Forwarded from Atheism Society
✅من #محتاج به #خدا نیستم
خدا در معادلات فکری من و زندگی روزمره من جایی ندارد. افزون بر آن برای زندگی کردن من محتاج به خدا نیستم.
در طول تاریخ انسان با زشتی و سختی و مرگ همراه بوده و در این لحظات به فکر خدا بوده است. انسان در لحظه شادمانی با زمین و مردم در می‌آمیزد در چنین لحظه‌ای خدا محو می‌شود و یا کم‌سو می‌شود. ولی در لحظه دردناک و مرگ، خدا با قدرت وارد ذهن و احساس و زندگی می‌شود
از نظر آخرت‌شناسی دینی، خدا با قدرت در ذهن عمل می‌کند. حال در جامعه‌ای که سکولار شده و در آن انسان‌ها بیش از پیش به عقلانیت فردی و زمینی رسیده‌اند و انسان اراده خود را بر اراده خدا غلبه داده است، خدا عقب‌نشینی می‌کند.
همه مردمان سکولار به ناباوری نمی‌رسند و روان‌شناسی انسان‌ها متفاوت است ولی هستند کسانی که جاذبه خدایی دیگر در آن‌ها کارساز نیست.
در نظام خورشیدی تمام سیاره‌ها در مدارهای دور و نزدیک با جاذبه خورشید هستند ولی در زندگی سیاره‌هایی هستند که با انرژی جدید #خودساخته به نظام و کهکشان دیگری می‌گرایند.
نظام فلسفه و اندیشه‌ورزی و هنری‌پروری و فکر انتقادی، نظامی دیگری است که بر ستون خداپرستی لرزه می‌اندازد و انسان با جرأت را از خدا دور می‌کند
این انسان، محتاج نیرو و انگیزه در زندگی است. ولی این منشا نیرو و انگیزه دیگر خدا نیست. در چنین ذهنی خدا طلب نمی‌شود، خدا آرامش‌بخش نیست و خدا توانایی خود را از دست داده است. این انسان به منشا انرژی دیگر دست یافته است. اندیشه‌ورزی و فلسفه‌ورزی و استقلال نظری و روانی و بهره‌گیری عقلانی از تمام امکانات دانش و منابع روی زمین، قاعده کار این انسان است. عشق و معنویت و عاطفه و احساس در چنین فردی زنده است ولی منشا یا هدف آن‌ها، آسمان و خدا و یک نیروی موهوم نیست
مسئولیت و اخلاق و آرمان‌خواهی در چنین فردی یک واقعیت است ولی این مسئولیت و اخلاق و آرمان‌خواهی از وجدان شخصی می‌آید و به زمین و طبیعت و موجودات آن توجه دارد
به قول #لوک‌فری فیلسوف فرانسوی:
ما نه در زمان پایان ارزش‌های فداکارانه، بلکه به معنای درست کلمه، در زمان انسانی‌سازی ارزش‌های فداکارانه، زمان حرکت از مفهوم دینی فداکاری به این ایده که فداکاری فقط از طرف و برای خود بشریت لازم است، زندگی می‌کنیم
@atheism_society
خدا در معادلات فکری من و زندگی روزمره من جایی ندارد. افزون بر آن برای زندگی کردن من محتاج به خدا نیستم.
در طول تاریخ انسان با زشتی و سختی و مرگ همراه بوده و در این لحظات به فکر خدا بوده است. انسان در لحظه شادمانی با زمین و مردم در می‌آمیزد در چنین لحظه‌ای خدا محو می‌شود و یا کم‌سو می‌شود. ولی در لحظه دردناک و مرگ، خدا با قدرت وارد ذهن و احساس و زندگی می‌شود
از نظر آخرت‌شناسی دینی، خدا با قدرت در ذهن عمل می‌کند. حال در جامعه‌ای که سکولار شده و در آن انسان‌ها بیش از پیش به عقلانیت فردی و زمینی رسیده‌اند و انسان اراده خود را بر اراده خدا غلبه داده است، خدا عقب‌نشینی می‌کند.
همه مردمان سکولار به ناباوری نمی‌رسند و روان‌شناسی انسان‌ها متفاوت است ولی هستند کسانی که جاذبه خدایی دیگر در آن‌ها کارساز نیست.
در نظام خورشیدی تمام سیاره‌ها در مدارهای دور و نزدیک با جاذبه خورشید هستند ولی در زندگی سیاره‌هایی هستند که با انرژی جدید #خودساخته به نظام و کهکشان دیگری می‌گرایند.
نظام فلسفه و اندیشه‌ورزی و هنری‌پروری و فکر انتقادی، نظامی دیگری است که بر ستون خداپرستی لرزه می‌اندازد و انسان با جرأت را از خدا دور می‌کند
این انسان، محتاج نیرو و انگیزه در زندگی است. ولی این منشا نیرو و انگیزه دیگر خدا نیست. در چنین ذهنی خدا طلب نمی‌شود، خدا آرامش‌بخش نیست و خدا توانایی خود را از دست داده است. این انسان به منشا انرژی دیگر دست یافته است. اندیشه‌ورزی و فلسفه‌ورزی و استقلال نظری و روانی و بهره‌گیری عقلانی از تمام امکانات دانش و منابع روی زمین، قاعده کار این انسان است. عشق و معنویت و عاطفه و احساس در چنین فردی زنده است ولی منشا یا هدف آن‌ها، آسمان و خدا و یک نیروی موهوم نیست
مسئولیت و اخلاق و آرمان‌خواهی در چنین فردی یک واقعیت است ولی این مسئولیت و اخلاق و آرمان‌خواهی از وجدان شخصی می‌آید و به زمین و طبیعت و موجودات آن توجه دارد
به قول #لوک‌فری فیلسوف فرانسوی:
ما نه در زمان پایان ارزش‌های فداکارانه، بلکه به معنای درست کلمه، در زمان انسانی‌سازی ارزش‌های فداکارانه، زمان حرکت از مفهوم دینی فداکاری به این ایده که فداکاری فقط از طرف و برای خود بشریت لازم است، زندگی می‌کنیم
@atheism_society