نوای جاودان بنان

سال‌هاست که طنین صدای بنان، در گوش تاریخ موسیقی ایران باقی مانده و هیچ گرد و غباری از گذر زمان نتوانسته شفافیت آن را کدر کند. او نه فقط خواننده‌ای صاحب‌سبک، بلکه روایتی زنده از ظرافت، وقار و لطافت موسیقی ایرانی بود. تصنیف‌هایش، مانند نسیمی که از روزگار گذشته می‌وزد، هنوز دل‌ها را به لرزه درمی‌آورد. از کاروان تا الهه ناز، از رویای هستی تا بهار دلنشین، هر کدام پنجره‌ای به احساسی ناب و جاودانه‌اند.

بنان، با صدای آرام و روح‌نوازش، گویی پلی بود میان گذشته و آینده، میان خاطراتی که از دست رفته‌اند و امیدی که هنوز باقی مانده است. امروز، در سالگرد درگذشتش، یاد او را نه فقط در نغمه‌های ماندگارش، که در دل‌های عاشقان موسیقی زنده نگه می‌داریم.

عکسی از سال بیست و هفت

این عکس منتشرنشده، از فیلم گمشده‌ی طوفان زندگی بنان را در کنار ژاله علو در اوایل دهه بیست نشان می‌دهد؛ دورانی که هنوز بسیاری از آثار جاودانه‌اش را نخوانده بود، اما صدای پرطنینش در دل دوستداران موسیقی جوانه می‌زد. تصویری سرشار از صفا، بی‌تکلفی و لحظه‌هایی که دیگر تکرار نخواهند شد.

در میان جمعی از دوستان، در فضایی که ساده اما پر از شور زندگی است، بنان با همان آرامش خاص خود نشسته، چشمانش درخشان، لبخندش صمیمی. در کنار او ژاله علو، که هنوز در ابتدای راه درخشان هنری‌اش بود، با چهره‌ای شاد و دلنشین دیده می‌شود. نوای موسیقی، صدای خنده‌ها، و دست‌هایی که به نشانه ریتم به هم می‌خورند، گویی از میان قاب تصویر به گوش می‌رسد.

این تصویر، نه فقط یادگاری از یک عصر فراموش‌شده، بلکه روایتی زنده از روزگاری است که موسیقی و هنر، بی‌ادعا اما عمیق، در دل آدم‌ها ریشه داشتند.

_____

#بنان #غلامحسین_بنان #ژاله_علو #موسیقی_ایرانی #نوای_جاودان #تصویر_منتشر_نشده #خاطره_بازی #هنر_قدیم #کاروان #الهه_ناز #نوستالژی‎

🔗 tehrannegativ

@C_B_SHAHZADEH