#میکروفمینیسم، ایستادگی حتی در مقیاس کوچک
هلیا عسگری
کانون زنان ایرانی
سالهاست زنان برای دستیابی به برابری جنسیتی قدم برمی‌دارند؛ از تلاش برای داشتن حق رای گرفته تا برابری دستمزد وحق تحصیل و کار و انتخاب پوشش. همین تلاش برای رسیدن به حقوق برابر در تمام زمینه‌ها اعم از اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، ادبی و حتی در زندگی مشترک، فمینیسمی است که برای بسیاری از افراد همچنان تلاش زنان برای برتری بر مردان تعریف می‌شود. این رویکرد نسبت به فمینیسم در تمام کشورها وجود دارد. همچنین گرایش‌های پدرسالارانه در بسیاری از کشورها و حتی دولت‌های مدرن دیده می‌شود. تنها این نکته وجود دارد که در کشورهایی که محافظه‌کاری مذهبی حاکم است، پدرسالاری چهره‌ی عریان‌تری دارد و زنان شهروندان درجه‌ی دوم محسوب می‌شوند. همین موضوع دغدغه‌ی اصلی فعالان حقوق زن است که نمی‌دانند در چنین کشورهایی که حقوق شهروندی ندارند چگونه باید برای برابری مبارزه کنند؟ در کشورهای دموکراتیک راهبرد اساسی برای رسیدن به برابری، شکل‌دهی به جنبش‌های اجتماعی و طرح مطالبات از طرف گروه‌های حقوق زنان است و آنها می‌توانند به‌طور جمعی برای رسیدن به حقوق برابر مبارزه کنند. اما در کشورهای اقتدارگرای مذهبی این کار برای زنان راحت، شدنی نیست، زیرا در کنار نهادهای امنیتی که هرگونه فعالیت زنان را سرکوب می‌کنند، جامعه‌ی سنتی هم خود مانعی برای رسیدن به مطالبات زنان است. اینجاست که مقاومت‌های روزمره برای زنان معنا پیدا می‌کند و میکروفمینیسم تعریف می‌شود؛ اقداماتی کوچک اما معنادار در فضاهایی که مردان یا نظام سیاسی مذهبی بر آنها غالب‌اند.
با سکسیم روزمره چه کنیم
یکشنبه‌شب، بیست و پنجم ماه مارس، اشلی چاینی، مجری و تهیه‌کننده ۳۸ ساله، آماده شده بود تا فردا صبح مجدد سر کار برود. در رختخواب غلت زد و دوربین خود را روشن کرد تا چیزی که در ذهنش بود را بالاخره بگوید: «وقتی ایمیلی به یک مدیرعامل می‌فرستم و باید دستیارش را هم برای هماهنگ کردن کارها در جریان قرار دهم، اگر دستیار زن باشد، همیشه در قسمت گیرنده اول آدرس ایمیل دستیار و بعد از آن آدرس ایمیل مدیرعامل را وارد می‌کنم. این شکل مورد علاقه‌ی من از میکروفمینیسم است. شکل مورد علاقه شما چیست؟» و بعد این ویدیو را با هشتگ #microfeminism در تیک‌تاک منتشر کرد.
این ویدیو و موضوع آن به خاطر رویکردش در جهت کاهش شکاف‌های جنسیتی، به‌ویژه در محیط‌های حرفه‌ای، مورد توجه قرار گرفت و بیش از سه میلیون بار دیده شد و ۵۸۴۳ نظر دریافت کرد و توانست یک بحث بین کاربران درباره‌ی پاسخ‌های کوچک اما قاطع خود به سکسیم روزمره راه اندازد. ترندی که تاکنون بیش از ۱۰ میلیون بازدید درتیک‌تاک داشته است و باعث شد کاربران تجربیات خود را از سکسیسم، چه آنلاین و چه آفلاین، به اشتراک بگذارند و در عین حال تلاش کنند تا با تشویق افراد به انجام اقدامات کوچک و روزمره، از تبعیض‌های جنسیتی ریشه‌داری که به زنان در حرفه‌‌اشان آسیب می‌زنند، کم کنند.
اصطلاح میکروفمینیسم از دهه‌ها پیش در مقالات آکادمیک وجود داشته، اما هرازگاهی در فرهنگ عامه مطرح می‌شود، مانند زمانی که کامالا هریس در مناظره معاونت ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰، مایک پنس را به دلیل قطع مکرر صحبت‌هایش سرزنش کرد و گفت: « معاون رئیس‌جمهور، من دارم صحبت می‌کنم». با وجود اینکه چاینی این اصطلاح را اختراع نکرده، اما با ویدئوی‌اش که هزاران کامنت گرفت و ویدئوهای مشابهی که با همان هشتگ در شبکه‌های اجتماعی آپلود شد، این اصطلاح را به مخاطبان جدیدی معرفی کرد. نه موضوع تبعیض جنسیتی در محیط کار جدید بود و نه تلاش زنان برای مقابله با آن، اما زنان به نوع دیگری از مقابله و پاسخ به سکسیسم توجه نشان دادند که به آن «میکروفمینیسم» می‌گویند. اقداماتی که نیازی به راهپیمایی یا کارهای پرهزینه ندارند.
ادامه را در لینک زیر ببینید:
https://ir-women.com/20667
@EveDaughters
هلیا عسگری
کانون زنان ایرانی
سالهاست زنان برای دستیابی به برابری جنسیتی قدم برمی‌دارند؛ از تلاش برای داشتن حق رای گرفته تا برابری دستمزد وحق تحصیل و کار و انتخاب پوشش. همین تلاش برای رسیدن به حقوق برابر در تمام زمینه‌ها اعم از اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، ادبی و حتی در زندگی مشترک، فمینیسمی است که برای بسیاری از افراد همچنان تلاش زنان برای برتری بر مردان تعریف می‌شود. این رویکرد نسبت به فمینیسم در تمام کشورها وجود دارد. همچنین گرایش‌های پدرسالارانه در بسیاری از کشورها و حتی دولت‌های مدرن دیده می‌شود. تنها این نکته وجود دارد که در کشورهایی که محافظه‌کاری مذهبی حاکم است، پدرسالاری چهره‌ی عریان‌تری دارد و زنان شهروندان درجه‌ی دوم محسوب می‌شوند. همین موضوع دغدغه‌ی اصلی فعالان حقوق زن است که نمی‌دانند در چنین کشورهایی که حقوق شهروندی ندارند چگونه باید برای برابری مبارزه کنند؟ در کشورهای دموکراتیک راهبرد اساسی برای رسیدن به برابری، شکل‌دهی به جنبش‌های اجتماعی و طرح مطالبات از طرف گروه‌های حقوق زنان است و آنها می‌توانند به‌طور جمعی برای رسیدن به حقوق برابر مبارزه کنند. اما در کشورهای اقتدارگرای مذهبی این کار برای زنان راحت، شدنی نیست، زیرا در کنار نهادهای امنیتی که هرگونه فعالیت زنان را سرکوب می‌کنند، جامعه‌ی سنتی هم خود مانعی برای رسیدن به مطالبات زنان است. اینجاست که مقاومت‌های روزمره برای زنان معنا پیدا می‌کند و میکروفمینیسم تعریف می‌شود؛ اقداماتی کوچک اما معنادار در فضاهایی که مردان یا نظام سیاسی مذهبی بر آنها غالب‌اند.
با سکسیم روزمره چه کنیم
یکشنبه‌شب، بیست و پنجم ماه مارس، اشلی چاینی، مجری و تهیه‌کننده ۳۸ ساله، آماده شده بود تا فردا صبح مجدد سر کار برود. در رختخواب غلت زد و دوربین خود را روشن کرد تا چیزی که در ذهنش بود را بالاخره بگوید: «وقتی ایمیلی به یک مدیرعامل می‌فرستم و باید دستیارش را هم برای هماهنگ کردن کارها در جریان قرار دهم، اگر دستیار زن باشد، همیشه در قسمت گیرنده اول آدرس ایمیل دستیار و بعد از آن آدرس ایمیل مدیرعامل را وارد می‌کنم. این شکل مورد علاقه‌ی من از میکروفمینیسم است. شکل مورد علاقه شما چیست؟» و بعد این ویدیو را با هشتگ #microfeminism در تیک‌تاک منتشر کرد.
این ویدیو و موضوع آن به خاطر رویکردش در جهت کاهش شکاف‌های جنسیتی، به‌ویژه در محیط‌های حرفه‌ای، مورد توجه قرار گرفت و بیش از سه میلیون بار دیده شد و ۵۸۴۳ نظر دریافت کرد و توانست یک بحث بین کاربران درباره‌ی پاسخ‌های کوچک اما قاطع خود به سکسیم روزمره راه اندازد. ترندی که تاکنون بیش از ۱۰ میلیون بازدید درتیک‌تاک داشته است و باعث شد کاربران تجربیات خود را از سکسیسم، چه آنلاین و چه آفلاین، به اشتراک بگذارند و در عین حال تلاش کنند تا با تشویق افراد به انجام اقدامات کوچک و روزمره، از تبعیض‌های جنسیتی ریشه‌داری که به زنان در حرفه‌‌اشان آسیب می‌زنند، کم کنند.
اصطلاح میکروفمینیسم از دهه‌ها پیش در مقالات آکادمیک وجود داشته، اما هرازگاهی در فرهنگ عامه مطرح می‌شود، مانند زمانی که کامالا هریس در مناظره معاونت ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰، مایک پنس را به دلیل قطع مکرر صحبت‌هایش سرزنش کرد و گفت: « معاون رئیس‌جمهور، من دارم صحبت می‌کنم». با وجود اینکه چاینی این اصطلاح را اختراع نکرده، اما با ویدئوی‌اش که هزاران کامنت گرفت و ویدئوهای مشابهی که با همان هشتگ در شبکه‌های اجتماعی آپلود شد، این اصطلاح را به مخاطبان جدیدی معرفی کرد. نه موضوع تبعیض جنسیتی در محیط کار جدید بود و نه تلاش زنان برای مقابله با آن، اما زنان به نوع دیگری از مقابله و پاسخ به سکسیسم توجه نشان دادند که به آن «میکروفمینیسم» می‌گویند. اقداماتی که نیازی به راهپیمایی یا کارهای پرهزینه ندارند.
ادامه را در لینک زیر ببینید:
https://ir-women.com/20667
@EveDaughters
کانون زنان ایرانی
میکروفمینیسم،ایستادگی حتی در مقیاس کوچک | کانون زنان ایرانی