسال داشت که با اعتراضات چهار روزه در خوابگاه‌های پسرانه، تا حدودی از این تصمیم عقب‌نشینی نمود.
حال با اعلام تصمیم دانشگاه مبنی بر لزوم تخلیه خوابگاه‌ها تا ۱۷ اسفند، دانشجویان ساکن خوابگاه مجدداً اعلام نموده‌اند که به این تصمیم اعتراض خواهند کرد و در صورت اصرار دانشگاه بر تصمیم خود، با این موضوع مقابله نموده و تا زمان دلخواه در خوابگاه‌ها باقی خواهند ماند.
#مطالبات_صنفی
#پولیسازی_دانشگاه
#دانشگاه_علامه‌طباطبایی
5⃣2⃣4⃣3⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 «دانشجو، خفت‌گیری، قتل و اعدام»
پس از مرگ و به‌قتل رسیدن هم‌صنف و هم‌رزم ما، «امیرمحمد خالقی»، دانشجوی ۱۹ ساله‌ی خوابگاهی دانشگاه تهران، این تنها سوگ و دادخواهی او نیست که بردوش ماست. و نباید در رویارویی با مرگ او تنها آن وجه از او و واقعه را بازگو و بر آن تاکید کرد که قبلا حسابش را کرده‌ایم که به سود ماست. پس این یادداشت تنها جوانبی محصور را به‌یاد خواهد آورد که سعی در گم نشدن آن در سیاهه‌ی مصادره به‌مطلوب‌گری‌ها و تقلیل‌گرایی‌ها دارد.
هم قاتلین و هم مقتول، هر دو زخم خورده‌ی یک دشنه هستند. «امیرمحمد»، آن دانشجوی آمده از روستایی در خراسان جنوبی، که درپی کار بوده و اخیراً به‌کار در محلی خارج از دانشگاه پذیرفته شده بود، هرچند به روایاتی خود راه رهایی‌اش از وضع موجود را در بازارهای مالی جهانی همچون «فارکس» یافته بود؛ اما پیش از به قتل رسیدن، چاقویی دیگر زندگی انسانی را از او ستانده بود.
پولی شدن دانشگاه و زیاده از حد بالا بودن مایحتاج یک زندگی نسبتاً انسانی او را به کار در حین تحصیل کشانده بود. (مهلتی برای بحث از «فارکس» و امثالهم در این یادداشت وجود ندارد، همچنانکه بحثی از ناامنی معبر محل وقوع و حادث شدن قتل و مرگ نیز به جهت بحث از آن توسط دیگران به میزان کافی، در این یادداشت نخواهد آمد.)
اما در بحث از «خواست دانشجویان» نسبت به تامین امنیت آن معبر و سایر معابر حوالی دانشگاهها با میلیتاریزه کردن آن محل‌ها و زیر یوغ دوربین بردن‌شان، به همین میزان سخن بسنده خواهم کرد که، اعتباری به «جمعی از دانشجویان» و حتی برخی بیانیه‌های شوراهای صنفی نیز نیست، چراکه برای ما فعالین دانشجویی مسلم است که به چه میزان «حافظان امنیت» متن‌هایی را برای انتشار به آن‌ها دیکته کرده که منتشر کنند یا با نام «جمعی از دانشجویان» فلان جا منتشر شوند.
علت قتل اما، نه «ذاتِ خرفت» و نه «بد ذاتی» و «قاتل به‌ذات» بودنِ آن «قاتلین» است، بلکه علت همان علتی‌ست که «امیرمحمد» را وادار به‌کار در دوره‌ی تحصیل و «دویدن به‌دنبال قاتلین با قلب چاقو خورده» کرده است. گرانی، کاهش ارزش درآمد‌ها، کار بی‌ثبات، حقوق نابسنده، نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه و تحصیل پولی، خصوصی‌سازی آموزش و در یک کلام «مناسبات سرمایه‌دارانه‌ی نئولیبرال» و عاملین و آمرین و فاعلین آن مناسبات هستند که در واقع قاتل «امیرمحمد» و موجب انگیزه‌ی قتل «قاتلین»، همان‌ها بوده است.
ایدئولوگ‌های وطنی این قتل، عالی‌جنابان «حلقه‌ی نیاوران» و سایر همکاران‌شان و سیاست‌گذاران نظم حاکم نئولیبرال هستند که «انسان» را وادار به قتل «انسان» کرده‌اند و می‌کنند.
«امیرمحمد» در پی حفظ عمده دارایی مالی خود بود و «قاتلین» نیز در پی تصاحب و پیدا کردن «دارایی‌ای مالی» برای خرج زندگی خود بودند. ممکن است فردا روزی اینان را «معتاد» و «بزه‌کار» نیز بخوانند و بگویند آن «مال» را برای ادامه‌ی آن امور خلاف می‌خواستند؛ اما بانی افتادن آن افراد به «آن امور» نیز همان مناسباتی خواهد بود که آموزش، بهداشت، مسکن، تغذیه و بهداشت و اصلاً زندگی را با پولی‌کردن، استثمار و سلب مالکیت و دزدی حقوق، از دسترس اکثریت جامعه خارج کرده است.
قاتلین اصلی، همان کمتر از ۴ درصد مالکین و سرمایه‌دارانی هستند که انگل کار و مالکیت ۹۶ درصد جامعه‌اند. (این بحث را بیش از این در اینجا ادامه نخواهم داد.)
مسئله‌ی مهم دیگر، اعدام «قاتلین» است که حتی خانواده‌ی «امیرمحمد» هم به روایت رسانه‌ها آن را طلب کرده‌اند. اینجا است که جامعه و صنف دانشجو باید بسیار محکم و با صدایی واحد و بلند، «به اعدام نه بگوید».
«اعدام» نه مجازات است و نه عامل پیش‌گیری و درمان و نه مرحم هیچ دردی، جز میل به خشونت و بازتولید خشونت! «اعدام» خشونتی برگشت‌ناپذیر «انسان» نسبت به «انسان» است، که خودِ جامعه‌ی اعدام کننده و درواقع دولت اعدام کننده باعث افتادنِ هردو «انسان» به دام آن اقدام و شرایط شده است. البته که اعدام در قبال هیچ جرمی پذیرفته نیست و آن را باید با «بازپروری» جایگزین کرد (البته بجز بازپروری، پرورشی صحیح در مناسبات اجتماعی‌ای صحیح نیز باید فراهم گردد).
سخن نهایی منِ دانشجو خطاب به هم‌صنفان و هم‌رزمان و جامعه‌ام این است:
قاتلِ «امیرمحمد» نه آن افراد، بلکه مناسباتی اقتصادی-سیاسی است که فقر و خشونت را تولید و بازتولید می‌کند؛ و راهکار آن است که نه «انسان»، بلکه «نئولیبرالیسم» را اعدام کرد.
#متن_دریافتی
#پولیسازی_دانشگاه
#دانشگاه_تهران
4⃣2⃣9⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran
پس از مرگ و به‌قتل رسیدن هم‌صنف و هم‌رزم ما، «امیرمحمد خالقی»، دانشجوی ۱۹ ساله‌ی خوابگاهی دانشگاه تهران، این تنها سوگ و دادخواهی او نیست که بردوش ماست. و نباید در رویارویی با مرگ او تنها آن وجه از او و واقعه را بازگو و بر آن تاکید کرد که قبلا حسابش را کرده‌ایم که به سود ماست. پس این یادداشت تنها جوانبی محصور را به‌یاد خواهد آورد که سعی در گم نشدن آن در سیاهه‌ی مصادره به‌مطلوب‌گری‌ها و تقلیل‌گرایی‌ها دارد.
هم قاتلین و هم مقتول، هر دو زخم خورده‌ی یک دشنه هستند. «امیرمحمد»، آن دانشجوی آمده از روستایی در خراسان جنوبی، که درپی کار بوده و اخیراً به‌کار در محلی خارج از دانشگاه پذیرفته شده بود، هرچند به روایاتی خود راه رهایی‌اش از وضع موجود را در بازارهای مالی جهانی همچون «فارکس» یافته بود؛ اما پیش از به قتل رسیدن، چاقویی دیگر زندگی انسانی را از او ستانده بود.
پولی شدن دانشگاه و زیاده از حد بالا بودن مایحتاج یک زندگی نسبتاً انسانی او را به کار در حین تحصیل کشانده بود. (مهلتی برای بحث از «فارکس» و امثالهم در این یادداشت وجود ندارد، همچنانکه بحثی از ناامنی معبر محل وقوع و حادث شدن قتل و مرگ نیز به جهت بحث از آن توسط دیگران به میزان کافی، در این یادداشت نخواهد آمد.)
اما در بحث از «خواست دانشجویان» نسبت به تامین امنیت آن معبر و سایر معابر حوالی دانشگاهها با میلیتاریزه کردن آن محل‌ها و زیر یوغ دوربین بردن‌شان، به همین میزان سخن بسنده خواهم کرد که، اعتباری به «جمعی از دانشجویان» و حتی برخی بیانیه‌های شوراهای صنفی نیز نیست، چراکه برای ما فعالین دانشجویی مسلم است که به چه میزان «حافظان امنیت» متن‌هایی را برای انتشار به آن‌ها دیکته کرده که منتشر کنند یا با نام «جمعی از دانشجویان» فلان جا منتشر شوند.
علت قتل اما، نه «ذاتِ خرفت» و نه «بد ذاتی» و «قاتل به‌ذات» بودنِ آن «قاتلین» است، بلکه علت همان علتی‌ست که «امیرمحمد» را وادار به‌کار در دوره‌ی تحصیل و «دویدن به‌دنبال قاتلین با قلب چاقو خورده» کرده است. گرانی، کاهش ارزش درآمد‌ها، کار بی‌ثبات، حقوق نابسنده، نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه و تحصیل پولی، خصوصی‌سازی آموزش و در یک کلام «مناسبات سرمایه‌دارانه‌ی نئولیبرال» و عاملین و آمرین و فاعلین آن مناسبات هستند که در واقع قاتل «امیرمحمد» و موجب انگیزه‌ی قتل «قاتلین»، همان‌ها بوده است.
ایدئولوگ‌های وطنی این قتل، عالی‌جنابان «حلقه‌ی نیاوران» و سایر همکاران‌شان و سیاست‌گذاران نظم حاکم نئولیبرال هستند که «انسان» را وادار به قتل «انسان» کرده‌اند و می‌کنند.
«امیرمحمد» در پی حفظ عمده دارایی مالی خود بود و «قاتلین» نیز در پی تصاحب و پیدا کردن «دارایی‌ای مالی» برای خرج زندگی خود بودند. ممکن است فردا روزی اینان را «معتاد» و «بزه‌کار» نیز بخوانند و بگویند آن «مال» را برای ادامه‌ی آن امور خلاف می‌خواستند؛ اما بانی افتادن آن افراد به «آن امور» نیز همان مناسباتی خواهد بود که آموزش، بهداشت، مسکن، تغذیه و بهداشت و اصلاً زندگی را با پولی‌کردن، استثمار و سلب مالکیت و دزدی حقوق، از دسترس اکثریت جامعه خارج کرده است.
قاتلین اصلی، همان کمتر از ۴ درصد مالکین و سرمایه‌دارانی هستند که انگل کار و مالکیت ۹۶ درصد جامعه‌اند. (این بحث را بیش از این در اینجا ادامه نخواهم داد.)
مسئله‌ی مهم دیگر، اعدام «قاتلین» است که حتی خانواده‌ی «امیرمحمد» هم به روایت رسانه‌ها آن را طلب کرده‌اند. اینجا است که جامعه و صنف دانشجو باید بسیار محکم و با صدایی واحد و بلند، «به اعدام نه بگوید».
«اعدام» نه مجازات است و نه عامل پیش‌گیری و درمان و نه مرحم هیچ دردی، جز میل به خشونت و بازتولید خشونت! «اعدام» خشونتی برگشت‌ناپذیر «انسان» نسبت به «انسان» است، که خودِ جامعه‌ی اعدام کننده و درواقع دولت اعدام کننده باعث افتادنِ هردو «انسان» به دام آن اقدام و شرایط شده است. البته که اعدام در قبال هیچ جرمی پذیرفته نیست و آن را باید با «بازپروری» جایگزین کرد (البته بجز بازپروری، پرورشی صحیح در مناسبات اجتماعی‌ای صحیح نیز باید فراهم گردد).
سخن نهایی منِ دانشجو خطاب به هم‌صنفان و هم‌رزمان و جامعه‌ام این است:
قاتلِ «امیرمحمد» نه آن افراد، بلکه مناسباتی اقتصادی-سیاسی است که فقر و خشونت را تولید و بازتولید می‌کند؛ و راهکار آن است که نه «انسان»، بلکه «نئولیبرالیسم» را اعدام کرد.
#متن_دریافتی
#پولیسازی_دانشگاه
#دانشگاه_تهران
4⃣2⃣9⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran