هر انچه در #تصویر میبینید دیگر وجود ندارد

نه #پلاسکو
نه آسمان آبی و #پاک

و نه #آزادی و انتخاب #پوشش

@c_b_shahzadeh

🔴 #اینجاایران_است...............

#صدا
#تصویر
#دوربین....

https://t.me/joinchat/AAAAAEFfTeEwBlEKjszgVQ

پدر با ۹۵ هزار تومن خانه‌ خرید،
پسر ۷ کیلو پیاز ...

🔴واین #سرانجامی است که احمقان و #شورشیان ۵۷ به #ارمغان اوردند
انان که در #ماه به دنبال #تصویر بودند
و افسوس که از #گرما_خورشید غافل شدند و این #سرزمین به #یخبندان_فلاکت مبدل شد....

ما که در سایه خورشید معذب بودیم
چشمان کور سزاوار همین شب بودیم

#ننگ_نفرین_ابدی_بر_مجاهدین_منفور
#ایرانو_پس_میگیریم
#سال۹۸سال_براندازی

@c_b_shahzadeh

⚠️در این #تصویر عمیق، یک پسر با ظرف، یک سرکوب‌گر، و یک سطل زباله قرار دارد.

روی سپر سرکوب‌گر، کلمهٔ پلیس(Police) تبدیل به (Pouch) به معنی (کیسه) شده است‌. البته اینجا معنی (کیف پول) را هم می‌دهد. زباله‌ها همان حکومت و وابستگان به قدرت هستند و پلیس اینجا نقش کیسه‌ای برای محافظت از زباله‌ها را بازی می‌کند. پلیس، با اینکه می‌داند بوی تعفن این زباله‌ها(حکومت) همه‌جا را به گند کشیده است‌، اما با کمال میل نقش کیسه زباله را برای محافظت از سیستم، برعهده گرفته است. یعنی مهم نیست چه چیزی در جریان است، مهم نیست در چه کثافتی فرو رفته‌ایم، حتی اگر یک بچه با ظرف غذا باشد، جواب «سرکوب» است. زیرا مردم به طور کامل حذف شده‌اند و اولویت محافظت از سیستم و دریافت پول برای مزدوری است.

بچه‌ای که به سمت زباله‌ها می‌رود، «مردم» هستند. ظرف غذا، نشان از گرسنگی دارد. و رفتن به سمت زباله‌ها، یعنی مردم برای بقا، متکی به سیستم هستند، مهم نیست چقدر زباله باشد. این تصویر، میزان و خطر وابستگی مردم به سیستم، و تهاجم حکومت برای فقر و ضعیف شدن عمدی مردم را نشان می‌دهد. همچنین به مردم یادآوری می‌کند پلیسی دیگر وجود ندارد و جمع دزدان، جمع است.