🆔@Farsi_Iranwire
قاضی ربیحاوی؛ از کتاب‌های مستقل و سانسور نشده حمایت نمی‌شود
گفتگوی #محمدتنگستانی با #قاضی‌ربیحاوی درباره #سانسور
🔴چرا برای انتشار آثارتان به ناشران مستقل خارج ایران اعتماد نمی‌کنید و آثارتان را به آنها نمی‌سپارید؟
➖ما به عنوان نویسنده به ناشران ایرانی خارج کشور یا به قول شما ناشران مستقل اعتماد می کنیم اما آنها به ما اعتماد ندارند. انتشار کتاب نویسنده‌هایی مثل من که مشهور نیستند و خوانندگان محدودی دارند که فقط خود نویسندگان را شامل می‌شود از نظر اقتصادی برای ناشر ایرانی ساکن خارج صرف نمی‌کند. من سال‌ها پیش برای یک سخنرانی به دعوت یک ناشر ایرانی به پاریس رفتم متن اصلی بحث را بر حمایت ناشران خارج کشور گذاشتم. هنوز هم بر همان نظر هستم و گمان می‌کنم نشر ایرانی خارج کشور می تواند شکلی معقول و مرتب پیدا کند اگر از جانب نویسنده‌ها، خوانندگان و خود ناشران حمایت شود.اغلب ناشران مستقل خارج از کشور فقط به چند شکل محدود کتابی را منتشر می‌کنند.
راه این است: ناشر صددرصد خیالش راحت باشد که کتاب منتشر شده مورد توجه همه قرار می‌گیرد و پول ساز است.
راه دوم: نویسنده هزینه چاپ و انتشار کتابش را به ناشر بپردازد. خب برای نویسنده‌ای مثل من که چهار دهه مشغول انجام این حرفه هستم مثل این می‌ماند که به شوفر تاکسی بگویی هر مسافر را که به مقصد می‌رسانی باید مبلغی هم به او بپردازی، و این عملی نیست چون شوفر تاکسی با دریافت پول از مسافر شکم خود و خانواده‌اش را سیر می‌کند نه با پرداخت پول به آنها. گاهی هم موضوع جدی‌تر است. مثلا چند سال پیش رمانی نوشتم بنام – پسران عشق – و به درخواست شخصی که در آن زمان با نشری در سوئد همکاری می‌کرد کتاب را جهت انتشار برای آنها فرستادم. مدت‌ها بعد وقتی ناشر متوجه شد که موضوع کتاب چیست از انتشار آن صرف‌نظر کرد. خب این کتاب اولین رمانی ایرانی‌ای بود که درباره عشق دو مرد جوان حرف می‌زد و وقایع آن هم درست در میانه اتفاقات انقلاب بود، بنابراین روایت‌هایی هم از عمکرد سازمان‌ها و احزاب چپ به میان آمده بود که مورد پسند ناشر واقع نشد. سانسور اخلاقی فقط در ایران نیست بلکه گاهی در فرهنگ ایرانی نهادیه شده است. پس از مدت‌ها بالاخره آن رمان راانتشارات گردون در آلمان چاپ کرد. از طرفی دیگر انتقال کتاب چاپ شده از چاپخانه به انبار نشر مرحله پایان یک کتاب نیست.
جزئیات بیشتر در بلاگ #ادبیات_و_شما:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/24688
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire
قاضی ربیحاوی؛ از کتاب‌های مستقل و سانسور نشده حمایت نمی‌شود
گفتگوی #محمدتنگستانی با #قاضی‌ربیحاوی درباره #سانسور
🔴چرا برای انتشار آثارتان به ناشران مستقل خارج ایران اعتماد نمی‌کنید و آثارتان را به آنها نمی‌سپارید؟
➖ما به عنوان نویسنده به ناشران ایرانی خارج کشور یا به قول شما ناشران مستقل اعتماد می کنیم اما آنها به ما اعتماد ندارند. انتشار کتاب نویسنده‌هایی مثل من که مشهور نیستند و خوانندگان محدودی دارند که فقط خود نویسندگان را شامل می‌شود از نظر اقتصادی برای ناشر ایرانی ساکن خارج صرف نمی‌کند. من سال‌ها پیش برای یک سخنرانی به دعوت یک ناشر ایرانی به پاریس رفتم متن اصلی بحث را بر حمایت ناشران خارج کشور گذاشتم. هنوز هم بر همان نظر هستم و گمان می‌کنم نشر ایرانی خارج کشور می تواند شکلی معقول و مرتب پیدا کند اگر از جانب نویسنده‌ها، خوانندگان و خود ناشران حمایت شود.اغلب ناشران مستقل خارج از کشور فقط به چند شکل محدود کتابی را منتشر می‌کنند.
راه این است: ناشر صددرصد خیالش راحت باشد که کتاب منتشر شده مورد توجه همه قرار می‌گیرد و پول ساز است.
راه دوم: نویسنده هزینه چاپ و انتشار کتابش را به ناشر بپردازد. خب برای نویسنده‌ای مثل من که چهار دهه مشغول انجام این حرفه هستم مثل این می‌ماند که به شوفر تاکسی بگویی هر مسافر را که به مقصد می‌رسانی باید مبلغی هم به او بپردازی، و این عملی نیست چون شوفر تاکسی با دریافت پول از مسافر شکم خود و خانواده‌اش را سیر می‌کند نه با پرداخت پول به آنها. گاهی هم موضوع جدی‌تر است. مثلا چند سال پیش رمانی نوشتم بنام – پسران عشق – و به درخواست شخصی که در آن زمان با نشری در سوئد همکاری می‌کرد کتاب را جهت انتشار برای آنها فرستادم. مدت‌ها بعد وقتی ناشر متوجه شد که موضوع کتاب چیست از انتشار آن صرف‌نظر کرد. خب این کتاب اولین رمانی ایرانی‌ای بود که درباره عشق دو مرد جوان حرف می‌زد و وقایع آن هم درست در میانه اتفاقات انقلاب بود، بنابراین روایت‌هایی هم از عمکرد سازمان‌ها و احزاب چپ به میان آمده بود که مورد پسند ناشر واقع نشد. سانسور اخلاقی فقط در ایران نیست بلکه گاهی در فرهنگ ایرانی نهادیه شده است. پس از مدت‌ها بالاخره آن رمان راانتشارات گردون در آلمان چاپ کرد. از طرفی دیگر انتقال کتاب چاپ شده از چاپخانه به انبار نشر مرحله پایان یک کتاب نیست.
جزئیات بیشتر در بلاگ #ادبیات_و_شما:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/24688
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
قاضی ربیحاوی؛ از کتاب‌های مستقل و سانسور نشده حمایت نمی‌شود
🆔@Farsi_Iranwire
مزدک نظافت؛ در ایران ادبیات اروتیک به طور کلی از بین رفته است
چهل‌ویکمین نفری که با او گفت‌وگو کرده‌ایم «مزدک نظافت» است. آقای نظافت، در تعریف خودسانسوری می‌گوید: «اگر به طور جامع بخواهیم بگوییم خودسانسوری یعنی خودداری فرد، جامعه یا رسانه از گفتنِ چیزی که باید بگوید اما نمی‌خواهد، نمی‌تواند و یا اجازه گفتن آن را ندارد».
🔴خودسانسوری را یک بداخلاقی فرهنگی تعریف می‌کنید یا محافظه‌کاری؟
🔵 هم می توان آن را بداخلاقی یا بی‌اخلاقی فرهنگی تعبیر کرد و هم محافظه‌کاری! در شرایط مختلف وضع فرق می‌کند. عمدتاً گاه برای جلوگیری از به خطر افتادنِ منافع، آبرو و اخلاق ساختگیِ فردی یا اجتماعی‌ست! گاه هم ترسی است که انسان از شکستنِ تابوها و عواقبِ آن دارد! به همین دلیل هنرمند محافظه‌کار می‌شود و یا در نهایت یکی از آن‌هایی می‌شود که یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ.
🔴برخی بر این باور هستند که سانسور، سبب خلاقیت می‌شود، شما به این گفته باور دارید؟
🔵به هیچ وجه! فرض کنید که دست‌ها، پاها و چشم‌های شما را بسته‌اند و دور شما دیوار کشیده‌اند، آیا می‌توانید راهی به بیرون پیدا کنید؟! خیر، اول باید نیرو صرف کنید تا خودتان را از شر بند‌ها خلاص کنید و بعد دنبال خروجی بگردید! مسلّم است وقتی ذهن درگیر این می‌شود که از کلمات فرار کند انرژی‌اش برای هیچ و پوچ به هدر می‌رود. برای خلق یک اثر هنری ذهن باید کاملا آزاد باشد و توان خودش را صرف خلق اثر کند. بدون قید و بند!
ادامه گفتگو در بلاگ #ادبیات_و_شما :👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/24766
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire
مزدک نظافت؛ در ایران ادبیات اروتیک به طور کلی از بین رفته است
چهل‌ویکمین نفری که با او گفت‌وگو کرده‌ایم «مزدک نظافت» است. آقای نظافت، در تعریف خودسانسوری می‌گوید: «اگر به طور جامع بخواهیم بگوییم خودسانسوری یعنی خودداری فرد، جامعه یا رسانه از گفتنِ چیزی که باید بگوید اما نمی‌خواهد، نمی‌تواند و یا اجازه گفتن آن را ندارد».
🔴خودسانسوری را یک بداخلاقی فرهنگی تعریف می‌کنید یا محافظه‌کاری؟
🔵 هم می توان آن را بداخلاقی یا بی‌اخلاقی فرهنگی تعبیر کرد و هم محافظه‌کاری! در شرایط مختلف وضع فرق می‌کند. عمدتاً گاه برای جلوگیری از به خطر افتادنِ منافع، آبرو و اخلاق ساختگیِ فردی یا اجتماعی‌ست! گاه هم ترسی است که انسان از شکستنِ تابوها و عواقبِ آن دارد! به همین دلیل هنرمند محافظه‌کار می‌شود و یا در نهایت یکی از آن‌هایی می‌شود که یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ.
🔴برخی بر این باور هستند که سانسور، سبب خلاقیت می‌شود، شما به این گفته باور دارید؟
🔵به هیچ وجه! فرض کنید که دست‌ها، پاها و چشم‌های شما را بسته‌اند و دور شما دیوار کشیده‌اند، آیا می‌توانید راهی به بیرون پیدا کنید؟! خیر، اول باید نیرو صرف کنید تا خودتان را از شر بند‌ها خلاص کنید و بعد دنبال خروجی بگردید! مسلّم است وقتی ذهن درگیر این می‌شود که از کلمات فرار کند انرژی‌اش برای هیچ و پوچ به هدر می‌رود. برای خلق یک اثر هنری ذهن باید کاملا آزاد باشد و توان خودش را صرف خلق اثر کند. بدون قید و بند!
ادامه گفتگو در بلاگ #ادبیات_و_شما :👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/24766
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
مزدک نظافت؛ در ایران ادبیات اروتیک به طور کلی از بین رفته است