#ببینید
📺#پرونده‌ ای پیرامون رانت‌خوار فرهنگ

#حسن_رحیم‌پور_ازغدی به رد #رفراندوم بنا نگرش دموکراتیک و اسلامی می‌پردازد، و مثل یک ملّای خود الله بین، در جنگ با دشمنان فرضی و پوشالی، باور پیشینی خود را با دو تا صغری کبری اثبات می‌کند(!)

در ادامه به بررسی سخنان او با برخی اسناد تصویری و یادداشت‌های اهل فرهنگ می‌پردازیم تا ببینیم چگونه این بچه‌طلبه، به مدد مشمئزکننده‌ترین رانت (رانت رسانه‌ای و حضور در شورای انقلاب فرهنگی)، به تباهی و انحطاط فکری-فرهنگی ایرانیان مدد می‌رساند؛ در حالی که در یک کشور آزاد سهم او نهایتاً شومن شدن در یک پادکست خصوصی از پول برخی بنیادگرایانِ داعشی بود، نه بیشتر.


📸ویدیو را با کیفیت بیشتر در اینستاگرام نقدآگین (اینجا) تماشا کنید.


➖➖➖
✅ نقدآگین را دنبال کنید:
📽 یوتیوب
📸 اینستاگرام
🌾@Naqdagin

📘حکومت اسلامی چیست؟

#علیرضاموثق

1️⃣حکومت اسلامی نوعی از نظام سیاسی است که در زمانه و زمینهٔ تاریخی ما، تیپ ایده‌آلش در داعش ظهور کرد. در حکومت اسلامی، می‌بایست احکام و آموزه‌های اسلامی با توسل به قدرت سیاسی، محقق شود. در حکومت اسلامی، لازم است تا آموزه‌های الله که در قرآن و سنت نبوی آمده (از خداشناسی و کیهان‌شناسی گرفته تا احکام حقوقیش چون سنگسار، قطع دست و پا، شلاق، جواز ازدواج با دختربچه، جواز قتل مرتد، نجاست کفار، لزوم جهاد ابتدایی و اخذ جزیه از کفار نجس)، تدریس و تبلیغ و اجرا شود. در حکومت اسلامی، پیروان ادیان و مذاهب دیگر یا لامذهب‌ها نمی‌توانند به عنوان ولی امر مسلمین برگزیده شوند و حقوق برابر با مسلمین ندارند؛ چون کافر و نجس و باطل و جهنمی هستند و باید طرد و تحقیر شوند. در حکومت اسلامی، مقولات و مفاهیم مدرنی مانند تفکیک قوا، دولت-ملت، حقوق بشر، دموکراسی، پلورالیزم و آزادی سبک‌های متنوع زندگی که از میانِ کفارِ نجسِ غربی برخاسته‌است و در تعارض با احکام و آموزه‌های قرآن و سنت نبوی ست، نباید ملاکِ تفکر و عمل باشد و امثالهم. در اسلام، مفهوم «امت و امام و خلیفه و امیرالمؤمنین» وجود دارد و نه مفهوم «دولت-ملت و رئیس جمهور» و داعشیان به نیکی متوجه شدند که جوامع اسلامی، روز به روز غربی‌تر می‌شوند و لذا برای احیای دین و سنت رسول الله قیام کردند. البته حکومت ولایت مطلقهٔ فقیه، به دلایل تاریخی و اجتماعی و فرهنگی، از جمله به جهتِ بسط مدرنیسم در ایران، در عمل نتوانسته‌است به نحو کامل، اسلامی باشد. در دل حکومت اسلامی، به عنوان یک نوع رژیمِ سیاسیِ ماهیتاً استبدادی، اشکال و فرم‌های مختلفی می‌توان متصور شد که در دو تیپ کلی، به داعشیانِ سنی و داعشیانِ شیعی قابل تقسیم است. داعشیان سنی، علاوه بر پیروانِ سایر ادیان و مذاهبِ غیر اسلامی، برای شیعیان نیز حقوق برابر با خود قائل نیستند و به آنها حق ورود به مناصبِ ارشد سیاسی در حکومتِ خویش را نمی‌دهند. داعشیان شیعی نیز به همین شکل، به سنی مذهب‌ها چنین جوازی نمی‌دهند.

2️⃣دموکراسی، در تیپ ایده‌آل، نوعی از نظام سیاسی ست که در آن مردم می‌توانند بدون خشونت و انقلاب و با ساز و کارهای مدنی، حاکمان را تغییر دهند. مراعات حقوق بشر و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی، تکثرگرایی، سلب نکردن فرصت از اقلیت‌ها برای تبدیل شدن به اکثریت و مراعات حقوق آنها، شایسته‌سالاری و عدم انحصار حق حاکمیت به فرقه‌های مذهبی، وجود انتخابات آزاد و منصفانه و نیز گردشی بودن مناصب سیاسی از دیگر مؤلفه‌های اساسی در دموکراسی ست. در دموکراسی، علمانیت و عقلانیت مبنای تدبیر امور جامعه و مدیریتِ آن است و نه احکام و آموزه‌های یک دین و مذهب و فرقهٔ خاص. بدین ترتیب واضح است که دموکراسی و ارزش‌های لیبرالی با اسلام، تعارض دارد و جمع نمی‌شود.

3️⃣طبق نظر حسن رحیم پور ازغدی، اگر رژیم اسلامی ظالم شود، مردم حق، بل تکلیف دارند که آن را سرنگون کنند (اینجا). منتها محل مناقشه این است که تعریف عدالت و ظلم چیست؟ اگر طبق اسلامِ داعشی عدالت و ظلم را تعریف کنیم، قضیه فرق خواهد کرد؛ اما اگر عدالت و ظلم مطابقِ معیارهای دموکراتیک در جهان مدرن تعریف شود، حکومت اسلامی و نظام ولایت مطلقهٔ فقیه، ظلم و تبعیضِ ساختاری دارد و در آن حق حکومت، منحصر به یک فرقهٔ مذهبی و آخوندهاست. به عبارت دیگر، حاکمان در این ساختار سیاسی، اساساً نمی‌توانند عادل باشند. البته مسلمانانِ کشور ما، اگر واقعاً مسلمان باشند، با ملاک قرار دادنِ تعریفِ عدالت و ظلم از نگاه قرآن و سنت نبوی، باید علیه این نظام سیاسی قیام کنند؛ چون احکام و آموزه‌های اسلام را آن طور که باید اجرا نمی‌کند؛ برای مثال نمی‌رود با کفار نجس برای اخذ جزیه بجنگد و یا در کتب درسی، کیهان‌شناسی و جهان‌شناسیِ قرآن، و هفت آسمان و هفت زمین، و یا جن‌شناسی را تدریس نمی‌کند و پژوهش‌های کافی برای بررسی راز خلفتِ جن از آتش انجام نمی‌دهد و علوم تجربیِ وارداتی از بلاد کفر را تدریس می‌کند.

4️⃣با وجود تمام وجوه استبدادی و محدودیت‌های سیاسی و اجتماعیِ موجود در حکومت ولایت مطلقهٔ فقیه (مثل عدم وجود امکان تجمعات مسالمت‌آمیز و تحزب و تشکل و یا عدم وجود رسانه‌های آزاد و مستقل و یا عدم وجود انتخابات آزاد و منصفانه)؛ اما به نظر می‌رسد که هر زمان، رشد فرهنگی و باطنی در عموم مردم ما، یک ارادهٔ ملی برای نیل به وضعِ مطلوبِ ناموجود، یعنی «حکومت دموکراتیکِ سکولار و مبتنی بر مراعات حقوق بشر» ایجاد کند، راه تغییر مسالمت‌آمیزِ حکومتِ اسلامی-آخوندیِ مستقر در ایران، از مجاری خشونت‌پرهیز چون «اعتصابات فراگیر و تحربم گستردهٔ انتخابات غیر دموکراتیک فعلی»، در دسترس است.

۱۳ فروردین ۱۴٠٠