Amir Taheri امیر طاهری

از همه جالب‌تر این است که مکرون عملیات نظامی اسرائیل را «حق اسرائیل برای دفاع از خود» می‌داند، اما در همان حال می‌خواهد که این عملیات با همه خسارتی که به ایران وارد می‌کند، بی‌نتیجه پایان یابد. او از «ضرورت آتش‌بس» نه پایان جنگ سخن می‌گوید و دانسته یا ندانسته، خواستار بازگشت به وضع موجود پیش از آغاز عملیات جاری است؛ وضع موجودی که اگر بازهم تکرار شود، به همان نتیجه یعنی جنگی دیگر منجر خواهد شد.

مکرون در «سوء‌نیت» خود تنها نیست. سر کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، نیز با زبانی دوپاره سخن می‌گوید. او از یک سو تأکید می‌کند که جمهوری اسلامی تهدیدی حیاتی برای اسرائیل است، اما از سوی دیگر خواستار «توقف فوری» جنگ جاری است. اگر بپرسید: پس اسرائیل چگونه می‌تواند با تهدید حیاتی موردادعای شما روبرو شود، سرکی‌یر پاسخ می‌دهد: ما خواستار گفت‌وشنود بین دو طرف هستیم!

نخست‌وزیر بریتانیا فراموش می‌کند که جنگ نیز نوعی گفتگو است که در آن، دو طرف نظرات و خواسته‌های خود را به سوی یکدیگر شلیک می‌کنند.

یکی از دلایل جنگ‌های بی‌پایان اخیر‌ ــ یعنی از نیمه دوم سده بیستم به بعد‌ ــ این است که دخالت قدرت‌های بزرگ، سازمان ملل متحد، گروه‌های فشاری به‌اصطلاح صلح‌طلب، ترقی‌خواه و چپ‌گرا مانع از آن می‌شود که جنگ کار اصلی خود یعنی تعیین یک بازنده و یک برنده را انجام دهد و وضع موجودی را که به جنگ انجامید، عوض کند تا وضع موجود جدیدی که ضامن صلح و ثبات است، شکل گیرد.

سرانجام می‌رسیم به نگرانی ادعایی رهبرانی مانند مکرون و استارمر که ایران فاقد گزینه سیاسی قابل‌قبول برای دوران انتقال از نظام کنونی‌ ــ که در هر حال ورشکسته است‌ ــ به یک نظام آزاد، توسعه‌گر و صلح‌جو است. مکرون از «خلائی که به هرج‌ومرج منجر می‌شود» سخن می‌گوید، اما فراموش می‌کند که این نظام خمینی‌گرا است که ایران و تمامی منطقه را به سوی هرج‌ومرج کشانده و می‌کشاند.

خلاصه پاسخ به پژوهشگران و کارشناسان فرانسوی و انگلیسی که می‌پرسند پس چه کنیم: لطفاً غصه ما را نخورید! لطفاً بگذارید ما کار خودمان را بکنیم و اگر اشتباه کردیم هم صورتحساب اشتباهات را خودمان بپردازیم. امروز در ایران بر سر دوراهی هستیم: یک راه ادامه مسیر غلطی است که از ۱۹۷۹ میلادی آغاز شد و ما را به نیم‌قرن جنگ سرکوب، سقوط اقتصادی و اخلاقی فساد گسترده و آوارگی میلیونی کشاند. راه دیگر گزینه پادشاهی مشروطه برای دوران گذار است؛ دورانی که در آن با ایجاد ثبات، با تغییر مسیر کنونی، تضمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و گسترش آگاهی عمومی، مردم ایران امکان خواهند یافت تا درباره سیمای آینده میهنشان فکر کنند، بحث کنند، تبلیغ کنند و سرانجام با اعمال حق حاکمیت ملی، تصمیم بگیرند.

امروزه کسانی که مخالف این گزینه‌اند، باید بدانند که در عمل در صف مدافعان وضع موجود یعنی نظام خمینی‌گرا قرار می‌گیرند. البته بعضی ممکن است بگویند که مخالف هر دو گزینه‌اند. در آن صورت، می‌بایستی بگویند گزینه سوم آنان چیست. آقایان مکرون و استارمر اگر نه خامنه‌ای را می‌خواهند نه رضا پهلوی را‌ ــ که در حال حاضر تنها گزینه جدی در برابر اوست‌ ــ، باید بگویند چه گزینه‌ای دارند.

حالا نوبت من است که از آنان بپرسم: لطفاً بفرمایید چه آشی برای ما پخته‌اید؟

https://liberaldemocracy.info/amp/2025/07/amir-taheri-10-07-2025/

@AmirTaheri4

لیبرال دموکراسی

نگرانی‌های ادعایی مکرون و استارمر < لیبرال دموکراسی

آقای خامنه‌ای هر چپق جنگی که کشیده باشد، در موقعیتی نخواهد بود که علاوه بر اسرائیل با ایالات‌متحده، پیمان آتلانتیک شمالی و مجموعه کشورهای عرب از قطر تا عمان وارد جنگ شود.

👍90❤12🎉1

4.14K views11:49