⭕️تکذیب #شایعه_خودساخته ، ابزاری برای بی‌اثر کردن افشاگری‌های واقعی!
با همگانی شدن شبکه جهانی اینترنت ، افشاگری درباره فسادها و ظلم‌های افراد سرشناس و حکومت‌ها، سریع‌تر و راحت‌تر صورت می گیرد . قدرتمندان و حکومت‌ها برای بی‌اثر کردن این افشاگری‌ها نیاز دارند که مردم را نسبت به افشاگران و به طور کلی افشاگری بدبین کنند. این خواسته را با تکنیک #تکذیب_شایعه_خودساخته اجرا می کنند. به عنوان مثال دروغی را بین مردم رواج می‌دهند که آقایX که یک سیاست‌مدار خودی است در سفر خارجی که به فلان کشور داشته، با زنی را مورد آزار جنسی قرار داده است . بعد از فراگیر شدن شایعه ، سیستم با سند و مدرک ثابت می‌کند که اصلا مهر کشور فلان در پاسپورت آقایX نخورده و او اصلا به آن کشور سفر نکرده است. نکته اصلی ماجرا این‌جا است که شهروندان آن جامعه که این تکذیب را می‌بینند، نسبت به افشاگری‌های واقعی هم مشکوک و بدبین می‌شوند و با خود می‌گویند: «نکند آنها هم دروغ باشد!» این دقیقا همان چیزی است که حکومت ها می‌خواهند؛ یعنی بی‌اعتبار کردن افشاگری.
به عنوان مثال در ایران ،صدا و سیما با تولید برنامه‌هایی افشاگر از قبیل «بدون تعارف» و ... از این تکنیک بهره می برد.
این نکته را هم باید اضافه کرد که ترویج #شایعه_خودساخته، بدون استفاده از اینترنت برای حکومت‌ها سخت و پرهزینه است، اما با سرویس‌های رایگانی چون اینستاگرام، تلگرام و ... این کار به راحتی انجام می گیرد . مثلا در اینستاگرام صفحه‌هایی را می‌سازند که ظاهری کاملا مخالف با حکومت دارد، این پیج‌ها #شایعه‌های_خودساخته را رواج می‌دهند و از طرف دیگر برخی کانال های خبری و تلویزیونی آنها را تکذیب می‌کنند. تشخیص #شایعه‌های_خودساخته در جوامعی که آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات وجود نداشته باشد یا محدودیت داشته باشد ، بسیار دشوار است.
@c_b_shahzadeh
با همگانی شدن شبکه جهانی اینترنت ، افشاگری درباره فسادها و ظلم‌های افراد سرشناس و حکومت‌ها، سریع‌تر و راحت‌تر صورت می گیرد . قدرتمندان و حکومت‌ها برای بی‌اثر کردن این افشاگری‌ها نیاز دارند که مردم را نسبت به افشاگران و به طور کلی افشاگری بدبین کنند. این خواسته را با تکنیک #تکذیب_شایعه_خودساخته اجرا می کنند. به عنوان مثال دروغی را بین مردم رواج می‌دهند که آقایX که یک سیاست‌مدار خودی است در سفر خارجی که به فلان کشور داشته، با زنی را مورد آزار جنسی قرار داده است . بعد از فراگیر شدن شایعه ، سیستم با سند و مدرک ثابت می‌کند که اصلا مهر کشور فلان در پاسپورت آقایX نخورده و او اصلا به آن کشور سفر نکرده است. نکته اصلی ماجرا این‌جا است که شهروندان آن جامعه که این تکذیب را می‌بینند، نسبت به افشاگری‌های واقعی هم مشکوک و بدبین می‌شوند و با خود می‌گویند: «نکند آنها هم دروغ باشد!» این دقیقا همان چیزی است که حکومت ها می‌خواهند؛ یعنی بی‌اعتبار کردن افشاگری.
به عنوان مثال در ایران ،صدا و سیما با تولید برنامه‌هایی افشاگر از قبیل «بدون تعارف» و ... از این تکنیک بهره می برد.
این نکته را هم باید اضافه کرد که ترویج #شایعه_خودساخته، بدون استفاده از اینترنت برای حکومت‌ها سخت و پرهزینه است، اما با سرویس‌های رایگانی چون اینستاگرام، تلگرام و ... این کار به راحتی انجام می گیرد . مثلا در اینستاگرام صفحه‌هایی را می‌سازند که ظاهری کاملا مخالف با حکومت دارد، این پیج‌ها #شایعه‌های_خودساخته را رواج می‌دهند و از طرف دیگر برخی کانال های خبری و تلویزیونی آنها را تکذیب می‌کنند. تشخیص #شایعه‌های_خودساخته در جوامعی که آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات وجود نداشته باشد یا محدودیت داشته باشد ، بسیار دشوار است.
@c_b_shahzadeh