🔹جلد میشیم مثل کفتر -بخش پایانی - حمله شخصی؛ مبصر مدرسه ای یاچی؟ (۱/۲)


حمله ی شخصی، یعنی به جای اینکه به استدلال یک فرد بپردازیم به شخصیت او حمله کنیم!

مغالطه گر به جای اینکه روی موضوع مورد بحث حرف بزند، موضوع را ول میکند و "حقیقت" نامربوطی را به رقیب نسبت میدهد.

با این کار، موضوع اصلی فراموش میشود و شخصی که به او حمله شده، وادار میشود از خود دفاع کند.
اگر انتقادی فکر نکنیم، حتما گرفتار این مغالطه میشویم، به خصوص اگر با اتهامی که به فرد دیگر زده شده موافق باشیم.

برای مثال، تصویر یک ورزشکار معروف را روی تبلیغات یک خودروی پرشتاب و کم مصرف میبینید.

دوستتان میگوید: کی این حرف مزخرف را قبول میکند؟ این ورزشکار حتا نمیتواند توپ را درست پرتاب کند

حال تصور کنید که شما هم موافق باشید که این ورزشکار، ورزشکار توانایی نیست. همین قضیه موجب میشود که شما به سختی بتوانید مغالطه‌ی دوستتان را شناسایی کنید.

موضوع اصلی، توانایی ورزشکار نیست، موضوع اصلی خودرو است.

مغالطه‌ی حمله ی شخصی به سه شکل متفاوت زیر به کار میرود. مشترک در میان آنها این نکته است که تلاش میکنند تا توجه را از موضوع اصلی به شخصیت خود فرد جلب کند.


#آزارگر:
حمله ای است که به شخصیت یا رفتار شخصی رقیب میشود. این حمله زمانی تاثیر میگذارد که شخص حمله شده از خودش دفاع کند و موضوع اصلی فراموش شود.


مثال:

− استاد شما سخنرانی خوبی درباره ی وسعت جهان ارائه میدهد، اما همه ی دانشجوها میگویند او نمره خیلی بد میدهد.

− کسی به شما نصیحتی میکند. اما شما به حرفش گوش نمی دهید، چون لباسی که پوشیده، نامناسب است.

۲ .وابسته به شرایط:

از شرایط فردی یک شخص − چیزی که به موضوع اصلی مربوط نیست − استفاده میکنند تا توجه را از موضوع اصلی به موضوع دیگری جلب کنند. این نوع مغالطه معمولا با این جمله شروع میشود: این همان چیزی است که از او انتظار خواهیم داشت.

مثال:

− سخنرانی اشو درباره ی نویسندگی خلاق مسخره است. معلوم است که خود اشو از این قضیه نفع میبرد!


− به تبلیغات این کانال گوش نده! آنها بودجه شان را از خارج کشور میگیرند.


۳ .خودت هم همینطوری:

این مغالطه میگوید استدلال یک فرد نامعتبر است، چون خود فرد همان کاری را که دارد بدان توصیه میکند، انجام نمیدهد. این مغالطه هم، مانند مغالطه‌ی آزارگر، زمانی میتواند تاثیر خود را بگذارد که فرد مورد حمله بحث اصلی را رها کند تا از خودش دفاع کند.


مثال:

− برای چه باید به حرف تو گوش کنم؟ تو میگویی به خانواده شاهزاده درحال حاضر حمله نکنیم ، خودت قبلا که انتقاد میکردی ! ( فرق انتقاد من با انتقاد شما در منصفانه بودن انتقاد است)

− حرفهای او درباره ی اصلاح گفتمان ها زمانی متقاعدکننده است که فراموش کنی خودش روزگاری قانونشکن بوده.

با اینهمه بسا که اشخاص دیگری از نوع کج اندیشان کوردل دیگران را درخور و شایسته آزادی ندانند، بویژه سوء استفاده چیانی چنین میکنند که دیگران را #نادان #ناشایسته و #بیسواد میشمارند.

#اشو

https://t.me/C_B_SHAHZADEH