🔹 حمید نعمت‌الله: در حق بهمن مفید ظلم کردند، ظالمان فراموش نخواهند شد
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
این بازیگر و صداپیشه صاحب‌نام ایرانی پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد که از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین آن‌ها می‌توان به «داش آکل»، «رضا موتوری» و «قیصر» اشاره کرد.
بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷، این بازیگر مانند اغلب بازیگران تئاتر و سینمایِ پیش از انقلاب، خانه‌نشین شد و حسرت صحنه تئاتر یا ظاهر شدن در قاب تلویزیون بر دلش ماند.
ایفای نقش در تئاتر «شهر قصه» به کارگردانی «بیژن مفید» یکی از ماندگارترین بازی‌های «بهمن مفید» در تاریخ تئاتر معاصر ایران است.
ما در «ایران‌وایر» به بهانه درگذشت این هنرمند نامدار و سانسورشده تئاتر و سینمای ایران با «حمید نعمت‌الله»، کارگردان فیلم‌هایی مانند «آرایش غلیظ»، «مرسدس»، «رگ خواب» و «بوتیک» گفتوگو کرده‌ایم.
مردم از آن‌ها بدی ندیده بودند
یکی از اهداف جمهوری اسلامی ایران در سانسور کردن هنرمندان، تلاش برای ماندگار نشدن آن‌ها در تاریخ هنر ایران است. از حمید نعمت‌الله پرسیدم چرا بعد از ۴۰ سال سانسور، جامعه ایران شخصیت‌هایی را که بهمن مفید در فیلم‌هایش نقش‌آفرینی کرده بود فراموش نکرده است؟
این کارگردان ۵۳ ساله زاده تهران در پاسخ گفت: «مگر کار بدی در حق مردم کرده بود که مردم بخواهند فراموشش کنند؟ مردم آن‌هایی را هم که در حق‌شان ظلم کرده‌اند فراموش نمی‌کنند چه برسد به هنرمندان سینما. جامعه مگر از بازیگران آن دوران چه چیز بدی دیده است که سعی به فراموش کردن‌شان داشته باشد؟ این بازیگران، بازیگران قبل از انقلاب، سعی و تلاش‌شان این بود که هم سر مردم را گرم کنند و هم آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهند، خوب موفق هم بودند.»
ادامه گزارش محمد تنگستانی را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #فرهنگ_و_هنر #بهمن_مفید #مرگ_هنرمند #سینمای_ایران #سینمای_قبل_انقلاب
@Farsi_Iranwire
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
این بازیگر و صداپیشه صاحب‌نام ایرانی پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد که از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین آن‌ها می‌توان به «داش آکل»، «رضا موتوری» و «قیصر» اشاره کرد.
بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷، این بازیگر مانند اغلب بازیگران تئاتر و سینمایِ پیش از انقلاب، خانه‌نشین شد و حسرت صحنه تئاتر یا ظاهر شدن در قاب تلویزیون بر دلش ماند.
ایفای نقش در تئاتر «شهر قصه» به کارگردانی «بیژن مفید» یکی از ماندگارترین بازی‌های «بهمن مفید» در تاریخ تئاتر معاصر ایران است.
ما در «ایران‌وایر» به بهانه درگذشت این هنرمند نامدار و سانسورشده تئاتر و سینمای ایران با «حمید نعمت‌الله»، کارگردان فیلم‌هایی مانند «آرایش غلیظ»، «مرسدس»، «رگ خواب» و «بوتیک» گفتوگو کرده‌ایم.
مردم از آن‌ها بدی ندیده بودند
یکی از اهداف جمهوری اسلامی ایران در سانسور کردن هنرمندان، تلاش برای ماندگار نشدن آن‌ها در تاریخ هنر ایران است. از حمید نعمت‌الله پرسیدم چرا بعد از ۴۰ سال سانسور، جامعه ایران شخصیت‌هایی را که بهمن مفید در فیلم‌هایش نقش‌آفرینی کرده بود فراموش نکرده است؟
این کارگردان ۵۳ ساله زاده تهران در پاسخ گفت: «مگر کار بدی در حق مردم کرده بود که مردم بخواهند فراموشش کنند؟ مردم آن‌هایی را هم که در حق‌شان ظلم کرده‌اند فراموش نمی‌کنند چه برسد به هنرمندان سینما. جامعه مگر از بازیگران آن دوران چه چیز بدی دیده است که سعی به فراموش کردن‌شان داشته باشد؟ این بازیگران، بازیگران قبل از انقلاب، سعی و تلاش‌شان این بود که هم سر مردم را گرم کنند و هم آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهند، خوب موفق هم بودند.»
ادامه گزارش محمد تنگستانی را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #فرهنگ_و_هنر #بهمن_مفید #مرگ_هنرمند #سینمای_ایران #سینمای_قبل_انقلاب
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
حمید نعمت‌الله: در حق بهمن مفید ظلم کردند، ظالمان فراموش نخواهند شد
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
Forwarded from Iranwire
🔹 حمید نعمت‌الله: در حق بهمن مفید ظلم کردند، ظالمان فراموش نخواهند شد
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
این بازیگر و صداپیشه صاحب‌نام ایرانی پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد که از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین آن‌ها می‌توان به «داش آکل»، «رضا موتوری» و «قیصر» اشاره کرد.
بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷، این بازیگر مانند اغلب بازیگران تئاتر و سینمایِ پیش از انقلاب، خانه‌نشین شد و حسرت صحنه تئاتر یا ظاهر شدن در قاب تلویزیون بر دلش ماند.
ایفای نقش در تئاتر «شهر قصه» به کارگردانی «بیژن مفید» یکی از ماندگارترین بازی‌های «بهمن مفید» در تاریخ تئاتر معاصر ایران است.
ما در «ایران‌وایر» به بهانه درگذشت این هنرمند نامدار و سانسورشده تئاتر و سینمای ایران با «حمید نعمت‌الله»، کارگردان فیلم‌هایی مانند «آرایش غلیظ»، «مرسدس»، «رگ خواب» و «بوتیک» گفتوگو کرده‌ایم.
مردم از آن‌ها بدی ندیده بودند
یکی از اهداف جمهوری اسلامی ایران در سانسور کردن هنرمندان، تلاش برای ماندگار نشدن آن‌ها در تاریخ هنر ایران است. از حمید نعمت‌الله پرسیدم چرا بعد از ۴۰ سال سانسور، جامعه ایران شخصیت‌هایی را که بهمن مفید در فیلم‌هایش نقش‌آفرینی کرده بود فراموش نکرده است؟
این کارگردان ۵۳ ساله زاده تهران در پاسخ گفت: «مگر کار بدی در حق مردم کرده بود که مردم بخواهند فراموشش کنند؟ مردم آن‌هایی را هم که در حق‌شان ظلم کرده‌اند فراموش نمی‌کنند چه برسد به هنرمندان سینما. جامعه مگر از بازیگران آن دوران چه چیز بدی دیده است که سعی به فراموش کردن‌شان داشته باشد؟ این بازیگران، بازیگران قبل از انقلاب، سعی و تلاش‌شان این بود که هم سر مردم را گرم کنند و هم آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهند، خوب موفق هم بودند.»
ادامه گزارش محمد تنگستانی را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #فرهنگ_و_هنر #بهمن_مفید #مرگ_هنرمند #سینمای_ایران #سینمای_قبل_انقلاب
@Farsi_Iranwire
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
این بازیگر و صداپیشه صاحب‌نام ایرانی پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد که از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین آن‌ها می‌توان به «داش آکل»، «رضا موتوری» و «قیصر» اشاره کرد.
بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷، این بازیگر مانند اغلب بازیگران تئاتر و سینمایِ پیش از انقلاب، خانه‌نشین شد و حسرت صحنه تئاتر یا ظاهر شدن در قاب تلویزیون بر دلش ماند.
ایفای نقش در تئاتر «شهر قصه» به کارگردانی «بیژن مفید» یکی از ماندگارترین بازی‌های «بهمن مفید» در تاریخ تئاتر معاصر ایران است.
ما در «ایران‌وایر» به بهانه درگذشت این هنرمند نامدار و سانسورشده تئاتر و سینمای ایران با «حمید نعمت‌الله»، کارگردان فیلم‌هایی مانند «آرایش غلیظ»، «مرسدس»، «رگ خواب» و «بوتیک» گفتوگو کرده‌ایم.
مردم از آن‌ها بدی ندیده بودند
یکی از اهداف جمهوری اسلامی ایران در سانسور کردن هنرمندان، تلاش برای ماندگار نشدن آن‌ها در تاریخ هنر ایران است. از حمید نعمت‌الله پرسیدم چرا بعد از ۴۰ سال سانسور، جامعه ایران شخصیت‌هایی را که بهمن مفید در فیلم‌هایش نقش‌آفرینی کرده بود فراموش نکرده است؟
این کارگردان ۵۳ ساله زاده تهران در پاسخ گفت: «مگر کار بدی در حق مردم کرده بود که مردم بخواهند فراموشش کنند؟ مردم آن‌هایی را هم که در حق‌شان ظلم کرده‌اند فراموش نمی‌کنند چه برسد به هنرمندان سینما. جامعه مگر از بازیگران آن دوران چه چیز بدی دیده است که سعی به فراموش کردن‌شان داشته باشد؟ این بازیگران، بازیگران قبل از انقلاب، سعی و تلاش‌شان این بود که هم سر مردم را گرم کنند و هم آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهند، خوب موفق هم بودند.»
ادامه گزارش محمد تنگستانی را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #فرهنگ_و_هنر #بهمن_مفید #مرگ_هنرمند #سینمای_ایران #سینمای_قبل_انقلاب
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
حمید نعمت‌الله: در حق بهمن مفید ظلم کردند، ظالمان فراموش نخواهند شد
«بهمن مفید»، بازیگر تئاتر و سینمای ایران، روز یکشنبه ۲۶مرداد۱۳۹۹، در سن ۷۸ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان ریه درگذشت.
🔹بهمن مفید؛ بلندقامتی که نمیشد او را ندید
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند تا «مرتضی عقیلی» که نماند ولی چند باری به کشور بازگشت، بیشتر بازیگرانی که توسط وزارت ارشاد و مدیریت دولتی سینما «ممنوع» شدند، در مراسم سینمایی داخلی غایب بودند یا به دلیل فعالیت در زمینه‌هایی جدا از سینما و هنر و فرهنگ که دستاورد ناگوار ممنوعیت بود و هیچ یک از آن‌ها از این دوری رضایت نداشت، ترجیح می‌دادند در مجامع سینمایی حاضر نشوند و یا شدت حساسیت نهادهای دولتی و فراتر از دولت نسبت به آنان به قدری بود که چنین حضوری ممکن نمیشد.
اما در این سال‌ها، بیش از یک دهه بود که می‌توانستیم خانم «پوری بنایی» و زنده‌یاد بهمن مفید را در برخی گردهمایی‌ها و جشن‌های صنفی ببینیم. گاه حتی این شرکت در مراسم به حضور روی سن منجر می‌شد و به شنیدن کلامی از آن‌ها می‌رسید. حتی در برخی جلسات نمایش فیلم‌های قدیمی مهم‌تر کارنامه هر یک مانند «قیصر» (با بازی هر دو)، «رضا موتوری» و «داش آکل» (با حضور بهمن مفید) حاضر می‌شدند و در بحث و گفتوگو درباره کار ماندگار خود مشارکت می‌کردند.
شاید در ابتدا به نظر برسد که این اتفاق خوشایند است و درباره خانم بنایی، همچنان خوشایند و دلنشین خواهد بود. دست کم روزنه کوچکی است برای دیدار آن‌ها و دانستن احوال و شنیدن از کوششی که آن سال‌ها کرده‌اند و تا امروز برقرار و باارزش، به جا مانده است. این‌ها درست است و سر جای خودش، اما از زاویه‌ای دیگر، همین حضورها غیبت آن‌ها در کار سینمایی و نمایشی را تلخ‌تر می‌کرد. شاید اگر حاضر شدن در این جشن و آن جمع نبود، تلاش مدیران سینمایی بعد از انقلاب برای فراموشی تدریجی آن چه در دوران پهلوی در سینمای ایران خلق و تولید شد، موثرتر می‌افتاد. به‌ویژه درباره بازیگرانی چون بهمن مفید که بیشتر اوقات نقش‌های مکمل داشتند، احتمال این فراموش‌کاری بیشتر بود و سیستم هم همین را طلب می‌کرد و دامن می‌زد. اما مفید با ترکیبی از فروتنی و مناعت طبع، این چارچوب پیش‌بینی‌شده را شکست. ساده و پذیرا، در جمع‌ها حاضر شد.
ادامه گزارش امیر پوریا را اینجا بخوانید👇
#اخبار_ایران #بهمن_مفید #اطلاع_رسانی
@Farsi_Iranwire
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند تا «مرتضی عقیلی» که نماند ولی چند باری به کشور بازگشت، بیشتر بازیگرانی که توسط وزارت ارشاد و مدیریت دولتی سینما «ممنوع» شدند، در مراسم سینمایی داخلی غایب بودند یا به دلیل فعالیت در زمینه‌هایی جدا از سینما و هنر و فرهنگ که دستاورد ناگوار ممنوعیت بود و هیچ یک از آن‌ها از این دوری رضایت نداشت، ترجیح می‌دادند در مجامع سینمایی حاضر نشوند و یا شدت حساسیت نهادهای دولتی و فراتر از دولت نسبت به آنان به قدری بود که چنین حضوری ممکن نمیشد.
اما در این سال‌ها، بیش از یک دهه بود که می‌توانستیم خانم «پوری بنایی» و زنده‌یاد بهمن مفید را در برخی گردهمایی‌ها و جشن‌های صنفی ببینیم. گاه حتی این شرکت در مراسم به حضور روی سن منجر می‌شد و به شنیدن کلامی از آن‌ها می‌رسید. حتی در برخی جلسات نمایش فیلم‌های قدیمی مهم‌تر کارنامه هر یک مانند «قیصر» (با بازی هر دو)، «رضا موتوری» و «داش آکل» (با حضور بهمن مفید) حاضر می‌شدند و در بحث و گفتوگو درباره کار ماندگار خود مشارکت می‌کردند.
شاید در ابتدا به نظر برسد که این اتفاق خوشایند است و درباره خانم بنایی، همچنان خوشایند و دلنشین خواهد بود. دست کم روزنه کوچکی است برای دیدار آن‌ها و دانستن احوال و شنیدن از کوششی که آن سال‌ها کرده‌اند و تا امروز برقرار و باارزش، به جا مانده است. این‌ها درست است و سر جای خودش، اما از زاویه‌ای دیگر، همین حضورها غیبت آن‌ها در کار سینمایی و نمایشی را تلخ‌تر می‌کرد. شاید اگر حاضر شدن در این جشن و آن جمع نبود، تلاش مدیران سینمایی بعد از انقلاب برای فراموشی تدریجی آن چه در دوران پهلوی در سینمای ایران خلق و تولید شد، موثرتر می‌افتاد. به‌ویژه درباره بازیگرانی چون بهمن مفید که بیشتر اوقات نقش‌های مکمل داشتند، احتمال این فراموش‌کاری بیشتر بود و سیستم هم همین را طلب می‌کرد و دامن می‌زد. اما مفید با ترکیبی از فروتنی و مناعت طبع، این چارچوب پیش‌بینی‌شده را شکست. ساده و پذیرا، در جمع‌ها حاضر شد.
ادامه گزارش امیر پوریا را اینجا بخوانید👇
#اخبار_ایران #بهمن_مفید #اطلاع_رسانی
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
بهمن مفید؛ بلندقامتی که نمیشد او را ندید
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند…
Forwarded from Iranwire
🔹بهمن مفید: بلندقامتی که نمیشد او را ندید
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند تا «مرتضی عقیلی» که نماند ولی چند باری به کشور بازگشت، بیشتر بازیگرانی که توسط وزارت ارشاد و مدیریت دولتی سینما «ممنوع» شدند، در مراسم سینمایی داخلی غایب بودند یا به دلیل فعالیت در زمینه‌هایی جدا از سینما و هنر و فرهنگ که دستاورد ناگوار ممنوعیت بود و هیچ یک از آن‌ها از این دوری رضایت نداشت، ترجیح می‌دادند در مجامع سینمایی حاضر نشوند و یا شدت حساسیت نهادهای دولتی و فراتر از دولت نسبت به آنان به قدری بود که چنین حضوری ممکن نمیشد.
اما در این سال‌ها، بیش از یک دهه بود که می‌توانستیم خانم «پوری بنایی» و زنده‌یاد بهمن مفید را در برخی گردهمایی‌ها و جشن‌های صنفی ببینیم. گاه حتی این شرکت در مراسم به حضور روی سن منجر می‌شد و به شنیدن کلامی از آن‌ها می‌رسید. حتی در برخی جلسات نمایش فیلم‌های قدیمی مهم‌تر کارنامه هر یک مانند «قیصر» (با بازی هر دو)، «رضا موتوری» و «داش آکل» (با حضور بهمن مفید) حاضر می‌شدند و در بحث و گفتوگو درباره کار ماندگار خود مشارکت می‌کردند.
شاید در ابتدا به نظر برسد که این اتفاق خوشایند است و درباره خانم بنایی، همچنان خوشایند و دلنشین خواهد بود. دست کم روزنه کوچکی است برای دیدار آن‌ها و دانستن احوال و شنیدن از کوششی که آن سال‌ها کرده‌اند و تا امروز برقرار و باارزش، به جا مانده است. این‌ها درست است و سر جای خودش، اما از زاویه‌ای دیگر، همین حضورها غیبت آن‌ها در کار سینمایی و نمایشی را تلخ‌تر می‌کرد. شاید اگر حاضر شدن در این جشن و آن جمع نبود، تلاش مدیران سینمایی بعد از انقلاب برای فراموشی تدریجی آن چه در دوران پهلوی در سینمای ایران خلق و تولید شد، موثرتر می‌افتاد. به‌ویژه درباره بازیگرانی چون بهمن مفید که بیشتر اوقات نقش‌های مکمل داشتند، احتمال این فراموش‌کاری بیشتر بود و سیستم هم همین را طلب می‌کرد و دامن می‌زد. اما مفید با ترکیبی از فروتنی و مناعت طبع، این چارچوب پیش‌بینی‌شده را شکست. ساده و پذیرا، در جمع‌ها حاضر شد.
ادامه گزارش امیر پوریا را اینجا بخوانید👇
#اخبار_ایران #بهمن_مفید #اطلاع_رسانی
@Farsi_Iranwire
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند تا «مرتضی عقیلی» که نماند ولی چند باری به کشور بازگشت، بیشتر بازیگرانی که توسط وزارت ارشاد و مدیریت دولتی سینما «ممنوع» شدند، در مراسم سینمایی داخلی غایب بودند یا به دلیل فعالیت در زمینه‌هایی جدا از سینما و هنر و فرهنگ که دستاورد ناگوار ممنوعیت بود و هیچ یک از آن‌ها از این دوری رضایت نداشت، ترجیح می‌دادند در مجامع سینمایی حاضر نشوند و یا شدت حساسیت نهادهای دولتی و فراتر از دولت نسبت به آنان به قدری بود که چنین حضوری ممکن نمیشد.
اما در این سال‌ها، بیش از یک دهه بود که می‌توانستیم خانم «پوری بنایی» و زنده‌یاد بهمن مفید را در برخی گردهمایی‌ها و جشن‌های صنفی ببینیم. گاه حتی این شرکت در مراسم به حضور روی سن منجر می‌شد و به شنیدن کلامی از آن‌ها می‌رسید. حتی در برخی جلسات نمایش فیلم‌های قدیمی مهم‌تر کارنامه هر یک مانند «قیصر» (با بازی هر دو)، «رضا موتوری» و «داش آکل» (با حضور بهمن مفید) حاضر می‌شدند و در بحث و گفتوگو درباره کار ماندگار خود مشارکت می‌کردند.
شاید در ابتدا به نظر برسد که این اتفاق خوشایند است و درباره خانم بنایی، همچنان خوشایند و دلنشین خواهد بود. دست کم روزنه کوچکی است برای دیدار آن‌ها و دانستن احوال و شنیدن از کوششی که آن سال‌ها کرده‌اند و تا امروز برقرار و باارزش، به جا مانده است. این‌ها درست است و سر جای خودش، اما از زاویه‌ای دیگر، همین حضورها غیبت آن‌ها در کار سینمایی و نمایشی را تلخ‌تر می‌کرد. شاید اگر حاضر شدن در این جشن و آن جمع نبود، تلاش مدیران سینمایی بعد از انقلاب برای فراموشی تدریجی آن چه در دوران پهلوی در سینمای ایران خلق و تولید شد، موثرتر می‌افتاد. به‌ویژه درباره بازیگرانی چون بهمن مفید که بیشتر اوقات نقش‌های مکمل داشتند، احتمال این فراموش‌کاری بیشتر بود و سیستم هم همین را طلب می‌کرد و دامن می‌زد. اما مفید با ترکیبی از فروتنی و مناعت طبع، این چارچوب پیش‌بینی‌شده را شکست. ساده و پذیرا، در جمع‌ها حاضر شد.
ادامه گزارش امیر پوریا را اینجا بخوانید👇
#اخبار_ایران #بهمن_مفید #اطلاع_رسانی
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
بهمن مفید؛ بلندقامتی که نمیشد او را ندید
بین بازیگران پرشمار فعال در سال‌های پیش از انقلاب که با ترکیب ساده‌ای از کوچک‌ترین جلوه‌های امنیت شغلی و آزاداندیشی، می‌توانستند در دهه‌های بعد از انقلاب نیز فعالیت کنند و اجازه نیافتند، «بهمن مفید» از یک جهت شرایط عجیبی داشت. از «همایون» که در ایران ماند…