🔹 اشک‌هایی که ریخته می‌شوند؛ روایت هوشنگ اسدی از نیم قرن روزنامه‌نگاری
«هوشنگ اسدی»، روزنامه‌نگار باسابقه ایرانی یک روز پیش از روز خبرنگار (۱۷ مرداد ) و درست در ۱۷امین سالروز خروج اجباریش از ایران درباره روزنامه‌نگاری و وضعیت رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور گفت.
هوشنگ اسدی که با «علی خامنه‌ای»، رهبر ایران در سال ۱۳۵۴ هم‌سلولی بوده است، در جایی از حرف‌هایش، او را «آدم کوچکی» می‌خواند و در جایی دیگر می‌گوید موقع آزاد شدن از زندان و وقت بغل کردن برای خداحافظی از یک‌دیگر، زیرگوش او گفته است: «هوشنگ! وقتی نوبت ما برسه، قطره اشکی از چشم کسی نمی‌ریزه.»
اما اسدی هفت سال پس از این قول و قرار، در سال ۱۳۶۱ بازداشت شد و تحت شکنجه‌های مختلف قرار گرفت تا آن‌جا که در زمان بازجویی، او را مجبور به خوردن مدفوع خود کردند. او می‌گوید شکنجه‌گرش، «ناصر سرمدی پارسا» معروف به «برادر بازجو حمید» پس از مرحله بازجویی از او و بقیه زندانیان به مقام سفیری ایران در تاجیکستان ارتقا یافت.
هوشنگ اسدی ۷۱ ساله کار خود را با «روزنامه کیهان» شروع کرد و تا عضویت در شورای سردبیری روزنامه ارتقا یافت. یک سال پس از پیروزی انقلاب، او و دیگران با طرح پاک‌سازی کیهان، از کار اخراج و بعدتر بازداشت شدند.
هوشنگ اسدی می‌گوید کار روزنامه‌نگاری را با عشق شروع نکرده اما در میانه مسیر عاشقش شده است. ولی این روزها، پس از ۵۰ سال فعالیت روزنامه‌نگاری، ترجیح داده است دیگر از دور نظاره‌گر باشد.
-در این ۵۰ سال حرفه روزنامه‌نگاری، آیا شده که از روزنامه‌نگاری خسته و دل‌زده شده باشید و دل‌تان شغل دیگری خواسته باشد؟
بله؛ از دو، سه سال گذشته که فضای رسانه ایرانی، چه در داخل و چه در خارج از کشور غیرقابل تحمل شده است، برای اولین بار احساس کردم که دلم نمی‌خواهد در هیچ رسانه‌ای کار کنم و وقتی روزآنلاین تعطیل شد، ترجیح دادم از این محیط دور شوم و از دور نظاره‌گر باشم. البته گاهی مقاله‌ای می‌نویسم یا مصاحبه‌ای می‌کنم اما دیگر به صورت حرفه‌ای، نه. از فضای حاکم، غمگین و ناامید هستم.
گفتگوی نیلوفر رستمی با هوشنگ اسدی را اینجا بخوانید👇
#خبرنگاری_جرم_نیست #اطلاع_رسانی #هوشنگ_اسدی #روزنامه_نگاری #روز_خبرنگار #علی_خامنه‌ای #زندان #شکنجه
@Farsi_Iranwire
«هوشنگ اسدی»، روزنامه‌نگار باسابقه ایرانی یک روز پیش از روز خبرنگار (۱۷ مرداد ) و درست در ۱۷امین سالروز خروج اجباریش از ایران درباره روزنامه‌نگاری و وضعیت رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور گفت.
هوشنگ اسدی که با «علی خامنه‌ای»، رهبر ایران در سال ۱۳۵۴ هم‌سلولی بوده است، در جایی از حرف‌هایش، او را «آدم کوچکی» می‌خواند و در جایی دیگر می‌گوید موقع آزاد شدن از زندان و وقت بغل کردن برای خداحافظی از یک‌دیگر، زیرگوش او گفته است: «هوشنگ! وقتی نوبت ما برسه، قطره اشکی از چشم کسی نمی‌ریزه.»
اما اسدی هفت سال پس از این قول و قرار، در سال ۱۳۶۱ بازداشت شد و تحت شکنجه‌های مختلف قرار گرفت تا آن‌جا که در زمان بازجویی، او را مجبور به خوردن مدفوع خود کردند. او می‌گوید شکنجه‌گرش، «ناصر سرمدی پارسا» معروف به «برادر بازجو حمید» پس از مرحله بازجویی از او و بقیه زندانیان به مقام سفیری ایران در تاجیکستان ارتقا یافت.
هوشنگ اسدی ۷۱ ساله کار خود را با «روزنامه کیهان» شروع کرد و تا عضویت در شورای سردبیری روزنامه ارتقا یافت. یک سال پس از پیروزی انقلاب، او و دیگران با طرح پاک‌سازی کیهان، از کار اخراج و بعدتر بازداشت شدند.
هوشنگ اسدی می‌گوید کار روزنامه‌نگاری را با عشق شروع نکرده اما در میانه مسیر عاشقش شده است. ولی این روزها، پس از ۵۰ سال فعالیت روزنامه‌نگاری، ترجیح داده است دیگر از دور نظاره‌گر باشد.
-در این ۵۰ سال حرفه روزنامه‌نگاری، آیا شده که از روزنامه‌نگاری خسته و دل‌زده شده باشید و دل‌تان شغل دیگری خواسته باشد؟
بله؛ از دو، سه سال گذشته که فضای رسانه ایرانی، چه در داخل و چه در خارج از کشور غیرقابل تحمل شده است، برای اولین بار احساس کردم که دلم نمی‌خواهد در هیچ رسانه‌ای کار کنم و وقتی روزآنلاین تعطیل شد، ترجیح دادم از این محیط دور شوم و از دور نظاره‌گر باشم. البته گاهی مقاله‌ای می‌نویسم یا مصاحبه‌ای می‌کنم اما دیگر به صورت حرفه‌ای، نه. از فضای حاکم، غمگین و ناامید هستم.
گفتگوی نیلوفر رستمی با هوشنگ اسدی را اینجا بخوانید👇
#خبرنگاری_جرم_نیست #اطلاع_رسانی #هوشنگ_اسدی #روزنامه_نگاری #روز_خبرنگار #علی_خامنه‌ای #زندان #شکنجه
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
اشک‌هایی که ریخته می‌شوند؛ روایت هوشنگ اسدی از نیم قرن روزنامه‌نگاری
«هوشنگ اسدی»، روزنامه‌نگار باسابقه ایرانی یک روز پیش از روز خبرنگار (۱۷ مرداد ) و درست در ۱۷امین سالروز خروج اجباریش از ایران درباره روزنامه‌نگاری و وضعیت رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور گفت.
🔹 مسعود کاظمی، روزنامه‌نگار: برای امرار معاش به نقاشی ساختمان روی آورده‌ام
«مسعود کاظمی»، روزنامه‌نگار و زندانی سابق با انتشار تصاویری از خود در حال نقاشی ساختمان در صفحه اینستاگرام، به دوستانش خبر داده است که برای همیشه روزنامه‌نگاری را کنار گذاشته و به شغل جدیدی روی آورده است.
مسعود کاظمی خبرنگار روزنامه‌های «شرق» و «قانون» و سردبیر ماه‌نامه «صدای پارسی» بود که با حکمی که از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب مبنی بر دو سال ممنوعیت فعالیت مطبوعاتی علیه او صادر شده است، اجازه فعالیت در رسانه را ندارد.
این روزنامه‌نگار در خصوص روی آوردن به شغل نقاشی ساختمان، در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «بعد آزادی از زندان و با توجه به اینکه ممنوع‌الکار بودم، باید برای امرار معاش کاری می‌کردم. نقاشی ساختمان را به صورت تجربی از پدرم آموختم و حالا چند ماهی است با هم سر کار می‌رویم.»
این روزنامه‌نگار در این یادداشت نوشته که در صورت ممنوع‌الکار نبودن، باز هم قصد فعالیت رسانه‌ای و ابزار پروپاگاندا شدن را نداشته، آورده است: «خوشحال نیستم چون شیفته نوشتنم و خوشحالم چون تلاش می‌کنم شریف زندگی کنم.»
کاظمی در پایان نوشته خود از دنبال‌کنندگانش خواسته است که اگر نیاز به نقاشی ساختمان در شهر پرند و شهرهای کوچک اطرافش دارند، چنین پروژه‌هایی را قبول می‌کند.
کاظمی پیش از این در ۱۷ آبان ۱۳۹۹ نیز در حساب کاربری خود در توییتر که حالا غیرفعال شده است، نوشته بود: «۸ ماه از آزادیم می‌گذرد، فقط خدا می‌داند در این مدت چه بر ما گذشت، ممنوع‌الکار و… هیچ اظهار نظر سیاسی نکردم و در توییتر حضور نداشتم، با این حال نمی‌دانم فلان نهاد امنیتی از جان یک روزنامه‌نگار بی‌کار و ساکت چه می‌خواهد؟ خفه‌خون گرفتم، کافی نیست؟ خواسته زیادیه که فقط ول‌مون کنید؟»
همه چیز برای مسعود کاظمی و بسیاری از روزنامه‌نگاران دیگر که حالا شغل روزنامه‌نگاری یا بهتر است بگوییم مهارت و علاقه خود را بوسیده و گذاشته‌اند کنار، از بازداشت خود توسط یکی از نهادهای امنیتی آغاز شده است.
کاظمی روز اول آبان ۱۳۹۷، با یورش ماموران اطلاعات سپاه به منزلش بازداشت شد. این بازداشت مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر داد.
گزارش پویان خوشحال را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #اطلاع_رسانی #مسعود_کاظمی #امرار_معاش #روزنامه_نگاری #نقاشی_ساختمان #سرکوب_روزنامه‌نگاران #خبرنگاری_جرم_نیست
@Farsi_Iranwire
«مسعود کاظمی»، روزنامه‌نگار و زندانی سابق با انتشار تصاویری از خود در حال نقاشی ساختمان در صفحه اینستاگرام، به دوستانش خبر داده است که برای همیشه روزنامه‌نگاری را کنار گذاشته و به شغل جدیدی روی آورده است.
مسعود کاظمی خبرنگار روزنامه‌های «شرق» و «قانون» و سردبیر ماه‌نامه «صدای پارسی» بود که با حکمی که از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب مبنی بر دو سال ممنوعیت فعالیت مطبوعاتی علیه او صادر شده است، اجازه فعالیت در رسانه را ندارد.
این روزنامه‌نگار در خصوص روی آوردن به شغل نقاشی ساختمان، در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «بعد آزادی از زندان و با توجه به اینکه ممنوع‌الکار بودم، باید برای امرار معاش کاری می‌کردم. نقاشی ساختمان را به صورت تجربی از پدرم آموختم و حالا چند ماهی است با هم سر کار می‌رویم.»
این روزنامه‌نگار در این یادداشت نوشته که در صورت ممنوع‌الکار نبودن، باز هم قصد فعالیت رسانه‌ای و ابزار پروپاگاندا شدن را نداشته، آورده است: «خوشحال نیستم چون شیفته نوشتنم و خوشحالم چون تلاش می‌کنم شریف زندگی کنم.»
کاظمی در پایان نوشته خود از دنبال‌کنندگانش خواسته است که اگر نیاز به نقاشی ساختمان در شهر پرند و شهرهای کوچک اطرافش دارند، چنین پروژه‌هایی را قبول می‌کند.
کاظمی پیش از این در ۱۷ آبان ۱۳۹۹ نیز در حساب کاربری خود در توییتر که حالا غیرفعال شده است، نوشته بود: «۸ ماه از آزادیم می‌گذرد، فقط خدا می‌داند در این مدت چه بر ما گذشت، ممنوع‌الکار و… هیچ اظهار نظر سیاسی نکردم و در توییتر حضور نداشتم، با این حال نمی‌دانم فلان نهاد امنیتی از جان یک روزنامه‌نگار بی‌کار و ساکت چه می‌خواهد؟ خفه‌خون گرفتم، کافی نیست؟ خواسته زیادیه که فقط ول‌مون کنید؟»
همه چیز برای مسعود کاظمی و بسیاری از روزنامه‌نگاران دیگر که حالا شغل روزنامه‌نگاری یا بهتر است بگوییم مهارت و علاقه خود را بوسیده و گذاشته‌اند کنار، از بازداشت خود توسط یکی از نهادهای امنیتی آغاز شده است.
کاظمی روز اول آبان ۱۳۹۷، با یورش ماموران اطلاعات سپاه به منزلش بازداشت شد. این بازداشت مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر داد.
گزارش پویان خوشحال را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #اطلاع_رسانی #مسعود_کاظمی #امرار_معاش #روزنامه_نگاری #نقاشی_ساختمان #سرکوب_روزنامه‌نگاران #خبرنگاری_جرم_نیست
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
مسعود کاظمی، روزنامه‌نگار: برای امرار معاش به نقاشی ساختمان روی آورده‌ام
«مسعود کاظمی»، روزنامه‌نگار و زندانی سابق با انتشار تصاویری از خود در حال نقاشی ساختمان در صفحه اینستاگرام، به دوستانش خبر داده است که برای همیشه روزنامه‌نگاری را کنار گذاشته و به شغل جدیدی روی آورده است.