‍ شریف، شریف زیست، شریف مُرد! شریف مُرد تا نَمیرَد! این مرد را، جنگلِ بلوط می فهمد! درخت از ریشه تا برگ می داند که چه کسی دیگر نیست.!هم آنکه از غمِ گُل، یک جنگل آتش درسینه داشت. بی قرار بود بی قرار. پا در رکابِ رفتن بود. کِلاش کُردی ورکشیده،با پایِ کولبران تا پایتخت رکاب می زد. پایِ پیاده دل می زده به جاده! جاده و جنگل او را می خواند. و او کوله ای داشت از رنج و عشق کردستان لبریز. .
تیغ ها و بوته های مریوان دست مهربان تو را می فهمیدند. کبکان و بلبلان پا در جایِ پای تو خواهند گذاشت. کودکان بسیاری کوله تو را بر دوش خواهند کشید. نه! نه درخت و جنگل سرِ خفتن دارد و نه پیران و کودکان.
زین پس جوانانِ کردستان، هرگاه که باد به رقص آورد علفهای وحشی و زیبای کوهستان، به یاد می آورند آن گیسوانِ بلندو پریشان را
و من یک ایرانی ام که کردستان را دوست دارم با جنگل و غم هایش! با رقص و درد هایش! با راه های سخت و کولبرانش.
کردستان جانِ من است و من شعرِ سعدی را دردآلود زمزمه میکنم. کاش این رمز و کنایه رامیدانستی!

"از ایجا دیگر این من نیستم که می نویسد. اشک می نویسد. گریه آوز می خواند. دیگر این من نیستم، ملتی هستم در یک تن که رنج ِ عظیمِ یک نسل را شعله ورم. دیگر این سوز یک تن نیست،سوزِ رنجِ گسترده قبیله ای است ستمدیده که خیال کوچ اش نیست چراکه به قدمت جهان ریشه دارد دراین آبادی بلوطانش. که دنیایی است کردستانش. آه ای سرزمین خون و رنگ و رقص و رنج و شادی! آه ای ایران! کجای جهانی؟ که رنج تو را نیست پایانی!"
آه ای کردستان
آه ای بلوچستان
آه ای...
آه ای ایران!!!! نکته: توجه به یک فعالِ مدنی محبوب نباید ما را ز دیگر همراهان و همدلان اوغافل کند چراکه چهار تن ، به آتش سپردند جان.!

#شریف_باجور
#امید_حسین_زاده
#رحمت_حکیمی_نیا
#محمد_پژوهشی
#کردستان
#مریوان
#جنگل
#آتش

#محمدنجفی وکیل دادگستری
شازند۴/۶/۱۳۹۷