Amir Taheri امیر طاهری

ایران: کوشش برای احیای شبح امام
خامنه‌ای هنوز به سطح نیکولای چائوشسکو، مستبد بدفرجام رومانی، که خط قرمز حفاظتی را از دست داد، تنزل نکرده است، اما تردید نیست که «رهبر عالیقدر» در همان مسیر بدفرجام قرار گرفته است

امیر طاهری
جمعه ۲ آبان ۱۴۰۴ برابر با ۲۴ اُکتُبر ۲۰۲۵ ۱۱:۰۰

در حالی که هواداران پادشاهی مشروطه برای بازگشت ایران به پیش از ۵۷ فعالیت می‌کنند، افراد و گروه‌هایی که در آن انقلاب یا فتنه شرکت فعال داشتند، از بازگشت به ۵۷ سخن می‌گویند. برای چپ‌گرایانی که در آن زمان به دنبال آیت‌الله خمینی رفتند، بازگشت به ۵۷ به معنای بازگشت به برهه کوتاهی است که در آن، آنان نیز فرصت عرض اندام داشتند، اما دیگر بازگشتی‌ها، یعنی هواداران استحاله، اصلاحات و استمرار، خواستار احیای برهه بعد از آن‌اند؛ برهه‌ای که در آن خمینی، با لقب امام، فعال مایشاء شده بود و راه را برای حذف تمامی جریانات سیاسی، البته به جز پیروان ولایت مطلقه، هموار می‌کرد.

نکته جالب در حال حاضر این است که همه بازگشتی‌ها، از چپ افراطی تا راست دین‌فروش، می‌کوشند تا از «رهبر عالیقدر» یعنی آیت‌الله علی خامنه‌ای، فاصله بگیرند و حتی همه کاسه‌کوزه‌ها را به خاطر وضع اسفبار کنونی، بر سر او بشکنند. شیبولت* اعلام‌نشده آنان می‌گوید طرف رفتنی است! پس بگذار بار گناهان نظام را با خود ببرد.

این فاصله‌گیری از خامنه‌ای غالبا با ارجاع هر بحث به خمینی صورت می‌گیرد. بعضی آیات عظام مانند مکارم شیرازی یا علوی بروجردی در قم، ادعا می‌کنند که بازگشت به آموزه‌های «امام»، یعنی خمینی، کلید مشکلات امروز ایران است. آنان بی‌آنکه نامی از خامنه‌ای ببرند، او را در نقش مشکل‌آفرین ترسیم می‌کنند.

آیت‌الله جوادی آملی، باز هم در قم، نه‌تنها اختلاف با رهبر را می‌پذیرد‌ــ با نقل قول از حضرت محمد که فرمود: «اختلاف امتی رحمة!»‌ــ بلکه اوضاع اسفبار کنونی را ناشی از تضادهای درونی «رهبر عالیقدر» می‌داند. البته باز بی‌آنکه نامی از او ببرد.

جوادی آملی می‌گوید: «اگر خواست و میل والی (یا ولی فقیه) یکسان نباشد و اختلاف درونی داشته باشد، از عدالت بازمی‌ماند و نمی‌تواند در مسیر عدل حرکت کند. کسی که دل و عقل او در مسیر واحدی حرکت نمی‌کند، از عدالت باز می‌ماند. چنین فردی فاسد و بیمار است و جامعه را نیز بیمار می‌کند.»

او از این نیز فراتر می‌رود و می‌گوید: «جهاد تنها در سنگر نظامی نیست. کسی که آبرو و امنیت کشور را پاس می‌دارد، گرانی را کاهش می‌دهد، مشکلات مردم را برطرف می‌سازد، نیز مجاهد فی سبیل‌الله است.»

تخریب سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای با مقایسه او با آیت‌الله خمینی شکل می‌گیرد. به همین سبب، روحانیون نام‌برده مدعی‌اند که برای حل مشکلات کشور می‌بایستی پرسید اگر امام حضور می‌داشت، چه می‌گفت و چه می‌کرد؟

از آنجا که نظام‌های مسلکی و تمامیت‌خواه همواره نیازمند یک تکیه‌گاه معنوی هستند، ناقدان آقای خامنه‌ای برای کنار زدن او، خمینی را تکیه‌گاه قرار داده‌اند. تا چندی پیش، آقای خامنه‌ای فصل‌الخطاب خوانده می‌شد؛ یعنی مرجعی که در همه زمینه‌های دینی و دنیوی، حرف آخر را می‌زند و بحث را می‌بندد. در ماه‌های اخیر اما، این خمینی است که در نقش فصل‌الخطاب، قرار داده می‌شود. انتقاد از آقای خامنه‌ای که روزی خط قرمز بود و گاه ممکن بود مجازات اعدام به همراه داشته باشد، اندک‌اندک صورتی‌رنگ می‌شود.

البته خامنه‌ای هنوز به سطح نیکولای چائوشسکو، مستبد بدفرجام رومانی، که خط قرمز حفاظتی را از دست داد، تنزل نکرده است، اما تردید نیست که «رهبر عالیقدر» در همان مسیر بدفرجام قرار گرفته است.

علی‌اکبر ناطق نوری، رئیس اسبق مجلس شورای اسلامی، خواستار «یادآوری» تعلیمات «امام خمینی» است. او می‌گوید: «امام می‌خواست جمهوری اسلامی الگویی برای جهان باشد، اما الان جمهوری اسلامی درس عبرتی شده است برای جهانیان.»

ناطق نوری نیازی نمی‌بیند که یادآور شود چه کسی الگو را تبدیل کرد به درس عبرت. سخنان او یادآور سخنان نیکیتا خروشچف، رهبر شوروی، در کنگره بیستم حزب کمونیست است که با اعلام نبرد علیه کیش شخصیت استالین، خواستار بازگشت به لنین شد.

بیشتر بخوانید

پادشاهی مشروطه و انحلال جمهوری اسلامی

آیت‌الله و ۱۰۰ روز ولادیمیر ایلیچ

مشروطیت و تیم محمدرضا شاه
ماه گذشته گروهی از چپ‌گرایان پنجاه‌وهفتی در یک سمینار در فضای مجازی، که در تهران نیز پخش شد، همان ارزیابی را عرضه کردند. آنان نیز تلویحا آنچه را خمینی عرضه می‌کرد، شایسته ستایش قلمداد کردند و رهبری خامنه‌ای را انحراف از مسیر انقلاب یا دزدیدن انقلاب ترسیم کردند.

@AmirTaheri4

❤20👍5👏1

810 viewsedited 11:16