«ظالمان»
(۶ خرداد ۱۴۰۳، ۲۶ می ۲۰۲۴)
۲۶ اُمین برگ از آیین #رهایی

به نام عشق و آزادی

آنان که پیام‌آور فقر، جنایت‌های بزرگ و اعدام بودند و خود را ناجی یک ملت خطاب می‌کردند (۱)
آنان که هر صدای منتقد و مخالف را در نطفه خفه می‌کردند و جنایت‌های خویش را انکار می‌نمودند (۲)
آنان که حکومت‌داری ایشان در قدرت‌پرستی و پول‌پرستی خلاصه می‌شد اما ادعای ساده‌زیستی داشتند (۳)
دچار چنان مرگی شدند که خلاصه‌ی تمام زجرهایی بود که دهه‌ها بر آزادی‌خواهان روا داشتند (۴)

در میان زمین و آسمان بلاتکلیف و بی هیچ راه فراری، در میان آتش سوختند در حال که باران می‌بارید، در میان کوه و جنگل جنازه هایشان ساعت‌ها در سرما رها بود؛ آن‌چنان که بر سر مخالفان خود آوردند (۵)
اینان عصاره‌های شرّ و فسادند که مردمان بر مرگشان لطیفه‌سرایی می‌کنند، پای می‌کوبند و می‌رقصند (۶)
و حافظ به نمایندگی از یک ملت چه زیبا سرود که «خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل» (۷)

پی‌نوشت:
پس از سقوط بالگرد حامل #رییسی و همراهانش در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ که منجر به مرگ آنها شد.

#زن_زندگی_آزادی
#مهسا_امینی
#توماج_صالحی

«عصیان»
(۱۴ آبان ۱۴۰۳، ۳ نوامبر ۲۰۲۴)
۲۸ اُمین برگ از آیین #رهایی

به نام عشق و آزادی

آگاهی، در جلدی از عصیان عالم‌گیر (۱)
عالم‌گیر، آن‌چنان که در هر نقطه از جهان می‌توان آن را لمس کرد (۲)
زنی که با عصیانش، تاریخ را می‌نگارد (۳)
در پیش چشم مذهبیون تجارت‌پیشه؛ در مقابل جماعتی که از ترس نگاه کردن به شجاعت بی‌انتهای او، به انکارش برخاستند (۴)

زنی که کودک انسان او را، که چنان آهویی وحشی است، در آغوش گرفت و نوازش کرد (۵)
زنی که آموزگار جامعه شد (۶)
زنی که با عصیانش، تاریخ را می‌نگارد (۷)

پی‌نوشت:
برای #آهو_دریایی که در اعتراض به تعرض نیروهای حراست دانشگاه، برهنه شد.

#دختر_علوم_تحقیقات
#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی