#خبر

🟥◾️تجمع جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان در مقابل آمفی تئاتر توحیدخانه در اعتراض به مراسم نمایشی گرامیداشت ۱۶ آذر با حضور صفار هرندی و مهران رجبی که با شعار و بحث همراه بود و در ادامه به لغو برنامه مهران رجبی منجر شد.

۱۵ آذر ۱۴۰۱
#دانشگاه_هنر_اصفهان
#اعتراضات_دانشجویی
#یازدهمین_هفته_اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣5⃣5⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴به بهانه‌ی ۱۶ آذر...

✍متن ارسالی یکی از دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران



به نام زن، به نام ایران، به نام خدای رنگین‌کمان

روزها و ماه‌هایی برق‌آسا از برابر چشمان بهت‌زده مردم ایران می‌گذرند. شتاب حوادث امان نمی‌دهد به‌رسم ایرانی‌گری‌مان، برای یکایک جان‌باختگان راه آزادی -از خدانور تا ژینا، از شهریار تا نیکا- چندان که بایسته و شایسته است، به عزا بنشینیم. هنوز جانِ نازنینی در خاک آرام نگرفته، جانِ ناشکیبای دیگری بر خاک می‌افتد؛ و دریغا که نمی‌دانند آسمانِ غم‌زده‌ی این سرزمین، هزاره‌هاست که غرق ستاره‌هاست.
اکنون که در میانه‌ی سومین ماهِ اعترضاتِ مردمِ ایران، قرینِ روزی شده‌ایم که به نامِ ما نام نهاده‌اند، رسمِ مروت نیست اگر با صدای رسا از رستاخیز شکوهمند مردم ایران حمایت نکنیم. دانشجو بانگِ بلندِ دادخواهی است و چه بیدادگاهی‌ست که با نهیبِ نفیرِ آینده‌سازانِ یک سرزمین، فرو نریزد؟

دیری است که دلسوزان و روشنفکران این مرز و بوم به مسئولان نهیب می‌زدند که روندهای موجود در حاکمیت، جز به مهلکه‌ای مهیب و ویرانیِ جبران‌ناپذیر نمی‌انجامد؛ دریغا که «میانِ پنجره و دیدن، همیشه فاصله‌ایست...». روزی که قلبِ نازنین مهسا امینی، فرزند دلبند ایران‌زمین به دست ناآگاهانی نانجیب از طپش باز ایستاد، خشمِ انباشته و فروخفته‌ی ایرانیان از سال‌ها بی‌عدالتی، تبعیض، دروغگویی، فساد، فقر، بی‌اخلاقی، بی‌قانونی، رانت‌خواری، شایسته‌ستیزی، تحجر، اختلاس، جرم‌انگاری حقوق شهروندی، دو قطبی‌سازی، نفرت‌پراکنی قومی و افراطی‌گرایی به مثابه فوران یک آتشفشان خاموش بر سپهر ایران خودنمایی کرد. مردمِ به ستوه آمده از فریادی که سال‌ها شنیده نمی‌شد، این آخرین دارایی ارزشمندشان، جانِ شریفِ خویشتن را به آوردگاهی نابرابر آوردند. این در وطنِ‌ خویش غریبان، اکنون سه ماه است در نبردِ تن با گلوله، پناهِ بی‌پناهیِ همدیگر شده‌اند. هر جان‌باخته، شاخه‌ای است که سروِ سترگِ آزادی‌خواهی را افراشته‌تر کرده و بر مزارِ هر شهید، مادری است که خود به تنهایی یک لشکر است. این دادخواهی را پایانی نیست الّا به چیرگیِ آرمانِ آزادی.

نابخشودنی‌ترین گناه اما شاید «خیانت به واژه‌ها» باشد؛ طی چهار دهه استقرار نظامِ جمهوری، امروز شاهدیم که ادبیات رسمی و دولتی برای فهمیده شدن نیاز به ترجمه دارد؛ واژه‌های باشکوه برای توصیفِ مفاهیمِ فرومایه و واژه‌های سخیف برای توصیفِ مفاهیم شکوهمند به استخدام در می‌آیند. این شیوه‌ی راهزنی به واژگان ختم نشده و به تمامیِ ساحت‌ها نیز سرایت کرده است؛ ربودنِ پیکرِ جان‌باختگانِ اعتراضات، مصادره هویت شهدای راهِ آزادی، برچسب‌زنی به زندانیانِ سیاسی، دشمن‌پنداریِ مردم، دوست‌انگاریِ دشمنانِ قسم‌خورده‌ی ایران، مرجعیت‌زدایی از کنش‌گرانِ دلسوز و محبوبِ جامعه ایرانی و بالاخره قدیس‌سازی از بدخواهانِ بدطینت، همه و همه گواهی بر این امر است.

اینک صاحبانِ حقیقیِ این ملک، خسته از ده‌ها سال بر دوش کشیدنِ تابوتی که در آن مُرده‌ای نیست، در میان بُهتِ جهانیان، قاعده بازی را بر هم زده و بر آوارِ ویرانه‌های آرزوهایشان، آوازِ زنده‌گی سر داده‌اند؛ تا دیگر بار به یادمان آورند که اُمید هرگز نخواهد مُرد.
دانشگاه تهران، دانشگاهی که همواره در این سالیان بیرق‌دار و پیش‌گامِ مطالبه‌گری بوده است، اینک به احترامِ این ایستادگی و بی‌باکی بی‌بدیلِ مردم، کلاه از سر برداشته است. دور نیست که این بیداریِ مبارکِ مردم ایران‌زمین، طلوعِ سپیده‌دمِ آزادی شود.
به مطلب می‌رسد جویای کام آهسته آهسته
مهِ نو می‌شود ماهِ تمام آهسته آهسته

دانشگاه تهران – ۱۶ آذر ۱۴۰۱

#شانزده_آذر
#دانشگاه_تهران
#اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣5⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran

#خبر_کوتاه_است

⛔️#محمدرضا_کمالی_سروستانی دانشجوی معماری دانشگاه فنی مهندسی باهنر شیراز، ۱۶مهر توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و پس از ۲۱ روز بازداشت موقت، به قید وثیقه یک میلیارد و سیصد میلیونی آزاد شد.

در ادامه این دانشجو طی دادگاهی به تاریخ ۲۴ آبان و به قضاوت قاضی ساداتی، به پنج سال زندان و دو سال ممنوع خروجی و ابطال گذرنامه محکوم شده است.

#دانشگاه_باهنر_شیراز
#سرکوب_فراگیر
3⃣9⃣5⃣7⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔲 "راه کوچه"(زن، زندگی، آزادی)

▪️آهنگساز: ادیب قربانی
▪️اجرا: جمعی از دانشجویان موسیقی.

#شانزده_آذر
#اعتصاب_سراسری
#اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣5⃣8⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔲 "راه کوچه"(زن، زندگی، آزادی)

▪️آهنگساز: ادیب قربانی
▪️اجرا: جمعی از دانشجویان موسیقی.


بیا بیا که کوچه می‌زند تو را صدا صدا
به نام کوچکت که نام آزادی‌ست
بگو بگو به هر که بغض کهنه‌اش نشسته در
گلو بگو در این میانه تنها نیست
آزادی زن زندگی، زن زندگی آزادی (۲)
ما دگر از حصار ترس رد شدیم
عاقبت راه کوچه را بلد شدیم
موی تو بوسه زد به روی بادها
زنده شد شهر مرگ و مرده‌بادها
به رغم چکمه‌پوش‌ها، هجوم خودفروش‌ها
به یاد خون خواهرت، شکنجه‌ی برادرت
به نام نامی وطن بمان و در کنار من
بخوان بخوان که این سرود ناگهان
دهان دهان رسیده تا به هر کرانه با شادی
آزادی زن زندگی، زن زندگی آزادی (۲)


#شانزده_آذر
#اعتصاب_سراسری
#اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣5⃣8⃣
🆔 @senfi_uni_iran

.
.
🔴قیامِ زندگی، نقش دانشگاه و نسبت «ما» با ۱۶ آذر

✍سایه کارگران


اشاره شد که دانشگاه توانسته است نقش تزریق خون به قیام انقلابی مردم را ایفا کند. اما مهمترین بخش این عملکرد نه در محتوا رسانی که در فرم و محل قرارگیری جایگاه دانشگاه در کلیت جامعه انقلابی است ( البته نمی‌توان نقش پررنگ بعضی از شعارهای دقیق و به موقع از دانشگاه که قلب استبداد و نفی هرگونه ستم را نشانه گرفته است را نادیده گرفت، اما دوران توهم جلوداری دانشگاه نیز به پایان رسیده است. دوران لیدری هرچیز و هرکس نسبت به مردم باید به پایان برسد!).

مهمترین بخش این یاری‌رسانی در فرم، اِشغال‌ِ روزهای اعتراض است( شب‌های اعتراض در دست مردمِ خیابان است). دانشگاه به خوبی توانسته است این فاصله زمانی را در خود حل کند و آغازگر روزی باشد که شبش متفاوت، اما در ادامه است و به پیش است ( اگر این گپ زمانی پر نشود، انگیزه و استمرار اعتراض خیابانی لنگ می‌زند).

دومین بخش تاثیرگذاری فرمیک دانشگاه، تلاش برای نزدیک شدن و پیوند با خیابان است. اکنون فاصله‌ی صحن و میدان‌های دانشگاه با سَر در، بسان خاکی است که گرفته شده است و باید وجب به وجب و با کارهایی شبیه به استراتژی جنگی پس گرفته شود!! این اصلا کار ساده‌ای نیست. همین آگاهی که‌ ما داریم را نظامِ تفکیک‌گر سرکوب نیز از سمت خود دارد. دلیل مخفی کردن دانشگاه پشت پرده و نرده و صفوف یگان‌های ویژه در سر‌در ها و شلیک گلوله و ساچمه و اشک‌آور به محض نزدیک شدن به «زمینِ اصلی»، دقیقا همین است. پیوند بیش از این دانشگاه با خیابان و روز با شب برای این سیستم بسیار مخاطره‌آمیز است.

سومین مسیر بنیادی که دانشگاه توانسته است فرمی و محتوایی به پیش بکشد، همانا راه ‌و رسم خواهرانگی و خواهرانگی و خواهرانگی و برادری است. دلیل تاکیدم بر «خواهرانگی» پیش از هر چیز خاستگاه این قیام و محوریتش است آن‌طور که تاریخ خواسته است! وگرنه به هیچ عنوان نمی‌شود انگیزه‌های طبقاتی و ستم قومی را در این قیام نادیده گرفت. بنابراین تاکید بر خواهرانگی نه نفی برادری است نه مجوزی برای ورود به بحث‌های احمقانه دوگانه‌سازی همچون مرد یا زن و نه مفی سایر اشکال ستم، امروز شعار «مرد میهن آبادی» در دانشگاه همانقدر اشتباه است که شعارهای بی‌محتوای فحش‌زده. هر دوی این ماسک‌ها فضا را برای اخته‌سازی و سرکوب قیام از سمت بلغور‌کنندگان معانی مستقر در بنگاه‌های بلندگو به دست سیستم، مهیا می‌سازد.
خلاصه آنکه دست‌هامان که فارغ از جنسیت اما متناسب با مسیر تاریخ( که گرفتن حق زن جزو اصلی آن است) در دست یکدیگر است، پیامی واضح و روشن است که به خیابان‌ها و درون خانواده‌ها راه پیدا میکند.

اما چهارمین نکته بسیار مهم در فرم، نقش «اعتصاب» در رابطه‌ی میان دانشگاه و خیابان است. بله، همراهی و پشتیبانی دانشگاه از اعتصابات بسیار کلیدی است، اگر قدم‌های خود دانشگاه را سست نکند! یک توضیح ساده و صریح وجود دارد. از آنجا که اعتصاب دانشگاهی ارتباط مستقیمی با تولید مادی در چرخه اقتصاد ندارد، اگر اعتصاب فقط به معنای تعطیلی کلاس‌ها و خالی کردن دانشگاه باشد، نه تنها مفید نیست که به صورت آنی فضای اعتراضی دانشگاه را متضرر میکند( تعارف نداریم، برای بخشی از بچه ها، زمان خوبی برای برگشت به شهر زادگاه یا ... است).

در آخر باید متذکر شد که رفیقان زیادی از ما در بند هستند. مقاومت و تلاش تا آزادی آخرین نفر نه فقط وظیفه اخلاقی و رفیقانه ماست که خود کنشی اساسی در راستای استمرار قیام و ادامه‌ راهشان است.

فراموش نکنیم که فردا یعنی ۱۶ آذر ۱۴۰۱ اگرچه که قطعا متفاوت خواهد بود، اما نه اولین روز اعتراض ما بوده است و نه هر شکلی هم که پیش برود، آخرینِ آن خواهد بود. «ما» بیش از هر زمان دیگری ذوقِ یکدیگر را داریم و آروزهایی که از پس این‌همه عمر و جوانی فرورفته در تاریکی، رنگ گرفته است. همین برای ادامه کافی‌ست...


#شانزده_آذر
#اعتراضات_دانشجویی
#اعتصاب_سراسری
3⃣9⃣6⃣0⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🟥بیانیه‌ی مشترک دانشگاه‌های تهران در آستانه‌ی ۱۶ آذر ۱۴۰۱


«بگذارید این وطن دوباره وطن شود

بگذارید دوباره همان رویایی شود که بود.

بگذارید پیشاهنگ دشت شود

و در آن جا که آزاد است منزلگاهی بجوید.

این وطن هرگز برای من وطن نبود.»


فریادمان بیش از هشتاد روز است که در تمام کشور شنیده شده. آواز «زن زندگی آزادی» امید آینده‌ای دیگر را در دل‌های‌مان زنده کرده است و حال که ۱۶ آذر فرا می‌رسد، باری دگر گرد هم می‌آییم تا نشان دهیم مقاومت جاری است. ستم‌هایی که در این مدت بر دانشگاه‌ها و تمام مردم این کشور رخ داده بر هیچ‌کس پوشیده نیست. کشتارها و سرکوب‌ها از یادمان نرفته است. احکامی که در بیدادگاه‌ها صادر شده تا عزیزان‌مان را از ما بربایند، فراموش نشده‌اند. شهیدان‌مان را زنده می‌داریم! اما مگر اعتراض ما تنها به این مدت خلاصه می‌شود؟

یادمان نرفته است که چطور سفره‌های پدران و مادران‌مان را خالی کردید و هرگونه اعتراض آن‌ها را با باتوم‌های‌تان پاسخ دادید. یادمان نرفته که چگونه هرجا علیه سیاست‌های اقتصادی رذیلانه‌تان اعتراضی شد با وحشی‌گری به آن‌ها حمله بردید. آیا زمانی که کارگران را در بند کشیدید و یا معلمان را که برای حقوق بدیهی خود اعتراض کردند ربودید و سرکوب کردید را از یاد برده‌اید؟ امکان زیستن را از بین بردید و آن هنگام که برای رهایی تلاشی شد، سرکوب را بر ما نواختید. ما همچنان تاکید داریم که «فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم» بوی خون‌های ریخته‌شده در آبان ۹۸ همچنان می‌آید. ما از یاد نمی‌بریم. 

برای آب اعتراض کردیم کشتید! برای نان اعتراض کردیم کشتید! ما فراموش نکرده‌ایم. دلاوری‌های عزیزان کرد و بلوچ‌مان را نمی‌توانید پاک کنید و ما متحدان آنانیم و هم‌صدا با آنان فریاد می‌زنیم: «کرد و بلوچ و آذری(ترک)، آزادی و برابری.» ما دانشجویان، متحد تمام آنانی هستیم که در طی این سال‌ها علیه زنجیرهای سلطه‌ی شما مبارزه کردند. ما از تبار آنانی هستیم که ظلم و جور شما را نپذیرفتند. اشتباه نکنید که امسال تنها دلیل آمدن‌مان در روز ۱۶ آذر، ۸۰ روز اخیر است. ما برای تمام آن سال‌هایی می‌آییم که دانشجویان، کارگران، معلمان و مردم‌مان را سرکوب کردید.

با هم کلاسی‌های‌مان سخنی داریم: ۱۶ آذر روزی‌ست که نماد عدالت‌طلبی و آزادگی دانشجویان است. البته که تاریخ جنبش دانشجویی روزهای بی‌شماری دارد که تبلور آزادی‌خواهی و برابری طلبی‌مان است؛ هم‌چون اتفاقات کوی دانشگاه در سال ۷۸.  اما ۱۶ آذر سال‌هاست که روزی نه برای دانشجویان که برای تمام کسانی است که علیه سلطه‌ ایستادگی می‌کنند. برای تمام آنان که برابری و آزادی را برای آینده‌ ‌می‌خواهند. عزیزان، این روز را از آن خود کنید نه چون برای دیگرانی می‌آیید، نه چون دوستان‌مان در بندند. خیر! برای خودتان بیاید! این زندگی شماست که هر روز سلب می‌شود. این آینده‌ی خودتان است که تیره می‌شود. این خانه‌ی شماست که ویران می‌شود. این خود شما هستید که به زنجیر کشیده شده‌اید. برای خودتان به میدان بیاید. تنها با پیوستن به یکدیگر می‌توانیم این زنجیرها را تماما بشکنیم.
از اساتیدمان نیز می‌خواهیم که ما را در این روز تنها نگذارند. شما نیز زمانی دانشجو بودید. باردیگر در کلاس درس آزادی و برابری دانشجو شوید.

ما دانشجویان در اتحاد با دیگر اقشار جامعه و تمامی مردم، در این روز به دانشگاه‌ها می‌آییم و خانه‌‌ی‌مان را از دشمنان‌مان پس می‌گیریم.
«دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»

◾️دانشگاه‌های امضاکننده‌ی این بیانیه:
دانشگاه تهران
دانشگاه علامه‌ طباطبایی
دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه بهشتی
دانشگاه الزهرا
دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات


#شانزده_آذر
#اعتراضات_دانشجویی
#یازدهمین_هفته_اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣6⃣1⃣
🆔 @senfi_uni_iran

⬛️ مروری بر اعتراضات دانشگاه الزهرا از مهرماه تا به اکنون.

و این‌بار
برای تو
شیرزن شجاع و آزاد الزهرا...!


#شانزده_آذر
#دانشگاه_الزهرا
#اعتراضات_دانشجویی
3⃣9⃣6⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran