اخبار IAU (دانشگاه آزاد اسلامی )
#یلدا_در_خانه_میمانیم❤️ #من_ماسک_میزنم تا #کادر_درمان نفسی تازه کند #ماسک_بزنیم #کرونا_را_جدی_بگیریم #کرونا_را_شکست_میدهیم #کادر_درمان #خدا_قوت 🌺🌺 با ما باشید @IAzadUn
🍉سابقه تاریخی #شب_یلدا
✍ #شبیر_دائمی کارمند #دانشگاه_آزاد_اسلامی واحد #گرگان، #کارشناس_ارشد #علوم_ارتباطات
شب یلدا بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است. در کتاب ها و سندهای تاریخی به برگزاری مراسم شب یلدا اشاره ای نشده است اما ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام نزدیک به چند هزار سال است که در شب یلدا طلوع خورشید و سپیده دم را انتظار می کشند تا شاهد دمیدن خورشید باشند و آن را ستایش کنند .
مراسم شب یلدا از طریق ایران به قلمرو رومیان راه یافت و جشن ساتورن خوانده می‌شد. واژه یلدا به معنای زایش ، زادروز و تولد است(منظور از تولد، ولادت خورشید ( مهر/میترا ) است) و از این رو به دهمین ماه سال دی (دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.
در لغت نامه دهخدا درباره این سنت کهن چنین آمده است:یلدا لغت سریانی است به معنی میلاد و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کرده اند، از این رو، بدین نام نامیده اند.
در آثارالباقیه ابوریحان بیرونی، از روز اول دی ماه، با عنوان "خور" نیز یاد شده‌است و در قانون مسعودی نسخه موزه بریتانیا در لندن، " خُره روز" ثبت شده، اگرچه در برخی منابع دیگر "خرم روز " نامیده شده است.
در برهان قاطع ذیل واژه «یلدا» چنین آمده است: یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول جَدی و آخر قوس باشد و آن درازترین شب‌هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب، آفتاب به برج جدی تحویل می‌کند و گویند آن شب به غایت شوم و نامبارک می‌باشد و بعضی گفته‌اند شب یلدا یازدهم جدی است.
فردوسی به استناد منابع خود، یلدا و خور روز ، را به هوشنگ از شاهان پیشدادی ایران نسبت داده و در این زمینه گفته است:
که ما را ز دین بهی ننگ نیست
به گیتی، به از دین هوشنگ نیست
همه راه داد است و آیین مهر
نظر کردن اندر شمار سپهر
یکی دیگر از دلایل گرفتن جشن دراین شب زاده شدن ایزد مهر است. براساس اساطیر ایرانى، مهر ، ایزد نور در این شب زاده مى شود و از روز بعد بر طول مدت روز و روشنایى افزوده مى شود . ازاین رو برای رهایی از اهریمن شب ها دور آتش می نشستند و به این شب ها آتشـان مـی گفتند و به همین دلیل شب یلدا که پس از آن روزها بلندتر می شـد بـرایشـان مهـم بود.
در باور پیروان آیین مهر، سرو درختی است که ویژه خورشید و زایش مهر است؛ درختی که همیشه سبز و باطراوت است و در برابر سردی و تاریکی پایداری می‌کند. از این روی سرو نماد مهر تابان و زندگی‌بخش و نشانه نامیرایی و آزادگی و پایداری در برابر نیروهای مرگ‌آور بود. به همین دلیل در شب زایش مهر، سرو مهر را می‌آراستند و هدایایی در پایش می‌نهادند و با خود پیمان می‌بستند که برای سال دیگر نیز سرو همیشه سبز دیگری بنشانند. بر بنیان باورهای مهری، نیاکان‌مان نام‌هایی چون «سرو ناز» را بر فرزندان خود می‌نهادند و در هنگام زایش فرزندان‌شان به جای قربانی کردن، به نام نوزاد درخت سروی می‌کاشتند تا سرو آزاد و فرزندشان باهم بزرگ شوند و زندگی سبز و سرنوشتی روشن داشته باشند
شب یلدا بهانه ای برای دور هم بودن و شب نشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر است و آیین شب یلدا ، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند، این میوه ها که اغلب دانه های زیادی دارند، نوعی جادوی سرایتی محسوب می شوند که انسان ها با توسل به برکت خیزی و پردانه بودن آنها، خودشان را نیز مانند آنها برکت آور میکنند و نیروی باروی را در خویش افزایش می دهند و همچنین انار و هندوانه با رنگ سرخشان نمایندگانی از خورشید در شب به شمار می روند.
سفره شب یلدا، میَزد Myazd نام داشت و شامل میوه‌های تر و خشک، نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، لُرک Lork که از لوازم این جشن و ولیمه بود.
در این شب فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. همچنین حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پُری آن، آینده گویی میکنند.
شب یلدایتان پرستاره و پر خاطره باد
با ما باشید
@IAzadUn
✍ #شبیر_دائمی کارمند #دانشگاه_آزاد_اسلامی واحد #گرگان، #کارشناس_ارشد #علوم_ارتباطات
شب یلدا بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است. در کتاب ها و سندهای تاریخی به برگزاری مراسم شب یلدا اشاره ای نشده است اما ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام نزدیک به چند هزار سال است که در شب یلدا طلوع خورشید و سپیده دم را انتظار می کشند تا شاهد دمیدن خورشید باشند و آن را ستایش کنند .
مراسم شب یلدا از طریق ایران به قلمرو رومیان راه یافت و جشن ساتورن خوانده می‌شد. واژه یلدا به معنای زایش ، زادروز و تولد است(منظور از تولد، ولادت خورشید ( مهر/میترا ) است) و از این رو به دهمین ماه سال دی (دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.
در لغت نامه دهخدا درباره این سنت کهن چنین آمده است:یلدا لغت سریانی است به معنی میلاد و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کرده اند، از این رو، بدین نام نامیده اند.
در آثارالباقیه ابوریحان بیرونی، از روز اول دی ماه، با عنوان "خور" نیز یاد شده‌است و در قانون مسعودی نسخه موزه بریتانیا در لندن، " خُره روز" ثبت شده، اگرچه در برخی منابع دیگر "خرم روز " نامیده شده است.
در برهان قاطع ذیل واژه «یلدا» چنین آمده است: یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول جَدی و آخر قوس باشد و آن درازترین شب‌هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب، آفتاب به برج جدی تحویل می‌کند و گویند آن شب به غایت شوم و نامبارک می‌باشد و بعضی گفته‌اند شب یلدا یازدهم جدی است.
فردوسی به استناد منابع خود، یلدا و خور روز ، را به هوشنگ از شاهان پیشدادی ایران نسبت داده و در این زمینه گفته است:
که ما را ز دین بهی ننگ نیست
به گیتی، به از دین هوشنگ نیست
همه راه داد است و آیین مهر
نظر کردن اندر شمار سپهر
یکی دیگر از دلایل گرفتن جشن دراین شب زاده شدن ایزد مهر است. براساس اساطیر ایرانى، مهر ، ایزد نور در این شب زاده مى شود و از روز بعد بر طول مدت روز و روشنایى افزوده مى شود . ازاین رو برای رهایی از اهریمن شب ها دور آتش می نشستند و به این شب ها آتشـان مـی گفتند و به همین دلیل شب یلدا که پس از آن روزها بلندتر می شـد بـرایشـان مهـم بود.
در باور پیروان آیین مهر، سرو درختی است که ویژه خورشید و زایش مهر است؛ درختی که همیشه سبز و باطراوت است و در برابر سردی و تاریکی پایداری می‌کند. از این روی سرو نماد مهر تابان و زندگی‌بخش و نشانه نامیرایی و آزادگی و پایداری در برابر نیروهای مرگ‌آور بود. به همین دلیل در شب زایش مهر، سرو مهر را می‌آراستند و هدایایی در پایش می‌نهادند و با خود پیمان می‌بستند که برای سال دیگر نیز سرو همیشه سبز دیگری بنشانند. بر بنیان باورهای مهری، نیاکان‌مان نام‌هایی چون «سرو ناز» را بر فرزندان خود می‌نهادند و در هنگام زایش فرزندان‌شان به جای قربانی کردن، به نام نوزاد درخت سروی می‌کاشتند تا سرو آزاد و فرزندشان باهم بزرگ شوند و زندگی سبز و سرنوشتی روشن داشته باشند
شب یلدا بهانه ای برای دور هم بودن و شب نشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر است و آیین شب یلدا ، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند، این میوه ها که اغلب دانه های زیادی دارند، نوعی جادوی سرایتی محسوب می شوند که انسان ها با توسل به برکت خیزی و پردانه بودن آنها، خودشان را نیز مانند آنها برکت آور میکنند و نیروی باروی را در خویش افزایش می دهند و همچنین انار و هندوانه با رنگ سرخشان نمایندگانی از خورشید در شب به شمار می روند.
سفره شب یلدا، میَزد Myazd نام داشت و شامل میوه‌های تر و خشک، نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، لُرک Lork که از لوازم این جشن و ولیمه بود.
در این شب فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. همچنین حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پُری آن، آینده گویی میکنند.
شب یلدایتان پرستاره و پر خاطره باد
با ما باشید
@IAzadUn