Forwarded from Reza Pahlavi - Official
فردوسی نماد پایداری ایرانیان در برابر سلطه‌ی ایران‌ستیزان است. پیام او در روزگار کنونی، دعوت به ایستادگی، مبارزه‌ی قهرمانانه، و پاسداری از هویت ملی برای رهایی ایران از چنگال جمهوری اسلامی است. بی‌دلیل نیست که این رژیم ضحاک‌صفت، از همان آغاز، تلاش کرد فردوسی و شاهنامه را از متن زندگی و فرهنگ مردم ایران حذف کند.
اما ملت ایران با هشیاری این تلاش‌ها را ناکام گذاشته و با بازخوانی شاهنامه و بزرگداشت فردوسی، از گذشته و هویت خود پاسداری کرده است. امروز، بیش از هر زمان دیگر، صدای فردوسی پژواک اراده‌ی ملت ایران برای بازپس‌گیری و بازسازی ایرانی آزاد، آباد، و شکوفاست؛ بر پایه‌ی خرد، داد، و همبستگی ملی.
@OfficialRezaPahlavi
اما ملت ایران با هشیاری این تلاش‌ها را ناکام گذاشته و با بازخوانی شاهنامه و بزرگداشت فردوسی، از گذشته و هویت خود پاسداری کرده است. امروز، بیش از هر زمان دیگر، صدای فردوسی پژواک اراده‌ی ملت ایران برای بازپس‌گیری و بازسازی ایرانی آزاد، آباد، و شکوفاست؛ بر پایه‌ی خرد، داد، و همبستگی ملی.
@OfficialRezaPahlavi
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پروژه شکوفایی ایران، نقشه راه بازسازی ایران پس از پایان جمهوری اسلامی است. هدف ما بازگرداندن توسعه و رفاه به گوشه گوشه ایران است.
این پروژه که به دست متخصصان میهن‌پرست ایرانی طراحی شده، تعهدی است به ملت ایران.
این یک فراخوان ملی است: از همه متخصصان، کارآفرینان، سرمایه‌گذاران، و دلسوزان ایران دعوت می‌کنیم تا به ما بپیوندند و در ساخت این آینده نو شریک باشند.
https://fund.nufdiran.org/fa/projects/ipp
@OfficialRezaPahlavi
این پروژه که به دست متخصصان میهن‌پرست ایرانی طراحی شده، تعهدی است به ملت ایران.
این یک فراخوان ملی است: از همه متخصصان، کارآفرینان، سرمایه‌گذاران، و دلسوزان ایران دعوت می‌کنیم تا به ما بپیوندند و در ساخت این آینده نو شریک باشند.
https://fund.nufdiran.org/fa/projects/ipp
@OfficialRezaPahlavi
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفتگو با ماریا بارتیرومو در شبکه خبری فاکس‌بیزنس
پنج‌شنبه ۱۸ اردیبهشت (۸ مه ۲۰۲۵)
زیرنویس فارسی از @Unikador
نسخه بدون زیرنویس:
https://youtu.be/hlBzhhunC_U
@OfficialRezaPahlavi
پنج‌شنبه ۱۸ اردیبهشت (۸ مه ۲۰۲۵)
زیرنویس فارسی از @Unikador
نسخه بدون زیرنویس:
https://youtu.be/hlBzhhunC_U
@OfficialRezaPahlavi
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفتگو با روزنامه و پادکست نیویورک‌پست
زیرنویس فارسی از @Unikador
نسخه بدون زیرنویس:
https://youtu.be/SyD3rMn1uTA
نسخه نوشتاری به انگلیسی:
https://nypost.com/2025/05/11/world-news/irans-exiled-crown-prince-reza-pahlavi-reveals-biden-betrayal
ترجمه فارسی متن گفتگو:
https://kayhan.london/?p=376568
@OfficialRezaPahlavi
زیرنویس فارسی از @Unikador
نسخه بدون زیرنویس:
https://youtu.be/SyD3rMn1uTA
نسخه نوشتاری به انگلیسی:
https://nypost.com/2025/05/11/world-news/irans-exiled-crown-prince-reza-pahlavi-reveals-biden-betrayal
ترجمه فارسی متن گفتگو:
https://kayhan.london/?p=376568
@OfficialRezaPahlavi
پزشکیان، مجمع گفتگوی تهران را افتتاح کرد.
وی ادعا کرد که در این مجمع ۲۰۰ هیئت نمایندگی از ۵۳ کشور از جمله روسای دولت‌ها و مدیران عامل شرکت‌های بزرگ شرکت می‌کنند.
اما حتی یک نام هم ذکر نشده است.جالب اینجاست که تا این لحظه هیچ پیام افتتاحیه‌ای از "رهبر معظم انقلاب" منتشر نشده است.
@AmirTaheri4
وی ادعا کرد که در این مجمع ۲۰۰ هیئت نمایندگی از ۵۳ کشور از جمله روسای دولت‌ها و مدیران عامل شرکت‌های بزرگ شرکت می‌کنند.
اما حتی یک نام هم ذکر نشده است.جالب اینجاست که تا این لحظه هیچ پیام افتتاحیه‌ای از "رهبر معظم انقلاب" منتشر نشده است.
@AmirTaheri4
تهران برق صنایع سنگین ایران را قطع کرد تا اطمینان حاصل کند که #اجلاس_عرب در بغداد با قطعی برق مواجه نشود.
با این حال، اجلاس به اتفاق آرا متنی را تصویب کرد که حاکمیت ایران بر بخشی از خاکش را زیر سؤال می‌برد.
پرگوهای تهران این تحقیر را در سکوت فرو خوردند .
@AmirTaheri4
با این حال، اجلاس به اتفاق آرا متنی را تصویب کرد که حاکمیت ایران بر بخشی از خاکش را زیر سؤال می‌برد.
پرگوهای تهران این تحقیر را در سکوت فرو خوردند .
@AmirTaheri4
«سپاه پاسداران از طریق خبرگزاری تسنیم از برگزاری سی‌وچهارمین نشست سران عرب در بغداد استقبال کرده است.
تهران تصمیم گرفته به‌مدت سه روز برق صنایع سنگین ایران را قطع کند تا اطمینان حاصل شود که بغداد در طول این اجلاس برق کافی دریافت می‌کند.
با وجود قطعی‌های برق در داخل کشور، ایران ۱۲ درصد برق عراق را تأمین می‌کند»
@AmirTaheri4
تهران تصمیم گرفته به‌مدت سه روز برق صنایع سنگین ایران را قطع کند تا اطمینان حاصل شود که بغداد در طول این اجلاس برق کافی دریافت می‌کند.
با وجود قطعی‌های برق در داخل کشور، ایران ۱۲ درصد برق عراق را تأمین می‌کند»
@AmirTaheri4
عراق چندین کشور غیرعرب از جمله روسیه و اسپانیا را به ۳۴ مین اجلاس سران عرب در بغداد دعوت کرد. جمهوری اسلامی که برق رایگان برای روشن نگه داشتن چراغ‌های سالن اجلاس ارائه میدهد، دعوت نشده است.
در عین حال عراقی‌هاپایتخت خود را از تصاویر خمینی، خامنه‌ای و سلیمانی پاکسازی کرده‌اند.
@AmirTaheri4
در عین حال عراقی‌هاپایتخت خود را از تصاویر خمینی، خامنه‌ای و سلیمانی پاکسازی کرده‌اند.
@AmirTaheri4
«رهبر معظم انقلاب»، خامنه ای، در برابر اتهامات فساد و دزدی که توسط #دونالد_ترامپ در ریاض به او وارد شده بود سکوت کرد و نشان داد که قصد ندارد مذاکرات فعلی هسته‌ای را متوقف کند.
یا شاید وی امیدوار است با بازی قدیمی «لاپوشانی»، تا زمان تضعیف ترامپ یا تمام شدن دوره اش، وقت بخرد.
@AmirTaheri4
یا شاید وی امیدوار است با بازی قدیمی «لاپوشانی»، تا زمان تضعیف ترامپ یا تمام شدن دوره اش، وقت بخرد.
@AmirTaheri4
همه‌شان دزد هستند، از وزیر، وکیل، سرمربی فوتبال و شهردار گرفته تا قاضی، محتسب و امام‌جمعه.
پزشکیان جوش آورد چونکه فهمید ترامپ هم می‌داند که مقامات جمهوری‌اسلامی همه، بدون استثناء، دزد هستند. از یک دلار نمی‌گذرند: پسر دبیر شورای امنیت ملی، معروف به "هکتور،" همدست بزرگان مافیاست.
Nomoi_07
@AmirTaheri4
پزشکیان جوش آورد چونکه فهمید ترامپ هم می‌داند که مقامات جمهوری‌اسلامی همه، بدون استثناء، دزد هستند. از یک دلار نمی‌گذرند: پسر دبیر شورای امنیت ملی، معروف به "هکتور،" همدست بزرگان مافیاست.
Nomoi_07
@AmirTaheri4
امیر طاهری @AmirTaheri4 | ایران منطقه‌ای فتح‌شده از سوی اسلام تلقی شده غنیمتی‌ست که، براساس اصل «انفال»، میان غازیان فاتح تقسیم می‌شود. در چارچوب «انفال»، دولت به معنای متعارف وجود ندارد. مرجع نهاییِ حکومت «ولی امر» است که کارش نظارت بر تقسیم غنائم است. https://liberaldemocracy.info/amp/2025/05/amir-taheri-16-05-2025/
Nomoi_07
@AmirTaheri4
Nomoi_07
@AmirTaheri4
لیبرال دموکراسی - بیشترین خوشبختی‌ها برای بیشترین مردم
امیر طاهری
مذاکرات عمان و دنیای خیالی «بچه‌های نیویورک»
adminاردیبهشت ۲۵, ۱۴۰۴۰
بچه‌های نیویورک
فرض کنیم (و البته فرض محال، محال نیست) که جمهوری اسلامی با ایالات‌متحده به توافق برسد و همه تحریم‌ها با همکاری سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا به‌کلی لغو شود. چه اتفاقی خواهد افتاد؟
هنوز دور اول به‌اصطلاح مذاکرات غیرمستقیم در مسقط شروع نشده بود که «بچه‌های نیویورک» در تهران قلم‌موی خود را در سطل رنگ فروبردند تا تصویری دل‌انگیز از آینده جمهوری اسلامی بر پرده خیال رسم کنند. یکی از مشاوران آقای مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری، مدعی شد که با توافق تهران و واشینگتن، سیل سرمایه به‌سوی ایران سرازیر خواهد شد. یک روزنامه هوادار «بچه‌ها» حتی مدعی شد که «رهبر عالی‌قدر» اجازه داده است که «شیطان بزرگ» یک هزار میلیارد دلار در جمهوری اسلامی سرمایهگذاری کند (البته این ادعا بعداً یواشکی تکذیب شد). با این حال، دو مشاور دیگر آقای پزشکیان از دو هزار میلیارد سرمایهگذاری در زیربناهای رو‌به‌ویرانی کشور سخن گفتند. یکی از آنان حتی مدعی شد که جمهوری اسلامی «بهشت سرمایه‌گذاران» خواهد شد. یک هوادار «بچه‌ها» از کنار گود، حراج گمانه‌زنی را تا دو هزار و ۵۰۰ میلیارد دلار بالا برد.
این موج نقاشی خیالی را خود آقای عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، آغاز کرد. در آستانه دیدار مسقط، ایشان در مقاله‌ای در یکی از روزنامه‌های آمریکا، یادآور شد که جمهوری اسلامی همواره آماده پذیرایی سرمایهگذاری آمریکا و بازرگانی با «شیطان بزرگ» بوده است و حتی در یک مرحله، مذاکراتی را برای خرید ۸۰ فروند هواپیمای مسافری از بویینگ آغاز کرده بود.
باری عبارت «سرمایهگذاری» این روزها به‌عنوان دعای روز و شب رهبران نظام ولایی، جای «امن یجیب المضطر» را گرفته است. «رهبر عالی‌قدر» آیت‌الله علی خامنه‌ای که یک ماه پیش‌گفته بود: «من در امور اقتصادی دخالت نمی‌کنم»، هفته گذشته ناگهان در نقش استاد اقتصاددان ظاهر شد و سرمایهگذاری، هم داخلی و هم خارجی، را کلید افزایش تولید و در نتیجه حل بسیاری از مشکلات کشور خواند.
شاید نیازی نباشد که یادآور شویم ارقام نجومی ذکرشده از سرمایه‌گذاری‌ها خیالی ربطی به دنیای واقعی ندارند. کل تولید ناخالص ملی سالانه ایران در حدود ۴۰۰ میلیارد دلار است که با محاسبات متعارف، نمی‌تواند بیش از ۵ تا ۶ درصد تزریق سرمایه سالانه بپذیرد. این رقم در جمهوری اسلامی بر اساس آماری که ممکن است دقیق نباشد، در ۴۰ سال گذشته کمی بیش از ۲.۵ درصد برآورد می‌شود؛ به عبارت دیگر، اقتصاد ایران از کمبود سرمایه رنج می‌برد؛ کمبودی که به کمبود عرضه کالاها و خدمات منجر می‌گردد و به تورم می‌انجامد.
رهبران نظام این بیماری اقتصادی ایران را ناشی از تحریم‌ها، به‌ویژه تحریم‌هایی که از سوی «شیطان بزرگ» وضع‌شده است، می‌دانند، اما واقعیت این است که به فرض برداشته شدن همه تحریم‌ها، مشکل اساسی اقتصاد ایران رفع نخواهد شد. ریشه این مشکل در الگوی سیاسی مسلط بر ایران است؛ الگویی که در آن ایران عملاً یک منطقه فتح‌شده از سوی اسلام تلقی می‌شود و در نتیجه با توجه به اصل «انفال»، مجموعه‌ای است از غنائم که می‌بایستی میان غازیان فاتح تقسیم شود. در چارچوب «انفال»، دولت به معنای متعارف آن وجود ندارد. مرجع نهایی صلاحیت و حکومت «ولی امر» است که وظیفه نظارت کلی بر تقسیم غنائم را بر عهده دارد. ولی امر این وظیفه را با صدور احکام برای تشکیل بنیادها از یک‌سو و تعیین «نماینده خاص» خود در هر شهر و روستا انجام میدهد. نتیجه کار ایجاد یک جامعه و یک دولت موازی با جامعه و دولت رسمی کشور است. «انفال» در کنار بازار قانونی، بازارهای غیرقانونی یا فراقانونی دیگری ایجاد می‌کند که در اصطلاح اقتصادی «بازار سیاه» یا «بازار قهوه‌ای» خوانده می‌شوند.
در چنین شرایطی، کل کشور در متنی از آنچه جامعه‌شناسان «فساد» می‌خوانند، اداره می‌شود. تعریف اولیه فساد به معنای بهره‌گیری خصوصی یک اقلیت از منابع کشور، فارغ از ملاحظات قانونی و نفع عمومی، است؛ اما در سال ۱۹۹۰، سازمان ملل متحد در یک بررسی از فساد در کشورهای گوناگون به این نتیجه رسید که اگر فساد بیش از ۵۰ درصد اقتصاد کشور را در برگیرد، آن را باید نوعی «شیوه زندگی» تلقی کرد. یک نمونه از این «شیوه زندگی» کشور غنا در غرب آفریقا بود که در آن، بیش از نیمی از جمعیت در متن فساد و خارج از دایره زندگی قانونی به سر می‌بردند.
@AmirTaheri4
امیر طاهری
مذاکرات عمان و دنیای خیالی «بچه‌های نیویورک»
adminاردیبهشت ۲۵, ۱۴۰۴۰
بچه‌های نیویورک
فرض کنیم (و البته فرض محال، محال نیست) که جمهوری اسلامی با ایالات‌متحده به توافق برسد و همه تحریم‌ها با همکاری سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا به‌کلی لغو شود. چه اتفاقی خواهد افتاد؟
هنوز دور اول به‌اصطلاح مذاکرات غیرمستقیم در مسقط شروع نشده بود که «بچه‌های نیویورک» در تهران قلم‌موی خود را در سطل رنگ فروبردند تا تصویری دل‌انگیز از آینده جمهوری اسلامی بر پرده خیال رسم کنند. یکی از مشاوران آقای مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری، مدعی شد که با توافق تهران و واشینگتن، سیل سرمایه به‌سوی ایران سرازیر خواهد شد. یک روزنامه هوادار «بچه‌ها» حتی مدعی شد که «رهبر عالی‌قدر» اجازه داده است که «شیطان بزرگ» یک هزار میلیارد دلار در جمهوری اسلامی سرمایهگذاری کند (البته این ادعا بعداً یواشکی تکذیب شد). با این حال، دو مشاور دیگر آقای پزشکیان از دو هزار میلیارد سرمایهگذاری در زیربناهای رو‌به‌ویرانی کشور سخن گفتند. یکی از آنان حتی مدعی شد که جمهوری اسلامی «بهشت سرمایه‌گذاران» خواهد شد. یک هوادار «بچه‌ها» از کنار گود، حراج گمانه‌زنی را تا دو هزار و ۵۰۰ میلیارد دلار بالا برد.
این موج نقاشی خیالی را خود آقای عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، آغاز کرد. در آستانه دیدار مسقط، ایشان در مقاله‌ای در یکی از روزنامه‌های آمریکا، یادآور شد که جمهوری اسلامی همواره آماده پذیرایی سرمایهگذاری آمریکا و بازرگانی با «شیطان بزرگ» بوده است و حتی در یک مرحله، مذاکراتی را برای خرید ۸۰ فروند هواپیمای مسافری از بویینگ آغاز کرده بود.
باری عبارت «سرمایهگذاری» این روزها به‌عنوان دعای روز و شب رهبران نظام ولایی، جای «امن یجیب المضطر» را گرفته است. «رهبر عالی‌قدر» آیت‌الله علی خامنه‌ای که یک ماه پیش‌گفته بود: «من در امور اقتصادی دخالت نمی‌کنم»، هفته گذشته ناگهان در نقش استاد اقتصاددان ظاهر شد و سرمایهگذاری، هم داخلی و هم خارجی، را کلید افزایش تولید و در نتیجه حل بسیاری از مشکلات کشور خواند.
شاید نیازی نباشد که یادآور شویم ارقام نجومی ذکرشده از سرمایه‌گذاری‌ها خیالی ربطی به دنیای واقعی ندارند. کل تولید ناخالص ملی سالانه ایران در حدود ۴۰۰ میلیارد دلار است که با محاسبات متعارف، نمی‌تواند بیش از ۵ تا ۶ درصد تزریق سرمایه سالانه بپذیرد. این رقم در جمهوری اسلامی بر اساس آماری که ممکن است دقیق نباشد، در ۴۰ سال گذشته کمی بیش از ۲.۵ درصد برآورد می‌شود؛ به عبارت دیگر، اقتصاد ایران از کمبود سرمایه رنج می‌برد؛ کمبودی که به کمبود عرضه کالاها و خدمات منجر می‌گردد و به تورم می‌انجامد.
رهبران نظام این بیماری اقتصادی ایران را ناشی از تحریم‌ها، به‌ویژه تحریم‌هایی که از سوی «شیطان بزرگ» وضع‌شده است، می‌دانند، اما واقعیت این است که به فرض برداشته شدن همه تحریم‌ها، مشکل اساسی اقتصاد ایران رفع نخواهد شد. ریشه این مشکل در الگوی سیاسی مسلط بر ایران است؛ الگویی که در آن ایران عملاً یک منطقه فتح‌شده از سوی اسلام تلقی می‌شود و در نتیجه با توجه به اصل «انفال»، مجموعه‌ای است از غنائم که می‌بایستی میان غازیان فاتح تقسیم شود. در چارچوب «انفال»، دولت به معنای متعارف آن وجود ندارد. مرجع نهایی صلاحیت و حکومت «ولی امر» است که وظیفه نظارت کلی بر تقسیم غنائم را بر عهده دارد. ولی امر این وظیفه را با صدور احکام برای تشکیل بنیادها از یک‌سو و تعیین «نماینده خاص» خود در هر شهر و روستا انجام میدهد. نتیجه کار ایجاد یک جامعه و یک دولت موازی با جامعه و دولت رسمی کشور است. «انفال» در کنار بازار قانونی، بازارهای غیرقانونی یا فراقانونی دیگری ایجاد می‌کند که در اصطلاح اقتصادی «بازار سیاه» یا «بازار قهوه‌ای» خوانده می‌شوند.
در چنین شرایطی، کل کشور در متنی از آنچه جامعه‌شناسان «فساد» می‌خوانند، اداره می‌شود. تعریف اولیه فساد به معنای بهره‌گیری خصوصی یک اقلیت از منابع کشور، فارغ از ملاحظات قانونی و نفع عمومی، است؛ اما در سال ۱۹۹۰، سازمان ملل متحد در یک بررسی از فساد در کشورهای گوناگون به این نتیجه رسید که اگر فساد بیش از ۵۰ درصد اقتصاد کشور را در برگیرد، آن را باید نوعی «شیوه زندگی» تلقی کرد. یک نمونه از این «شیوه زندگی» کشور غنا در غرب آفریقا بود که در آن، بیش از نیمی از جمعیت در متن فساد و خارج از دایره زندگی قانونی به سر می‌بردند.
@AmirTaheri4
امیر طاهری
امیر طاهری
با کوشش سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی دیگر مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، غنا به‌عنوان الگویی برای کشاندن آن «شیوه زندگی» به چارچوب قانونی انتخاب شد. با رهبری سرگرد جری راولینگ که با یک کودتا قدرت را به دست گرفته بود، برنامه کشاندن فاسدان به حیطه قانون آغاز گردید. نخست بازار سیاه تبدیل شد به بازار قهوه‌ای و محتکران اند‌ک‌اندک تبدیل شدند به مشاوران، دلالان، واردکنندگان و صادرکنندگان و عمده‌فروشانی در چارچوب قانون؛ به عبارت دیگر، علی‌بابا و ۴۰ دزد جواز قانونی گرفتند. در نتیجه، پس از نزدیک به سه دهه تلاش، امروز غنا به‌عنوان «کم فسادترین» کشور آفریقایی شناخته می‌شود.
قانونی کردن دزدان سوابق تاریخی فراوان دارد. در روم قدیم، راهزنانی با غارت و چپاول روستاها به‌طور مثال در منطقه سابین زندگی می‌کردند، به‌صورت لژیون‌های رسمی امپراتوری بازسازی شدند. در انگلستان دوران ملکه الیزابت اول، دزدان دیایی که بازرگانی بین‌المللی را مختل کرده بودند، با اخذ مجوز از ملکه جنبه قانونی پیدا کردند، به یک شرط: به کشتی‌های بازرگانی انگلیس حمله نکنند. می‌توان گفت که سرمایه‌داری در بریتانیا با دزدان دریایی شروع شد؛ دزدانی که با جواز ملکه، کشتی‌های بازرگانی اسپانیا، پرتغال و فرانسه را غنیمت می‌گرفتند و محموله آن‌ها را می‌فروختند و پول به دست‌آمده را در انگلستان سرمایهگذاری می‌کردند.
حتماً توجه کردید که در تمامی گزارش بالا، یک کلمه کلیدی وجود دارد: قانون. هیچ کشوری نمی‌تواند بدون قانون پیشرفت کند و آیا لازم به گفتن است که حتی یک قانون بد بهتر از بی‌قانونی است؟ ملکه الیزابت زبل‌ترین دزدان دریایی را با اعطای القاب «سر» و «لرد»، به تور قانون می‌انداخت.
برگردیم به نظام ولایی در تهران. ریشه بیماری‌هایی که این نظام بر کشور و ملت ما تحمیل کرده است، بی‌قانونی است؛ یعنی همان وضعی که در سال‌های واپسین دودمان قاجار داشتیم. زمانی که در آن، شاه قاجار به‌ظاهر قدرت مطلقه داشت، اما کشور در واقع زیر سلطه صدها یا شاید هزاران مستبد کوچک و بزرگ در متنی از هرج‌ومرج، با نیمه‌جانی که مانده بود، به سر می‌برد.
وضع امروز ایران البته در مقایسه با آخرین سال‌های قاجار تفاوت‌هایی دارد. نخستین تفاوت وجود درآمد نفتی است که در تقسیم آن، «ولی‌فقیه» از اولویت برخوردار است، زیرا می‌تواند با «حکم حکومتی» هر مبلغ دلخواه خود را به هر شکل که بخواهد، بردارد. آخرین شاهان قاجار برعکس، برای حفظ آنچه از یک ساختار حکومتی مانده بود، ناچار از وام‌گیری از قدرت‌های استعماری آن زمان بودند.
حالا فرض کنید شما یک سرمایه‌گذار آمریکایی یا ویتنامی هستید و می‌خواهید در جمهوری ولایی سرمایهگذاری کنید.
نخستین پرسشی که پیش می‌آید، این است: آیا می‌توانید به‌نظام قانونی موجود اعتماد کنید؟ بدیهی است که حتی یک قمارباز حرفه‌ای نمی‌تواند با یک «آری» قاطع پاسخ دهد. در کازینوها، ماشین‌های پول یا «راهزنان یکدست» هرگز بیش از ۴۰ درصد از آنچه را می‌گیرند، پس نمی‌دهند؛ اما در بازی ۲۱ یا بلک‌جک، یک قمارباز ماهر می‌تواند تا ۹۹ درصد برنده شود. متأسفانه اکثر سرمایه‌گذاران احتمالی در سطح جهانی را نمی‌توان قماربازان ماهر دانست، اما اکثریت آنان حاضرند «راهزن یکدست» را تجربه کنند. مشکل جمهوری اسلامی این است که حتی به‌عنوان یک «راهزن یکدست» از نظر قانونی قابل‌اعتماد نیست.
دومین مسئله‌ای که برای سرمایهگذاری احتمالی مطرح می‌شود، یافتن شرکایی در داخل ایران است. در اینجا نیز سرمایه‌گذار خارجی به‌سرعت درمی‌یابد که یافتن شریک محلی خارج از شبکه‌های مافیایی وابسته به سپاه پاسداران، روحانیون وابسته به بیت رهبر، تکنوکرات‌هایی که برای بازارهای سیاه و قهوه‌ای کار می‌کنند، اگر غیرممکن نباشد، دشوار است.
پرسش سوم که پیش می‌آید، این است: آیا کسانی که می‌خواهید برای نظارت بر سرمایه‌گذاری‌تان به ایران بفرستید، امنیت خواهند داشت؟ بازهم پاسخ منفی است. در چهار دهه گذشته، بیش از دو هزار بازرگان و پژوهشگر اقتصادی و علمی از ۴۲ کشور در جمهوری اسلامی گروگان گرفته‌شده‌اند. در بسیار موارد، آزادی آنان تنها با پرداخت مبالغ هنگفت به نظام گروگان‌گیر میسر بوده است.
پس از مسئله بی‌قانونی و عدم امنیت، مسئله بی‌اطلاعی مطرح می‌شود. آیا آمار و اطلاعاتی که نظام ولایی در دسترس شمای سرمایه‌گذار می‌گذارد، قابل‌اعتماد است؟ پاسخ منفی است. سرمایه‌گذار احتمالی چاره‌ای جز کسب اطلاعات برای خود ندارد، اما اگر در این زمینه کاری بکند، ممکن است به اتهام جاسوسی بازداشت و زندانی شود. آیا می‌توانید افرادی را برای شناخت بازار احتمالی کالاهای شما به اصفهان بفرستید؟
@AmirTaheri4
امیر طاهری
با کوشش سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی دیگر مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، غنا به‌عنوان الگویی برای کشاندن آن «شیوه زندگی» به چارچوب قانونی انتخاب شد. با رهبری سرگرد جری راولینگ که با یک کودتا قدرت را به دست گرفته بود، برنامه کشاندن فاسدان به حیطه قانون آغاز گردید. نخست بازار سیاه تبدیل شد به بازار قهوه‌ای و محتکران اند‌ک‌اندک تبدیل شدند به مشاوران، دلالان، واردکنندگان و صادرکنندگان و عمده‌فروشانی در چارچوب قانون؛ به عبارت دیگر، علی‌بابا و ۴۰ دزد جواز قانونی گرفتند. در نتیجه، پس از نزدیک به سه دهه تلاش، امروز غنا به‌عنوان «کم فسادترین» کشور آفریقایی شناخته می‌شود.
قانونی کردن دزدان سوابق تاریخی فراوان دارد. در روم قدیم، راهزنانی با غارت و چپاول روستاها به‌طور مثال در منطقه سابین زندگی می‌کردند، به‌صورت لژیون‌های رسمی امپراتوری بازسازی شدند. در انگلستان دوران ملکه الیزابت اول، دزدان دیایی که بازرگانی بین‌المللی را مختل کرده بودند، با اخذ مجوز از ملکه جنبه قانونی پیدا کردند، به یک شرط: به کشتی‌های بازرگانی انگلیس حمله نکنند. می‌توان گفت که سرمایه‌داری در بریتانیا با دزدان دریایی شروع شد؛ دزدانی که با جواز ملکه، کشتی‌های بازرگانی اسپانیا، پرتغال و فرانسه را غنیمت می‌گرفتند و محموله آن‌ها را می‌فروختند و پول به دست‌آمده را در انگلستان سرمایهگذاری می‌کردند.
حتماً توجه کردید که در تمامی گزارش بالا، یک کلمه کلیدی وجود دارد: قانون. هیچ کشوری نمی‌تواند بدون قانون پیشرفت کند و آیا لازم به گفتن است که حتی یک قانون بد بهتر از بی‌قانونی است؟ ملکه الیزابت زبل‌ترین دزدان دریایی را با اعطای القاب «سر» و «لرد»، به تور قانون می‌انداخت.
برگردیم به نظام ولایی در تهران. ریشه بیماری‌هایی که این نظام بر کشور و ملت ما تحمیل کرده است، بی‌قانونی است؛ یعنی همان وضعی که در سال‌های واپسین دودمان قاجار داشتیم. زمانی که در آن، شاه قاجار به‌ظاهر قدرت مطلقه داشت، اما کشور در واقع زیر سلطه صدها یا شاید هزاران مستبد کوچک و بزرگ در متنی از هرج‌ومرج، با نیمه‌جانی که مانده بود، به سر می‌برد.
وضع امروز ایران البته در مقایسه با آخرین سال‌های قاجار تفاوت‌هایی دارد. نخستین تفاوت وجود درآمد نفتی است که در تقسیم آن، «ولی‌فقیه» از اولویت برخوردار است، زیرا می‌تواند با «حکم حکومتی» هر مبلغ دلخواه خود را به هر شکل که بخواهد، بردارد. آخرین شاهان قاجار برعکس، برای حفظ آنچه از یک ساختار حکومتی مانده بود، ناچار از وام‌گیری از قدرت‌های استعماری آن زمان بودند.
حالا فرض کنید شما یک سرمایه‌گذار آمریکایی یا ویتنامی هستید و می‌خواهید در جمهوری ولایی سرمایهگذاری کنید.
نخستین پرسشی که پیش می‌آید، این است: آیا می‌توانید به‌نظام قانونی موجود اعتماد کنید؟ بدیهی است که حتی یک قمارباز حرفه‌ای نمی‌تواند با یک «آری» قاطع پاسخ دهد. در کازینوها، ماشین‌های پول یا «راهزنان یکدست» هرگز بیش از ۴۰ درصد از آنچه را می‌گیرند، پس نمی‌دهند؛ اما در بازی ۲۱ یا بلک‌جک، یک قمارباز ماهر می‌تواند تا ۹۹ درصد برنده شود. متأسفانه اکثر سرمایه‌گذاران احتمالی در سطح جهانی را نمی‌توان قماربازان ماهر دانست، اما اکثریت آنان حاضرند «راهزن یکدست» را تجربه کنند. مشکل جمهوری اسلامی این است که حتی به‌عنوان یک «راهزن یکدست» از نظر قانونی قابل‌اعتماد نیست.
دومین مسئله‌ای که برای سرمایهگذاری احتمالی مطرح می‌شود، یافتن شرکایی در داخل ایران است. در اینجا نیز سرمایه‌گذار خارجی به‌سرعت درمی‌یابد که یافتن شریک محلی خارج از شبکه‌های مافیایی وابسته به سپاه پاسداران، روحانیون وابسته به بیت رهبر، تکنوکرات‌هایی که برای بازارهای سیاه و قهوه‌ای کار می‌کنند، اگر غیرممکن نباشد، دشوار است.
پرسش سوم که پیش می‌آید، این است: آیا کسانی که می‌خواهید برای نظارت بر سرمایه‌گذاری‌تان به ایران بفرستید، امنیت خواهند داشت؟ بازهم پاسخ منفی است. در چهار دهه گذشته، بیش از دو هزار بازرگان و پژوهشگر اقتصادی و علمی از ۴۲ کشور در جمهوری اسلامی گروگان گرفته‌شده‌اند. در بسیار موارد، آزادی آنان تنها با پرداخت مبالغ هنگفت به نظام گروگان‌گیر میسر بوده است.
پس از مسئله بی‌قانونی و عدم امنیت، مسئله بی‌اطلاعی مطرح می‌شود. آیا آمار و اطلاعاتی که نظام ولایی در دسترس شمای سرمایه‌گذار می‌گذارد، قابل‌اعتماد است؟ پاسخ منفی است. سرمایه‌گذار احتمالی چاره‌ای جز کسب اطلاعات برای خود ندارد، اما اگر در این زمینه کاری بکند، ممکن است به اتهام جاسوسی بازداشت و زندانی شود. آیا می‌توانید افرادی را برای شناخت بازار احتمالی کالاهای شما به اصفهان بفرستید؟
@AmirTaheri4
هر طور که بنگرید، به‌عنوان سرمایه‌گذار خارجی چاره‌ای جز کار در متن موجود ندارید. سرلشکر حسین سلامی، فرمانده سپاه پاسداران، در همان حال عضو هیئت‌مدیره ۳۲ شرکت نیز هست. سرلشکر یحیی رحیم‌صفوی، فرمانده اسبق سپاه، در رأس یک امپراتوری بازرگانی قرار دارد. آیت‌الله علم‌الهدی یک دولت نیمه‌مستقل را زیر عنوان «آستان قدس رضوی» در تسلط دارد و حتی سفیران خود را به چهارگوشه عالم می‌فرستد. آیت‌الله مکارم شیرازی یک شبکه بزرگ واردات را اداره می‌کند. بیش از هزار سرتیپ بازنشسته سپاه و هزاران روحانی سیاسی‌شده در چارچوب این فئودالیته ولایی فعالیت به‌اصطلاح اقتصادی دارند.
تجریه یک شرکت مقاطعه‌کاری ترکیه فراموش‌نشدنی است. این شرکت در مناقصه برای ساختن فرودگاه «امام خمینی» برنده‌شده بود و کار ساختمانی را نیز آغاز کرده بود، اما یک روز، گروهی از سپاهیان مسلح از راه رسیدند، کارکنان پروژه را توقیف کردند و به رئیس‌جمهوری وقت، حجت‌الاسلام خاتمی، اطلاع دادند که فرودگاه را خودشان خواهند ساخت.
سرمایه‌گذار احتمالی به‌سرعت درخواهد یافت که در جمهوری اسلامی چیزی به‌عنوان بخش خصوصی وجود ندارد، اما در همان حال برخلاف نظام‌های سوسیالیستی، بخش عمومی نیز در کار نیست. صادق محصولی، یکی از فرماندهان پیشین سپاه و میلیاردهای پس از بیرون آمدن از یونیفرم، از اصطلاح «خصولتی» استفاده می‌کرد: خصوصی‌ــ‌دولتی. به این معنا که در ایران امروز حتی دولت در مالکیت خصوصی است؛ خصوصی یعنی «خودی»ها.
تجربه نزدیک به نیم‌قرن زیستن یا نیمه‌زیستن زیر سلطه نظام ولایی، فرهنگ اقتصادی ایران را که در طی قرون شکل‌گرفته بود و در واپسین سال‌های محمدرضا شاه پهلوی با به‌روزرسانی خود، جانی تازه گرفته بود، اگر کاملاً از بین نبرده باشد، دست‌کم ناتوان و فلج کرده است. فرهنگ اقتصادی مسلط بر ایران امروز هیچ‌یک از شرایط ورود به نظام اقتصادی جهان را ندارد و به همین سبب است که سازمان جهانی بازرگانی حاضر نیست جمهوری اسلامی را به عضویت بپذیرد.
«بچه‌های نیویورک» می‌توانند از ارقام نجومی خیالی بگویند. محمدجواد ظریف با انتشار یک پیش‌نویس معاهده با چین در ۱۱۲ صفحه، مدعی شد که پکن قرار است ۴۰۰ شهر جدید در ایران بسازد، همراه با ۵۰ نیروگاه هسته‌ای، راه‌آهن سریع‌السیر و از همه مهم‌تر بزرگ‌ترین مرکز تربیت کرم ابریشم! ۱۰ سال بعد هیچ اثری از آن تابلو خیالی دیده نمیشود.
بگذارید به‌جای نقل‌قول از نهج‌البلاغه، از ملانصرالدین نقل کنیم که: «با حلواحلوا گفتن، دهان شیرین نمیشود!»
@AmirTaheri4
تجریه یک شرکت مقاطعه‌کاری ترکیه فراموش‌نشدنی است. این شرکت در مناقصه برای ساختن فرودگاه «امام خمینی» برنده‌شده بود و کار ساختمانی را نیز آغاز کرده بود، اما یک روز، گروهی از سپاهیان مسلح از راه رسیدند، کارکنان پروژه را توقیف کردند و به رئیس‌جمهوری وقت، حجت‌الاسلام خاتمی، اطلاع دادند که فرودگاه را خودشان خواهند ساخت.
سرمایه‌گذار احتمالی به‌سرعت درخواهد یافت که در جمهوری اسلامی چیزی به‌عنوان بخش خصوصی وجود ندارد، اما در همان حال برخلاف نظام‌های سوسیالیستی، بخش عمومی نیز در کار نیست. صادق محصولی، یکی از فرماندهان پیشین سپاه و میلیاردهای پس از بیرون آمدن از یونیفرم، از اصطلاح «خصولتی» استفاده می‌کرد: خصوصی‌ــ‌دولتی. به این معنا که در ایران امروز حتی دولت در مالکیت خصوصی است؛ خصوصی یعنی «خودی»ها.
تجربه نزدیک به نیم‌قرن زیستن یا نیمه‌زیستن زیر سلطه نظام ولایی، فرهنگ اقتصادی ایران را که در طی قرون شکل‌گرفته بود و در واپسین سال‌های محمدرضا شاه پهلوی با به‌روزرسانی خود، جانی تازه گرفته بود، اگر کاملاً از بین نبرده باشد، دست‌کم ناتوان و فلج کرده است. فرهنگ اقتصادی مسلط بر ایران امروز هیچ‌یک از شرایط ورود به نظام اقتصادی جهان را ندارد و به همین سبب است که سازمان جهانی بازرگانی حاضر نیست جمهوری اسلامی را به عضویت بپذیرد.
«بچه‌های نیویورک» می‌توانند از ارقام نجومی خیالی بگویند. محمدجواد ظریف با انتشار یک پیش‌نویس معاهده با چین در ۱۱۲ صفحه، مدعی شد که پکن قرار است ۴۰۰ شهر جدید در ایران بسازد، همراه با ۵۰ نیروگاه هسته‌ای، راه‌آهن سریع‌السیر و از همه مهم‌تر بزرگ‌ترین مرکز تربیت کرم ابریشم! ۱۰ سال بعد هیچ اثری از آن تابلو خیالی دیده نمیشود.
بگذارید به‌جای نقل‌قول از نهج‌البلاغه، از ملانصرالدین نقل کنیم که: «با حلواحلوا گفتن، دهان شیرین نمیشود!»
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سیاست خارجی یک کشور ادامه سیاست داخلی اش است
نمیشود که یک رژیم در داخل سرکوبگر باشد و در خارج مهربان و دوست
@AmirTaheri4
نمیشود که یک رژیم در داخل سرکوبگر باشد و در خارج مهربان و دوست
@AmirTaheri4
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
پیام صریح ترامپ از ریاض؛ امیر طاهری: جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین موقعیت خود اس
تحلیل تند و تیز امیر طاهری از سفر ترامپ به خاورمیانه؛ جمهوری اسلامی در بن‌بست استراتژیک
در گفت‌وگویی پرمحتوا با تلویزیون پارس، امیر طاهری، روزنامه‌نگار برجسته و تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل، به واکاوی ابعاد سیاسی سفر اخیر دونالد ترامپ به خاورمیانه پرداخته و تاکید می‌کند که مشکل اصلی جمهوری اسلامی ایران، نه فقط برنامه هسته‌ای و نقض حقوق بشر، بلکه ماهیت ساختار قدرت در ایران است؛ ساختاری که به گفته طاهری، اساساً با مفهوم توافق پایدار با آمریکا بیگانه است.
او با اشاره به سخنان صریح رهبر جمهوری اسلامی که گفته حتی اگر توافقی با آمریکا هم صورت گیرد، «موقتی» خواهد بود، به نبود اعتماد راهبردی در نظام حاکم بر ایران نسبت به غرب اشاره می‌کند؛ و این خود نشانه‌ای مهم از بن‌بست ایدئولوژیک حکومت است.
با این حال، طاهری معتقد است دونالد ترامپ می‌تواند حلقه فشار را بر تهران تنگ‌تر کند. جمهوری اسلامی اکنون میان دو راه دشوار گیر افتاده: یا تسلیم در برابر توافقی پرهزینه با واشنگتن، یا خودکشی سیاسی و ادامه مسیر تقابل. هر دو...
@AmirTaheri4
پیام صریح ترامپ از ریاض؛ امیر طاهری: جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین…
پیام صریح ترامپ از ریاض؛ امیر طاهری: جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین موقعیت خود اس
تحلیل تند و تیز امیر طاهری از سفر ترامپ به خاورمیانه؛ جمهوری اسلامی در بن‌بست استراتژیک
در گفت‌وگویی پرمحتوا با تلویزیون پارس، امیر طاهری، روزنامه‌نگار برجسته و تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل، به واکاوی ابعاد سیاسی سفر اخیر دونالد ترامپ به خاورمیانه پرداخته و تاکید می‌کند که مشکل اصلی جمهوری اسلامی ایران، نه فقط برنامه هسته‌ای و نقض حقوق بشر، بلکه ماهیت ساختار قدرت در ایران است؛ ساختاری که به گفته طاهری، اساساً با مفهوم توافق پایدار با آمریکا بیگانه است.
او با اشاره به سخنان صریح رهبر جمهوری اسلامی که گفته حتی اگر توافقی با آمریکا هم صورت گیرد، «موقتی» خواهد بود، به نبود اعتماد راهبردی در نظام حاکم بر ایران نسبت به غرب اشاره می‌کند؛ و این خود نشانه‌ای مهم از بن‌بست ایدئولوژیک حکومت است.
با این حال، طاهری معتقد است دونالد ترامپ می‌تواند حلقه فشار را بر تهران تنگ‌تر کند. جمهوری اسلامی اکنون میان دو راه دشوار گیر افتاده: یا تسلیم در برابر توافقی پرهزینه با واشنگتن، یا خودکشی سیاسی و ادامه مسیر تقابل. هر دو...
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
تحلیل تند و تیز امیر طاهری از سفر ترامپ به خاورمیانه؛ جمهوری اسلامی در بن‌بست استراتژیک
در گفت‌وگویی پرمحتوا با تلویزیون پارس، امیر طاهری، روزنامه‌نگار برجسته و تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل، به واکاوی ابعاد سیاسی سفر اخیر دونالد ترامپ به خاورمیانه پرداخته و تاکید می‌کند که مشکل اصلی جمهوری اسلامی ایران، نه فقط برنامه هسته‌ای و نقض حقوق بشر، بلکه ماهیت ساختار قدرت در ایران است؛ ساختاری که به گفته طاهری، اساساً با مفهوم توافق پایدار با آمریکا بیگانه است.
او با اشاره به سخنان صریح رهبر جمهوری اسلامی که گفته حتی اگر توافقی با آمریکا هم صورت گیرد، «موقتی» خواهد بود، به نبود اعتماد راهبردی در نظام حاکم بر ایران نسبت به غرب اشاره می‌کند؛ و این خود نشانه‌ای مهم از بن‌بست ایدئولوژیک حکومت است.
با این حال، طاهری معتقد است دونالد ترامپ می‌تواند حلقه فشار را بر تهران تنگ‌تر کند. جمهوری اسلامی اکنون میان دو راه دشوار گیر افتاده: یا تسلیم در برابر توافقی پرهزینه با واشنگتن، یا خودکشی سیاسی و ادامه مسیر تقابل. هر دو...
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
کلید این انتخاب، در دستان مردم است؛ نه در دست قدرت‌های خارجی!
آینده ایران؛ در دستان مردم
امیر طاهری، روزنامه‌نگار برجسته و با سابقه، در برنامه «بازتاب» از دو مسیر متفاوت برای آینده ایران سخن می‌گوید: یکی به سمت نور و توسعه، و دیگری به سوی تاریکی و فروپاشی. او با تأکید بر نقش مردم، هشدار میدهد که کلید هر یک از این دو مسیر، نه در دستان قدرت‌های خارجی، بلکه در اختیار مردم ایران است.
تحلیل طاهری نشان میدهد که نگاه اروپا به جمهوری اسلامی به‌شدت منفی‌تر شده است. او می‌گوید امروز دیگر اروپا نه‌تنها امیدی به اصلاح در حکومت ایران ندارد، بلکه سیاست‌های خود را بر مبنای پایان صبر و آغاز مقابله تنظیم کرده است. این تغییر رویکرد، می‌تواند آینده سیاسی جمهوری اسلامی را به‌طرز چشمگیری تحت‌تأثیر قرار دهد.
در ادامه، طاهری می‌افزاید که حکومت ایران همچنان به دنبال خریدن زمان در مذاکرات است، اما شرایط این‌بار بسیار متفاوت است: بحران‌های داخلی، فشارهای شدید اقتصادی، افزایش نارضایتی عمومی، و انزوای بی‌سابقه در سطح بین‌المللی. اکنون حتی متحدان دیروز، رویکردی تردیدآمیز نسبت به بقای این حکومت...
@AmirTaheri4