داستان ما انسانها

🌹 مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۰۹🌹
ز راهم برد و آنگاهم به ره کرد
گر از ره می نرفتم، می رهیدم

✍️ دارد داستان ما را می گوید، ما هشیاری بودیم، امتداد خودش بودیم، دانایی ایزدی بودیم،

او آمد ما را هم هویت کرد، و منحرف کرد از راه برد، پس از اینکه از راه بُرد،

دوباره خواست به راه بکند، با قانون قضا و کُن فیکون، موقع برگشتن،

ما اینقدر هشیار نبودیم که از پشت عینک هم هویت شدگی ها نبینیم،

و قضاوت نکنیم، و مقاومت نکنیم و به حرف او گوش بدهیم، یعنی ما تسلیم نشدیم.

وقتی رفتیم من ذهنی درست کردیم و ده ساله شدیم و دوازده ساله شدیم

باید لحظه به لحظه تسلیم می شدیم، می گذاشتیم دوباره ما را به راه بیاورد، 🙏

« برنامه 777 گنج حضور »

#غزل #تسلیم #داستان_انسان #هویت #قضا