☀️ #فرهنگ #ایرانشهری
🔻 #ایران_باستان
🔸واژهٔ #ایران در پارسی باستان «آئیریانا» و در پارسی میانه به شکل «اِران» بوده، و به معنای «سرزمین مردمان نژاده و نجیب » است.
🔸 #کرد ها هنوز ایران را با همان نام کهن «اِران» تلفظ می کنند.واژهٔ «آریا» در زبان‌های اوستایی، پارسی باستان و سنسکریت به ترتیب به شکل‌های «اَیریَه» ، «آریَه» و «آریه» به کار رفته‌است.
🔸همچنین در زبان سانسکریت «اَریَه» به معنی سَروَر و مهتر و «آریاکَه» به معنی مَردِ شایستهٔ بزرگداشت است و آریایی به زبان اوستایی «اَئیریان» و به زبان پهلوی و پارسی دری «ایر» خوانده می‌شود .
🔸ایر یعنی «نجیب» و جمع آن «ایران»به معنی «نجیبان» است. این واژه در اوستا به گونه« ایران ویج » نیز آمده است.نام ایران به معنی «سرزمین نجیبان» است و مدت‌ها پیش از اسلام نیز نام بومی آن نیز ایران، اِران، یا ایرانشهر بود.
🔸از ۶۰۰ سال پیش از میلاد تا ۱۳۱۴ (۱۹۳۵) در میان اروپاییان با نام «پرشیا» که همان «پارس » در دوره هخامنشی است شناخته می‌شد که در سال ۱۳۱۴ خورشیدی در شرف تأسیس لیگ ملل با درخواست رسمی رضاپهلوی همان نام بومی کشور(ایران) نامیدند.
🔸در طول تاریخ برای سرزمین ایران نامهای فراوانی بکار رفته که مهمترین آنها دو نام "ایران و Persia است.کتاب اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان صفحه ۲۲ تا۴۷ نامهای سرزمین ایران شرح و بسط داده است.
🔸بنابر اسناد تاریخی، شواهد، قراین، فرهنگ شفاهی، کشفیات باستان‌شناسی و زبان‌شناسی می‌توان گفت ۴ نام برای کشور ایران بکار رفته‌است.
🔸با وجود اینکه ایران تنها نامی است که نزد ایرانیان بطور مستمر در طول هزاران سال بکار می رفته است و تنها در شاهنامه بیشتر از ۷۲۰ بار و در کتاب عبید زاکانی بیشتر از ۴۰۰ بار واژه ایران و ایرانا بکار رفته است.
🔸و نماد و رمز وحدت و تقدس به خود گرفته است اما اروپائیان تا اواخر سده هفده هیچگاه و یا بندرت این نام را بکار نبرده اند و در عوض همواره "پارس " را هم چم و بجای ایران بکار می برده اند. در تمامی اسناد و قراردادها سده های گذشته بین ایران و دولتهای خارجی نیز در متن پارسی ایران و در متن خارجی پارس بکار رفته است.
🔸بعضی‌ها ایران ویج را به معنی اقوام ایرانی تعبیر کرده‌اند که این تعبیر اشتباه است.ویج - ویچ - بیج و بیجه همگی یک ریشه دارند و به معنی سرزمین و زمین و کشتکر و کشور است.
🔸واژه ایران به عنوان یک واحدجغرافیای سیاسی در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار( شهاب الدین احمد بن فضل الله عمری (۷۰۰ - ۷۴۹ق) ایران را در فصلی بنام مملکت ایرانی ها توضیح داده شده است. اروپایی ها همواره تا سال ۱۳۱۳ ش. از ایران بنام Persia(انگیسی)، Perse(فرانسه)، Persien(آلمانی) و ... یاد کرده اند.
🔸دراروپا اشتیلرآلمانی اولین بار بجای Persien نام ایران را در نقشه ها رایج ساخت.
🔸واژهٔ ایران (به پارسی باستان «اَئیریَه‌نا»، به پارسی میانه: Ērānšahr)، و برگرفته از کلمه «آریانام خْشَترام» و به معنای «سرزمین آریاییان» است که در گذر زمان به ایرانشهر و سپس در دورهٔ ساسانی به ایران تبدیل شده‌است.
🔸تاریخ ایرانی: روز اول فروردین ۱۳۱۴ شمسی طبق بخشنامه وزارت امور خارجه نام پارس یا پرشیا، رسما به ایران تغییر یافت. پیش‌تر نام ایران در مجامع بین‌المللی به عنوان پرشیا یا پارس خوانده می‌شد و هنوز در برخی از کتب قدیمی خارجی می‌توان چنین نامی را در مورد ایران یافت.
💠در این روز همچنین تاریخ رسمی کشور طبق ماه‌های شمسی تنظیم شد و به کار بردن ماه‌های هجری قمری ممنوع گردید.
@rakik_nameh
🌞™
🔻 #ایران_باستان
🔸واژهٔ #ایران در پارسی باستان «آئیریانا» و در پارسی میانه به شکل «اِران» بوده، و به معنای «سرزمین مردمان نژاده و نجیب » است.
🔸 #کرد ها هنوز ایران را با همان نام کهن «اِران» تلفظ می کنند.واژهٔ «آریا» در زبان‌های اوستایی، پارسی باستان و سنسکریت به ترتیب به شکل‌های «اَیریَه» ، «آریَه» و «آریه» به کار رفته‌است.
🔸همچنین در زبان سانسکریت «اَریَه» به معنی سَروَر و مهتر و «آریاکَه» به معنی مَردِ شایستهٔ بزرگداشت است و آریایی به زبان اوستایی «اَئیریان» و به زبان پهلوی و پارسی دری «ایر» خوانده می‌شود .
🔸ایر یعنی «نجیب» و جمع آن «ایران»به معنی «نجیبان» است. این واژه در اوستا به گونه« ایران ویج » نیز آمده است.نام ایران به معنی «سرزمین نجیبان» است و مدت‌ها پیش از اسلام نیز نام بومی آن نیز ایران، اِران، یا ایرانشهر بود.
🔸از ۶۰۰ سال پیش از میلاد تا ۱۳۱۴ (۱۹۳۵) در میان اروپاییان با نام «پرشیا» که همان «پارس » در دوره هخامنشی است شناخته می‌شد که در سال ۱۳۱۴ خورشیدی در شرف تأسیس لیگ ملل با درخواست رسمی رضاپهلوی همان نام بومی کشور(ایران) نامیدند.
🔸در طول تاریخ برای سرزمین ایران نامهای فراوانی بکار رفته که مهمترین آنها دو نام "ایران و Persia است.کتاب اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان صفحه ۲۲ تا۴۷ نامهای سرزمین ایران شرح و بسط داده است.
🔸بنابر اسناد تاریخی، شواهد، قراین، فرهنگ شفاهی، کشفیات باستان‌شناسی و زبان‌شناسی می‌توان گفت ۴ نام برای کشور ایران بکار رفته‌است.
🔸با وجود اینکه ایران تنها نامی است که نزد ایرانیان بطور مستمر در طول هزاران سال بکار می رفته است و تنها در شاهنامه بیشتر از ۷۲۰ بار و در کتاب عبید زاکانی بیشتر از ۴۰۰ بار واژه ایران و ایرانا بکار رفته است.
🔸و نماد و رمز وحدت و تقدس به خود گرفته است اما اروپائیان تا اواخر سده هفده هیچگاه و یا بندرت این نام را بکار نبرده اند و در عوض همواره "پارس " را هم چم و بجای ایران بکار می برده اند. در تمامی اسناد و قراردادها سده های گذشته بین ایران و دولتهای خارجی نیز در متن پارسی ایران و در متن خارجی پارس بکار رفته است.
🔸بعضی‌ها ایران ویج را به معنی اقوام ایرانی تعبیر کرده‌اند که این تعبیر اشتباه است.ویج - ویچ - بیج و بیجه همگی یک ریشه دارند و به معنی سرزمین و زمین و کشتکر و کشور است.
🔸واژه ایران به عنوان یک واحدجغرافیای سیاسی در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار( شهاب الدین احمد بن فضل الله عمری (۷۰۰ - ۷۴۹ق) ایران را در فصلی بنام مملکت ایرانی ها توضیح داده شده است. اروپایی ها همواره تا سال ۱۳۱۳ ش. از ایران بنام Persia(انگیسی)، Perse(فرانسه)، Persien(آلمانی) و ... یاد کرده اند.
🔸دراروپا اشتیلرآلمانی اولین بار بجای Persien نام ایران را در نقشه ها رایج ساخت.
🔸واژهٔ ایران (به پارسی باستان «اَئیریَه‌نا»، به پارسی میانه: Ērānšahr)، و برگرفته از کلمه «آریانام خْشَترام» و به معنای «سرزمین آریاییان» است که در گذر زمان به ایرانشهر و سپس در دورهٔ ساسانی به ایران تبدیل شده‌است.
🔸تاریخ ایرانی: روز اول فروردین ۱۳۱۴ شمسی طبق بخشنامه وزارت امور خارجه نام پارس یا پرشیا، رسما به ایران تغییر یافت. پیش‌تر نام ایران در مجامع بین‌المللی به عنوان پرشیا یا پارس خوانده می‌شد و هنوز در برخی از کتب قدیمی خارجی می‌توان چنین نامی را در مورد ایران یافت.
💠در این روز همچنین تاریخ رسمی کشور طبق ماه‌های شمسی تنظیم شد و به کار بردن ماه‌های هجری قمری ممنوع گردید.
@rakik_nameh
🌞™
Telegram
📎