چند نکته
عیب و ایراد «گروه همبستگی» و «منشور»ش را نمی‌توان با کم و زیاد کردن افراد برطرف کرد. چه کسی به این افراد «صلاحیت گزینش» داده است؟!
من نمیدانم «گروه همبستگی» و «منشور»ش چه خواهد شد ولی هیچ انسان مسئولی نمیتواند نسبت به آنچه مطرح میشود بی‌اعتنا باشد و یا به فرافکنی بپردازد و یا با انواع فشار و حتا رابطه بخواهد منتقدان و مخالفان را ساکت کند! از این نظر صِرفِ واکنش شاهزاده رضا پهلوی را مثبت میدانم.
جدا از نقش منحصر به فرد شاهزاده @PahlaviReza این گروه عیب و ایرادی نمی‌داشت اگر نقش و وظیفه‌ای بر اساس کیفیت و جمع خود تعریف می‌کرد.
این گروه آشکارا ناهمگون است و تنها نکته‌ی غیرقابل مناقشه در آن، زندگی در خارج کشورست! اگر سلبریتی هنری و مدنی و سیاسی هستند، پس رئیس یکی از احزاب قومی در آن چه می‌کند؟ اگر نمایندگان گروه‌ها و احزاب سیاسی هستند، پس افراد دیگر در آن چه می‌کنند؟! و...
آیا این گروه، تجمیع افراد است؟ پس چرا فقط نماینده یک حزب قومی از فقط یک استان در آنجاست؟ آیا تجمیع جریانات است؟ هر کدام از این افراد نماینده کدام جریان هستند؟
چرا منشوری که می‌بایست بازتاب همبستگی ملی باشد و به جذب حداکثری بیانجامد، بازتاب فقط «حداقل‌های» امضاکنندگان آنست؟ چرا این منشور با امتناع از سوی افراد و جریاناتی روبرو شده که پیشینیه‌ی تلاش آنها علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی و دمکراسی شفاف است؟
چرا «منشور همبستگی» برای ایران، خالی از مفاهیم و نمادهای ملی است؟ و...
شفافیت از این نظر مهم است که هم دانست مشکلات و ابهامات از سوی کدام افراد و جریانات بوده و هم به میزان شناخت آنها از واقعیات جامعه پی برد.
پیشنهاد
این گروه هم بر اساس وظایفی که برای خود در همین «منشور» اعلام کرده و هم بر اساس سخنان برخی اعضای آن که اینجا و آنجا حرف زده‌اند، اساسا نیازی به منشور نداشت! بلکه کافی می‌بود این افراد (گذشته از شاهزاده رضا پهلوی که همواره برای آزادی ایران تلاش کرده) همانطور که متن خود را نامیده‌اند، به اعلام و حمایت از «همبستگی» با ملت ایران، و اگر بتوانند، به «سازماندهی برای آزادی» بپردازند. این اعلام وظیفه با اعلام چند بند کافی می‌بود:
«ما گروهی از فعالان سیاسی و مدنی خارج کشور با باور مشترک به:
🔸تمامیت ارضی و یکپارچگی سرزمینی میهن‌مان ایران [«تمامیت ارضی» برای احترام به ایرانیان عرب‌زبان استان خوزستان و «یکپارچگی سرزمینی» برای احترام به ایرانیان استان‌های کُردنشین که به زبان فارسی اهمیت می‌دهند!]
🔸پایبندی به قواعد دمکراسی و اصول جهانشمول حقوق بشر
🔸حق انتخاب مردم ایران برای تعیین نظام سیاسی کشور بر اساس راه‌های حقوقی دمکراتیک که مجلس مؤسسان منتخب ملت ایران پس از جمهوری اسلامی مقرر خواهد داشت،
اعلام می‌کنیم که نقش و وظیفه‌ی خود را در پشتیبانی از انقلاب آزادیخواهانه‌ی ملت ایران در موارد زیر با جدیت تمام پی میگیریم:
🔸تلاش برای فشار بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی و زمامدارانش و تشویق جامعه جهانی به حمایت حداکثری از حقوق مبارزات مردم ایران از جمله:
🔸رایزنی با دولت‌های خارجی برای اخراج سفرای جمهوری اسلامی
🔸رایزنی با دولت‌های خارجی برای اخراج وابستگان جمهوری اسلامی در کشورهای مربوطه
🔸تلاش جهت یافتن راهکارهایی برای یاری به اعتراضات و اعتصابات و انقلاب آزادیخواهانه‌ی مردم ایران
🔸ما تمام تلاش و تجارب خود را در اختیار کنشگران داخل ایران قرار می‌دهیم و با شفافیت فعالیت‌های خود را پیش می‌بریم.»
اینکه این ادعاها می‌توانست عملی شود یا نه، می‌بایست منتظر می‌ماندیم و می‌دیدیم.
تجربه «گروه همبستگی» و «منشور» بار دیگر نشان می‌دهد، اینکه بخواهیم از «سرمایه ملی» هر بار به سود خود، «برداشت» کنیم، جواب نمی‌دهد و شکست می‌خورد.
منحصر به فرد بودن نقش و جایگاه «سرمایه ملی» در همین نکته است! هر اقدامی له و علیه وی، به سود او تمام میشود و حامیان نقش شاهزاده دمکرات، تا زمانی که حضور و حیات داشته باشد، محکم‌تر از او به عنوان «سرمایه ملی» که می‌بایست در خدمت آزادی و حقوق ملت و مملکت باشد، محافظت می‌کنند.
در پایان، من نمی‌توانم به شاهزاده توصیه کنم در این گروه بماند یا نه، اما این را میدانم که همواره از همه‌ی افراد و جریانات ملی و آزادیخواه اعم از چپ و راست و طرفدار جمهوری و پادشاهی، حمایت کرده و هیچ پروایی از نشستن با مخالفان خود از هر فکر و جریانی نداشته و همین نیز وی را از اینکه با گروهی باشد، بی‌نیاز می‌کند!
نقش وی، به دلیل تسلط و آشنایی‌اش با مسائل ایران و منطقه و جهان و خواست و حقوق مردم، در سفر و دیدارهای اروپاییش، بیش از هر زمان دیگر روشن شده است.
#نه_به_انقلاب۵۷
#no_to_islamic_republic
الهه بقراط
عیب و ایراد «گروه همبستگی» و «منشور»ش را نمی‌توان با کم و زیاد کردن افراد برطرف کرد. چه کسی به این افراد «صلاحیت گزینش» داده است؟!
من نمیدانم «گروه همبستگی» و «منشور»ش چه خواهد شد ولی هیچ انسان مسئولی نمیتواند نسبت به آنچه مطرح میشود بی‌اعتنا باشد و یا به فرافکنی بپردازد و یا با انواع فشار و حتا رابطه بخواهد منتقدان و مخالفان را ساکت کند! از این نظر صِرفِ واکنش شاهزاده رضا پهلوی را مثبت میدانم.
جدا از نقش منحصر به فرد شاهزاده @PahlaviReza این گروه عیب و ایرادی نمی‌داشت اگر نقش و وظیفه‌ای بر اساس کیفیت و جمع خود تعریف می‌کرد.
این گروه آشکارا ناهمگون است و تنها نکته‌ی غیرقابل مناقشه در آن، زندگی در خارج کشورست! اگر سلبریتی هنری و مدنی و سیاسی هستند، پس رئیس یکی از احزاب قومی در آن چه می‌کند؟ اگر نمایندگان گروه‌ها و احزاب سیاسی هستند، پس افراد دیگر در آن چه می‌کنند؟! و...
آیا این گروه، تجمیع افراد است؟ پس چرا فقط نماینده یک حزب قومی از فقط یک استان در آنجاست؟ آیا تجمیع جریانات است؟ هر کدام از این افراد نماینده کدام جریان هستند؟
چرا منشوری که می‌بایست بازتاب همبستگی ملی باشد و به جذب حداکثری بیانجامد، بازتاب فقط «حداقل‌های» امضاکنندگان آنست؟ چرا این منشور با امتناع از سوی افراد و جریاناتی روبرو شده که پیشینیه‌ی تلاش آنها علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی و دمکراسی شفاف است؟
چرا «منشور همبستگی» برای ایران، خالی از مفاهیم و نمادهای ملی است؟ و...
شفافیت از این نظر مهم است که هم دانست مشکلات و ابهامات از سوی کدام افراد و جریانات بوده و هم به میزان شناخت آنها از واقعیات جامعه پی برد.
پیشنهاد
این گروه هم بر اساس وظایفی که برای خود در همین «منشور» اعلام کرده و هم بر اساس سخنان برخی اعضای آن که اینجا و آنجا حرف زده‌اند، اساسا نیازی به منشور نداشت! بلکه کافی می‌بود این افراد (گذشته از شاهزاده رضا پهلوی که همواره برای آزادی ایران تلاش کرده) همانطور که متن خود را نامیده‌اند، به اعلام و حمایت از «همبستگی» با ملت ایران، و اگر بتوانند، به «سازماندهی برای آزادی» بپردازند. این اعلام وظیفه با اعلام چند بند کافی می‌بود:
«ما گروهی از فعالان سیاسی و مدنی خارج کشور با باور مشترک به:
🔸تمامیت ارضی و یکپارچگی سرزمینی میهن‌مان ایران [«تمامیت ارضی» برای احترام به ایرانیان عرب‌زبان استان خوزستان و «یکپارچگی سرزمینی» برای احترام به ایرانیان استان‌های کُردنشین که به زبان فارسی اهمیت می‌دهند!]
🔸پایبندی به قواعد دمکراسی و اصول جهانشمول حقوق بشر
🔸حق انتخاب مردم ایران برای تعیین نظام سیاسی کشور بر اساس راه‌های حقوقی دمکراتیک که مجلس مؤسسان منتخب ملت ایران پس از جمهوری اسلامی مقرر خواهد داشت،
اعلام می‌کنیم که نقش و وظیفه‌ی خود را در پشتیبانی از انقلاب آزادیخواهانه‌ی ملت ایران در موارد زیر با جدیت تمام پی میگیریم:
🔸تلاش برای فشار بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی و زمامدارانش و تشویق جامعه جهانی به حمایت حداکثری از حقوق مبارزات مردم ایران از جمله:
🔸رایزنی با دولت‌های خارجی برای اخراج سفرای جمهوری اسلامی
🔸رایزنی با دولت‌های خارجی برای اخراج وابستگان جمهوری اسلامی در کشورهای مربوطه
🔸تلاش جهت یافتن راهکارهایی برای یاری به اعتراضات و اعتصابات و انقلاب آزادیخواهانه‌ی مردم ایران
🔸ما تمام تلاش و تجارب خود را در اختیار کنشگران داخل ایران قرار می‌دهیم و با شفافیت فعالیت‌های خود را پیش می‌بریم.»
اینکه این ادعاها می‌توانست عملی شود یا نه، می‌بایست منتظر می‌ماندیم و می‌دیدیم.
تجربه «گروه همبستگی» و «منشور» بار دیگر نشان می‌دهد، اینکه بخواهیم از «سرمایه ملی» هر بار به سود خود، «برداشت» کنیم، جواب نمی‌دهد و شکست می‌خورد.
منحصر به فرد بودن نقش و جایگاه «سرمایه ملی» در همین نکته است! هر اقدامی له و علیه وی، به سود او تمام میشود و حامیان نقش شاهزاده دمکرات، تا زمانی که حضور و حیات داشته باشد، محکم‌تر از او به عنوان «سرمایه ملی» که می‌بایست در خدمت آزادی و حقوق ملت و مملکت باشد، محافظت می‌کنند.
در پایان، من نمی‌توانم به شاهزاده توصیه کنم در این گروه بماند یا نه، اما این را میدانم که همواره از همه‌ی افراد و جریانات ملی و آزادیخواه اعم از چپ و راست و طرفدار جمهوری و پادشاهی، حمایت کرده و هیچ پروایی از نشستن با مخالفان خود از هر فکر و جریانی نداشته و همین نیز وی را از اینکه با گروهی باشد، بی‌نیاز می‌کند!
نقش وی، به دلیل تسلط و آشنایی‌اش با مسائل ایران و منطقه و جهان و خواست و حقوق مردم، در سفر و دیدارهای اروپاییش، بیش از هر زمان دیگر روشن شده است.
#نه_به_انقلاب۵۷
#no_to_islamic_republic
الهه بقراط