🌞رکیک نامه :
@rakik_nameh
☀️#مادر در فرهنگ ایرانی
نماد مادر در سینمای ایران "نادره" و بعدها دخترش ثریا قاسمی است. شخصیت هایی همیشه نگران و مضطرب که اولین چیزی که از آنها به یاد می آورید مالیدن دست ها به همدیگر از شدت نگرانی است. شایع ترین کلمه مورد استفاده شان " دلواپسم" است. کسی که در مهم ترین و حساس ترین لحظات، تمام بحث ها را با یک جمله تمام میکند: "ای وای غذام سوخت"!
کسی که باید مراقب عاقش باشید.
کسی که به راحتی اشکش سرازیر می شود.
به نظر می رسد زن ایرانی از یک سنی به بعد تمام هویتش خلاصه میشود در "مادر بودن"، فرقی هم نمی کند این مادر با رژ قرمز و تحصیل کرده باشد یا مذهبی و اهل دعا...
مادر ایرانی کسی است که شب کنکور نباید بخوابد، موقع امتحان بچه هایش صلوات بفرستد، میوه های لکه دار سهمش باشد، گفتنش برایم راحت نیست اما به نظرم این معادله ای است که هر دو طرف راضی اند.
مادر تمام هویت خودش را خلاصه می کند در فرزند و از آن طرف بهشت را زیر پایش دارد...
مادر در فرهنگ ایرانی مقدس است، برای همه و همیشه! مادر اما چقدر برای خودش زندگی میکند؟
انگار که زن راضی می شود این تقدّس را بگیرد و زندگیش را بدهد. بی پرده بگویم به نظرم گاهی چه بسا زن برای تمام خلا ها و کمبود هایش پناه می برد به فرزندش و تمام زندگیش می شود فرزند، چون اگر مادر بودن را از او بگیرند چیزی برایش نمی ماند.
یادم هست یکی از همکارانم که از خانواده ای بسیار تحصیل کرده و سطح بالا بود همیشه با حسرت میگفت: مادر فلانی طلاهایش را برایش فروخته، مادر من اما هیچ وقت این کار را نخواهد کرد!
مادر من ما را می گذارد و با پدرم سفرهای اروپایی می رود. یعنی تصور مادر خوب برای ما کسی است که همیشه و تا هر سنی، خودش را خرج ما بکند.
از آن طرف اما بسیار کسانی را می بینم که این حجم اضطراب و نگرانی و چه بسا دخالت مادرانشان زندگی را برایشان زهر کرده.
به نظرم در مادر بودن هم ما افراط و تفریط داریم. این همه ایثار و زندگی خود را وقف بچه کردن بدون شک توقع می آورد و این بعدها همان بلای جان زندگی ها می شود.
یک پدر تنها طبیعی است که ازدواج کند
ولی مادر تنها باید زندگیش را وقف بچه ها کند تا نشان دهد یک مادر خوب است، مثل مادر من! و چه بسا سال ها بدون مردی زندگی کردند چون جامعه نمی پذیرد مادری به فکر خودش هم باشد...
از یک جایی به بعد اما باید این زنجیره را پاره کرد.
باید بدانیم فرزند ما به مادری توانا و قوی نیاز دارد نه نگران و وابسته!
مادری که هم گام با فرزندش رشد می کند، خودخواه نیست!
مادر به عنوان یک انسان، اول باید هویت داشته باشد.
و بداند اگر خودش باشد و به خواسته های خودش اهمیت بدهد به معنای مادر بد بودن نیست!
#ماندانا_میلانی
@rakik_nameh
🌞™
@rakik_nameh
☀️#مادر در فرهنگ ایرانی
نماد مادر در سینمای ایران "نادره" و بعدها دخترش ثریا قاسمی است. شخصیت هایی همیشه نگران و مضطرب که اولین چیزی که از آنها به یاد می آورید مالیدن دست ها به همدیگر از شدت نگرانی است. شایع ترین کلمه مورد استفاده شان " دلواپسم" است. کسی که در مهم ترین و حساس ترین لحظات، تمام بحث ها را با یک جمله تمام میکند: "ای وای غذام سوخت"!
کسی که باید مراقب عاقش باشید.
کسی که به راحتی اشکش سرازیر می شود.
به نظر می رسد زن ایرانی از یک سنی به بعد تمام هویتش خلاصه میشود در "مادر بودن"، فرقی هم نمی کند این مادر با رژ قرمز و تحصیل کرده باشد یا مذهبی و اهل دعا...
مادر ایرانی کسی است که شب کنکور نباید بخوابد، موقع امتحان بچه هایش صلوات بفرستد، میوه های لکه دار سهمش باشد، گفتنش برایم راحت نیست اما به نظرم این معادله ای است که هر دو طرف راضی اند.
مادر تمام هویت خودش را خلاصه می کند در فرزند و از آن طرف بهشت را زیر پایش دارد...
مادر در فرهنگ ایرانی مقدس است، برای همه و همیشه! مادر اما چقدر برای خودش زندگی میکند؟
انگار که زن راضی می شود این تقدّس را بگیرد و زندگیش را بدهد. بی پرده بگویم به نظرم گاهی چه بسا زن برای تمام خلا ها و کمبود هایش پناه می برد به فرزندش و تمام زندگیش می شود فرزند، چون اگر مادر بودن را از او بگیرند چیزی برایش نمی ماند.
یادم هست یکی از همکارانم که از خانواده ای بسیار تحصیل کرده و سطح بالا بود همیشه با حسرت میگفت: مادر فلانی طلاهایش را برایش فروخته، مادر من اما هیچ وقت این کار را نخواهد کرد!
مادر من ما را می گذارد و با پدرم سفرهای اروپایی می رود. یعنی تصور مادر خوب برای ما کسی است که همیشه و تا هر سنی، خودش را خرج ما بکند.
از آن طرف اما بسیار کسانی را می بینم که این حجم اضطراب و نگرانی و چه بسا دخالت مادرانشان زندگی را برایشان زهر کرده.
به نظرم در مادر بودن هم ما افراط و تفریط داریم. این همه ایثار و زندگی خود را وقف بچه کردن بدون شک توقع می آورد و این بعدها همان بلای جان زندگی ها می شود.
یک پدر تنها طبیعی است که ازدواج کند
ولی مادر تنها باید زندگیش را وقف بچه ها کند تا نشان دهد یک مادر خوب است، مثل مادر من! و چه بسا سال ها بدون مردی زندگی کردند چون جامعه نمی پذیرد مادری به فکر خودش هم باشد...
از یک جایی به بعد اما باید این زنجیره را پاره کرد.
باید بدانیم فرزند ما به مادری توانا و قوی نیاز دارد نه نگران و وابسته!
مادری که هم گام با فرزندش رشد می کند، خودخواه نیست!
مادر به عنوان یک انسان، اول باید هویت داشته باشد.
و بداند اگر خودش باشد و به خواسته های خودش اهمیت بدهد به معنای مادر بد بودن نیست!
#ماندانا_میلانی
@rakik_nameh
🌞™