🆔@Farsi_Iranwire
چهل‌ودومین نفری که با او گفت‌وگو کرده‌ایم «کورش کرم‌پور» است. آقای کرم‌پور، در تعریف خودسانسوری می‌گوید: «خودسانسور حرف نزدن است و با سکوت تفاوت‌هایی دارد. سکوت را معطوف به اراده خود می‌دانم ،البته مرادم عرفان نیست. و حرف نزدن را معطوف به اراده حکومت تعریف می‌کنم».

🔴خود‌سانسوری را یک بداخلاقی فرهنگی تعریف می‌کنید یا محافظه‌کاری؟

🔵 سانسور را مهندسی فرهنگی می‌دانم که نتیجه‌های اخلاقی دارد.آن نتیجه‌های اخلاقی می‌شود خودسانسوری. مثلا به ضرب‌المثل « دیوار موش داره، موش هم گوش داره» را در نظر بگیرد و یا«دروغی مصلحت آمیز به ز راستی فتنه انگیز».این گزاره‌های زبانی نقش پلیس پنهان و ماموران لباس‌شخصی را در تاریخ و فرهنگ ما ایفا می‌کنند.جامعه به شکلی تربیت می‌شود که براساس ضرب‌المثل اول حتی از حرف زدن با خودش هم می‌ترسد، چه برسد با دیگری و اینگونه هسته‌های کوچکِ جمعیت‌‌سازی از همان ابتدا از درون متلاشی می‌شود. شاید هم اصلا شکل نگیرد تا به متلاشی شدن برسد. در ضرب‌المثل دوم، جامعه آنگونه تربیت می‌شود که سخن حق را تلخ بداند و این رفتار به مرور زمان از طریق زبان وارد ژن فرهنگی ما می‌شود و در نهایت به یک میراث اخلاقی متنهی می‌شود. این کارکرد اخلاقی ریشه در مهندسی قدرتِ سیاسی برای ملت سازی دارد. سخن و گفته‌های آدم‌هایی مثل سعدی ، درباری و رسمی و متناسب با خواست قدرت بوده است. حق محور نیست مصلحت محور است. شورای مصلحت نظام و این قبیل نهادها و سازمان‌ها از دل همین سنت سیاسی - اخلاقی به وجود می‌آید.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/24812
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔Farsi_Iranwire
به سراغ تعدادی از نوازندگان و خوانندگان موسیقی خواهیم رفت و گفت‌وگوهایی با محوریت سانسورهای غیر‌دولتی با آنها خواهیم داشت. در ادامه گفت‌وگوی ایران‌وایر با «لیلا محمدی» را می‌خوانید. لیلا محمدی متولد ۱۳۵۷ در تهران و فارغ‌التحصیل رشته مدیریت پروژه است. یک دهه پیش خانم محمدی به همراه بهنام ضیائی گروه موسیقی «همسفران» را تشکیل داداند و در سال‌های گذشته ترانه‌ها و آهنگ‌هایی مانند «باز آمدم»، «نایافته» و «من و تو درخت و باران» را تنظیم و پخش کرده‌اند.


برخی بر این باور هستند که سانسور، سبب خلاقیت می‌شود، شما به این گفته باور دارید؟
ـ در گذشته و حتی جهان غرب (مثلا کشور فرانسه) برخی به این موضوع معتقد بودند که سانسور سبب خلاقیت می‌شود. اما من خودسانسوری و اصولا هر نوع سانسوری را در جهت مخالف خلاقیت می‌دانم. انسان به صورت آزاد (به معنای واقعی آزادی و دموکراسی) قادر است پنجره‌های جدیدی را به روی خود و جهانیان بگشاید. هنرمند و سپس به طور کلی جامعه‌ای که خود سانسور و دیگر سانسور است، نمی‌تواند رد‌پایی لایق برای نسل آینده بگذارد که از آنجا بتواند به جای بهتری پرتاب شود. در همین چهل سال گذشته به دلیل سانسور در ایران، به باور من، همه ما در هر عرصه‌ای (موسیقی، ادبیات، و...) نتوانسته‌ایم اسطوره بپرورانیم. درست است که در عصر تکنولوژی، سرعت و شبکه‌های اجتماعی مثل فیس بوک و غیره، تمرکز انسان‌ها به کارهای خلاقانه کم شده اما از سوی دیگر به دلیل سانسور، هنر به انحطاط رفته است. کسانی که هنر و فکرشان در سطح و مبتذل است به خواست حکومت بازار را در دست دارند و سلیقه مخاطب در هجوم کارهای سطحی و مبتذل باقی مانده است به طوری که می‌توان گفت سطحی‌نگری در هنر مورد تایید و خواست حکومت است.
جزئیات بیشتر در بلاگ #ادبیات_و_شما :
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25147
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
سینا ولی‌الله؛ خودسانسوری از اندرونی خانه‌ شکل گرفت

چهل‌وچهارمین نفری که با او گفت‌وگو کرده‌ایم «سینا ولی‌الله» است. آقای ولی‌الله در تعریف خودسانسوری می‌گوید: « خود‌سانسوری ناشی از محدوديت است. این اتفاق ناگوار می‌تواند در برگیرنده محدوديت‌های شخصی، فرهنگی و يا محدوديت‌هایی ایجاد شده براساس شرايط باشد. خودسانسوری در تمام حالت‌ها هنرمند و يا خالق اثر را به انتخاب گزيده‌ای از بين گزينه‌های موجود محدود می‌كند. این محدودیت ممكن است نظر، فكر و ايده‌ مولف را بر اساس شرايط،‌ بخاطرعقيده، باورها، تربيت خانوادگی و يا شرايط جامعه و يا شايد بخاطر ترس از مسائلی كه در آينده ممكن است پيش بيايد، تغيير دهد.

🔴خود‌سانسوری را یک بداخلاقی فرهنگی تعریف می‌کنید یا محافظه‌کاری؟

➖ خودسانسوری در ابتدای امر، محافظه‌كاری است يعنی شخص براساس شرايط پیرامون، با محافظه‌كاری، فعلی را یا انجام می‌دهد و یا نه. در فرهنگ ما خودسانسوری از اندرونی خانه‌ها پا به جامعه گذاشته است. به مرور زمان خودسانسوری وقتی به صورت عادت در زندگی روزمره شكل می‌گيرد تبديل به بداخلاقی اجتماعی و رفتاری نادرست می‌شود. سبب دوروئی می‌شود و دوروئی هم که در هیچ جامعه و جمعی پسندیده نیست. موقعيتی كه خالق اثر هر چه می‌گويد‌، آن چيزی ‌نيست كه خودش به آن باور دارد بلکه آن اتفاقی‌ست كه بنا به منافع و یا ترس از عواقب مجبور به ارائه آن شده است.


🔴برخي در ايران بر اين باوراند كه سانسور سبب خلاقيت در هنر می‌شود‌،به اين گفته باور داريد؟

➖ محدوديت باعث بروز خلاقيت می‌شود ولی الزاماً آن خلاقيت نمی‌تواند جايگزين خلاقيت اصلی یعنی آن فعلی كه مد نظر هنرمند است، بشود. به باور من نکته مهم و ناگفته و یا نادانسته آن دوستان همین است.
شايد برای نشان دادن مسائلی كه امكان ارائه آن در فضای اجتماعی و سیاسی ایران نيست راه‌های ديگری را انتخاب كنند اما آن راه‌ها نمی‌توانند نتيجه صددرصد مثبتی داشته باشند. بعنوان مثال ممكن است در سريال‌های ما ابراز علاقه و محبت و لحظات عاشقانه را با روش‌های مختلفی نشان بدهند. مثلا زن و مرد به سمت یکديگر بروند، بعد دوربین تصويری بیرون از پنجره اتاق را نشان بدهد، آسمان آبی و يا دو پرنده و الخ.
جزئیات را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25288
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
روناک فرجی؛ تاریخ شاهنشاهی ایران مسبب خودسانسوری ماست

چهل‌وششمین نفری که با او گفت‌وگو کرده‌ایم «روناک فرجی» خانم فرجی در تعریف خود‌سانسوری می‌گوید: «خودسانسوری با اینکه زیر مجموعه سانسور است، اما می­تواند تعریف بسیار گسترده­ای داشته باشد، عوامل زیادی می­توانند موجب بروز خودسانسوری به صورت خودآگاه و ناخودآگاه شوند. مهمترین عامل خودسانسوری ترس است و به دنبال آن می­توان به این عوامل نیز اشاره کرد؛ هنگامی که بدون علت خارجی، فرد در موقعیتی قرار مى­گیرد كه در اقلیت است و یا در پذیرفته شدن توسط جامعه ترديد دارد و يا به دليل عدم تأیید توسط دیگران مجبور به سکوت می‌شود، یا جملاتی را به زبان می‌آورد که در اصل هیچ باورى به آن ندارد، نتیجتاً می­توان گفت که فرد دچار خودسانسورى شده و اين تنها در کلام خلاصه نمی‌شود. می‌توان آن را در تمام ارتباطات اجتماعی همچون نوشتن، دیدن و حتی نوع و شکل لباس پوشیدن و غذا خوردن نیز یافت. خودسانسوری بسیار فراتر از سانسور حکومتی می­تواند ارزش­های آزادی بیان و اندیشه را نابود ­کند».

🔴خود‌سانسوری را یک بداخلاقی فرهنگی تعریف می‌کنید یا محافظه‌کاری؟

➖من اين را یک بداخلاقى فرهنگى مى­دانم که به محافظه­کاری منتهی می­شود. زیرا هنگامی كه يك ناهنجاری سال­ها بر جامعه تحميل مى­شود و رفته رفته به يك هنجار و گاها قانون یا حتى به يك فرهنگ و عرف تبديل و در ذات مردم نهادينه می­شود، مخالفت با آن به احتمال زیاد سبب طرد شدن و از دست دادن اعتبار، آبرو و موقعيت فرد خواهد شد. از اين رو فرد براى حفظ جايگاه فعلى‌ و مشروعیت در جمع یا جامعه ناگزير است با خودسانسورى وضعیت و بودن خود را ثابت نگاه دارد.
جزئیات بیشتر را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25386
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
در ویژه نامه «سانسور نوروزی» که ویژه تعطیلات نوروزی ۱۳۹۷ است، با تعدادی هنرمند که به نحوی در سال گذشته یا سانسور شده‌اند و یا در راستای مبارزه با سانسور فعالیت کرده‌اند، گفت‌وگو کرده ایم. از آن ها پرسیده ایم در سال ۱۳۹۶ چه چیزهایی را در هنر و زندگی‌ خود سانسور کرده اند و تصمیم دارند در سال ۱۳۹۷ چه خط قرمزهایی را زیر پا بگذارند؟
اغلب هنرمندانی که ساکن ایران هستند، بدون آگاهی از فکر و تصمیم یک‏دیگر، گفتند قصد دارند به مخالفت با «حجاب اجباری» بپردازند و پدیده اجتماعی «دختران خیابان انقلاب» برایشان اهمیت دارد. تعدادی در این ۱۳ گفت‌وگو، به وضوح از آزادی حجاب حمایت کردند و مابقی با خودسانسوری و اشاره غیرمستقیم، به این مهم پرداختند.
ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه «سانسور نوروزی»، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم.
امروز اول فروردین ۱۳۹۷ است و روز «علی احمد‌زاده» نام دارد. احمد‌زاده کارگردان سینما است و تا کنون فیلم‌هایی مانند «مهمونی کامی»، «پدیده» و «مادر قلب اتمی» را ساخته است. هر سه فیلم ساخته شده این کارگردان ۳۱ ساله زادۀ تهران با مشکلات لغو موقت مجوز اکران و سانسور کامل اثر مواجه بوده است. به باور من، اگر قرار بر این بود که جایزه‌ و یا سیمرغی به کارگردان سانسور شده‌ای اعطا شود، علی احمد‌زاده در این بخش لایق لوح تقدیر است.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25434
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
امروز چهارم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «پرستو فروهر» نام دارد. او ۵۵ سال پیش در تهران زاده شد ۲۶ سال است که در آلمان سکونت دارد. این نویسنده، هنرمند و فعال حقوق بشر آثار هنری خود را در نقاط گوناگون جهان به نمایش گذاشته است. از او تا کنون کتاب‌های «سرزمینی که پدر و مادرم در آن به قتل رسیدند» و «بخوان به نام ایران» منتشر شده است.
بعد از قتل «پروانه اسکندری» و «داریوش فروهر» در دهه ۷۰ شمسی، او تاکنون در پیشبرد دادخواهی قتل‌های سیاسی تلاش زیادی کرده است. در 19 سال گذشته، آذر ماه هر سال پرستو فروهر برای برگزاری مراسم یادبود مادر و پدر خود به ایران سفر می‌کند و نیروهای امنیتی و انتظامی مانع از برگزاری این مراسم می‌شوند و نام پرستو فروهر به تیتر رسانه‌ها تبدیل می‌شود . اما سال گذشته، یعنی سال ۱۳۹۶ که علاوه بر ندادن اجازه برگزاری مراسم یادبود، او به اتهام های «تبلیغ علیه نظام» و«توهین به مقدسات» به خاطر آثار هنری خود دادگاهی و محکوم به زندان شد. نیروهای امنیتی و انتظامی می‌خواهند فریاد پرستو فروهر که هرسال برای دادخواهی پدر و مادر به قتل رسیده‌اش به رسانه‌ها کشیده می‌شود را با این اتهام و حکم خاموش کنند اما پرستو فروهر نماد مقاومت در برابر سانسور شده است.

➖در سال ۱۳۹۶ گرفتار چه سانسورها و خودسانسوری‌هایی بوده اید؟

🔴 در سال ۱۳۹۶ بیش تر از خودسانسوری ،درگیر مکافات‌های سانسور بودم. سالی بود که در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه شدم و یکی از اتهامات من توهین به مقدسات بود بر اساس یک سری از کارهای هنری‌ام که به صورت کلاژ خلق کرده بودم. این حجم‌ها و کتیبه‌ها را با بهره‌گیری از هنر تکه‌چسبانی با یک‌سری از پارچه‌هایی که نماد‌های مذهبی بر روی آن ها چاپ شده بود، ساخته بودم. از آن آثار، آقایان تعبیر توهین به مقدسات را داشتند و در نهایت هم من را محکوم کردند. در سال ۱۳۹۶ این موضوع سبب شد که حضور هنری من در ایران بیش از گذشته با سانسور مواجه باشد و از لحاظ حرفه‌ای دچار انزوا شوم. پیش از این پرونده‌سازی سعی می‌کردم سالیانه در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی شرکت کنم و آثارم را برای مردم کشورم به نمایش بگذارم. اما با این اتهامات، به نوعی حضورم محدود شده است و آن ها سعی کرده‌اند که من را به هنرمندی ممنوعه تبدیل کنند.
جزئیات بیشتر را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25465
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز پنجم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «کامبیز حسینی» نام دارد.

کامبیز ۴۲ سال پیش در رشت زاده شده و اکنون ساکن امریکا است. این طنزنویس و طنزپرداز با برنامه تلویزیونی «پارازیت» در بخش فارسی «صدای امریکا»(VOA) به جامعه ایران معرفی شد و با تداوم و خلاقیت در برنامه‌سازی، با گذشت زمان صاحب سبک در ژانر طنز سیاسی و اجتماعی شده است. سال ۲۰۱۳ جایزهٔ «گزارش‏گران بدون مرز» را در دفاع از آزادی بیان گرفت و در سال‌های گذشته در همین راستا برنامه‌های پرمخاطبی ساخته است. به باور من موفقیت و دلیل تفاوت این طنز‌نویس با مابقی برنامه ساز‌ها و طنزپردازان ایرانی، شناخت هنر دراماتیک است. بی‌پروایی، حمایت از جامعه مدنی و صراحت در نقد از خصوصیات این هنرمند به شمار می رود.

در سال ۱۳۹۶ گرفتار چه سانسورها و خودسانسوری‌هایی بوده اید؟
ـ وضعیت کاری و رسانه هایی که در حال حاضر در آن ها کار می‌کنم، اصلا به شکلی نیست که سانسورم کنند. اما در نهایت خروجی برنامه‌هایم را با یک ادیتور چک می‌کنم. گاهی قبل از پخش برنامه‌، آن را به بیش تر از یک نفر می‌دهم که گوش کنند و نظرشان را بدهند. این کار هم به خاطر سانسور و اعمال سانسور از طرف رسانه نیست، شخصا دوست دارم نسبت به حساسیت‌های جهان پیرامون خودم حساس باشم. ولی گاهی از دستم در می‌رود. دوست ندارم کسی به خاطر عصبانیتی که در برنامه‌هایم هست، از من برنجد. برای همین کمک می‌گیرم. البته همیشه نه اما مثلا در سال گذشته دو بار مواردی از دستم در رفته بود ولی این وسواس قبل از پخش سبب شد متوجه بشوم. بیش تر حساسیت‌های قومیتی و اقلیتی دارم. سعی می‌کنم طوری حرف نزنم که به قومیت یا اقلیتی بربخورد و یا به شکلی حرف نزنم که در نقد به قدرت، از زبان طنز خودم دور شده باشم. گاهی اتفاقاتی می‌افتد و سوژه‌هایی برای پرداختن وجود دارد که عصبانی می‌شوم و مواردی از دستم در می‌رود و احساسات در آن ها قاطی می‌شود. هم دوست دارم از احساسات استفاده کنم و هم مواظب هستم افراط نداشته باشم.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25483
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
سانسور نوروزی؛ ششم فروردین، روز شاهین نجفی

ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز ششم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «شاهین نجفی» نام دارد.
او ۳۷ سال پیش در بندرانزلی زاده شد و از هنرمندان موسیقی آلترناتیو است. یک دهه پیش این خواننده به صورت «زیرزمینی» انتشار آهنگ‌ها و آلبوم‌هایش را شروع کرد و با گذشت زمان و به صورت پلکانی به شهرت رسید. او با انتشار آهنگ «نقی» از سوی برخی از مراجع شیعه مانند آیت‌الله «ناصر مکارم شیرازی» مرتد معرفی شد.
عده‌ای به اشتباه حکم ارتداد شاهین نجفی را تنها نقطه شهرت او می‌دانند. این در حالی است که او با پشتوانه موسیقی خود و تجربه‌های متفاوتش به شهرت رسیده است. هنرمندانی هستند که از اتفاقات جدید و تجربه اندیشه هراس دارند ولی آن هایی که بر ترس خود غلبه می‌کنند، به «هنرمندان پیشرو» تبدیل می شوند؛ کسانی که شجاعانه در حوزه هنر و اندیشه و یا موسیقی و آواز کاری متفاوت انجام می دهند. شاهین نجفی هم از این دسته است. به باور من عدم ترس او از انجام کار‌های متفاوت و زاویه نگاهش به جهان پیرامون تاکنون علت موفقیت این هنرمند ایرانی بوده است.
متن کامل گفتگو را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25489
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز هفتم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «عباس میلانی» نام دارد.
عباس میلانی در ایران زاده شد و در حال حاضر مدیر برنامه‌های مطالعاتی ایرانی شناسی «دانشگاه استنفورد» در کالیفرنیا است. از کتا‌ب‌های منتشر شده این تاریخ‌پروژه می‌توان به «ایران در گذر روزگاران»، «نگاهی به شاه» و «ایرانیان نامدار» اشاره کرد. نثر روان و روایت ساده از پیچیدگی‌های زمان و تاریخ از خصوصیات کتاب‌های این مورخ نامدار ایرانی محسوب می‌شود. عباس میلانی در طول چند دهه گذشته فعالیت های بسیاری در جهت غنای فرهنگی جامعه داشته، پژوهش‌هایی زیادی انجام داده و منتشر کرده و نیز فرصت‌های مطالعاتی بسیاری برای ایرانیان ایجاد کرده‌ است. او را می توان نقطه مقابل حاکمان جمهوری اسلامی قرار داد که در چهار دهه گذشته نابودی فرهنگ و اندیشه آزاد را در جامعه ایران پی گرفته‌اند.

🔸جامعه ایران در سال ۱۳۹۶ دچار چه سانسورهایی بود؟

➖مهم‏ترین سانسوری که در سال ۹۶ و سال‌های قبل از آن، یعنی بعد از انقلاب ۵۷ در جامعه ایران وجود داشته، سانسور زنان در عرصه‌های اجتماعی است. فشارهایی که علیه زنان با ایجاد محدودیت در آزادی‌های اجتماعی، انتخاب لباس، انتخاب همراه در زندگی و حضور در عرصه‌های اجتماعی وجود دارد، سانسور علیه نصف جمعیت کشور است.
سانسور دوم، سانسور علیه انتقاد از آقای خامنه‌ای در ایران است. کسانی که بهتر می‌دانند منشا مسایل در چه نهاد و شخصی است، صرفا با اشاره صحبت می‌کنند و به اصل مطلب نمی‌پردازند. سانسور در ادبیات، سینما و هنر هم بهتر از من می‌دانید چه ابعادی دارد. سانسور کلی دیگری که در ایران رواج دارد، ترس و بیم مردم از زندان و اعدام در برابر انتقاد از روحانیت، مذهب و خرافه‌هایی ا‌ست که به اسم مذهب به مردم تحمیل می‌شود.
جزئیات را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25506
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز هشتم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «رضا معینی» نام دارد.
رضا معینی مسوول دفتر ایران و افغانستان در سازمان گزارش‎گران بدون مرز است. او در سال‌های گذشته فردی موثر در اطلاع‌رسانی از وضعیت روزنامه‌نگاران ایرانی و سانسور مطبوعات در ایران بوده است. بدون تردید نقش سازمان گزارش‏گران بدون مرز و رضا معینی در مبارزه با سانسور نقشی به‌سزا و ارزشمند است.

🔸جامعه ایران در سال ۱۳۹۶ دچار چه سانسورهایی بود؟

➖ آن چه مفهوم سانسور است، یعنی منع کردن مردم از حق دانستن. آن چه در زمینه خبر و اطلاع رسانی به معنی عام آن در جامعه مورد سانسور قرار می‌گیرد، سبب می‌شود ما در سازمان گزارش‏گران بدون مرز نسبت به آن موضع‌گیری کنیم و واکنش نشان بدهیم. در سال ۱۳۹۶ در ایران بدون تردید مردم با تکرار فشار‌هایی که از پیش برای سانسور وجود داشت، رو در رو بودند. به طور کلی می توان گفت که در ایران رسانه‌ای آزاد و مستقل وجود ندارد. بنابراین، سانسور به شکل نظام‌مند بر مجموعه شبکه اطلاع رسانی کشور و رسانه ها اعمال می‌شود.
بخشی از سرکوب نظام‌مند تهدید، احضار و بازداشت روزنامه نگاران و شهروند‌خبرنگاران است. هدف اصلی این اقدام‌ها گسترش وحشت و سانسور در ناخودآگاه جامعه است. تنها راه دفاع از حقوق روزنامه‌نگاران زندانی مبارزه مستقیم با سانسور و حذف آن است. از آن جایی که این سانسور به شکل عمومی همه عرصه‌های زندگی را در بر می‌گیرد، ما می‌توانیم بگوییم سال گذشته در همه عرصه‌های اطلاع رسانی و در جنبه‌های مختلف با سانسور در ایران مواجه بودیم. به همین خاطر در سازمان گزارش‎گران بدون مرز تلاش کردیم که در این راه مبارزه کنیم.
ادامه مطلب در بلاگ #ادبیات_و_شما :👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25520
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز نهم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «مهدی موسوی» نام دارد.
مهدی موسوی ۴۱ سال پیش در تهران زاده شد و فارغ‌التحصیل رشته دارو‌سازی در مقطع دکترا است. او تاکنون کتاب‌‌هایی مانند «حتی پلاک خانه را»، «گفت‌وگو در تهران» و «مردی که نرفته‌ است، برمی‌گردد» را چاپ و عرضه کرده است. شاید به اشتباه و یا از روی حسادت و بدخواهی عده‌ای مهدی را «پدر غزل» معاصر نامیده باشند. این پدر و مادر خطاب کردن افراد در هنر ایران، یک شوخی بیش نیست. اما مهدی موسوی یک غزل‌سرای پیش‎رو و شناخته شده در ادبیات معاصر ایران است. شاید کم تر شاعری در جامعه امروز ایران که سرانه مطالعه در آن بین دو تا سه دقیقه است، به اندازه مهدی موسوی مخاطب داشته باشد. این یعنی غزل‌های او در جامعه زمزمه می‌شوند و نسبت به جامعه و دغدغه‌های اجتماعی متعهد است. این بیش تر از همه هذیان‌هایی که برخی به این غزل‌سرا نسبت داده‌اند، اهمیت دارد و سبب ماندگاری او در ادبیات ایران خواهد بود.
مهدی موسوی سال ۱۳۹۶ مجبور به ترک ایران شد و مانند هر نویسنده مستقل در تبعیدی به او اجازه انتشار کتاب در ایران داده نمی‌شود. در حالی که این کم‌ترین حق هر نویسنده‌‌ای است که در کشور خود سانسور نشود و بتواند آثارش را چاپ و پخش کند.

🔸جامعه ایران در سال ۱۳۹۶ دچار چه سانسورهایی بود؟

➖ در سال ۱۳۹۶ در هنرم هیچ سانسوری وجود نداشت. البته من در ایران هم که بودم، آثارم را در شبکه‌های اجتماعی بدون هیچ سانسوری منتشر می‌کردم. اما شاید دروغ‌پراکنی‌های سایت‌ها و خبرگزاری‌های زنجیره‌ای سپاه و هم‏چنین دستگیری‌ها و احضارها و نیز اتهام‌های سنگینی که سال‌های اخیر به هنرمندان زده اند، باعث شده بود در ضمیر ناخودآگاه من نوعی تعدیل رخ دهد. البته خودم مطمئنا متوجه آن نبوده‌ام و الان هم نمی‌توانم مصداقی برای آن ذکر کنم. اما نمی‌شود انکار کرد که در ایران و کشورهای دیگر که تحت سلطه‌ دیکتاتوری ها قرار دارند، در عمیق‌ترین سلول‌های هر هنرمند نوعی احتیاط (چه در اجرا و چه در انتشار آثار) نهادینه شده است. ولی با خروج من از ایران و رفتن به ترکیه و به ویژه اقامت من در سال ۱۳۹۶ در نروژ که نسبت به کشور قبلی (ترکیه) دارای امنیت و آزادی بالاتری است، مطمئنا آن تاثیرات ناخودآگاه هم پاک شده است.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25528
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
«ایران‌وایر» پرداختن به سانسور و مبارزه با آن را وظیفه اجتماعی همه ایرانیان می‌داند. در ویژه نامه «سانسور نوروزی» که ویژه تعطیلات نوروزی ۱۳۹۷ است، با تعدادی هنرمند که به نحوی در سال گذشته یا سانسور شده‌اند و یا در راستای مبارزه با سانسور فعالیت کرده‌اند، گفت‌وگو کرده ایم. از آن ها پرسیده ایم در سال ۱۳۹۶ چه مواردی را در هنر و زندگی‌ خود سانسور کرده اند و تصمیم دارند در سال ۱۳۹۷ چه خط های قرمزی را زیر پا بگذارند؟ اغلب هنرمندانی که ساکن ایران هستند، بدون آگاهی از فکر و تصمیم یک‎دیگر، گفتند قصد دارند به مخالفت با «حجاب اجباری» بپردازند و پدیده اجتماعی «دختران خیابان انقلاب» برایشان اهمیت دارد. تعدادی در این ۱۳ گفت‌وگو به وضوح از آزادی حجاب حمایت کردند و مابقی با خودسانسوری و اشاره غیرمستقیم، به این مهم پرداختند.
ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز یازدهم فروردین ۱۳۹۷ است و روز «جامعه بهایی» نام دارد که در دهه‌های گذشته در ایران با محدویت‌های زیادی در حوزه حقوق شهروندی و تحصیل مواجه بوده‌اند. « سیمین فهندژ»، سخن‏گوی جامعه بهایی در سازمان ملل متحد است. او سی‌ویک سال پیش در شیراز زاده شده و فارغ‌التحصیل رشته خبرنگاری و علوم سیاسی در مقطع کارشناسی است.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25553
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

🆔@Farsi_Iranwire
ما در «ایران‌وایر» تصمیم گرفته‌ایم در ویژه نامه سانسور نوروزی، هر روز را به نام یکی از این هنرمندان بنامیم. امروز، سیزدهم فروردین ۱۳۹۷، روز «محمد شیروانی» نام دارد. شیروانی که ۴۴ سال پیش در تهران زاده شده، ممنوع‌‌ترین کارگردان سینمای ایران است. انتخاب سیزدهم فروردین به نام او، بی‌ربط به عدم اکران فیلم‌هایش در دهه‌های گذشته نیست.
کارگردان فیلم مستند «رییس جمهور میرقنبر»، خرداد ماه سال ۱۳۹۴ به نشانه اعتراض به سانسور در سینمای ایران، همه ١٨ فيلمی را که تا آن زمان ساخته بود، در وب‌سایت خود منتشر کرد. بعد از چند روز، سایت این هنرمند فیلتر و هک شد و در نهایت او را «ممنوع‌الکار» کردند. بهمن ماه همان سال باز به نشانه اعتراض به سانسور سینمای ایران در جشنواره سینمایی «فجر»، بر روی فرش قرمز این جشنواره دولتی به اجرای یک پرفورمنس پرداخت و در اردیبهشت سال گذشته در اعتراض به خفقان و سانسور، اتومبیل شخصی خود را کنار دریاچه ارومیه آتش زد و وضعیت سینمای ایران را با خشکی این دریاچه مقایسه کرد. فیلم‌های ساخته شده کارگردان و نویسنده فیلم‌ «لرزانندهٔ چربی»، محمد شیروانی را می‌توانید در صفحه اینستاگرام‌ او تماشا کنید. با این که فیلم‌های محمد در جشنواره‌هایی مانند كن، ساندنس، برلين، روتردام و لوكارنو به نمايش درآمده و برنده جوایز متعددی شده اند اما او در ایران از سوی مسوولان سینمایی، «کارگردانی ناپسند» به حساب می‌آید. در ایران به دلیل لزوم کسب مجوز برای ساخت فیلم از ارگان‌های دولتی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عملا سینمای مستقلی وجود ندارد و کارگردان‌هایی مانند محمد یا حذف می‌شوند و یا استخوان در گلویشان می‌شکند. صداقت در روایت و به تصویر کشیدن دشواری‌های اجتماعی و فرهنگی با بیانی ساده از خصوصیات فیلم‌های محمد‌ شیروانی است. به باور من فیلم «هفت فیلم‎ساز زن نابینا» این کارگردان تا امروز ماندگار‌ترین فیلم ساخته شده او است.
در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/25557
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

شاهین نجفی؛ به سانسور بگویید نه
@Farsi_Iranwire
ما در ایران‌وایر با دست‌اندرکاران سومین نمایشگاه کتاب تهران بدون سانسور به شهرها و کشورهای مختلف سفر کرده‌ایم تا با نویسندگان و ناشران شرکت کننده در این رویداد هنری گفت‌وگوهایی داشته باشیم.از ناشرانی که در سومین نمایشگاه کتاب ناشران مستقل حضور دارند می‌توان به انتشارات «فروغ»، «اچ اند اس مدیا»، «ناکجا» و «گردون» اشاره کرد. در ادامه گفت‌وگوی ایران‌وایر با شاهین نجفی را می‌خوانید:
در این نمایشگاه مجموعه شعر «ازازیل» شاهین نجفی از سوی انتشارات ناکجا منتشر و عرضه شده است. به گفته ناشر این کتاب، در سه شهر لندن، کلن و هامبورگ چاپ اول این کتاب به اتمام رسیده است. با توجه به تیراژ کتاب‌های شعر در ایران به باور من این اتفاق، خوشایند و قابل اهمیت است.
نویسندگان مستقل باید بتوانند در کشور مادر، کتاب‌هایشان را منتشر و عرضه کنند. این ابتدایی‌ترین اصل آزادی بیان است اما در ایران طی چهل سال گذشته نویسندگان مستقل از این حق محروم بوده‌اند. ارسال کتاب‌های منتشر شده توسط ناشران خارج از ایران به دست مخاطب ساکن ایران ناممکن و یا محدود است، اغلب کتاب‌ها را به صورت الکترونیکی عرضه می‌کنند. به عنوان یک شاعر ترجیح می‌دهید کتاب‌تان را مخاطب به صورت الکترونیک مطالعه کند یا کاغذی؟ و چه راه‌کاری به ناشران مستقل برای عرضه آثار منتشر شده به ایران پیشنهاد می‌دهید؟


ـ برای من هم مانند هر مولفی اهمیت دارد که کتابم توسط مخاطب خوانده شود؛ چه به صورت چاپ کاغذی و چه الکترونیک و یا pdf باشد. با اینکه خودم هم کتاب الکترونیک می‌خوانم، اما نسخه کاغذی هنوز برایم الویت دارد. به‌شخصه دوست دارم وقتی کتاب می‌خوانم کاغذ را لمس کنم. ناشران مستقل ایرانی باید خدماتی را برای مخاطبین ایران در نظیر بگیرند و این نیاز به ایده‌پردازی و برنامه‌ریزی دارد. انتشارات ناکجا در این دوره از نمایشگاه کتاب «تهران بدون سانسور»، ابتکار جالبی داشته است. در فصل‌نامه‌ای شماره صفر این نمایشگاه، بخشی تکمیلی برای کتاب‌های سانسور شده در ایران مد نظر گرفته است. یعنی قسمت‌هایی که در ایران سانسور می‌شود را در این فصلنامه با ذکر شماره صفحه منتشر می‌کنند.
جرییات بیشتر در بلاگ #ادبیات_و_شما :👇👇
https://iranwire.com/fa/blogs/838/26051
ایران وایر را در تلگرام دنبال کنید:👇👇
https://t.me/Farsi_Iranwire

موضوعی که در این گفت‌وگو‌ با « آزاده خواجه نصیری» به آن پرداخته‌ایم، سانسور اندام زن در هنر نقاشی است. اگر نمایش و عرضه بعد از خلق یک اثر هنری را دغدغه مهم یک هنرمند بدانیم، در چهار دهه گذشته اندام و حضور زن در نقاشی‌های به نمایش گذاشته شده در ایران سانسور شده اند.
#خبرنگاری_جرم_نیست #ادبیات_و_شما #محمدتنگستانی
📌جزئیات بیشتر:👇👇
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fjinac%2F27639&rhash=97782104fed07c

«شاهرخ مُشکین‌قلم» ۵۰ سال پیش در خرمشهر زاده شد. این رقصنده و هنرمند ساکن فرانسه، در جامعه هنری ایران به عنوان یکی از با‌اهمیت‌ترین رقصنده‌های معاصر به شمار می رود. او علاوه بر این که رقص را به شکلی حرفه‌ای بر روی صحنه برده، با تکیه بر فرهنگ و ادبیات ایران، سبب شده‌ است مخاطبان امروزش در غرب که بسیاری از آن ها نسبت به فرهنگ کلاسیک خود بیگانه اند، با ادبیات و اسطوره‌های کلاسیک ایران نیز آشنا شوند.
بخش اول این گفتگو را در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F838%2F27825&rhash=97782104fed07c

مهسا ۳۴ سال سن دارد و فرزندش ۹ ساله است. می‌گوید دوست دارد فرزندش هم گوش بدهد و بداند چرا مادرش حاضر به ادامه زندگی با پدرش نیست. من مخالف بودم و چون بر این باور هستم که بچه‌ها نباید زودتر از سن‌شان به بلوغ برسند.

مهسا فارغ‌التحصیل رشته حسابداری در مقطع کارشناسی ارشد است؛ مادری مهربان با چشمانی قهوه‌ای و موهایی رنگ کرده. می‌گوید: «قبل از این که مادر باشم، یک آدم هستم. پس باید به آزادی خودم اهمیت بدهم. برای فرزندم چیزی کم نگذاشته‌ام اما دلیل نمی‌شود خودم را فراموش کنم. البته معمولا خانم‌ها بعد از مادر شدن، خودشان را فراموش می‌کنند. من از نوجوانی مشکل داشته‌ام.»در بلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:👇👇
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F838%2F28522&rhash=97782104fed07c

مسافر امروز #تاکسی_وایر، «علیرضا‌ معینیان»، متولدِ ۱۶ شهریور سال ۱۳۷۲ و اهل تبریز است. می‌گوید به دلایل مختلفی، از جمله شرایط اقتصادی، هیچ‌گاه شانسِ ورود به دانشگاه را نداشته‌ است. جوانی پرشور و معترض به وضعیت سیاسی و اقتصادی ایران است. از ۲۲ سالگی کار کرده و می‌گوید از همان اول نقاش ساختمان بوده است. در اعتراضاتِ دی ماه سال ۱۳۹۶، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و در حال حاضر هشت ماه حکم تعزیری او قطعی شده است.
#محمدتنگستانی #ادبیات_و_شما
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F838%2F28588&rhash=97782104fed07c

مسافر امروز «تاکسی‌_وایر»، «داریوش زند»، فعال مدنی و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری دی‌ماه ۱۳۹۶ است. او که سال ۱۳۷۱ در شهرستان «امیدیه» استان خوزستان متولد شده است.
امروز قرار است با داریوش اطراف خیابان «انقلاب» در تهران بگردیم و او از نحوه بازداشت و اتفاقاتی که در بازداشتگاه در آن روزها برایش رخ داده است، بگوید:
دربلاگ #ادبیات_و_شما بخوانید:
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F838%2F29086&rhash=97782104fed07c

مسافر امروز من، «نیلوفر» نام دارد و یکی از خود شما است. این دخترِ جوانِ ۱۸ ساله می‌گوید: «حقیقتش خیلی با خودم کلنجار رفتم که مسافر "#تاکسی_وایر" بشوم یا نه. آخر سر به این نتیجه رسیدم که باید سوار این تاکسی فرضی بشوم و حرف‌هایم را بزنم. هم خود را از شر نگفتن این حرف‌ها خلاص می‌کنم و هم فریاد می‌زنم. تا اسم بچه‌های بد سرپرست می‌آید، همه یاد بچه‌های مظلوم و شریف گل فروش سر چهارراه‌ها می‌افتند در حالی که کسانی مثل من هم در کانون گرم خانواده می‌توانند بدسرپرست باشند.»
بلاگ #ادبیات_و_شما را در ایران وایر دنبال کنید:
#اخبار_ایران
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F838%2F29604&rhash=97782104fed07c