‍ «#شاهزاده_خوشبخت» نام #داستان کوتاهی از #اسکار_وایلد است. ماجرای #مجسمه ای زراندود در میان #شهری از #گرسنگان و #بی_خانمان_ها و پرستویی که تکه تکه از اندام طلایی #مجسمه میکند و به #فقرا می دهد. حالا مجسمه ای بی جان که به هیچ کار #مردم_گرسنه نمی آمد، هرچند رویه #زرین خود را از دست داده اما در چشم #گرسنگان، تلالویی دیگر دارد. او حالا #شاهزاده_ای است که هرچند زراندود نیست اما شاهزاده ای #خوشبخت است.
پیداست که مشکل هیچ #جامعه_ای با توزیع #طلا بین #فقرا حل نمی شود اما باطن این #داستان استعاری، تلنگر به چهره های شاخص یا #مدیران جامعه ای است که به جای حل مشکلات اساسی، به #لعاب و اذین آن می اندیشند و دغدغه ظاهر و نمایه جایگزین نگرانی در مورد باطن و رویه پنهان #جامعه شده است.
اکنون ماجرای #کشتی_مطلا در #موزه_آستان_مقدس_حضرت_معصومه بخش عمده #اخبار_سایت ها و #کانال_ها را به خود اختصاص داده است. واقعیت آن است که ذوقی این چنین با مفاهیم #مذهبی یا #سنتی فی نفسه اشکالی ندارد و بخش عمده #هنر در #تاریخ خاستگاه #مذهبی هم داشته است و #طلای بکار رفته هم از جنس آن طلا که دردی را دوا کند نیست اما #مشکل آنجاست که چنین رویدادی در برهه ای شکل می گیرد و بار #روانی خود را بر #افکار_عمومی می گذارد که دغدغه غالب در #جامعه وضعیت بد #معیشتی است و هنوز چند روزی از بروز کشوری اعتراض ها نگذشته است. بدیهی ترین #انتظار در این شرایط درک حساسیت مردم و توجه به #ابعاد_روانی_جامعه است اما در کمال تاسف اثری از آن نازک اندیشی ها و دوراندیشی ها نیست و حتا توجهی به حفظ ظاهر و عدم تحریک خاطر آزرده بخش های تحت فشار جامعه وجود ندارد و هنوز این تصور وجود دارد که آنچه #بحران_ها را در این #کشور رقم می زند نه بی اعتنایی به حساسیت ها و #مطالبات که عاملی بیرونی است.
#سهند_ایرانمهر

https://t.me/joinchat/AAAAAEFfTeEwBlEKjszgVQ