تهدید زندانیان زن به تجاوز جنسی؛ مصداق بارز شکنجه روانی

تهدید به تجاوز همواره یکی از شیوه‌های ارعاب و شکنجه روانی بوده‌ است که صرف‌نظر از اینکه عملی شود یا خیر، به خودی خود می‌تواند مقاومت زندانی را در هم بشکند. به ویژه اینکه در بازداشت بودن و ناتوانی از کمک خواستن از کسی یا فرار از موقعیت زندان، این تهدید را باورپذیر‌تر می‌کند.
کانی اردلان شهادت می‌دهد که در نخستین بازجویی خود، به‌طور تلویحی به تجاوز تهدید شده‌ است: «نمی‌دانم، آن‌لحظه من ترسیده بودم. بدنم لرزید. خودم را جمع کردم. حرصم درآمده بود. بازجویم برگشت گفت فکرت به آن سمت‌ها نرود. حالا می‌رسیم به آن سمت... یکی از جمله‌هایی که بهم گفت این بود که «به لجن می‌کشانمت». خیلی از این حرف عصبانی شدم. گفتم هر کاری دوست داشتی می‌تونی بکنی. من نگرانی بابت چیزی ندارم. فقط یک چیزی را بهت توصیه می‌کنم که اگر آن کار را کردی نگذار من از اینجا زنده بیرون بروم. گفت مثلا چه گهی می‌خوری؟ گفتم خیلی خوب تو کارت را بکن و بگذار من از اینجا زنده بیرون بروم آن‌وقت حالیت می‌کنم که چکار می‌کنم. ببینم من باید خجالت بکشم یا شما؟!

#عدالت‌برای‌ایران #حقوق‌زنان #پاسخگویی
#تجاوز #نه_به_آزار_جنسی #زندانیان_زن #تهدید #جنایت_بی‌عقوبت
#شکنجه_روانی #آزار_جنسی #شکنجه_جنسی #نه_به_تجاوز
#شکنجه #زندان #مصونیت