⁠⁣⁣📌 دلائلی که چرا هیچکاک میتواند #مخاطب_پرتوقع فیلم را جذب کند ؟
1⃣ استفاده از عناصر فیلمنامه نویسی

✍️ ⁣همانطور که در مقدمه گفته شد این لیست به دو دسته مخاطب پر توقع و مخاطب عام تقسیم میشود. قبل از این که وارد لیست این دلایل شویم، تعریفی از مخاطب فیلم پرتوقع داشته باشیم؛ مخاطب فیلم پرتوقع کسی است که به فرم فیلم نگاه کرده و راه های مختلفی که فیلم طی کرده، استفاده از عناصر زبان سینمایی و یکپارچگی فیلم را مورد بررسی قرار می دهد. با بیان این نکته، این پیش فرض وجود دارد که کارگردان می بایستی فراتر از قابلیت قرار دادن بینش خود در فیلم، دانش آن را داشته و با هوشمندی ترفند های گوناگون سینمایی را در فیلم قرار دهد.

اندرو ساریس منتقد فیلم هیچکاک را این گونه توصیف می کند: "تنها کارگردان معاصر که سبکش سنت های مختلف کلاسیک مورنو (حرکت دوربین و میزانسن) و ایزنشتاین (مونتاژ) را با هم متحد کرده است." با این مقدمه به سراغ دلیل بعدی لیست یعنی " استفاده از عناصر فیلمنامه نویسی" می رویم:

📎 هیچکاک به فیلمنامه نویس خود ارنست لمن گفت: "ارنی میدونی ما چکار میکنیم؟ مخاطبا مثل یه ارگان غول پیکر (ساز کلیسا) میمونن و تو و من اونا رو می نوازیم. در یه جایی ما این نت رو میزنیم و این بازخورد رو میگیریم، و بعد ما اون کورد رو میزنیم و یه واکنش دیگه میگیریم. و یه روزی ما حتی لازم نیست فیلم بسازیم، یه الکترودهایی توی مغزشون جا سازی شده و ما فقط دکمه های مختلف رو فشار میدیم و اونا "آه" و "اوه" میگن و ما می ترسونیمشون و میخندونیمشون. این شگفت انگیز نیست؟"

عناصر متعددی وجود دارد که هیچکاک برای بازی کردن با احساسات مخاطبین از آنها استفاده می کند، مانند زن در خطر افتاده (اغلب زنان قوی که توسط یک خطر پنهان تهدید می شوند، مانند شخصیت گریس کلی در فیلم "ام را برای قتل بگیر 1954" یا شخصیت جون فونتین در "ربکا 1940") و یا مفهوم مرد اشتباهی (یک مثال واضح در این مورد دو نسخه "مردی که زیاد می داند" 1934 و 1956 است) و یک کلاه بردار قابل همزاد پنداری (مانند شخصیت کری گرانت در "گرفتن یک دزد 1955") برای ایجاد همزادپنداری با شخصیت هایش

همچنین عناصر متعدد موثر و مهمی توسط هیچکاک استفاده می شوند که به فیلمنامه یک سادگی ظاهری داده و روایت داستانی را غنی کرده که در نهایت منجر به نزدیکی بیشتر به مخاطب شده و در عین حال در نقاط لازم ساختار فیلم، عمق و معانی مخفی اضافه کرده است.

در میان این عناصر، استفاده از مک گافین مشهور است، که از نظر روایت داستانی شامل یک نوع جزئیات غیر مهم می شود و در شروع داستان انگیزه اولیه لازم را ایجاد می کند. در فیلم های ژانر هیجان انگیز اولیه اش در انگلیس، مانند "39 پله 1935" و یا "خانم ناپدید می شود 1938" مک گافین ها معمولا انواع مختلفی از اسرار دولتی بوده اند.

همچنین شخصیت سازی روانشناسانه ای که هیچکاک بر روی شخصیت های اصلی و فرعی خود انجام می دهد جالب توجه است. نمونه های بارز آن در فیلم های زیادی از وی نمود داشته، با این حال اولین دستاوردهای قابل توجه هیچکاک "ربکا 1940"، "سایه یک شک 1943"، "طناب 1948" و " غریبه ها در یک قطار 1951" بودند.

مخصوصا "ربکا" و "سایه یک شک" ما را با یکی از عناصر مورد استفاده هیچکاک آشنا می کند: صداگذاری. "ربکا" به خاطر سکانس ابتدایی خود که ما را به گذشته و جایی می برد که شخصیت جون فونتین در آنجا زندگی می کرده، قابل توجه است. این شروع عالی تاثیر گذار بر کل فیلم سایه افکنده و به آن یک فضای غم انگیز و مرموز می دهد.


⚡| #هیچکاک_تعریف_کارگردان (5)
⚡| #مخاطب_پرتوقع_هیچکاک
👤| #کارگردان_ماه
✍️| اختصاصی کانال فیلمبازان

‍ 📌 دلائلی که چرا هیچکاک میتواند #مخاطب_پرتوقع فیلم را جذب کند ؟
2️⃣ شرکت در بخش فیلمبرداری و کارگردانی هنری

✍️ ساموئل تیلور، فیلمنامه نویس فیلم "سرگیجه" می گوید: "هیچکاک دقیقا می دانست می خواهد با فیلم چه کند، چه می خواهد بگوید، و فیلمش چگونه باید دیده و گفته شود. من به او شخصیت ها و دیالوگ هایی که نیاز داشت را می دادم و داستان را می ساختم، اما از اولین فریم تا آخرین فریم کار خود او بود. لحظه ای نبود که او حضور نداشته باشد. و هر کسی که در حین ساخت فیلم طوری که من او را دیدم می دید چنین حسی داشت." با این حال، این تعاریف جنبه دیگری از سبک شخصیتی هیچکاک بوده که کنترل مطلق را بر همه اجزای فیلم داشته است.

هیچکاک همیشه در بخش های غیر کارگردانی فعال است. معمولا با فرایند فیلمنامه نویسی همراهی می کند. فیلم را تا ریزترین جزئیات برنامه ریزی کرده و هنگامی که فیلمبرداری شروع می شود مشارکت عمده ای را در فیلمبرداری و کارگردانی هنری و مخصوصا در مورد استفاده از رنگ و نور و سایه دارد.

در اوایل کار خود، هیچکاک به دلیل تعهدات قراردادی مجبور شد در آلمان کار کند و در آنجا بسیاری از مفاهیم و تکنیک های اکسپرسیونیستی را درک نمود و در طول عمر حرفه ای خود به کار گرفت. این مفاهیم اکثرا در ارتباط با اهمیت اشیاء و افکت تولید شده از نور بر روی صحنه و شخصیت ها بودند. این نکات مخصوصا در بسیاری از فیلم های صامت هیچکاک و فیلم های ژانر هیجان انگیز اولیه اش مشهود بود.

زمانی در هالیوود، هیچکاک به عنوان یکی از اولین اشخاصی شناخته می شد که از شرایط و منابع استدیویی بزرگتری استفاده می کردند (یک مثال این قضیه، صحنه فیلم "طناب" بود که در "تاریخ روایت داستانی فیلم" در مورد آن گفته شده: "دوربین شخصیت مکمل است... یک مینیاتور شبیه سازی شده دقیق از سی و پنج مایلی افق شهر نیویورک که با هشت هزار لامپ رشته ای و دویست لامپ نئون روشن شده و هر کدام جداگانه سیم کشی شده بود و طلوع و غروب آفتاب و اشعه خورشید را بازسازی می کرد".) به علاوه صفحه نمایش واید و فن آوری تکنیکالر برای مقاصد دراماتیک و بصری مورد استفاده قرار می گرفت.


⚡️| #هیچکاک_تعریف_کارگردان (6)
⚡️| #مخاطب_پرتوقع_هیچکاک
👤| #کارگردان_ماه
✍️| @FILMBAZAN

⁠⁣⁣📌 دلائلی که چرا هیچکاک میتواند #مخاطب_پرتوقع فیلم را جذب کند ؟
3⃣ استفاده از موسیقی در فیلم

✍️ در مساله سوم، مهمتر از بحث و گفتگو در مورد این موضوع، قبول کردن کلام خود هیچکاک در مصاحبه ای که با استفان واتز در دهه 30 میلادی انجام داده می باشد، نکات مهم آن در اینجا آورده شده.

برای شروع، هیچکاک تصویر عظیمی از موسیقی که توسط صنعت استفاده شده و مفهوم استاندارد آن داشته است: "... با اومدن فیلم های صدادار همونطور که می دونید موقتا اکشن در سینما متوقف شد... اما همین صدمه رو هم به موسیقی زد. تهیه کننده ها و کارگردان ها توسط کلمه ها محسور شده بودند. فراموش کرده بودند که یکی از شاخصه های احساسی سینمای صامت همراهی موسیقی بود. اونا به تدریج فهمیدن که هنوز باید اکشن اولویت داشته باشه. چه صدادار، چه صامت اونا دارن فیلم میسازن. اما موسیقی یک دارایی هنریه فیلمه که هنوز متاسفانه ازش غفلت میشه."

او ادامه می دهد: " من خیلی موسیقی و فیلم دوران صامت برام جالب بود و همیشه باور داشتم که اومدن صدا فرصت جدیدی رو ایجاد می کنه. همراهی موسیقی تحت کنترل دو نفری بود که فیلم رو ساختن. این یه پیشرفت بود نسبت به این که صدا توسط ارکستر سینما به صورت جداگانه نواخته بشه. برتری فاحش فیلمی که همراه با موسیقی باشه توسط فیلم های صامتی مثل "بن هور" یا "در دور دست شرق" نشون داده شد. با این حال وقتی که ممکن میشه که فیلم و موسیقی با هم به عنوان یک اثر هنری واحد نشون داده بشه، این فرصت نادیده گرفته میشه، و یا حداقل روش کار نمیشه. ... نتیجش اینه که تنها استفاده دراماتیک موسیقی در فیلم های صدادار (صرف نظر از فیلم های موزیکال که اعداد رو جایگزین موسیقی میکنن) استفاده از موسیقی ملایم هنگام صحنه های عاشقانه هست. هر موسیقی دیگه ای صرفا یه شیرین کاری عجیب و غریبه که به درستی طرح ریزی نشده. ... اما موسیقی ملایم متعارف، اساس صحیح موسیقی فیلمه و فضای صحنه رو بروز میده، این کاربرد ابتداییه موسیقیه. ... فیلم های صامت اغلب خیلی تاثیر گذار هستند بخاطر نحوه برخورد صحیح با موسیقی در قبل و بعد ساخت فیلم."

با این حال، کارگردان کاربرد دیگری را برای استفاده از موسیقی در فیلم بیان می کند: "... برای ایجاد هیجان. برای بالا بردن تنش. برای مثال در یک صحنه اکشن وقتی که هدف به یک نقطه اوج فیزیکی رسیدنه، موسیقی برای بالا بردن هیجان مانند تدوین بسیار تاثیرگذاره، اما این مقایسه رو بعدا بیشتر در موردش بحث می کنم. موسیقی میتونه پس زمینه یه صحنه در هر فضایی باشه و دیالوگ رو تفسیر کنه. اما راستش من هنوز در مورد کاربرد کلی موسیقی در رابطه با دیالوگ عقیده ای ندارم. من فقط می تونم مثال های خاص بگم در مورد مواردی که میتونه به صورت بهینه استفاده بشه. موسیقی با نوع خاصی از دیالوگ ممکنه یه ترکیب خیلی خوبی بشه، من میتونم یه نمونه به شما از فیلم "والس هایی از وین" بگم. یه صحنه دیالوگی بین زن و مرد جوان هست. صحنه آروم و لطیفیه، اما شوهر زن داره میره. راه واضح برای نشون دادن تعلیق اینه که کات هایی بزنیم و صحنه هایی از رفتن شوهر به خونش رو نشون بدیم. در زمان فیلمهای صامت وقتی شخصیت منفی در حال اومدن بود ارکستر موسیقی تند و ضربه ای اجرا می کرد. میتونستید پلیدی رو حس کنید. الان به علاوه این کار می تونید مکالمه رو هم اضافه کنید. و نتیجه این میشه که لازم نیست از نظر بصری روی اومدن شوهر اصرار کنید. ... همونطور که شاهد بودید در استفاده روانشناسانه از موسیقی و امکاناتش قبل از اومدن فیلم صدادار سر در میوردن. ... این کار ابراز مسائل گفته نشده رو ممکن می کرد.

هنگام نتیجه گیری، هیچکاک در مقام مدافع ظاهر می شود: "تدوین و و موسیقی فیلم اشتراکات زیادی دارن. هدف جفتشون ایجاد گام و فضا برای صحنست. و همونطور که تدوین دست کم گرفته میشه موسیقی هم همینطوره".


⚡| #هیچکاک_تعریف_کارگردان (7)
⚡| #مخاطب_پرتوقع_هیچکاک
👤| #کارگردان_ماه
✍️| اختصاصی کانال فیلمبازان

📌 دلائلی که چرا هیچکاک میتواند #مخاطب_پرتوقع فیلم را جذب کند ؟
4️⃣ استفاده از تدوین فیلم.

✍️ در این مساله حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد. با این حال، ما مانند موضو ع قبل به حرف های خود کارگردان تکیه می کنیم و تفسیر آن را بر عهده تفکر فردی می گذاریم.

"من فکر میکنم که کات کردن قطعا یه محدودیته. بهترین استفادش در موضوعات خشنه. برای همین روس ها اینقدر ازش به طور موثر استفاده می کنن، چون با خشونت سر و کار دارن، اونا می تونن کلی کات توی یه فیلم خالی کنن. اما می بینید که وقتی اونا میخوان در مورد موضوعات ملایم تر مثل کشاورزی یا چیزای دیگه فیلم بسازن مونتاژشون اونقدر مهم و تاثیرگذار نیست؟ اگر من اینجا بشینم و با شما در مورد برنامه 5 ساله حرف بزنم، هیچ تعداد کاتی نمیتونه صحنه رو دراماتیک کنه چون صحنه دراماتیک نیست. شما نمیتونید با کات زیاد تاثیر آرامش رو ایجاد کنید. اما می تونید حالت و تن مکالمه ما رو با موسیقی روشن سازی و حتی تفسیر کنید. ... اساس جاذبه سینما احساساته. جاذبه موسیقی هم حد وسیعی از اونه. غفلت از موسیقی چه آگاهانه و چه غیر اون، تسلیم شدنه و نباید این فرایند رو توی فیلمسازی نادیده گرفت"

همچنین ماجراجویی هایی که هیچکاک در زمینه برداشت های بلند انجام داد و تاثیر این عنصر در ریتم و گام تدوین فیلم چیزیست که می توان به طور نمایان در فیلم هایی مثل " طناب 1948" و "در برج جدی 1949" مشاهده کرد.

وقتی بحث عظمت هیچکاک در زمینه تدوین فیلم پیش می آید، همه به مثال عالی آن یعنی صحنه دوش حمام در "روانی 1960" اشاره می کنند. در این مقاله، بیایید بر روی مثال کاربردی فیلم "خرابکاری 1936" و این مساله که چطور کارگردان می تواند صحنه ای به ما ارائه کند که در آن خواست زن برای کشتنش شوهرش و تحقق آن و همچنین خواست درونی شوهر برای چنین مجازاتی پنهان شده، تمرکز کنیم.

⚡️| #هیچکاک_تعریف_کارگردان (8)
⚡️| #مخاطب_پرتوقع_هیچکاک
👤| #کارگردان_ماه
✍️| اختصاصی کانال فیلمبازان

📌 دلائلی که چرا هیچکاک میتواند #مخاطب_پرتوقع فیلم را جذب کند ؟
5️⃣ توانایی در گرفتن بازی عالی از بازیگرانش

✍️ "من هیچوقت نگفتم که همه بازیگران گوسفند هستن، چیزی که من گفتم این بود که باید با همه بازیگران مانند گوسفند رفتار کرد." حتی با این تفسیر، این کلمات بحث و جنجال زیادی میان بازیگران و منتقدین فیلم ایجاد کرد و می کند. این کلمات در واقع مطابق با شیوه کارگردانی هیچکاک هستند.

همانطور که در قبل ذکر شد یکی از مشخصه های بنیادی سبک هیچکاک حضور فعال در سایر بخش های فیلمسازی است، به این معنی که برای یک درک کلی می بایستی بر کل فیلم تسلط داشت. به همین دلیل در سبک هیچکاک این نکته که وی اهمیت زیادی را برای بازیگری قائل شده و جلوی بداهه و متد اکتینگ را بگیرد منطقی به نظر می رسد.

هیچکاک عقیده داشت که ساخت شخصیت ها و تثبیت آنها وظیفه فیلمنامه نویس و کارگردان است و به دلیل این که او طرح کل فیلم را قبل از شروع فیلمبرداری و زمانی که بازیگران وارد کار می شوند (قبل از شروع فیلم آنها مجبور بودند فیلمبرداری تبلیغات و رویداد های از پیش تعیین شده را انجام دهند) می ریخت، او جایی برای "مشارکت بازیگر" نداشت چون این کار می توانست منجر به تغییر طرح ریزی قبلی فیلم شود.

هیچکاک در مورد متد اکتینگ می گوید: " متد اکتینگ بازیگر در تئاتر خوب است چون فضای خالی برای حرکت را دارد. اما وقتی بحث تدوین به میان میاید باید از قاعده پیروی کرد."

عنصر دیگری که این فرضیه را حمایت میکند، این مساله است که هیچکاک به طور مداوم با بازیگران و نوع پرسونای یکسان برای قهرمان ها و ضد قهرمان هایش کار می کرد (منظور از پرسونا ظاهر شخصیت بوده و خصوصیات آن مد نظر نیست)، که به طور منطقی به وی تصویر شکل گرفته ای از شخصیت را ارائه می کرد.

و بخاطر جمع همه این مسائل هیچکاک توانست بهترین بازی های یک بازیگر را از او بگیرد، مانند جودیث اندرسون به عنوان خانم دانورز در "ربکا 1940"، رابرت واکر به عنوان برونو آنتونی در "غریبه ها در قطار 1951"، زوج جان دال/فارلی گرنجر در نقش های برندون/فیلیپ در "طناب 1948"، آنتونی پرکینز در نقش نورمن بیتس در "روانی 1960" یا تیپی هدرن به عنوان ملانی دنیلز در "پرندگان 1963".

📌 جمع بندی:
امروزه، هیچکاک به عنوان یکی از شخصیت های پیشگام در صنعت فیلم و هم ردیف گریفیت، ایزنشتاین، رنوار و ولز شناخته می شود. در تعهد او به سبک هیچ تردیدی نیست. در دهه سی میلادی، او یکی از کارگردانانی بود که از مونتاژ ایزنشتاین در دوره تدوین ابتدایی استفاده می کرد، استادی او در گرفتن برداشت های بلند و حرکت دوربین از دهه چهل مشهود بوده است، و دستاورد های او در صفحه نمایش واید در دهه پنجاه از اهمیت تاریخی زیادی برای فیلمهای کنونی برخوردار است. جدا از فرم، هیچکاک یک اخلاق گرا و سرنوشت گرا بوده و تصویری مخاطره آمیز از دنیای مدرن ساخته که در آن هیولاها در شرایط عادی زندگی روزمره پرسه می زنند. او یک کارگردان اصیل و معتبر بود که زندگیش هنرش بود و در آن هنر، شاید بیش از هر هنرمند معاصر خودش در ساخت ترس ها، وسواس ها و فانتزی هایش که بخشی از روان جمعی ماست موفق بود. / پایان مقاله

⚡️| #هیچکاک_تعریف_کارگردان (9)
⚡️| #مخاطب_پرتوقع_هیچکاک
👤| #کارگردان_ماه
✍️| اختصاصی کانال فیلمبازان