تروریست‌های حوثی تحت حمایت جمهوری اسلامی در نتیجه حملات بی‌امان طی دو هفته گذشته به شدت نابود شده‌اند. بسیاری از جنگجویان و رهبران آن‌ها دیگر زنده نیستند. ما هر روز و شب آن‌ها را هدف قرار می‌دهیم — هر بار شدیدتر از قبل. توانایی‌های آن‌ها که امنیت کشتیرانی و منطقه را تهدید می‌کرد، به سرعت در حال نابودی است.

حملات ما ادامه خواهد داشت تا زمانی که آن‌ها دیگر تهدیدی برای آزادی ناوبری نباشند. پیام ما به حوثی‌ها روشن است: اگر به شلیک به کشتی‌های آمریکایی پایان دهید، ما نیز حملات خود را متوقف خواهیم کرد. در غیر این صورت، این فقط آغاز کار است و درد واقعی هنوز در راه است — هم برای حوثی‌ها و هم برای حامیان آن‌ها در ایران.

«امیدوارم شورای عالی امنیت ملی فهم این موضوع را داشته باشد که اگر بخواهد به این قصه ادامه بدهد، هسته سخت نظام ناامید می‌شوند. اگر هسته سخت نظام ناامید شدند و جدا شدند، رَحِمَ اللهُ مَن یَقرَأُ فاتِحَةً مَعَ الصَلَوات!»

جمهوری اسلامی در اداره ابتدایی‌ترین امور کشور ناتوان شده است. اقتصاد ویران، محیط زیست نابودشده، بیکاری فراگیر، و تورم افسارگسیخته، تنها گوشه‌ای از این ناکارآمدی فاجعه‌بار است که نارضایتی عمومی را به نقطه انفجار رسانده است.

مردمی که بارها در شهرها و روستاهای سراسر کشور علیه رژیم برخاسته و هر بار با خشونت بی‌رحمانه‌ای سرکوب شده‌اند، اکنون بیش از هر زمان دیگری مانند بشکه باروتی آماده انفجار و تصرف خیابان‌ها هستند. یک حمله هدفمند خارجی که توان سرکوب و ارعاب نیروهای امنیتی رژیم را تضعیف کند، می‌تواند آخرین ضربه‌ای باشد که مسیر پیروزی نهایی این مردم شجاع را تضمین کند.

جمهوری اسلامی در عرصه جهانی کاملاً منزوی شده است. حمایت آشکار از تروریسم، تلاش برای گسترش جنگ‌افروزی منطقه‌ای، و نقض گسترده حقوق بشر، جمهوری اسلامی را به موجودیتی منفور در سطح بین‌المللی بدل کرده که هر روز زیر ضربات فشارها و تحریم‌ها بیشتر فرو می‌رود.

مهم‌ترین و خطرناک‌ترین بحران کنونی برای جمهوری اسلامی همین است؛ فروپاشی تدریجی اما غیرقابل‌انکار هسته سخت رژیم. نظامی که به سرکوب، ارعاب، و وفاداری کورکورانه وابسته است، حالا با ترک‌خوردن ستون‌های اصلی خود مواجه شده است.