امیر طاهری پرده از اسرار تسلیم خامنه‌ای در برابر مهلت دو‌ماهه ترامپ…
امیر طاهری پرده از اسرار تسلیم خامنه‌ای در برابر مهلت دو‌ماهه ترامپ برمی‌دارد!!
امیر طاهری، روزنامه‌نگار ارشد، می‌گوید،در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ وقتی نامه‌ای برای خامنه‌ای فرستاد، او حتی آن را نخواند. اما این بار، نه‌تنها نامه ترامپ به دست خامنه‌ای رسیده، بلکه پاسخ هم داده شده است. این مسلئه نشان از عقب نشینی موضع خامنه ای دارد
به گفته این روزنامه نگار ارشد، علی شمخانی، از چهره‌های امنیتی نزدیک به رهبر، اظهاراتی داشته که نشان از وضعیت تهاجمی نظام ندارد در شرایطی که فشارهای داخلی و بین‌المللی افزایش یافته، جمهوری اسلامی ناچار است به جای سیاست تهاجمی، در موضعی منفعلانه واکنش نشان دهد.
امیر طاهری می افزاید ،حاکمیت ایران همواره مذاکره را امری تحقیرآمیز تلقی کرده و آن را بیشتر به "ذکر مصیبت" تشبیه می‌کند تا یک روند دیپلماتیک. مذاکره ممکن است صورت بگیرد، اما نه در قالب یک معامله متوازن، بلکه بیشتر به عنوان ابزاری برای عبور از بحران‌ها.
شبکه رسانه‌ای بیان | بازتاب | منبع: تلویزیون کانال یک |یکشنبه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
امیر طاهری، روزنامه‌نگار ارشد، می‌گوید،در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ وقتی نامه‌ای برای خامنه‌ای فرستاد، او حتی آن را نخواند. اما این بار، نه‌تنها نامه ترامپ به دست خامنه‌ای رسیده، بلکه پاسخ هم داده شده است. این مسلئه نشان از عقب نشینی موضع خامنه ای دارد
به گفته این روزنامه نگار ارشد، علی شمخانی، از چهره‌های امنیتی نزدیک به رهبر، اظهاراتی داشته که نشان از وضعیت تهاجمی نظام ندارد در شرایطی که فشارهای داخلی و بین‌المللی افزایش یافته، جمهوری اسلامی ناچار است به جای سیاست تهاجمی، در موضعی منفعلانه واکنش نشان دهد.
امیر طاهری می افزاید ،حاکمیت ایران همواره مذاکره را امری تحقیرآمیز تلقی کرده و آن را بیشتر به "ذکر مصیبت" تشبیه می‌کند تا یک روند دیپلماتیک. مذاکره ممکن است صورت بگیرد، اما نه در قالب یک معامله متوازن، بلکه بیشتر به عنوان ابزاری برای عبور از بحران‌ها.
شبکه رسانه‌ای بیان | بازتاب | منبع: تلویزیون کانال یک |یکشنبه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
جمهوری اسلامی در چنین روزی با تکیه بر فریب و تقلب انتخاباتی تاسیس شد. این رژیم از همان آغاز نامشروع و غیرقانونی بود، و مردم ایران به درستی ۱۲ فروردین را روز نه به جمهوری اسلامی نام‌گذاری کرده‌اند.
اما اکنون که اکثریت قاطع مردم ایران، حتی کسانی که قبلا حامی رژیم بودند، به این باور رسیده‌اند که تنها راه نجات کشور سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار یک دولت ملی است، می‌بایست از «نه به جمهوری اسلامی» فراتر برویم و جایگزین این رژیم فرسوده و در معرض سقوط را دقیق‌تر و جامع‌تر ترسیم و تصویر کنیم.
در چنین روزی، نخست باید تاکید کنیم که بر خلاف جمهوری اسلامی که بر اساس انتخابات دروغین و در فضایی آکنده از رعب و وحشت و اعدام‌های گسترده تاسیس شد، مردم ایران باید این حق را داشته باشند که در فضایی آزاد و به دور از هرگونه ترس و تهدید، نظام حکمرانی آینده کشور را از طریق یک همه‌پرسی انتخاب کنند.
برخلاف رژیم ولایت مطلقه فقیه، در نظام آینده ایران، جدایی دین از حکومت باید اساس حکمرانی باشد و این نظام هم‌چنین باید بر پایه دموکراسی و حقوق بشر استوار باشد.
بر خلاف جمهوری اسلامی که با حذف دولت ملی، تلاش کرد «امت» را جایگزین «ملت» کند و با فرقه‌گرایی، بذر تفرقه و بی‌اعتمادی را در جامعه بکارد، دولت ملی آینده ایران، حافظ تمامیت ارضی و وحدت ملی، و ضامن امنیت و حقوق شهروندی همه ایرانیان خواهد بود.
در مقابل جمهوری اسلامی که بی‌ثباتی، آشوب، ترور و بحران را به منطقه و جهان صادر کرده است، دولت ملی آینده ایران بر اساس منافع ملی به دنبال گفت‌وگو، تنش‌زدایی و همکاری سازنده با همه دولت‌های جهان خواهد بود.
در حالی که جمهوری اسلامی ثروت ملی ایران را به یغما برده و اقتصاد کشور را به نابودی کشانده، دولت ملی آینده ایران، رفاه، رشد اقتصادی و توسعه پایدار را برای ملت ایران به ارمغان خواهد آورد. نام ایران دوباره بلند خواهد شد و عظمت به سرزمین ما باز خواهد گشت.
در سال سازماندهی برای اقدام نهایی، از شما هم‌میهنان عزیزم در داخل کشور می‌خواهم که روند سازمانیافتن را از خانواده، دوستان نزدیک و افراد مورد اعتماد خود آغاز کنید. آن همبستگی باشکوه ملی را که در چهارشنبه‌سوری و نوروز به نمایش گذاشتید، در سیزده‌بدر و مناسبت‌های پس از آن بزرگتر و گسترده‌تر کنید. در جای‌جای ایران، از استادیوم‌های ورزشی تا سالن‌های تئاتر و سینما تا کنسرت‌های موسیقی، از دانشگاه تا بازار، و در هر گردهمایی و اجتماعی، دوشادوش هم سرود اتحاد ملی بخوانید.
اگر در خارج از ایران زندگی می‌کنید، مسئولیت شما در پشتیبانی از انقلاب ملی ایران و پژواک خواسته‌های هم‌میهنان‌مان بیش از پیش است. برای تاثیرگذاری بیشتر، لازم است که در راستای هم‌افزایی بیشتر نیروهای‌تان بکوشید. شما با پیوستن به احزاب، سازمان‌ها و انجمن‌هایی که به تازگی همکاری‌های خود را در چارچوب اصول و برنامه مشترک آغاز کرده‌اند، می‌توانید فعالیت‌های خود را منسجم‌تر و موثرتر سازید.
ما در مسیر پیروزی قرار داریم و با سازمانیافتن و همبستگی بیشتر، به پیروزی نزدیک‌تر خواهیم شد. باور دارم که آینده‌ای روشن در انتظار ایران است.
پاینده ایران،
رضا پهلوی
@OfficialRezaPahlavi
اما اکنون که اکثریت قاطع مردم ایران، حتی کسانی که قبلا حامی رژیم بودند، به این باور رسیده‌اند که تنها راه نجات کشور سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار یک دولت ملی است، می‌بایست از «نه به جمهوری اسلامی» فراتر برویم و جایگزین این رژیم فرسوده و در معرض سقوط را دقیق‌تر و جامع‌تر ترسیم و تصویر کنیم.
در چنین روزی، نخست باید تاکید کنیم که بر خلاف جمهوری اسلامی که بر اساس انتخابات دروغین و در فضایی آکنده از رعب و وحشت و اعدام‌های گسترده تاسیس شد، مردم ایران باید این حق را داشته باشند که در فضایی آزاد و به دور از هرگونه ترس و تهدید، نظام حکمرانی آینده کشور را از طریق یک همه‌پرسی انتخاب کنند.
برخلاف رژیم ولایت مطلقه فقیه، در نظام آینده ایران، جدایی دین از حکومت باید اساس حکمرانی باشد و این نظام هم‌چنین باید بر پایه دموکراسی و حقوق بشر استوار باشد.
بر خلاف جمهوری اسلامی که با حذف دولت ملی، تلاش کرد «امت» را جایگزین «ملت» کند و با فرقه‌گرایی، بذر تفرقه و بی‌اعتمادی را در جامعه بکارد، دولت ملی آینده ایران، حافظ تمامیت ارضی و وحدت ملی، و ضامن امنیت و حقوق شهروندی همه ایرانیان خواهد بود.
در مقابل جمهوری اسلامی که بی‌ثباتی، آشوب، ترور و بحران را به منطقه و جهان صادر کرده است، دولت ملی آینده ایران بر اساس منافع ملی به دنبال گفت‌وگو، تنش‌زدایی و همکاری سازنده با همه دولت‌های جهان خواهد بود.
در حالی که جمهوری اسلامی ثروت ملی ایران را به یغما برده و اقتصاد کشور را به نابودی کشانده، دولت ملی آینده ایران، رفاه، رشد اقتصادی و توسعه پایدار را برای ملت ایران به ارمغان خواهد آورد. نام ایران دوباره بلند خواهد شد و عظمت به سرزمین ما باز خواهد گشت.
در سال سازماندهی برای اقدام نهایی، از شما هم‌میهنان عزیزم در داخل کشور می‌خواهم که روند سازمانیافتن را از خانواده، دوستان نزدیک و افراد مورد اعتماد خود آغاز کنید. آن همبستگی باشکوه ملی را که در چهارشنبه‌سوری و نوروز به نمایش گذاشتید، در سیزده‌بدر و مناسبت‌های پس از آن بزرگتر و گسترده‌تر کنید. در جای‌جای ایران، از استادیوم‌های ورزشی تا سالن‌های تئاتر و سینما تا کنسرت‌های موسیقی، از دانشگاه تا بازار، و در هر گردهمایی و اجتماعی، دوشادوش هم سرود اتحاد ملی بخوانید.
اگر در خارج از ایران زندگی می‌کنید، مسئولیت شما در پشتیبانی از انقلاب ملی ایران و پژواک خواسته‌های هم‌میهنان‌مان بیش از پیش است. برای تاثیرگذاری بیشتر، لازم است که در راستای هم‌افزایی بیشتر نیروهای‌تان بکوشید. شما با پیوستن به احزاب، سازمان‌ها و انجمن‌هایی که به تازگی همکاری‌های خود را در چارچوب اصول و برنامه مشترک آغاز کرده‌اند، می‌توانید فعالیت‌های خود را منسجم‌تر و موثرتر سازید.
ما در مسیر پیروزی قرار داریم و با سازمانیافتن و همبستگی بیشتر، به پیروزی نزدیک‌تر خواهیم شد. باور دارم که آینده‌ای روشن در انتظار ایران است.
پاینده ایران،
رضا پهلوی
@OfficialRezaPahlavi
خامنه ای هراس از جنگ و هلاکت مانند قاسم سلیمانی:تحلیل استاد امیر…
خامنه ای هراس از جنگ و هلاکت مانند قاسم سلیمانی:تحلیل استاد امیر طاهری و حسین آقایی
#إسرائيل
#ایران
#جنگ
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
#إسرائيل
#ایران
#جنگ
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دختر و پسرو زن و مرد
از هر قوم دست در دست هم #ای_ایران می خوانند
البته از دید مریدان فاضلاب پنجاه و هفت اینها مشتی عوام بی سواد کتاب نخوانده اند
بهتر است بروند آثار سیمون دوبووار فمینیست مارکسیست و ولادیمیر ایلیچ اولیانوف لنین و علی شریعتی و مرتضی مطهری و عبدالکریم سروش و احمد شاملو و غلامحسین ساعدی و جلال آل احمد و ... را بخوانند
تا از عوام بودن خارج شوند و به افتخار "الیت روشنفکر" بودن نائل آیند
سپس زن و مرد و اقوام به جان هم بیفتند و به هویت و هست و نیست ایران هم حمله کنند و
نهایتش هم خیلی هنر کنند سرودهای انترناسیونال و سراومد زمستون و یار دبستانی و بهاران خجسته باد و ... را بخوانند
#سیزده_بدر
#پاینده_ایران
#جاويدشاه
#این_آخرین_نبرده_پهلوی_بر_می_گرده
#زنده_و_جاوید_باد_سلسله_پهلوی
#رضا_رضا_پهلوی_این_است_شعار_ملی
#شاه_میاد_به_خونه_ضحاک_سرنگونه
#KingRezaPahlavi
Aria.Farpoori
@AmirTaheri4
از هر قوم دست در دست هم #ای_ایران می خوانند
البته از دید مریدان فاضلاب پنجاه و هفت اینها مشتی عوام بی سواد کتاب نخوانده اند
بهتر است بروند آثار سیمون دوبووار فمینیست مارکسیست و ولادیمیر ایلیچ اولیانوف لنین و علی شریعتی و مرتضی مطهری و عبدالکریم سروش و احمد شاملو و غلامحسین ساعدی و جلال آل احمد و ... را بخوانند
تا از عوام بودن خارج شوند و به افتخار "الیت روشنفکر" بودن نائل آیند
سپس زن و مرد و اقوام به جان هم بیفتند و به هویت و هست و نیست ایران هم حمله کنند و
نهایتش هم خیلی هنر کنند سرودهای انترناسیونال و سراومد زمستون و یار دبستانی و بهاران خجسته باد و ... را بخوانند
#سیزده_بدر
#پاینده_ایران
#جاويدشاه
#این_آخرین_نبرده_پهلوی_بر_می_گرده
#زنده_و_جاوید_باد_سلسله_پهلوی
#رضا_رضا_پهلوی_این_است_شعار_ملی
#شاه_میاد_به_خونه_ضحاک_سرنگونه
#KingRezaPahlavi
Aria.Farpoori
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
گزارشگر منوتو ویدئویی از حضور گسترده مردم در تخت‌جمشید به مناسبت سیزده به‌در ۱۴۰۴ ارسال کرده است.
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
گزارشگر منوتو ویدئویی از اجرای نوای «ای ایران» توسط شهروندان در پارک قیطریه را ارسال کرده است.
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
هم‌چون چهارشنبه‌سوری و نوروز، آیین ملی سیزده‌بدر را به جلوه دیگری از همبستگی ملی بدل خواهیم کرد.
#سیزده_بدر
#ای_ایران
@OfficialRezaPahlavi
#سیزده_بدر
#ای_ایران
@OfficialRezaPahlavi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
گروهی از هنرمندان نیشابوری تصنیف «آتش جاودان» را به مناسبت صد و بیستمین سالگرد تولد قمرالملوک وزیری، خواننده سرشناس آواز ایرانی در آرامگاه عطار نیشابوری اجرا کردند.
تصنیف «آتش جاودان» یا «آتش دل» بنابر شرح مرتضی نی‌داوود، آهنگساز این قطعه در سال ۱۳۱۵ و بر شعری از حسین پژمان بختیاری در مایه دشتی ساخته شد و قمرالملوک وزیری آن را خواند.
independentpersian
@AmirTaheri4
تصنیف «آتش جاودان» یا «آتش دل» بنابر شرح مرتضی نی‌داوود، آهنگساز این قطعه در سال ۱۳۱۵ و بر شعری از حسین پژمان بختیاری در مایه دشتی ساخته شد و قمرالملوک وزیری آن را خواند.
independentpersian
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
محمد خاکپور، بازیکن پیشکسوت فوتبال ایران، در گفت‌وگویی با برنامه «فوتبال ۳۶۰» با نگاهی امیدوارانه به آینده کشور گفت: «من امید را می‌بینم. من همیشه اعتقادم این است که نور بر تاریکی پیروز می‌شود.»
چندی پیش نیز علی دایی در ویدئویی مشابه، بر همین باور تأکید کرده بود.
«نور بر تاریکی پیروز است» عبارتی است که شهبانو فرح پهلوی همواره در پایان پیام‌های خود می‌آورد.
محمد خاکپور چند ماه پیش در ورزشگاه آزادی تهران در برنامه زنده صدا و سیما گفته بود: «شخصی ۵۰ سال قبل که میهنش را دوست داشت این ورزشگاه را ساخت و باعث آبروی ما شد، اما مسئولان جمهوری اسلامی در چند دهه گذشته نتوانستند از آن حراست و نگهداری کنند».
independentpersian
@AmirTaheri4
چندی پیش نیز علی دایی در ویدئویی مشابه، بر همین باور تأکید کرده بود.
«نور بر تاریکی پیروز است» عبارتی است که شهبانو فرح پهلوی همواره در پایان پیام‌های خود می‌آورد.
محمد خاکپور چند ماه پیش در ورزشگاه آزادی تهران در برنامه زنده صدا و سیما گفته بود: «شخصی ۵۰ سال قبل که میهنش را دوست داشت این ورزشگاه را ساخت و باعث آبروی ما شد، اما مسئولان جمهوری اسلامی در چند دهه گذشته نتوانستند از آن حراست و نگهداری کنند».
independentpersian
@AmirTaheri4
لیبرال دموکراسی
امیر طاهری
حراج هلندی «عمو» اوجالان
adminفروردین ۱۵, ۱۴۰۴۰
کردستان
کردستان
در حراج، آن‌طور که همه می‌شناسند، فروشنده کالایی را با قیمت پایین عرضه می‌کند و مشتریان احتمالی با افزایش آن، قیمت نهایی را تعیین می‌کنند. در حراج هلندی، فروشنده با قیمت بالا شروع می‌کند و مشتریان احتمالی با پایین آوردن پی‌درپی آن، سرانجام پایین‌ترین قیمت را به فروشنده تحمیل می‌کنند.
اصطلاح حراج هلندی را می‌توان برای توصیف تجربه سیاسی، عبدالله اوجالان، رهبر تاریخی حزب کارگران کردستان ترکیه (پکاکا) به کاربرد. اوجالان که هوادارانش او را «آپو» به معنای «عمو» یا به قولی «پدر» می‌خوانند هفته گذشته با انتشار بیانیه‌ای از زندان خواستار خلع سلاح رزمندگان پکاکا و انحلال حزب شد ــ پدری که نورچشمی خود را به گورستان می‌فرستد.
در یک فلاش‌بک تاریخی، اوجالان جوان را می‌بینیم که در آغاز دهه ۱۹۷۰ میلادی فعالیت سیاسی خود را در کنار گروهک‌های چپ‌گرایی آغاز کرد که ایدئولوژی را به ملاحظات قومی ترجیح می‌دهند. او هنوز در ۳۰ سالگی خود را عضوی از خانواده بزرگ ترکیه می‌داند و حتی نام پسرش را عثمان می‌گذارد؛ اما به‌تدریج مخلوطی از مارکسیسم‌ــ‌استالینیسم بد‌فهمیده‌شده و فانتزی‌های هویتی او را در مسیری تازه قرار می‌دهد که سرانجام به تأسیس پکاکا منجر می‌شود.
در این مخلوط یا کوکتل سیاسی، اوجالان یک طبقه کارگر خیالی کرد را در نقش پیش‌آهنگ انقلاب پرولتاریایی در ترکیه می‌بیند. برای او مهم نیست که مناطق کردنشین ترکیه اکثراً روستایی‌اند و پرولتاریا به معنای مارکسیستی آن حتی یک درصد از جمعیت را نیز تشکیل نمی‌دهد. از این مهم‌تر، هیچ‌یک از ۴۵ عضو بنیان‌گذار پکاکا را نمی‌توان کارگر یا پرولتاریا خواند؛ به عبارت دیگر، پکاکا حزب کارگران کردستان نیست، حزبی است برای کارگران کردستان به رهبری یک عده بچه‌پولدار یا بورژوا. از این گذشته، آپو هرگز روشن نمی‌کند که کردستان خیالی‌اش کجاست. او گاه از «همه کردها» سخن می‌گوید‌ــ در ترکیه، سوریه، عراق، ایران، لبنان، ارمنستان و آذربایجان شوروی و البته بیش از دو میلیون کارگر کرد که در آن زمان در اروپای غربی کار می‌کردند. اوجالان اما گاهی کردستان را بر چند ایالت جنوب خاوری آسیای صغیر محدود می‌کند، در حالی که دست‌کم نیمی از اتباع کرد ترکیه خارج از آن محیط به سر می‌برند. شهر استانبول به‌تنهایی بیش از سه میلیون کرد را در برمی‌گیرد.
اوجالان برای گریز از این تضادها جنبه طبقاتی حزب نوبنیاد را تأکید می‌کند. پرولتاریای کرد رهبری پرولتاریای تمامی ترکیه را بر عهده می‌گیرد و با الهام از تجربه انقلاب اکتبر روسیه، یک نظام سوسیالیستی در سراسر آناتولی برقرار می‌کند؛ اما در اینجا نیز گفتمان «آپو» با مشکلات بزرگ روبرو می‌شود. اگر قرار است جامعه انسانی را بر اساس طبقات تقسیم کنیم، چه لزومی دارد که یک برچسب قومی به کار ببریم؟ از سوی دیگر، اگر قرار است انقلاب به رهبری طبقه کارگر داشته باشیم، چرا نباید کارگران ترک که بیش از ۹۵ درصد آن طبقه را تشکیل می‌دهند، در ایجاد دولت سوسیالیستی نقش رهبری داشته باشند؟
با شکست طرح تبدیل ترکیه به یک جمهوری سوسیالیستی به رهبری پکاکا و پس از درگیری‌های خونین با دیگر گروه‌های کمونیست ترکیه، اوجالان و یارانش تصمیم گرفتند در حراج هلندی خود یک پله پایین بیایند و خواستار «استقلال» مناطق کردنشین ترکیه شوند؛ اما در این بخش از حراج هلندی نیز با مشکل روبرو شدند. نخست، دست‌کم ۴۰ درصد از اتباع کرد ترکیه در دیگر مناطق جمهوری آتاتورک به سر می‌برند. دوم، مناطقی که اکراد در آن اکثریت دارند، غالباً زیر نفوذ گروه‌های دینی و مذهبی‌ــ از جمله نقشبندیه و علویان‌ــ قرار دارند و مارکسیسم‌ــ‌لنینیسم را چندان نمی‌پسندند.
بدیهی است که جمهوری ترکیه هرگز نمی‌توانست تجزیه پیشنهادی را بپذیرد، به‌ویژه از آن رو که اکثریت اکراد ترکیه نیز چنین خواستی نداشتند.
حراج هلندی اوجالان پس از شکست طرح تجزیه، یک پله پایین آمد و خواستار نوعی فدرالیسم شد که در آن یک جمهوری کرد در کنار یک جمهوری ترک قرار می‌گیرد؛ اما به‌زودی روشن شد که این طرح نیز خریداری ندارد. نخست، بدیهی است که هیئت حاکمه آنکارا حاضر نیست که جمهوری آتاتورک تجزیه شود. دوم، رهبران سنتی و ریش‌سفیدان مناطق کردنشین نیز محافظه‌کارتر از آن بودند که با طرح فدرالیسم به سوی آینده مجهول بروند.
اوجالان خوشبختانه آن‌قدر واقع‌بین بود که از شکست طرح‌های انقلاب بلشویکی به رهبری پکاکا، استقلال مناطق کردنشین و فدرالیسم درس بگیرد؛ اما حراج هلندی خود را یک پله پایین آورد و خواستار خودمختاری، یعنی سیاست‌گذاری در امور محلی، شد؛ اما این طرح نیز به‌سرعت شکست خورد، زیرا جمهوری ترکیه دارای یک نظام بسیار تمرکزگرا است.
@AmirTaheri4
امیر طاهری
حراج هلندی «عمو» اوجالان
adminفروردین ۱۵, ۱۴۰۴۰
کردستان
کردستان
در حراج، آن‌طور که همه می‌شناسند، فروشنده کالایی را با قیمت پایین عرضه می‌کند و مشتریان احتمالی با افزایش آن، قیمت نهایی را تعیین می‌کنند. در حراج هلندی، فروشنده با قیمت بالا شروع می‌کند و مشتریان احتمالی با پایین آوردن پی‌درپی آن، سرانجام پایین‌ترین قیمت را به فروشنده تحمیل می‌کنند.
اصطلاح حراج هلندی را می‌توان برای توصیف تجربه سیاسی، عبدالله اوجالان، رهبر تاریخی حزب کارگران کردستان ترکیه (پکاکا) به کاربرد. اوجالان که هوادارانش او را «آپو» به معنای «عمو» یا به قولی «پدر» می‌خوانند هفته گذشته با انتشار بیانیه‌ای از زندان خواستار خلع سلاح رزمندگان پکاکا و انحلال حزب شد ــ پدری که نورچشمی خود را به گورستان می‌فرستد.
در یک فلاش‌بک تاریخی، اوجالان جوان را می‌بینیم که در آغاز دهه ۱۹۷۰ میلادی فعالیت سیاسی خود را در کنار گروهک‌های چپ‌گرایی آغاز کرد که ایدئولوژی را به ملاحظات قومی ترجیح می‌دهند. او هنوز در ۳۰ سالگی خود را عضوی از خانواده بزرگ ترکیه می‌داند و حتی نام پسرش را عثمان می‌گذارد؛ اما به‌تدریج مخلوطی از مارکسیسم‌ــ‌استالینیسم بد‌فهمیده‌شده و فانتزی‌های هویتی او را در مسیری تازه قرار می‌دهد که سرانجام به تأسیس پکاکا منجر می‌شود.
در این مخلوط یا کوکتل سیاسی، اوجالان یک طبقه کارگر خیالی کرد را در نقش پیش‌آهنگ انقلاب پرولتاریایی در ترکیه می‌بیند. برای او مهم نیست که مناطق کردنشین ترکیه اکثراً روستایی‌اند و پرولتاریا به معنای مارکسیستی آن حتی یک درصد از جمعیت را نیز تشکیل نمی‌دهد. از این مهم‌تر، هیچ‌یک از ۴۵ عضو بنیان‌گذار پکاکا را نمی‌توان کارگر یا پرولتاریا خواند؛ به عبارت دیگر، پکاکا حزب کارگران کردستان نیست، حزبی است برای کارگران کردستان به رهبری یک عده بچه‌پولدار یا بورژوا. از این گذشته، آپو هرگز روشن نمی‌کند که کردستان خیالی‌اش کجاست. او گاه از «همه کردها» سخن می‌گوید‌ــ در ترکیه، سوریه، عراق، ایران، لبنان، ارمنستان و آذربایجان شوروی و البته بیش از دو میلیون کارگر کرد که در آن زمان در اروپای غربی کار می‌کردند. اوجالان اما گاهی کردستان را بر چند ایالت جنوب خاوری آسیای صغیر محدود می‌کند، در حالی که دست‌کم نیمی از اتباع کرد ترکیه خارج از آن محیط به سر می‌برند. شهر استانبول به‌تنهایی بیش از سه میلیون کرد را در برمی‌گیرد.
اوجالان برای گریز از این تضادها جنبه طبقاتی حزب نوبنیاد را تأکید می‌کند. پرولتاریای کرد رهبری پرولتاریای تمامی ترکیه را بر عهده می‌گیرد و با الهام از تجربه انقلاب اکتبر روسیه، یک نظام سوسیالیستی در سراسر آناتولی برقرار می‌کند؛ اما در اینجا نیز گفتمان «آپو» با مشکلات بزرگ روبرو می‌شود. اگر قرار است جامعه انسانی را بر اساس طبقات تقسیم کنیم، چه لزومی دارد که یک برچسب قومی به کار ببریم؟ از سوی دیگر، اگر قرار است انقلاب به رهبری طبقه کارگر داشته باشیم، چرا نباید کارگران ترک که بیش از ۹۵ درصد آن طبقه را تشکیل می‌دهند، در ایجاد دولت سوسیالیستی نقش رهبری داشته باشند؟
با شکست طرح تبدیل ترکیه به یک جمهوری سوسیالیستی به رهبری پکاکا و پس از درگیری‌های خونین با دیگر گروه‌های کمونیست ترکیه، اوجالان و یارانش تصمیم گرفتند در حراج هلندی خود یک پله پایین بیایند و خواستار «استقلال» مناطق کردنشین ترکیه شوند؛ اما در این بخش از حراج هلندی نیز با مشکل روبرو شدند. نخست، دست‌کم ۴۰ درصد از اتباع کرد ترکیه در دیگر مناطق جمهوری آتاتورک به سر می‌برند. دوم، مناطقی که اکراد در آن اکثریت دارند، غالباً زیر نفوذ گروه‌های دینی و مذهبی‌ــ از جمله نقشبندیه و علویان‌ــ قرار دارند و مارکسیسم‌ــ‌لنینیسم را چندان نمی‌پسندند.
بدیهی است که جمهوری ترکیه هرگز نمی‌توانست تجزیه پیشنهادی را بپذیرد، به‌ویژه از آن رو که اکثریت اکراد ترکیه نیز چنین خواستی نداشتند.
حراج هلندی اوجالان پس از شکست طرح تجزیه، یک پله پایین آمد و خواستار نوعی فدرالیسم شد که در آن یک جمهوری کرد در کنار یک جمهوری ترک قرار می‌گیرد؛ اما به‌زودی روشن شد که این طرح نیز خریداری ندارد. نخست، بدیهی است که هیئت حاکمه آنکارا حاضر نیست که جمهوری آتاتورک تجزیه شود. دوم، رهبران سنتی و ریش‌سفیدان مناطق کردنشین نیز محافظه‌کارتر از آن بودند که با طرح فدرالیسم به سوی آینده مجهول بروند.
اوجالان خوشبختانه آن‌قدر واقع‌بین بود که از شکست طرح‌های انقلاب بلشویکی به رهبری پکاکا، استقلال مناطق کردنشین و فدرالیسم درس بگیرد؛ اما حراج هلندی خود را یک پله پایین آورد و خواستار خودمختاری، یعنی سیاست‌گذاری در امور محلی، شد؛ اما این طرح نیز به‌سرعت شکست خورد، زیرا جمهوری ترکیه دارای یک نظام بسیار تمرکزگرا است.
@AmirTaheri4