«انکار»
(۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ۹ مِی ۲۰۲۳)
دهمین برگ از آیین #رهایی

به نام عشق و آزادی

آنان که همه زیبایی‌ها در دین و آیین‌شان مُنکَر است (۱)
یکرنگی و صداقت جامعه و سپس جان شیرین انسان‌ها را می‌گیرند و آن را انکار می‌کنند (۲)
رهبران انکار، عمامه‌پوشان مُهر بر پیشانی، که در سایه‌ی نظامیان فاسد، حکم بر گرفتن جان انسان‌ها می‌دهند (۳)
و جهانی که رهبرانش به محکومیت‌های توخالی و پوشالی بسنده می‌کنند (۴)

محکومیت‌هایی که تنها چراغ سبزی‌ست برای جنایتکاران، در انکار جان‌هایی که ستانده و باز نخواهند گشت (۵)
ما را جز خود پناهی نیست (۶)
ما را جز انکار این حجم از زشتی و سیاهی، که فردی را تنها به جرم ابراز عقیده بر چوبه‌ی دار می‌آویزد، راهی نیست (۷)
این پیله‌های خودساخته را پاره کنیم و با همه‌ی وجود، آزادی را فریاد کنیم (۸)


پی‌نوشت: بعد از اعدام #یوسف_مهراد و #سیدصدرالله_فاضلی‌زارع به جرم ساختگی سب‌النبی توسط جمهوری فاسد و جنایت‌پیشه‌ی اسلامی در اراک؛
یوسف مهراد ۳ کودک خردسال داشت و صدرالله سرپرستی مادر سالمندش را به عهده داشت.

#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
#irgcterrorists

«شیطان»
(۳۱ شهریور ۱۴۰۲، ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳)
هجدهمین برگ از آیین #رهایی

به نام عشق و آزادی

خدای نادیده‌شان را اگرچه هنوز کسی ندیده اما شیطان را مردم در وجود این حاکمان هر لحظه ملاقات می‌کنند (۱)
حاکمانی که سجاده نماز خویش را بر خون مردمان بی‌پناه پهن کرده‌اند، نماز می‌گزارند به نیت تصاحب قدرت و ثروت یک کشور و مزدورانشان به خانه‌ی قربانیان حمله‌ور می‌شوند (۲)
حاکمانی حقیر، مزدورانی بس حقیرتر که گوش به فرمان حاکمان شیطان صفت خود هستند (۳)

حاکمانی که در انظار عالم از آزادی دم می‌زنند؛ اما به سوی کودکان در خانه‌ی آنها، گاز اشک‌آور می‌زنند؛ به جرم اینکه چرا خانواده‌شان دادخواه خون به ناحق ریخته‌ی عزیزانشان هستند (۴)
از شرّ این شیطان به کدام خدا پناه ببریم؟ (۵)
به کدام خدا جز آن خدا که در وجود تک تک ما نهفته است؟ (۶)
خدای یکی شدن در مقابل این ظلم و بیداد بی‌انتها؛ که ما بدون یکدیگر هیچ هستیم و با هم، آن خدای نادیده هستیم که هیچ قدرتی ورای قدرتش متصور نیست (۷)

پی‌نوشت: پس از حمله‌ی مزدوران جمهوری اسلامی به خانواده #جواد_حیدری ، از کشته‌شدگان قیام #زن_زندگی_آزادی در سال ۱۴۰۱، در خانه آنها

#مهسا_امینی