🔹با پای خود به زندان رفتند، جسدشان آزاد شد؛ جان باختن بهاییان درزندان‌ها
«بهنام محجوبی»، زندانی عقیدتی در روز شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ در حالی که به کما رفته بود، از زندان «اوین» به بیمارستان «لقمان» تهران منتقل شد و پس از سه روز، پزشکان از ادامه حیاتش قطع امید کردند. روز سوم اسفند، اداره کل زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور رسماً درگذشت او را اعلام کرد.
بهنام محجوبی از درویشان گنابادی بود که برای اتفاقات روز قبل از ماجرای خونین «گلستان هفتم»، به دو سال زندان محکوم شد.
محکومیت محجوبی از خرداد ۱۳۹۹، با وجود گواهی پزشکی مبنی بر عدم تحمل حبس، به اجرا درآمد. نبود دسترسی به امکانات پزشکی، خودداری مسوولان زندان از تحویل به‌موقع داروهای خاص به وی و فرستادن او به بیمارستان روانی «امین‌آباد»، محجوبی را با مشکلات زیادی جسمی و روانی روبه‌رو کرد؛ از بی حس و حرکت شدن دست و پاها تا تشنج، لکنت و سنگین شدن زبان و از دست دادن قدرت تکلم و...
هم‌بندی‌های بهنام محجوبی و خانواده او بارها نسبت به وضعیت جسمی و روحی این زندانی عقیدتی هشدار داده بودند. خود وی هم با اعتصاب غذا نسبت به بی‌توجهی مسوولان به وضعیتش اعتراض کرده بود. با این حال، این اعتراضات جدی گرفته نشدند تا به کما رفت و آن‌وقت بود که به بیمارستان منتقل شد. اما دیگر برای رسیدگی پزشکی به او دیر شده بود و در ۳۳ سالگی جان سپرد.
اما بهنام محجوبی تنها زندانی عقیدتی در نظام جمهوری اسلامی نیست که بر اثر بی‌توجهی مسوولان نسبت به وضعیت سلامت او در زندان درگذشت. طی چهار دهه گذشته، تعداد زیادی از زندانیان عقیدتی و سیاسی کشور بر اثر عدم رسیدگی پزشکی در دوران زندان یا بازداشت موقت فوت کرده‌اند. مسوولان ذی‌ربط در همه موارد به جای پاسخ‌گویی صریح و پیداکردن و رفع مشکل، با فشار بر خانواده زندانی فوت‌شده یا نسبت‌دادن روایات دروغین به زندانی، سعی در کتمان واقعیت و شانه خالی‌کردن از بار مسوولیت داشته‌اند.
#اقلیت‌های_مذهبی #بهاییان_ایران #قتل_زندانیان_سیاسی #بهنام_محجوبی
گزارش کیان ثابتی را در اینجا بخوانید:👇
@Farsi_Iranwire
«بهنام محجوبی»، زندانی عقیدتی در روز شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ در حالی که به کما رفته بود، از زندان «اوین» به بیمارستان «لقمان» تهران منتقل شد و پس از سه روز، پزشکان از ادامه حیاتش قطع امید کردند. روز سوم اسفند، اداره کل زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور رسماً درگذشت او را اعلام کرد.
بهنام محجوبی از درویشان گنابادی بود که برای اتفاقات روز قبل از ماجرای خونین «گلستان هفتم»، به دو سال زندان محکوم شد.
محکومیت محجوبی از خرداد ۱۳۹۹، با وجود گواهی پزشکی مبنی بر عدم تحمل حبس، به اجرا درآمد. نبود دسترسی به امکانات پزشکی، خودداری مسوولان زندان از تحویل به‌موقع داروهای خاص به وی و فرستادن او به بیمارستان روانی «امین‌آباد»، محجوبی را با مشکلات زیادی جسمی و روانی روبه‌رو کرد؛ از بی حس و حرکت شدن دست و پاها تا تشنج، لکنت و سنگین شدن زبان و از دست دادن قدرت تکلم و...
هم‌بندی‌های بهنام محجوبی و خانواده او بارها نسبت به وضعیت جسمی و روحی این زندانی عقیدتی هشدار داده بودند. خود وی هم با اعتصاب غذا نسبت به بی‌توجهی مسوولان به وضعیتش اعتراض کرده بود. با این حال، این اعتراضات جدی گرفته نشدند تا به کما رفت و آن‌وقت بود که به بیمارستان منتقل شد. اما دیگر برای رسیدگی پزشکی به او دیر شده بود و در ۳۳ سالگی جان سپرد.
اما بهنام محجوبی تنها زندانی عقیدتی در نظام جمهوری اسلامی نیست که بر اثر بی‌توجهی مسوولان نسبت به وضعیت سلامت او در زندان درگذشت. طی چهار دهه گذشته، تعداد زیادی از زندانیان عقیدتی و سیاسی کشور بر اثر عدم رسیدگی پزشکی در دوران زندان یا بازداشت موقت فوت کرده‌اند. مسوولان ذی‌ربط در همه موارد به جای پاسخ‌گویی صریح و پیداکردن و رفع مشکل، با فشار بر خانواده زندانی فوت‌شده یا نسبت‌دادن روایات دروغین به زندانی، سعی در کتمان واقعیت و شانه خالی‌کردن از بار مسوولیت داشته‌اند.
#اقلیت‌های_مذهبی #بهاییان_ایران #قتل_زندانیان_سیاسی #بهنام_محجوبی
گزارش کیان ثابتی را در اینجا بخوانید:👇
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
با پای خود به زندان رفتند، جسدشان آزاد شد؛ جان باختن بهاییان درزندان‌ها
«بهنام محجوبی»، زندانی عقیدتی در روز شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ در حالی که به کما رفته بود، از زندان «اوین» به بیمارستان «لقمان» تهران منتقل شد و پس از سه روز، پزشکان از ادامه حیاتش قطع امید کردند. روز سوم اسفند، اداره کل زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور رسماً…