به‌نام خدا

بهارا زنده مانی، زندگی بخش
به فروردین ما فرخندگی بخش

امسال نوروزی متفاوت با هر سال فرا رسید، اما حکایت نوشوندگی و نوزایی نوروز همچنان باقی‌ست.
سالی سخت به پایان آمد؛ به گفته بیهقی «بر ما سالی گذشت و بر زمین گردشی و بر روزگار حکایتی، امید آن‌که کهنه رفته باشد به نیکویی و این نو همی‌آید به شادی».
سالی انباشته از امید آغاز شد، امید به گشایش در همه کار و کم‌شدن رنج‌ها و دردها برای همه‌کس.
امسال جشن نوشدن طبیعت، تاریخ، جامعه و خویشتن را که رمز ماندگاری ما ایرانیان است، به ناگزیر در خانه می‌گیریم. با عالم‌گیری ویروس کرونا، خانه مرکز جهان‌های درهم‌تنیده درونی و بیرونی ما شده است.
از این نوروز بیشتر بیاموزیم و در آن بیشتر بکوشیم. همه به فرصت‌های نو، ظرفیت‌های نو، ارتباطات نو، همبستگی‌های نو، دیگردوستی‌های نو و خلاصه معرفت نو و توان‌مندی نو نیازمندیم.
از خداوند بزرگ می‌خواهم که این عید بر همگان مبارک شود و هم‌نشینی آن با مبعث پیامبر رحمت (ص) – عید برانگیختگی انسان – سرآغاز پایان همه‌ی سختی‌ها گردد.
ای ز تو تغییر حال و سال‌ها
حال ما را کن تو خوش‌تر حال‌ها

هادی خانیکی
رئیس هیئت‌مدیره انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات

@hadikhaniki

https://bit.ly/2QzAhiV

📌ارتباطات مجازي سوغات كرونا براي جامعه ايراني
در گفتگو با دکتر خانیکی استاد ارتباطات دانشگاه علامه مطرح شد:
استراتژي ارتباطي مسؤولان در مواجهه با كرونا به معناي تغيير در سبك زندگي ، تغيير در نگرش و شيوه انديشيدن ماست

•
🌐 https://ecoiran.com
•
⭕️ @ecoiran_webtv

«بی‌افقی» توان جامعه را در مواجهه با بحران تضعیف می‌کند/ در مسئله‌ کرونا «ادراک جمعی از خطر» شکل نگرفت/ جامعه سرسخت، ماندنی است

گفت‌وگوی دکتر هادی خانیکی با خبرگزاری ایلنا

https://bit.ly/33J02mz

@HadiKhaniki

🔸 ما با آینده‌ای مواجه هستیم که در آن اقتصاد، سیاست، حکمرانی، کنش مدنی و آموزش ما با تهدیدهای جدید و فرصت‌های جدید مواجه است، که اگر این‌ها را درست و به موقع بشناسیم، می‌توانیم مطمئن باشیم که حتی اگر به ما ضربه‌ای بزند، این ضربه ما را به هوشیاری بیشتر دعوت کرده و سوق می‌دهد که به مدد آن می‌توانیم وضعیت جدید را با سازوکارها و نگرش‌های جدید پیش ببریم.

🔹 در ارتباطات بحران صداقت مقدم بر امیددادن است، اما در موضوع امیددادن، اینکه فقط بگوییم همه چیز درست می‌شود کفایت نمی‌کند، امید گاهی از این می‌آید که همه چیز صادقانه گفته شود.

🔸 سه ضلع حکومت، جامعه مدنی و شهروندان وقتی که بتوانند گفت‌وگو و همکاری کنند و ادراک‌شان را از مسئله کرونا به هم نزدیک کنند و هم‌نظر شوند، به همین میزان توانمندی هر سه بیشتر می‌شود.

🔸 آن چیزی که کرونا را خطرناک‌تر می‌کند بی‌اعتمادی و ناامیدی است، از ابتدا هم این سخن به میان آمد که ویروس بی‌اعتمادی از ویروس کرونا خطرناک‌تر است، حالا بی‌اعتمادی به حرف طبیبان یا کنشگران یا بی‌اعتنایی به حرف حاکمان تفاوت چندانی در اصل مسئله ندارد.

سختی‌ها نه، ولی انسان‌های سرسخت باقی می‌مانند

حرف‌هایی از جنس درد و امید

@HadiKhaniki

https://bit.ly/2R7qUaJ

متن ویراسته‌ی گفت‌وگوی دکتر هادی خانیکی با خبرگزاری ایسنا/ ۹ فروردین ۱۳۹۹

در روزهای آغازین عید و در شرایطی که خیلی‌ها تلاش می‌کنند با ماندن در خانه به سهم خود مانع انتشار ویروس کرونا شوند، فرصتی دست می‌دهد تا با دکتر هادی خانیکی از استادان ارتباطات کشور گفت‌وگویی داشته باشیم و طبیعتاً به دلیل وضعیت موجود و رعایت موارد بهداشتی و ایمنی این گفت‌وگو به‌صورت تلفنی انجام شد.

هادی خانیکی با اعتقاد بر اینکه جامعه کنونی به اختلال ارتباطی دچار است و گفت‌وگو هم در آن به‌سادگی و سهولت انجام نمی‌پذیرد، می‌گوید: طبیعتاً وقتی‌که اختلال ارتباطی وجود داشته باشد، توالی بحران‌ها و بحران‌های فراگیرتری مثل کرونا این اختلال ارتباطی را تشدید می‌کند و به‌تبع آن، رسانه‌ها هم در شرایط ارتباطات بحران قرار می‌گیرند؛ یعنی می‌توانند گرفتار کج‌کارکردی یا ناکارکردی شوند.

خانیکی هشدار می‌دهد که رسانه‌ها فقط به این فکر نکنند که خوب و قشنگ پیام تولید کنند، بلکه باید ببینند این پیام اصلاً دیده می‌شود، شنیده می‌شود و به آن باور پیدا می‌شود یا نه؟ نمی‌شود که با زیادی ترساندن یا زیادی نترساندن پیامی را به مخاطب منتقل کرد.

استاد ارتباطات دانشگاه علامه معتقد است: کرونا فقط در وجه سیاست‌گذاری رسمی پنهان نماند یا نسبت به آن پنهان‌کاری نشد، بلکه در وجه رسانه‌ای هم خبر کرونا در دوران کمون (نهفتگی) ماند.

خانیکی درعین‌حال مطرح می‌کند که رسانه، رسانه است، پس نه حدش را بالاتر از آن چیزی که هست ببریم و نه پایین‌تر، و درعین‌حال می‌گوید: رسانه در بحران نقش مهم‌تری دارد و آن آموزش است؛ به دلیل آنکه آموزش، آموزش عمومی است. اینجاست که اخبار جعلی واقعاً مخرب می‌شوند.

متن کامل در تلگراف ⬇️

📝📝📝نامه جمعی از وزرا، سفرا، استانداران، معاونان وزرا و منتخبان مردم درباره ضرورت لغو حصر

به‌نام خدا
محضر مقام رهبری
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای
 
با سلام و احترام

✅ما امضاکنندگان این نامه که جملگی از مدیران جمهوری اسلامی یا منتخبان مردم در ۴۲ سال گذشته بوده‌ایم و دل در گرو توسعه همه‌جانبه و عادلانه کشور داریم و همواره در راه ایرانی مستقل، آباد، آزاد و سرفراز کوشیده‌ایم، لازم دیدیم نكته‌ای را با عالی‌ترین مقام کشور در میان بگذاریم.

✅پرواضح است که نمی‌توان در این مختصر، نسخه‌‌ای شفابخش برای اقتصاد رنجور ایران ارائه داد، چنانکه نمی‌توان لوازم و مقتضیات برون‌رفت از تحریم‌های ظالمانه را تشریح کرد و حتی از روش‌های حکمرانی به‌سامان سخن گفت. باوجوداین معتقدیم در شرایط خطیر کنونی می‌توان و باید بر جلب رضایت عمومی و تحکیم «همبستگی اجتماعی» تاکید و به سوی «همدلی ملی» حرکت کنیم.

✅حضرت آیت‌الله خامنه‌ای
چنانکه مستحضرید ماه‌های پایانی سال ۱۳۹۸ با شیوع بیماری کووید-۱۹ در سراسر ایران پیوند خورد. بیماری‌ای که برخلاف پیش‌بینی‌های اولیه در جهان فراگیرشده و هنوز پایان روشنی برای آن متصور نیست. گسترهٔ پیامدهای کوتاه‌مدت این بیماری به‌حدی است که افزون بر سلامت جهانیان، اقتصاد جهانی را با مخاطرات فروان مواجه کرده و تمام مراسم ملی و آئینی را تحت‌الشعاع قرار داده است.

✅این بیماری همچنین طعم حصر خانگی خودخواسته و البته بدون محرومیت از حقوق و آزادی‌های اولیه زیست انسانی از جمله ارتباط با دیگران را به همه ما چشانده، اما متاسفانه مقامات عالی را به‌صرافت رفع حصر محصورین (دکتر زهرا رهنورد، مهندس میرحسین موسوی و حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی کروبی) نینداخته و تلاشهای برخی مسؤلان و نیز پیگیری‌های دلسوزان کشور به شمول نامه اخیر زندانیان سیاسی رژیم گذشته در این زمینه هنوز به نتیجه نرسیده است.

✅ما امضاکنندگان این نامه، با درک شرایط خطیر کشور و منطقه، و آگاهی از پیامدهای سقوط قیمت نفت برای ایران، تحکیم همبستگی ملی، جلب اعتماد اجتماعی و تقویت امید را از جمله لوازم پشت سرگذاردن کم‌هزینه مشکلات میهن و مردم و حرکت به سوی حکمرانی خوب در فضایی آرام و به‌دور از تنش می‌دانیم.

✅رجاء واثق داریم هر نوع پیام و اقدام مثبت حکومت، می‌تواند نشانه‌ای امیدبخش از تحقق فردایی بهتر برای جامعه، به‌ویژه نزد شهروندان معترض و نگران آینده کشور تلقی شود و بر ظرفیت و توان ملی در مواجهه با مشکلات و بلایا بیافزاید. از این رو با توجه به ضرورت پایان‌دادن به التهابات یک دهه اخیر، خاتمه‌دادن به حصر خانگی و تبدیل آن به «قرنطینه اختیاری» را ضروری می‌دانیم تا با پایان‌یافتن قرنطینه در کشور و عادی‌شدن شرایط، قرنطینه اختیاری محصورین نیز خاتمه یابد و آنان زندگی عادی خود را از سر بگیرند.
 
پیشاپیش از بذل توجه جنابعالی تشکر می‌کنیم.
 
با تجدید احترام

📌اسامی امضا کنندگان در "INSTANT VIEW"


https://plink.ir/cgVyN

🆔 @hadikhaniki

روزنامه را به خاطر بسپار

گفت‌وگوی دکتر هادی خانیکی با روزنامه‌ی ایران | شنبه ۱۶ فروردین ۹۹ | شماره‌ی ۷۳۱۳

@HadiKhaniki

https://bit.ly/2wS7HTB

در خبرها بود که سنت روزنامه‌نگاری و حس خوب و تاریخی ورق‌زدن مطبوعات از نوروز امسال دستخوش یک تغییر شده است. عادت همیشگی ما ایرانیان که از خرید و خواندن انواع ویژه‌نامه‌های نوروزی آغاز می‌شد و تا دیدن نخستین شماره‌های پس از عید ادامه می‌یافت، اکنون ناگزیر به پذیرش وضعیتی متفاوت شده است. در حوزه تولید و مصرف فرهنگی ورود به یک «چرخش پارادایمی» چندان آسان نیست. همان‌گونه که تغییر ناگهانی ذائقه نمی‌تواند به سادگی طعم و حلاوت هر تغییری را به دنبال داشته باشد.

ورود به سال ۱۳۹۹ در تاریخ پرفراز و فرود روزنامه‌نگاری ایران با این دو ناگزیری به ثبت رسید؛ نخست کم‌رونقی مطبوعات در کیوسک‌ها، خانه‌ها و گرفتاری در چنبره تعطیلات طولانی نوروزی و سپس اجبار به تبعیت تام‌وتمام دو محور سیاست‌گذاری کرونایی یعنی «قرنطینه خانگی» و «فاصله‌گذاری اجتماعی». نخستین اجبار، نشریات را در رقابت با جایگزینان مجازی خویش باز هم ضعیف‌تر کرد و نظام انتشار و توزیع و مطالعه را از سیاق و نظم دهه‌ها و سالیان پیش دورتر ساخت. دومین اجبار نیز، از دوره‌های دور تاکنون پایان تعطیلات را برای اولین بار بدون روزنامه رقم زد. حال پرسش این است که چگونه به این دو اجبار بنگریم و راهی برای برون‌رفت از این وضعیت که روزنامه و شاید هم روزنامه‌نگاری را می‌تواند به اغما ببرد پیدا کنیم.

واقعیت آن است که روزنامه‌نگاری و روزنامه را هیچگاه نمی‌توان به تعطیلی برد. اگر تاریخ به تعطیلی برود «خبر» هم تعطیل‌بردار است ولی وقتی که جامعه نیازمند آگاهی، آموزش، هوشیاری و مشارکت است و حتی بحران‌هایی ازجنس کرونا هم این نیاز را بیشتر می‌کند باید چاره‌ای دیگر اندیشید که این وظیفه مراکز سیاست‌گذار و اجرایی، نهادهای مدنی، صنفی و حرفه‌ای یک یک شهروندان است که «خبر» ،«ارتباط»، «ادراک مشترک» و «همبستگی اجتماعی» را از سبد کالاهای ضروری زندگی حذف نکنند

اگر اجبار به ماندن در خانه هست و رعایت فاصله‌گذاری‌های فیزیکی ضروریست، نیاز به موضوعیت و محوریت ارتباطات، روزنامه‌نگاری و پیونددادن میان صدا، تصویر و نوشتار هم گریزناپذیر است. تا وضعیت کرونایی پیش روی ماست، رعایت دستورالعمل‌های ایمنی و بهداشتی حرف نخست را می‌زند؛ اما بالا‌بردن تاب‌آوری اجتماعی و ارتباطی هم لازمه پایداری آن راهبرد است، پس روزنامه و روزنامه‌نگاری را، هم در صورت کاغذی و هم به صورت صوتی و تصویری درقالب پیام‌های پادکستی، ویدئویی و مطالب آنلاین درشمار ضروری‌ترین نیازهای تعطیلی‌ناپذیر به حساب آوریم. روزنامه‌نگاری و روزنامه‌نگاران جزو «خاطرات» گذشته ما نیستند، آن‌ها را در هر شرایط سختی به «خاطر» بسپاریم.

جامعه مدنی، امید و کرونا

گفت‌وگوی دکتر هادی خانیکی با روزنامه‌ی شهرآرا | ۲۳ فروردين ۹۹

https://bit.ly/2JVAR73

@HadiKhaniki

▫️ اساساً فاصله‌گذاری اجتماعی هنگامی‌ مورد قبول اکثریت جامعه قرار گرفت که خطر شیوع کرونا احساس شد و چنین طرز تلقی شکل گرفت که برای مهار شیوع کرونا، در خانه ماندن کافی نیست، بلکه باید با اعمال روش‌هایی در بیرون از خانه پیشگیری‌هایی انجام داد. خطر گسترش کرونا هنوز زیاد است، بنابراین زمینه ذهنی فاصله‌گذاری اجتماعی وجود دارد. اخیرا نظرسنجی‌ای در سطح تهران نشان داده است که هنوز جامعه از شیوع کرونا احساس خطر می‌کند و حتی در انتخاب بین تامین معاش و ماندن در خانه، همچنان ترجیح افکار عمومی، مهار کروناست تا بازگشت به کسب‌وکار؛ البته این گزاره نمی‌تواند گرایش درازمدتی باشد؛ چون بالاخره تاب‌آوری اقتصادی، گرفتاری‌های زندگی شهروندان و خانواده‌ها در برابر شعار در خانه ماندن قرار می‌گیرد و باید در این بزنگاه به فکر جامعه بود. بخشی از جامعه، تبعات اقتصادی در خانه ماندن را نمی‌توانند تحمل کنند و نهایتا یک تا دو ماه می‌توانند این وضعیت را تحمل کنند و اگر این روند کرونایی ادامه پیدا کند، انتخاب سخت بین در خانه ماندن و تامین معیشت خانواده، عملا الزام زندگی و فاصله‌گذاری اجتماعی را سست می‌کند. قبل از اینکه مردم از این وضعیت قطع امید کنند، باید تدبیری اندیشید و سیاست‌های حاکمیتی باید روش‌های مناسبی به‌کار بگیرد.

▪️ گاهی‌اوقات مردم را سرزنش می‌کنند که چرا بیرون از خانه هستند و فعالیت می‌کنند اما باید پرسید آن‌ها چه میزان از خطر بیماری کرونا آگاهی دارند. این متغیر را درنظر بگیریم که اگر یک ماه پیش متصور بودیم مسئله کرونا زود و در یک زمان معین مهار می‌شود، درحال‌حاضر در ایران و جهان به این نتیجه رسیده‌اند که به این زودی پایان‌یافتنی نیست. بالاخره باید راهی را برای این اوضاع بیابیم و ماندگاری الگوهای اجتماعی به این منتج می‌شود که این راه را چطور پیدا کنیم.


▫️ کمتر زمانی ارتباطات به‌طور عام و رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به‌طور خاص مورد توجه قرار می‌گرفت. به میزانی که افراد و نهادها دورتر از یکدیگر قرار می‌گیرند، به همان میزان اهمیت رسانه و به‌طور خاص رسانه‌های مجازی و شبکه‌ها بیشتر می‌شود و به‌هر حال وقتی افراد در خانه هستند، این ارتباط ازطریق شبکه‌ها به‌خصوص در وضعیتی که هفته‌های اخیر داشتیم، بیشتر می‌شود. آیین‌های نوروز و مذهبی ماه شعبان برگزار نشد و حتی در بحث فوت‌شدگان، دوردفنی داشتیم که پدیده ای به‌حساب می‌آید. این وضعیت، رفتارهای اجتماعی، مناسبات سیاسی و حتی ایمنی روانی را تحت تاثیر قرار داده است.


▪️ اگر از منظر سیاسی و اجتماعی به این پدیده نگاه کنیم، قطعا تفاوت‌های ساختار سیاسی که مثلا در چین وجود دارد، با همه کشورهای دنیا متفاوت است و به تبع آن نوع مقابله با کرونا نیز متفاوت است. ساختارهای اجتماعی هم در شیوع و کنترل کرونا موثر است و در این مواقع به‌کارگیری سیاست متمرکز یا سیاست خودمختارانه دربرابر یکدیگر قرار می‌گیرد. در سطح بین‌المللی اگر به متفکران چپ سیاسی مانند آنتونیو نگری، اسلاوی ژیژک یا چامسکی و از آن سو به متفکران لیبرال مثل فوکو یاما نگاه کنیم، می‌بینیم که همین تفاوت‌های نظری در برایند آینده نیز دیده می‌شود. نمی‌توان پیش‌بینی کرد که کدام سیاست در ایران غلبه خواهد کرد ولی می‌توان گفت ما درحال تغییر رویکردهای سنتی و متعارف در عرصه سیاست خواهیم بود. اهمیت مدنیت و جامعه مدنی در این شرایط پررنگ‌تر می‌شود. نهادهای حاکمیتی، اهمیت مناسبات روابط مدنی و توجه به شنیدن مطالبات مردم حتی نقدها و اعتراض‌هایی را که می‌کنند، متوجه می‌شوند. ناگزیر هستیم به‌سمت مسئله سرمایه اجتماعی، اعتماد، شنیدن حرف‌های یکدیگر و ادراک مشترک، حرکت کنیم.


▫️ با کمک رسانه باید سیستم ایمنی اجتماعی را افزایش داد. باید امید را تقویت کرد، وگرنه جامعه، مستعد کرونای بیشتری می‌شود. رسانه‌ها درحقیقت فیزیک و ضرب ارتباطات بحران می‌شوند و در این وضعیت بحرانی باید به تاب‌آوری شهروندان کمک کنند. ارتباطات بحران این است که صداقت و شفافیت حرف اول را بزند؛ چراکه مخاطبان جامعه اعتماد پیدا می‌کنند و در آرامش بیشتری قرار می‌گیرند. رسانه‌ها در درجه اول باید صادقانه بیانگر وضعیت موجود باشند که از الزامات آن، شفافیت، جلب مشارکت عمومی‌ و ترسیم تصویر واقعی آینده و پیش ‌روست.

سلام و عرض ادب. آرزوی سلامتی دارم. این کانال برای پیگیری عمومی فعالیت‌های مربوط به کارگاه مجازی «زندگی‌نگاری» که در مجموعه‌ی پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران جا دارد، و با همکاری انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات پی گرفته خواهد شد، تشکیل شده است. درباره‌ی پروژه به تدریج اطلاعات بیشتری منتشر خواهد شد، ولی کلیت آن تولید مجموعه‌عکس و یادداشت، متناسب با وضع زندگی این روزهایمان است. برخی از مطالب هم در اینستاگرام عمومی همین کارگاه هم‌خوان خواهد شد. چون کانال رسمی نیست، ممکن است به فراخور نیاز کارگاه، فایل‌هایی به اشتراک گذاشته شود که لزوما موضع رسمی و اداری نباشند. علاقمندان به مشارکت در کارگاه از این راه‌ها می‌توانند همراهی کنند:

📸 📄 یک) تولیدکننده‌ی پیوسته به کارگاه: دوستانی که علاقمند هستند در کارگاه به لحاظ عملی و به منظور «تولید مجموعه‌عکس و یادداشت» پیرامون زندگی در میانه‌ی بیماری، مشارکت داشته باشند، لطفا رزومه‌ی خود را به همراه حتما شماره‌ی تلگرام، ایمیل، و اگر اینستاگرام غیرخصوصی دارند، تا تاریخ 27 فروردین 1399 به نشانی پست الکترونیک «پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران» isa.org.photography@gmail.com بفرستند تا پس از مشخص شدن تعداد علاقمندان و دسته‌بندی آن‌ها، کار اجرایی کارگاه آغاز شود.

📷 دو) تولیدکننده بدون پیوستن به کارگاه: ممکن است برخی دوستان، عکاسان حرفه‌ای و... نیازی نبینند که در کارگاه و مطابق با برنامه‌ی پیشنهادی من کار را پیش ببرند ولی علاقمند باشند به پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی بپیوندند و در مجموعه‌ی پایانی حضور داشته باشند. یا برخی از دوستان وقت پیگیری کارگاه را نداشته باشند یا به طور کامل نتوانند مشارکت کنند. برای همین منظور، کانال حاضر و اینستاگرام «پروژه‌های زندگی‌نگاری» برخی از فایل‌ها و مطالب را به اشتراک عمومی می‌گذارد. این دوستان می‌توانند با پیگیری کانال و اینستاگرام، به هر ترتیبی که خواستند همراه پروژه بشوند. اگر لازم بود عکس یا یادداشتی برای من بفرستند یا نظری داشتند، لطفا به نشانی ایمیل «پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران» isa.org.photography@gmail.com بفرستند و در اینستاگرام از هشتگ #isalifegraphies در پای عکس‌های خود استفاده کنند، تا اگر زنده بودم، ببینم و صحبت کنیم.

📚 سه) کمک به فرآیند تجربه: استادان ارجمند، پژوهشگران گرامی و دانشجویان و دوستان محترم، اگر فکر کردید متناسب با محتوای کارگاه که به تدریج روشن می‌شود، فایل یا مطلبی دارید که می‌تواند به این پروژه کمک کند، لطفا به همان نشانی ایمیل «پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران» isa.org.photography@gmail.com بفرستید، من یا همکارانم خدمتتان پاسخ می‌دهیم و پیشاپیش از لطف و نظر شما سپاسگزارم.

🙏 چهار) گالری‌ها یا مراکز هنری، مراکز پژوهشی و دانشگاهی، انتشاراتی‌ها و مراکز ادبی، و... در صورت علاقه به حمایت اسپانسری از پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران، لطفا اعلام همراهی خود و شرایط کمک را به نشانی ایمیل «پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران» isa.org.photography@gmail.com بفرستند.

با آرزوی روزهای خوش و سلامتی
علی‌مراد عناصری
پروژه‌های زندگی‌نگاری (از پروژه‌های عکاسی انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات)

@isalifegraphies

اول دفتر...
آقای دکتر هادی خانیکی
@HadiKhaniki

@isalifegraphies

خبر کوتاه بود و جانکاه: علی بهزاد عزیز هم در جدال با کرونا جان باخت و جاودانه شد.‌

برای هرکسی که با او زیسته و از دوستی‌اش برخوردار بوده است، باور مرگ آن همه تکاپو و عشق و امید آسان نیست. «بهزاد» خوش‌رو، خوش‌خو و خوش‌زبان را نمی‌توان به سادگی از یاد برد و غریبانه به خاک سپرد.‌

تصویر «علی» برای من از سال‌های دور دهه ۶۰ و روزنامه‌نگاری دشوار دوران جنگ تا روزهای پرجنب‌و‌جوش خبرنگاری حوزه آموزش عالی در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ و آخرین دیدار در ۲۰ بهمن ۹۸ که به تسلیت مرگ مادرم آمد، همیشه خندان، همیشه پر تلاش و همیشه مهربان بوده است. بهزاد، روزنامه‌نگاری توانا و بامرام بود که حرمت قلم و دوستی‌ها را هیچ‌گاه واننهاد و سرمایه‌ای بزرگ‌تر از صداقت و صراحت و نیکنامی در حوزه تخصصی‌اش که روزنامه‌نگاری دانش و دانشگاه بود، برای خویش نیندوخت.‌

مرگش، سنگین و اندوه‌بار است و امید آنکه خداوند بزرگ، بار این مصیبت را به مدد صبر و شکیبایی بر همگان سبک نماید. این ضایعه ناگوار را به همسر گرامی، فرزندان و بازماندگان محترم، پیشکسوتان روزنامه‌نگاری، روزنامه‌نگاران علم و همه دوستان وفادارش تسلیت می‌گویم.‌ روانش شاد باد.‌

هادی خانیکی‌

🔴یادی از شریعتی‌ها...

دکتر خانیکی، خاطره‌ای از استاد محمدتقی شریعتی نقل می‌کردند. شبی استاد متوجه صدای گریه از اتاق دکتر علی شریعتی می‌شوند. به اتاق می‌روند. دکتر علی شریعتی سر بر روی میز گذاشته بود و می‌گریست. از شدت گریه شانه‌ها می‌لرزید. استاد نگران می‌شوند و می‌پرسند چه شده است، شریعتی به دست‌نوشته‌های روی میز اشاره می‌کند. نسخه در حال نگارش کتاب اسلام‌شناسی روی میز است. علی شریعتی به پدر می‌گوید: امشب محمد[ص] را به خاک سپردم...

خداوند استاد شریعتی و فرزندش را رحمت کند...
۳۱ فروردین سالروز درگذشت استاد محمدتقی شریعتی بود.

@mohamadrezahakimi

‍ 📜 بیانیه پویش مردمی مبارزه با کرونا (انجمن‌های علمی حوزه سلامت، علوم زیستی و علوم انسانی) در خصوص ضرورت تداوم طرح فاصله‌گذاری و تمدید تعطیلی مراکز آموزشی و مراسم‌ها

به نام خدا

اکنون که بنا به اقتضائات موجود و با در نظر گرفته شدن مسائل اقتصادی، به رغم توصیه‌های کارشناسان و نخبگان علمی و روال معمول در اغلب کشورها، از مقررات جدی فاصله‌گذاری اجتماعی در برنامه «فاصله‌گذاری هوشمند اجتماعی» عملاً فاصله ایجاد شده است، انجمن‌های امضا کنندۀ این بیانیه از تمامی ملت ایران درخواست می‌نمایند تا در راستای کاستن از عوارض ناخواستۀ این تصمیم و مراقبت از خود و دیگران، هم‌چنان رعایت اصول پیش‌گیرانه، دوری از اجتماعات و استفاده از ماسک در فضاهای عمومی را ادامه داده و حتی‌المقدور از مقررات جدی فاصله گذاری تبعیت کنند.

اعتقاد بر این است که در این شرایط به جز هم‌بستگی عمومی و تغییر رفتارهای پرخطر مبتنی بر دانش روز نمی‌توان در کاهش میزان ابتلا و مرگ‌و‌میر توفیق داشته باشیم و تلاش برای نجات حتی یک هم‌وطن در حکم نجات همه‌جامعه خواهد بود.

از سوی دیگر دولت محترم در شرف تصمیم‌گیری برای نحوه بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها و یا تمهیدات لازم برای تمدید تعطیلی آنهاست. ضمن تأکید بر استفاده از شواهد علمی معتبر و مورد اجماع صاحب‌نظران از نظر صحت روش‌شناسی و داده‌های مورد استفاده، پویش مردمی مبارزه با کرونا بر رویکرد علمی و توجه به نظرات کارشناسان برای جامعیت و عقلایی بودن این تصمیم تاکید و ابرام دارد. برآوردهای مورد قبول متخصصان، بر اساس شواهد همه‌گیری‌های مشابه در گذشته، نشان‌دهندۀ افزایش معنادار و قابل‌توجه تعداد مبتلایان و مرگ‌ومیر ناشی از ابتلا به این بیماری در صورت بازگشایی زودهنگام مدارس و دانشگاه‌هاست.

با عنایت به این‌که تلاش‌های انجام شده برای برقراری آموزش‌های مجازی در فاصله‌گذاری فیزیکی، موثر و درخور توسعه بوده و از سویی دیگر نگرانی به‌حق دانش‌اموزان و دانشجویان و مقاومت والدین برای بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها مانعی در شروع آموزش‌های حضوری خواهد بود، بنابراین پیشنهاد مشخص این پویش: اجرای سیاست گام‌به‌گام، منطقه‌ای و تفاوت در مقاطع تحصیلی برای بازگشایی کلاس‌های حضوری بر اساس شواهد قابل اعتماد است، به‌گونه‌ای که حداقل گام اول آن پایان اردیبهشت‌ماه در نظر گرفته شود. انتظار می‌رود که مسئولین محترم آموزش و پرورش، آموزش عالی و نظام سلامت کشور در این باب از هر گونه مماشات پرهیز نمایند.

۲۹ فروردین ۹۹

@HadiKhaniki

اسامی انجمن‌های مشارکت‌کننده در فایل پیوست.

کرونا واضع امر تغییر است

کارگران صنعتی، حاشیه‌نشین‌ها، دستفروش‌ها و آن‌هایی که مشاغل غیرثابت داشتند در خط مقدم آسیب‌های اقتصادی و معیشتی برآمده از کرونا هستند

گفت‌وگوی دکتر هادی خانیکی با روزنامه‌ی تعادل | یکشنبه ۷ اردیبهشت ۹۹ | شماره‌ی ۱۶۴۳

استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، ضمن تشریح تغییراتی که بعد از کرونا بخش‌های مختلف را گرفتار می‌کند، راهکارهایی هم برای عبور از این شرایط ارائه می‌کند، راهکارهایی که از منظر این استاد دانشگاه در صورت به‌کارگیری آن می‌توان بخش زیادی از مشکلات را پشت سر گذاشت.

@HadiKhaniki
https://bit.ly/2VMR59v

از متن گفت‌وگو:

اگر بخواهم خیلی خلاصه بگویم که کرونا واضع چه وضعیتی بوده است، باید بگویم که کرونا واضع امر «تغییر» بوده و هست. ضمن اینکه باید توجه داشت که این تغییرات هم تغییرات پردامنه‌ای است؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت که بعد از ظهور و بروز کرونا جوامع مختلف با چنان پرسش‌ها و چالش‌هایی روبه‌رو شده‌اند که با انگاره‌های گذشته و با پیش‌فرض‌های قبلی نه می‌توان از عهده تفسیر کنش‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و... برآمد و نه قادر خواهیم بود تصویری از چشم‌اندازهای پیش رو برای دوران پس از کرونا ارائه کنیم. یعنی همان‌طور که کرونا حوزه درمان، بهداشت و سلامت فردی و اجتماعی جوامع را دچار تغییر ساخته در سایر حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و...نیز تغییرات شگرف و عمیقی را بر جای گذاشته است. بنابراین طبیعی است باید در راستای این تغییرات برنامه‌ریزی‌های تازه‌ای را تدارک دید و به عبارت دیگر باید جور دیگر فضای پیرامونی را دید.

متن کامل ⬇️

🔹دکتر هادی خانیکی در دیدار رئیس‌جمهوری با روانشناسان، جامعه‌شناسان، فعالان حوزه اجتماعی و رؤسای انجمن‌های علمی دانشگاهی:
دولت از منابع رسانه‌ای مستقل در مواجهه با آثار کرونا حمایت کند

سه‌شنبه ۹ اردیبهشت ۹۹

@Hadikhaniki

✅ امید اجتماعی؛ رویا یا واقعیت؟

🎙 دکتر هادی خانیکی
استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی

📆چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت‌ماه ساعت ۲۲

@hadikhaniki
@anjoman_talk

💢 این برنامه در صفحه اینستاگرام دکتر خانیکی به نشانی hadikhaniki و صفحه اینستاگرام anjoman_talk به‌صورت لایو برگزار می‌شود.

✅امید اجتماعی؛ رویا یا واقعیت؟

🎙ویدئوی لایو اینستاگرامی دکتر هادی خانیکی
به میزبانی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی (@anjoman_talk)


📆چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹
@HadiKhaniki

🔺 لایو اینستاگرامی رسانه و کرونا (ظرفیت‌ها و نقش‌ها)

🎙 دکتر هادی خانیکی (رئیس کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو)

⏰ شنبه ۲۰ اردیبهشت ۹۹، ساعت ۲۲
📍پخش در صفحه اینستاگرام دکتر هادی خانیکی و کرسی ترویج علم یونسکو به آدرس‌های
🔹 www.instagram.com/hadikhaniki
🔸 www.instagram.com/unescocps

@hadikhaniki

فرصت هایی برای بازسازی اعتماد و همبستگی


یادداشت دکتر هادی خانیکی در
روزنامه ایران
یک‌شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹، شماره ۷۳۴۳


موج چهارم نظرسنجی از شهروندان تهرانی پیرامون پدیده کرونا که در روزهای نخستین اردیبهشت ماه جاری به انجام رسیده است، نشان می دهد که اکثریت مردم یعنی ۷۶ درصد آنان هنوز خطر کرونا را جدی می دانند و نسبت به ابتلای خود و خانواده شان به آن نگران تر از گذشته شده اند. همین افزایش نگرانی، روند بهبود اعتماد عمومی و رضایت مندی را از عملکرد عمومی و رسمی کندتر کرده است.حد و جهت نگرانی شهروندان از ابعاد دامنه های شیوع کرونا شاخص مهمی برای درک تهدیدهای پیش روی جامعه و نظام اجرایی و سیاسی کشور است. پدیده کرونا به سبب نوظهوری، ناشناختگی، خطرآفرینی و جهان گستری اش اغلب روندهای نظرورزی و چاره اندیشی را در باب مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به پرسش و چالش کشیده است. امروز و آینده جامعه را دیگر نمی توان بر اساس احکام قطعی و رویه های پیشین سیاست ورزی فهمید و مدیریت کرد.پس همه کسانی که به ایران می اندیشند و دغدغه حفظ همه سرمایه های طبیعی، انسانی و اجتماعی و فرهنگی این سرزمین را دارند باید با نگاهی نو، زبانی نو و رفتاری نو با ضرورت ها و نیازهای جدید جامعه و کشور رو به رو شوند.
همه آنچه پیش روی ما است تهدید نیست. عرصه هایی برای گشایش هم هست. توانایی ها و داشته های جامعه ایرانی برای عبور از تنگناها و بحران ها کم نیست. اگر فرصت ها بموقع تشخیص داده شوند و بدرستی مورد استفاده قرار گیرند، می توان افقی نو برای کشور گشود.
جامعه ایران پیش از پدیده کرونا هم در معرض دو سرنوشت متفاوت قرار داشت؛ از یک سو، رو به رویی با روندها و رخدادهای گسیخته ساز نظیر کاهش ظرفیت های تولید ثروت ملی و تامین رفاه برای اکثریت جامعه، افزایش فقر و بیکاری و ناپایداری شغلی و آسیب های اجتماعی خطر زوال منابع توسعه معنوی و مادی کشور را برجسته کرد و از سوی دیگر صورت های جدیدی از همبستگی اجتماعی در قالب کنش های مدنی و سیاسی اصلاح گرانه و اقدامات داوطلبانه و نوع دوستانه بویژه در رویارویی با بحران های طبیعی و اجتماعی شکل گرفت و تا حد زیادی در جهت تقویت تاب آوری و پایداری بیشتر جامعه عمل کرد.
مساله اصلی ایران در این وضعیت به تعبیر برخی جامعه شناسان بازسازی همبستگی اجتماعی بود. پدیده کرونا و خطر شیوع آن نه تنها از اهمیت و اولویت این مسئله نکاسته بلکه ابعاد و دامنه های آن را بیشتر هم کرده است. بخش های بزرگی از جامعه نگران آینده خویش اند؛ آینده سلامت، آینده معیشت، آینده کسب و کار و آینده ادامه زندگی به روالی که به آن خو کرده بودند. آنان در برابر این آینده پر ابهام و هراسناک نیازمند آنند که تنها و بی پناه نباشند، مورد اعتماد حکومت واقع شوند و خود نیز بتوانند به نهادهای حاکمیتی از هر نظر تکیه کنند. جامعه ایرانی در همین ایام ایستادگی در برابر شیوع کرونا زمینه های حیات خویش را نشان داده و بر اساس اندوخته ها و آموخته های اسلامی و انسانی اش دست به کار شده است. با تشکیل شبکه ها و نهادها و گروه های مدنی و اجتماعی بویژه در ماه مبارک رمضان برای خدمت به محرومان و فرودستان نشان داده است که «همبستگی اجتماعی» یک رویا نیست، ظرفیت بالایی برای تقویت جامعه وجود دارد. این تحرک امید بخش حاکی از آن است که در اوج نگرانی عمومی از شیوع کرونا زمینه مساعد بازسازی همبستگی اجتماعی فراهم شده است. به این زمینه باید به جد توجه کرد و از آن پهنه ای برای ترمیم اعتماد و سرمایه اجتماعی ساخت. ایران برای عبور از تنگناهای کنونی و از جمله غلبه بر بحران کرونا به بازسازی اعتماد نهادی در همه سطوح مدنی و حاکمیتی نیاز دارد. جامعه در این میانه پا پیش نهاده است، پس بهتر آنکه حاکمیت نیز قدم های برداشته شده خود در این ایام را استوارتر کند و برای تقویت انسجام ملی و همبستگی اجتماعی چشم اندازهایی نو بگشاید.


https://bit.ly/2Z54RGz

@hadikhaniki

اینفودمیک؛ شبه‌ویروسی در شرایط مواجهه با کرونا

گزارش خبرگزاری ایسنا از لایو اینستاگرامی کرسی ترویج علم یونسکو که با عنوان «رسانه و کرونا، ظرفیت‌ها و نقش‌ها» شنبه ۲۰ اردیبهشت ۹۹ برگزار شد
https://www.isna.ir/news/99022114534/

@HadiKhaniki

تهدیدی که شکل گرفته رواج اخبار شبه‌علمی و جعلی است. جعل وقتی صورت می‌گیرد که بازار چیزی وجود دارد. بازار اطلاعات علمی رونق دارد و به همین دلیل شبه علم نیز به میدان آمده است. نهادهای شبه‌علمی شکل گرفته‌اند که با سهل‌انگاری، اطلاعات نادقیق به مخاطبان خود عرضه می‌کنند.

همین شرایط یک پدیده مهم به وجود آورده که هم ما در ارتباطات به آن توجه می‌شود و هم در دانش اپیدمیولوژی و آن مفهومی است که به تعبیر سازمان بهداشت جهانی به آن «اینفودمیک» می‌گویند. این کلمه از دو واژه information و epidemic به وجود آمده است. منظور از اینفودمیک، پیش‌آمدن وضعیتی است که طی آن افراد فعال و کاربران فضاهای مجازی دوشادوش ویروس به تبادل اطلاعات درباره این بیماری می‌پردازند و جامعه قربانی ویروس کرونا، با یک شبه‌ویروس دیگری نیز روبه‌رو است. در این شرایط شفافیت اطلاعات پزشکی و سرعت انتشار اطلاعات دقیق و ثبات و پایداری آن‌ها اهمیت می‌یابد.

این شرایط ضرورت وجود دسترسی‌های دیگری را مانند نهادهای حقیقت‌یاب که در گذشته هم در فضای وب وجود داشتند ایجاد کرده است.

متن کامل گزارش ⬇️

🔺ویدئوی لایو اینستاگرامی رسانه و کرونا (ظرفیت‌ها و نقش‌ها)

🎙 دکتر هادی خانیکی (رئیس کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو) و دکتر اکرم قدیمی (رئیس کرسی ترویج علم یونسکو)

⏰ شنبه ۲۰ اردیبهشت ۹۹
@HadiKhaniki